Dinsdag 28 November
Sneeuwvlok 2
Het eind van het jaar begint langzamerhand weer in beeld te komen en je kunt de agenda wel vullen met het aflopen van bijeenkomsten. Vorige week was de IST in Helsinki, het sensorevent en de bijeenkomst van de Provincie Fryslân. Komende donderdag is er Sparkling North, maar ik kreeg ook een uitnodiging voor een bijeenkomst van SIGCHI. Maar er zat ook een uitnodiging voor een 3daags evenement in Bremen in mijn mail. Volgende week is er een nationaal innovatie event in Dordrecht en de week erna is er een Zorgbijeenkomst. En dat is nog maar een kleine greep want ongetwijfeld zijn er meer gelegenheden om te netwerken. Dagelijks heb ik gesprekken en ontmoetingen en vaak lukt het om iets een stap verder te helpen. Het gaat niet om grootse dingen maar soms wel waardevol op het juiste moment.
Vorige week bleek dat weer eens. Ik had een afspraak met Mieke en Gidi, haar partner, doet iets op het gebied van video, 3D, gaming en aansturen van componenten. Hij vertelde me trots waar hij mee bezig was. Het was helemaal in mijn straatje want het ging om IT en het aansturen van zaken. Dat boeide me vroeger al: een dood ding als een chip, je zet er spanning op en daardoor kan je lampen laten branden, zaken laten bewegen, geluiden horen. Met Sparkling North zullen we daar donderdag de 30e ook voorbeelden van zien. Soms gemaakt door kunstenaars en soms door de wetenschap.
Gidi vertelde van zijn laatste project en opeens schoot hem iets te binnen: oh dat is waar ook, ik heb die opdracht aan jou te danken. Het bleek dat ik Gidi zijn naam eens ergens genoemd had en waar hij blijkbaar een opdracht uit had gekregen. Ik denk dat Gidi zijn opdracht aan hemzelf te danken heeft. Uiteindelijk gaat men met hem in zee vanwege zijn vakmanschap of specifieke kennis en niet omdat Jan Hut hem adviseert. Ik vergelijk het wel met een eens met een sollicitatietraject; je kunt een kandidaat aanbevelen maar de kandidaat moet zelf nog wel het sollicitatiegesprek voeren.
Al die bijeenkomsten en conferenties dienen ervoor om mensen te inspireren, partijen bij elkaar brengen, kennis over te dragen. Als ICT Platform hebben we door de loop van de jaren tientallen bijeenkomsten georganiseerd. Leuk om te doen en volgens mij ook nuttig. En wat heeft het allemaal opgeleverd? Dat zal wel altijd een vraag blijven.
Ooit kwam eens iemand speciaal uit Leeuwarden mij opzoeken om me te bedanken omdat hij bij de eerste ISB een werkgever had gevonden terwijl hij al een poos werkloos was. Het zijn van die kleine dingen maar voor betrokkenen zeer waardevol.
Voor mij heeft het alles te maken met het verhaal van het sneeuwvlokje waarover ik op 2 april 2005 al noemde in een heel ander verband.
De kracht van een sneeuwvlok
‘Zeg, hoeveel weegt een sneeuwvlok?’ vroeg een mees aan een Wilde duif.
‘Minder dan niks,’ gaf die ten antwoord.
‘Dan moet ik je een merkwaardig verhaal vertellen,’ zei de mees.
‘Ik zat op de tak van een den, dicht bij de stam, toen het begon te sneeuwen.
Niet hevig, met stormgeweld, nee, als in een droom, zonder geluid of gewicht
Daar ik niks beters te doen had,
begon ik de sneeuwvlokken te tellen die op de twijgen en naalden van mijn tak vielen en daar aan bleven hangen.
Op de kop af driemiljoenzevenhonderdeenenveertigduizend negenhonderd tweeënvijftig waren het er. Toen de driemiljoenzevenhonderdeenenveertigduizend negenhonderdtwee en drieën vijftigste vlok omlaag kwam -minder dan niks, zoals je zegt – brak de tak af.’
