(Dit bericht staat ook op www.dsg.nl)
In mijn vorige weblog besteedde ik aandacht aan de nog 1100 werkzoekende ICT-ers. Die bijdrage leidde ertoe dat radio Noord er aandacht aan besteedde. Het blijkt lastig te zijn voor niet ICT-ers te begrijpen hoe de branche in elkaar steekt. Er kwam een prikkelende reactie van Tom Jansen op mijn weblog waar ik wel dingen in herkende.
Er kan vanuit verschillende gezichtspunten naar de groep werkzoekendengekeken worden. Allereerst vanuit de kennis die nog op de bank zit. Wat
dat betreft stond er een leuk artikel in het Dagblad van het Noorden waar Rene Paas werd geciteerd. Strekking van het verhaal: hoezo ruimere ontslagmogelijkheden en langer doorwerken? Eerst maar eens de reservebank leeg!
Iemand anders zag vooral de commerciële mogelijkheden. Stel je voor, je zet een project op, schoolt een groep van 20 ICT-ers om of bij en je kunt een groep van 20 mensen met een opslag van € 20,- per uur wegzetten. Kijk eens hoe snel je dan binnenloopt. Een derde reactie was om een service centrum op te zetten voor het MKB met ICT problemen en vragen. De werkzoekenden kunnen dan via een laagdrempelige manier weer ervaring opdoen en het MKB is er ook mee geholpen.
3 totaal verschillende reacties op de problematiek
Maar om even verder op de reactie van Tom Jansen in te gaan. Ja ik herken dat er in grote bedrijven gestuurd wordt op cijfers en financiën. Daar heb ik ook al een eerder over geschreven in een bijdrage van 17 juni 2005 onder de titel Intensieve Menshouderij. en die van een week later gaat er nog verder op in.
In de begindagen van mijn ICT loopbaan verbaasde ik me over de hoge tarieven die voor sommige IT-ers moest worden betaald. Er was een afdeling waar 4 Baan specialisten zaten voor een tarief van 400 gulden per uur en dat al voor langere tijd. Er zat geen enkele relatie tussen het tarief en de prestatie. In de huizenhandel is er een uitdrukking: “het is niet een gek die het hoge bedrag vraagt, maar de gek die het hoge bedrag ervoor betaalt�. Schaarste maakt dat er hoge bedragen worden betaald.
Maar Tom heeft absoluut gelijk dat de branche zelf moet zorgen voor goede doorstroom mogelijkheden en scholing. Dat begint bij een goede
aansluiting met het regulier onderwijs maar ook daarna scholing op de werkvloer. Met dat laatste kunnen bedrijven zich onderscheiden en zo
aantrekkelijk worden op de arbeidsmarkt. Want er is een categorie werknemers die er voor kiest om een trucje te doen tegen een goede
betaling. Maar er is ook een categorie die kiest voor goede ontplooiingsmogelijkheden. En met de schaarste op de arbeidsmarkt
kunnen werknemers in toenemende mate kiezen voor een bedrijf die bij hun past.
Blijft natuurlijk de problematiek van ICT-ers die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt zoals dat zo mooi heet. Daar zijn verschillende belanghebbenden: de overheid die de huidige uitkering betaald, de bedrijven die mogelijk baat hebben bij deze stille reserve en de
scholingsinstituten die aan om- en bijscholing kunnen doen. Een mooie opdracht om de voorspelling van Tom te weerleggen dat er volgend jaar
nog 1100 mensen werkzoekend zijn. Maar ik deel zijn mening dat als we niets doen de groep nauwelijks zal afnemen.