Menu Sluiten

Ben ik een Don Quichot?

Vorige week hebben we Don Quichot gezien in Martiniplaza. Het was een leuke avond uit, maar blijkbaar weinig gewaardeerd. Want er waren een aantal voorstellingen geschrapt en het was bij ons lang niet uitverkocht. Zelf vond ik het een bijzonder mooie voorstelling met voldoende raakvlakken met de huidige tijd.

Over Don Quichot
Don Quichot wie kent het verhaal niet? Het is een boek uit 1605 (deel 1). Daarin wordt Don Quichot beschreven, een dolende ridder die door niemand serieus wordt genomen. Hij ziet windmolens aan voor reuzen die hij wil bestrijden, hij wordt voor gek werd verklaard. De schrijver Cervantes schrijft 10 jaar later deel 2 waarin hij DonQuichot speelt in een toneelspel. De metafoor van “de wereld is een schouwtoneel” wordt hier letterlijk waar. Daardoor lijkt de wereld vaak gekker te zijn dan Don Quichot zelf. (Deze korte samenvattting is deels van Wikipedia.)

Wat is er mis?
Persoonlijk heb ik me altijd een beetje verbonden gevoeld met Don Quichot. Regelmatig zeg ik tegen mensen “de wereld is gek geworden”. En bijna altijd beamen mijn gesprekspartners dat. Want wees eerlijk er klopt op veel fronten zaken niet. Een korte opsomming: De stook van biomassa wat vanuit de hele wereld wordt aangevoerd, hele bossen worden er voor gekapt? Of elektrische auto’s die eigenlijk lopen op steenkool (of op aardgas) want uiteindelijk wordt daarmee de stroom opgewekt. 15% was in 2022 duurzaam opgewekt. Het vaccineren van mensen onder de 60 jaar die geen enkel gevaar liepen. Boeren die minder mest mogen uitrijden vervolgens dit vervangen door kunstmest. Kunstmest waar veel aardgas voor nodig is om te maken.
Nog meer!
Ik kan nog wel even doorgaan: scholen die functioneel analfabeten opleveren. Steden die onbereikbaar worden gemaakt. Het spoor wat niet meer onderhouden kan worden omdat er geen goed opgeleide mensen meer zijn. Media waarin nog nauwelijks een afwijkende mening is te horen. En als die er wel is, gelijk er een stempel van extreem rechts op gedrukt wordt. Waar is gewoon rechts gebleven? Hoeveel academisch geschoolden moeten we nog hebben? Nederlandse universiteiten waar hordes buitenlandse studenten studies volgen. Ze krijgen vaak les in steenkolen engels gegeven worden door een Nederlandse docent. Jongeren die nog op hun 30e nog thuis wonen. 
Mijn droom
Ik ben nog echt niet uitputtend maar laat ik maar ophouden voor ik ook een stempeltje opgedrukt krijg. Ik droom van een wereld waarin gewerkt wordt aan vrede. Dat jongeren na hun 20e het huis uit kunnen en kinderen die praktisch zijn gewoon een vak leren door met hun handen te werken. Iemand die anders geaard is zich thuis voelt in onze maatschappij. Kinderen nog kind kunnen zijn en zich mogen ontpooien, zich niet hoeven te persen in een sjabloon die door de overheid is gemaakt. Ik droom van een overheid die ten dienste staat van de burger.
In gesprek
Aan het eind van de voorstelling roept Don Quichot: “Ben ik gek, als ik het leven zie zoals het zou kunnen zijn?”  Dat is me uit het hart gegrepen. Kijk je er anders tegenaan? Dat kan en mag natuurlijk! In dat geval wil ik graag met je in gesprek. Bijvoorbeeld een eind wandelen. Lees dan ook even mijn vorige blog en bekijk de video’s die daarbij horen.

De uitweg: Springen over de kloof

Slootje springen, kinderen hebben het vaak als hobby. Ik moet er aan denken als ik het begrip polarisatie hoor. In onze maatschappij is polarisatie geworden tot een kloof waar je bijna niet meer over kunt springen. Of het nu gaat over hegemonie van Amerika, Corona, Ukraine of Het Klimaat. De standpunten zijn soms zo uiteenlopend dat een gesprek niet meer mogelijk is.

Hoe moelijk dat is blijkt uit het gesprek tussen wetenschapsfilosoof Maarten Boudry en klinisch psycholoog Mattias Desmet bij “De Nieuwe Wereld” (zie hieronder). Beide heren zijn goed in hun vak maar op veel onderwerpen zijn ze het niet eens. Heel leerzaam voor een ieder die zo nu en dan roept dat de feiten toch duidelijk zijn. Na dit gesprek blijft er van feiten weinig over. Ontnuchterend hoe beide wetenschappers vragen zetten bij de uitkomsten van studies.