Daarop vloog de mees weg.
De duif, sedert de dagen van Noach gespecialiseerd in dit soort vragen,
zei na enig nadenken bij zichzelf:
Misschien ontbreekt er nog maar één stem van één enkele mens om de vrede in de wereld te verwerkelijken.
Vorige week bleek dat weer eens. Ik had een afspraak met Mieke en Gidi, haar partner, doet iets op het gebied van video, 3D, gaming en aansturen van componenten. Hij vertelde me trots waar hij mee bezig was. Het was helemaal in mijn straatje want het ging om IT en het aansturen van zaken. Dat boeide me vroeger al: een dood ding als een chip, je zet er spanning op en daardoor kan je lampen laten branden, zaken laten bewegen, geluiden horen. Met Sparkling North zullen we daar donderdag de 30e ook voorbeelden van zien. Soms gemaakt door kunstenaars en soms door de wetenschap.
Gidi vertelde van zijn laatste project en opeens schoot hem iets te binnen: oh dat is waar ook, ik heb die opdracht aan jou te danken. Het bleek dat ik Gidi zijn naam eens ergens genoemd had en waar hij blijkbaar een opdracht uit had gekregen. Ik denk dat Gidi zijn opdracht aan hemzelf te danken heeft. Uiteindelijk gaat men met hem in zee vanwege zijn vakmanschap of specifieke kennis en niet omdat Jan Hut hem adviseert. Ik vergelijk het wel met een eens met een sollicitatietraject; je kunt een kandidaat aanbevelen maar de kandidaat moet zelf nog wel het sollicitatiegesprek voeren.
Al die bijeenkomsten en conferenties dienen ervoor om mensen te inspireren, partijen bij elkaar brengen, kennis over te dragen. Als ICT Platform hebben we door de loop van de jaren tientallen bijeenkomsten georganiseerd. Leuk om te doen en volgens mij ook nuttig. En wat heeft het allemaal opgeleverd? Dat zal wel altijd een vraag blijven.
Ooit kwam eens iemand speciaal uit Leeuwarden mij opzoeken om me te bedanken omdat hij bij de eerste ISB een werkgever had gevonden terwijl hij al een poos werkloos was. Het zijn van die kleine dingen maar voor betrokkenen zeer waardevol.
Voor mij heeft het alles te maken met het verhaal van het sneeuwvlokje waarover ik op 2 april 2005 al noemde in een heel ander verband.
De kracht van een sneeuwvlok
‘Zeg, hoeveel weegt een sneeuwvlok?’ vroeg een mees aan een Wilde duif.
‘Minder dan niks,’ gaf die ten antwoord.
‘Dan moet ik je een merkwaardig verhaal vertellen,’ zei de mees.
‘Ik zat op de tak van een den, dicht bij de stam, toen het begon te sneeuwen.
Niet hevig, met stormgeweld, nee, als in een droom, zonder geluid of gewicht
Daar ik niks beters te doen had,
begon ik de sneeuwvlokken te tellen die op de twijgen en naalden van mijn tak vielen en daar aan bleven hangen.
Op de kop af driemiljoenzevenhonderdeenenveertigduizend negenhonderd tweeënvijftig waren het er. Toen de driemiljoenzevenhonderdeenenveertigduizend negenhonderdtwee en drieën vijftigste vlok omlaag kwam -minder dan niks, zoals je zegt – brak de tak af.’
Daarop vloog de mees weg.
De duif, sedert de dagen van Noach gespecialiseerd in dit soort vragen,
zei na enig nadenken bij zichzelf:
Misschien ontbreekt er nog maar één stem van één enkele mens om de vrede in de wereld te verwerkelijken.
Geplaatst om 21:50 | 1 reactie
Woensdag 22 November
IST 2006 in Helsinki
Sinds een aantal jaren vragen we als ICT Platform aandacht voor de Europese innovatieprogramma’s. Onder de naam IST (Information Society Technologies) worden de ICT programma’s uitgerold in zogenaamde kaderprogramma’s. Over een aantal maanden wordt het kaderprogramma 7 gestart waarin miljarden worden gestoken om onderzoek en innovatie in Europa te stimuleren. Het ICT Platform was 3 jaar geleden met een bescheiden groep aanwezig in Milaan. 2 jaar geleden was het in Den haag en toen waren we mee groep van 40 personen uit het noorden aanwezig. Vorig jaar was er geen IST conferentie maar dit jaar wel op 21, 22 en 23 november. Nu waren we met een groep van 20 personen in Helsinki aanwezig. Het noorden was prominent aanwezig met een maquette van de IJkdijk.
Ruim 4000 mensen uit heel Europa zijn bijeen om de ontwikkelingen in de ICT te bespreken, onderzoeksprogramma’s worden gepresenteerd. Maar er is ruim aandacht voor de invloeden die de technische ontwikkelingen hebben op de samenleving. Ieder keer val het me op hoe moeizaam het proces verloopt om al het onderzoek te vertalen naar dagelijkse toepassingen. Natuurlijk is ICT in de zorg een veelbesproken onderwerp maar tegelijkertijd blijft het een moeizaam proces om gegevens van patiënten gemakkelijk over te dragen. Op zich is dat geen technische belemmering maar meer een organisatie vraagstuk. De technieken zijn er wel.
Op de IST is er ook ruim voldoende aandacht voor live testomgevingen. In Europa zijn er op dit moment 19 plaatsen waar met zogenaamde “Living Labs� wordt gewerkt. Omgevingen waar burgers / gebruikers nieuwe toepassingen testen om zo informatie aan te dragen om de diensten verder te ontwikkelen. Onze regio lijkt me bij uitstek een gebied waar een dergelijk Lab opgezet zou kunnen worden. Groot genoeg met voldoende diversiteit om als proeftuin te fungeren maar aan de andere kan klein genoeg om overzichtelijk te zijn.
Eigenlijk zijn de programma bedoeld om de samenwerking binnen Europa te stimuleren. Een van de conclusies was dat er meer dan voldoende kennis in Europa is maar dat het delen van deze kennis het grootste probleem is. Vandaar dat de Europese Unie voor veel onderwerpen honderden miljoenen vrijmaakt.
Het noorden lijkt de komende tijd in zwaar in te zetten op de Noordelijke Ontwikkelings As. Een begrip wat nog een beetje vaag is voor veel mensen, maar het gaat om samenwerking met noord Duitsland, Scandinavië en de Baltische staten. Een aantal plaatsen in deze regio beschikken inmiddels over een “living lab�. Als het ons lukt om in onze regio iets dergelijks op te zetten dan hebben we gelijk één concrete invulling van de Noordelijke ontwikklingsas. Een deel van de financiering kan komen uit de IST programma’s. We spelen dan als noorden gelijk mee in de “ere divisie� binnen Europa op het gebied van innovatie en onderzoek. Met de IJkdijk staan we goed op de kaart. Nu moeten we aanhaken bij programma’s in de rest van Europa, iets wat alleen een kwestie van tijd lijkt.
Ruim 4000 mensen uit heel Europa zijn bijeen om de ontwikkelingen in de ICT te bespreken, onderzoeksprogramma’s worden gepresenteerd. Maar er is ruim aandacht voor de invloeden die de technische ontwikkelingen hebben op de samenleving. Ieder keer val het me op hoe moeizaam het proces verloopt om al het onderzoek te vertalen naar dagelijkse toepassingen. Natuurlijk is ICT in de zorg een veelbesproken onderwerp maar tegelijkertijd blijft het een moeizaam proces om gegevens van patiënten gemakkelijk over te dragen. Op zich is dat geen technische belemmering maar meer een organisatie vraagstuk. De technieken zijn er wel.