Wat wel erg mooi is om te zien hoe beide heren elkaar in de waarde willen laten. Toch is soms de ongeloof te bemerken van de een over de mening van de ander. Het is dat ze afgesproken hebben met elkaar in gesprek te blijven anders was het een kort gesprek geweest. Het maakt me duidelijk dat er een opdracht bij ons allen ligt om in gesprek te gaan met mensen met een afwijkende mening. Niet in debat maar in een gesprek. Niet om elkaar te overtuigen maar proberen te doorgronden wat de mening van de ander is en om erachter te komen waar die mening op is gestoeld.

Voor zover ik het na kan gaan is dat gesprek tussen deelnemers van de gepolariseerde partijen de enige uitweg die ons uit de misere helpt. Of misschien is een andere uitweg dat een van de meningen dominant wordt en verbod instelt voor het andere varhaal. Dan belanden we in een dictatuur. Maar dat is volgens mij geen goede oplossing. Ook niet als het dominante verhaal overeenstemt met mijn mening. (die trouwens niet heel uitgesproken is). Ik zag en las een interview met Peter Coleman de schrijver van het boek The Way Out. Mij uit het hart gegrepen. https://www.beyondintractability.org/mib-interviews/peter-coleman

De vraag is hoe organiseer je dat. In het gesprek vertelt Peter over het gesprek dat hij tijdens een wandeling had met zijn buurman. De buurman had een totaal ander beeld van de wereld. Mooi om te zien dat het wel kan, hoewel het erg moeilijk is. Net zoals het gesprek tussen Maarten en Matthias voor mij een lichtpuntje in een wereld die steeds verder uit elkaar drijft. Misschien goed kijken naar kinderen die over de sloot springen. Zij zullen moeten leren die gesprekken te voeren.

De heren werden het dus op veel punten niet eens en spraken af nog eens met elkaar in gesprek te gaan en intussen elkaar met onderzoeken elkaar te overtuigen.

Het tweede gesprek staat hieronder.

De ontwikkeling van Gemeenschappen in Landelijke Gebieden: Een Verhaal van Verbinding en Veerkracht

Het ontwikkelen van gemeenschappen in landelijke gebieden is een fascinerend proces dat diep geworteld is in de geschiedenis en cultuur van ons land. Het is een verhaal van veerkracht, samenwerking en innovatie dat zich blijft ontvouwen te midden van veranderende tijden en uitdagingen. Wat mij betreft een hoopvol gegeven.

In het hart van elk landelijk gebied liggen de gemeenschappen die het weefsel vormen van het sociale landschap. Deze gemeenschappen zijn vaak gebouwd op een fundament van gedeelde waarden, tradities en een sterke verbondenheid met het land. Maar net als de natuur zelf, zijn ook deze gemeenschappen onderhevig aan verandering en evolutie.

Een van de opvallendste trends in de ontwikkeling van landelijke gemeenschappen is de toenemende diversiteit. Vroeger waren homogene dorpsgemeenschappen de norm. Nu zien we nu een groeiende mix van mensen uit verschillende achtergronden en levensstijlen die zich in landelijke gebieden vestigen. Deze diversiteit brengt nieuwe perspectieven en ideeën met zich mee, en verrijkt het sociale weefsel van landelijke gemeenschappen.

Een ander belangrijk aspect van de ontwikkeling van landelijke gemeenschappen is de rol van technologie. Hoewel landelijke gebieden vaak worden geassocieerd met rust en traditie, zijn ze ook steeds meer verbonden met de bredere wereld door middel van technologische vooruitgang. Internetverbindingen, mobiele communicatie en e-commerce hebben het mogelijk gemaakt voor mensen in landelijke gebieden om te profiteren van de voordelen van de digitale revolutie, zoals thuiswerken, online onderwijs en toegang tot wereldwijde markten.

Tegelijkertijd brengt deze toenemende verbondenheid ook uitdagingen met zich mee, zoals de dreiging van sociale isolatie en het verlies van traditionele ambachten en vaardigheden. Het is belangrijk voor landelijke gemeenschappen om een evenwicht te vinden tussen het omarmen van nieuwe technologieën en het behoud van de unieke cultuur en identiteit die hen maken.

Ten slotte is er de voortdurende uitdaging van economische ontwikkeling. Hoewel landelijke gebieden vaak worden geassocieerd met landbouw en traditionele ambachten, zijn ze ook steeds meer afhankelijk van andere sectoren, zoals toerisme, dienstverlening en technologie. Het is belangrijk voor landelijke gemeenschappen om een divers en veerkrachtig economisch ecosysteem te ontwikkelen dat hen in staat stelt om te gedijen te midden van veranderende economische omstandigheden.

Al met al is de ontwikkeling van landelijke gemeenschappen een dynamisch en complex proces dat wordt gekenmerkt door een mix van traditie en innovatie, continuïteit en verandering. Terwijl deze gemeenschappen zich blijven aanpassen aan nieuwe uitdagingen en mogelijkheden, is het essentieel dat ze vasthouden aan de kernwaarden die hen definiëren en verbinden: gemeenschapszin, veerkracht en een diepgewortelde liefde voor het land.