Op de IST is er ook ruim voldoende aandacht voor live testomgevingen. In Europa zijn er op dit moment 19 plaatsen waar met zogenaamde “Living Labs� wordt gewerkt. Omgevingen waar burgers / gebruikers nieuwe toepassingen testen om zo informatie aan te dragen om de diensten verder te ontwikkelen. Onze regio lijkt me bij uitstek een gebied waar een dergelijk Lab opgezet zou kunnen worden. Groot genoeg met voldoende diversiteit om als proeftuin te fungeren maar aan de andere kan klein genoeg om overzichtelijk te zijn.
Eigenlijk zijn de programma bedoeld om de samenwerking binnen Europa te stimuleren. Een van de conclusies was dat er meer dan voldoende kennis in Europa is maar dat het delen van deze kennis het grootste probleem is. Vandaar dat de Europese Unie voor veel onderwerpen honderden miljoenen vrijmaakt.
Het noorden lijkt de komende tijd in zwaar in te zetten op de Noordelijke Ontwikkelings As. Een begrip wat nog een beetje vaag is voor veel mensen, maar het gaat om samenwerking met noord Duitsland, Scandinavië en de Baltische staten. Een aantal plaatsen in deze regio beschikken inmiddels over een “living lab�. Als het ons lukt om in onze regio iets dergelijks op te zetten dan hebben we gelijk één concrete invulling van de Noordelijke ontwikklingsas. Een deel van de financiering kan komen uit de IST programma’s. We spelen dan als noorden gelijk mee in de “ere divisie� binnen Europa op het gebied van innovatie en onderzoek. Met de IJkdijk staan we goed op de kaart. Nu moeten we aanhaken bij programma’s in de rest van Europa, iets wat alleen een kwestie van tijd lijkt.
Geplaatst om 09:07 | Reageren?
Zaterdag 11 November
Piep in “de bieb�
Sinds mijn 12e zijn we lid van de bibliotheek en lezen is altijd een hobby van me geweest. Tegenwoordig gaat het wat met horten en stoten maar eigenlijk ben ik altijd wel met een boek aan het lezen. Toen ik een jaar of 16 was leenden we de boeken in Allardsoog, in een dependance van Bakkeveen. Het was er zo klein dat je zelf de boeken moest afstempelen want meestal was er niemand aanwezig. Tegenwoordig is dat proces geautomatiseerd, we krijgen een briefje thuis als we een boek te lang in ons bezit hebben die door iemand anders gereserveerd is.
Dat was de afgelopen week het geval en gisteravond toog ik dus met de tas vol boeken naar de Bieb. Bij het innemen van de boeken klonk er bij het scannen van de Barcode een piep, ten teken dat ik te laat was, en even later nog een piep ten teken dat het boek door iemand anders was gereserveerd.
Bij het uitzoeken twijfelde ik een beetje of ik een bepaald boek al eens had geleend. Dat zou met de hulpmiddelen van deze tijd een fluitje van een cent moeten zijn. Die functionaliteit zit er nu niet in. Alleen de laatste 5 leningen worden bewaard, voor zover ik het begreep. Als dat echt zo is dan lijkt me dat een gemiste kans. Ik zou heel graag een overzicht van alle boeken willen hebben die ik ooit gelezen heb. En als ze nu niet beginnen met vastleggen dan komt die functionaliteit er nooit.
En als die functionaliteit er is dan zou het leuk zijn en er een kleine notitie bij te kunnen plaatsen. Een soortgelijke functionaliteit als bij Amazon.com. waarbij je ook tips krijgt over andere boeken in eenzelfde genre.
Ik kan me voorstellen dat de bibliotheek dit al lang zelf voor ogen heeft want zo visionair ben ik nu ook weer niet. Maar het niet langer bewaren dan de gegevens van 5 leningen lijkt me echt een gemiste kans voor de toekomstige dienstverlening.
Dat was de afgelopen week het geval en gisteravond toog ik dus met de tas vol boeken naar de Bieb. Bij het innemen van de boeken klonk er bij het scannen van de Barcode een piep, ten teken dat ik te laat was, en even later nog een piep ten teken dat het boek door iemand anders was gereserveerd.