 

 

 

Onwetendschap, het failliet van de wetenschap

Zelf heb ik nooit gestudeerd dus met enige schroom tik ik deze blog. Maar het moet er maar eens van komen. Ik ben wel een beetje klaar met de uitdrukking “het is wetenschappelijk bewezen”. Dan bedoel ik niet de exacte wetenschap maar vooral over klimaat-, economie-, corona / gezondheids wetenschap enz. Daar wordt gewerkt met modellen, statistieken, vaak aannames en men bouwt daar vaak op voort.

Ik zag een interview met Trudy Dehue bij De Andere Wereld over zwangerschap. Daarin zit een mooi stuk over normatieve definities en de classificaties die er bij horen. Mooi uitgelegd. Wetenschap wordt gebouwd op normatieve definities met daarna clacificaties. Vervolgens worden dat feiten waarop de wetenschap wordt gebaseerd. Vaak wordt geschermd met dat is wetenschappelijk bewezen. Dan hoort er dan wel bij welke definities gehanteerd zijn. Anders staat die bewering op los zand. 

Dat gevoel kreeg ik erg bij het interview met Tijs van de Brink Hij is op zoek of hij in coronatijd wel goed had gehandeld. Keer op keer noemt hij de wetenschap waarop hij vertrouwd.   Of hij in de coronatijd wel goed had gehandeld, tenenkrommend. Het staat bol van de aannames en de zelfreflectie is bij hem ver te zoeken. Volgens mij moet de wetenschap zelf kritisch staan tegenover de bewering die zo vaak wordt gebruikt. Want iedere wetenschapper  zou kritisch moeten staan tegenover de bewering “is wetenschappelijk bewezen”. Hieronder staat het gesprek met Tijs op Blackbox.

In dat opzicht is wetenschap een nieuwe religie geworden. Er mag niet aan getwijfeld worden en heel vaak worden andere meningen weggezet onder het mom van complot of nepnieuws. Juist een wetenschapper zou nieuwsgierig moeten zijn. Dan  kom je ook bij de uitdrukking: “hoe meer we weten hoe meer het besef komt dat er veel meer is dat we niet weten¨. Misschien is de term wetenschap niet correct en zou het “onwetendschap” moeeten heten, op zoek naar hoe het mogelijk zit.

Mijn corona ervaring.

Het klopt, ik was in coronatijd en erna minder zichtbaar. Omdat ik me niet echt open durfde te uiten. Langzamerhand moet ik kleur bekennen. Dat moet van mezelf want ergens is er een misdaad begaan tegen ons. We hebben ons van elkaar laten isoleren. Van geen handen schudden tot de 1,5 meter. Geen bezoek ontvangen met als dramatisch dieptepunt ouderen die in alle eenzaamheid overleden. De 1,5 meter is nog overal te zien. Ik heb de neiging al die stickers te verwijderen.

Er is oversterfte. Alleen al die isolatie heeft waarschijnlijk ook veel slachtoffers geëist. De angst die in de maatschappij is gepompt is gigantisch en is nog steeds voelbaar. Ook angst levert stress op. Stress is soms nodig om te kunnen presteren maar dag in dag uit stress ervaren is niet gezond. Een mens is een sociaal dier, mensen die veel socuiale contacten hebben leven langer.

Natuurlijk is een dreiging van een pandemie iets waar je je op moet voorbereiden. Toen corona uitbrak had de angst ook mij te pakken. Maar de beelden die ik zag van Marc van Ramst die tijdens een presentatie op 22 januari 2019 stond te lachen om mensen vooral bang te maken. En ik herkende de aanpak die hij al ruim voor de uitbraak presenteerde. Ergens ontstond toen bij de twijfel. De presentatie is nog steeds te zien via https://www.youtube.com/watch?v=5ANOVSjDUd4

Ik begrijp dat als je echt mensen wil doordringen van de ernst van de zaak het zwaarder aan moet zetten. Maar toen ik die presentatie eenmaal had gezien zag ik allerlei zaken die niet klopten. Er over te praten bleek bijna onmogelijk. Het was topsport om het er over te hebben, ik moest voorzichtig mijn mening brengen. In veel gevallen stopte het gesprek vrij snel omdat men het niet over wilde hebben. Men geloofde alles wat via Main stream media werd verkondigd.

Ik heb veel steun gevonden in de alternatieve media. Daar hoorde ik een ander geluid veel genuanceerdere. Vooral de Nieuwe Wereld was me vaak tot steun. Gisteren was aflevering # 1387 met Carine Knapen over Corona en eerlijk…. Mij uit het hart gegrepen absoluut kijken! Ik hoor graag de reacties.