Bij het uitzoeken twijfelde ik een beetje of ik een bepaald boek al eens had geleend. Dat zou met de hulpmiddelen van deze tijd een fluitje van een cent moeten zijn. Die functionaliteit zit er nu niet in. Alleen de laatste 5 leningen worden bewaard, voor zover ik het begreep. Als dat echt zo is dan lijkt me dat een gemiste kans. Ik zou heel graag een overzicht van alle boeken willen hebben die ik ooit gelezen heb. En als ze nu niet beginnen met vastleggen dan komt die functionaliteit er nooit.
En als die functionaliteit er is dan zou het leuk zijn en er een kleine notitie bij te kunnen plaatsen. Een soortgelijke functionaliteit als bij Amazon.com. waarbij je ook tips krijgt over andere boeken in eenzelfde genre.
Ik kan me voorstellen dat de bibliotheek dit al lang zelf voor ogen heeft want zo visionair ben ik nu ook weer niet. Maar het niet langer bewaren dan de gegevens van 5 leningen lijkt me echt een gemiste kans voor de toekomstige dienstverlening.
Geplaatst om 18:08 | 5 reacties
Donderdag 9 November
Loslaten
Als kinderen ouder worden, moet je ze loslaten. Zo nu en dan word je daar op gewezen. Laatst had ik zo’n moment toen Gemma me had afgezet bij het station en wegreed met mijn auto. Ik moest een paar dagen weg en thuis wilden ze graag de auto kunnen gebruiken. Opeens zie je je dochter dan alleen wegrijden. Ze heeft ruim een maand het rijbewijs maar toen werd de symboliek me heel erg duidelijk.Hetzelfde geldt een beetje voor de mediacentrale en het initiatief wat we daar hebben opgezet. Daar ben ik het afgelopen jaar erg veel mee bezig geweest. Van kale betonnen ruimtes tot de mooie omgeving die het nu geworden is. Er is een stichting “Innovatiemarktplaats� opgericht naast het ICT Platform die de programma’s gaat organiseren / faciliteren. Iets wat al een paar jaar in de plannen van het ICT Platform stond. Er zijn rond de 5000 deelnemers over de vloer geweest in een 100-tal sessies. Met veel enthousiasme is er iets uit de grond getrokken. Een resultaat om trots op te zijn. Met een groep mensen die vanuit verschillende achtergronden elkaar daar troffen.
De laatste maanden werd het duidelijk dat de combinatie ICT Platform en het initiatief de “innovatiemarktplaats� elkaar prima kunnen versterken. Maar op een aantal gebieden ging het ook knellen. Naast het voorzitterschap van het Ictplatform was ik ook erg betrokken bij de operationele uitvoering van dat centrum. Halverwege september werd er in een gezamenlijk overleg besloten om deze zaken te gaan scheiden waarbij ik me weer ga richten op het voorzitterschap van het ICT Platform. Alleen dan komt het loslaten. Wat op zich simpel klinkt maar verschrikkelijk lastig is om te doen. De afgelopen weken heb ik een aantal mensen gesproken die eens een bedrijf hebben opgezet en allen herkenden ze dit.
Inmiddels zijn we een aantal weken verder en begint het een beetje te wennen. Ik krijg wel steeds de vraaag: ben je gestopt met het ICT Platform? Niets is minder waar, ik ga er juist meer mee doen. Het stoppen heeft te maken met de operationele taken voor de Stichting Innovatiemarktplaats waar ik ook een bestuursfunctie had.
De afgelopen week “stuurde mijn broer me een “Loesje�.
En zo voelt het nu ook. Ik heb weer 2 handen vrij om dingen met het ICT Platform te gaan doen. Daaruit komen veel verzoeken om een bijeenkomst te organiseren of een programma op te zetten. Iets wat prima uitgevoerd kan worden door de stichting Innovatiemarktplaats. Want daar zijn de dingen op orde. Alleen ben ik er minder bij betrokken en dat is nog steeds wennen.
Geplaatst om 11:22 | Reageren?
Volg mij op….