Onze eerste dag was er een vol van indrukken. De grootte van de stad, de ontvangst bij Luz de Christo. De openheid van Samuel. Maar vooral het opvanghuis. Het onbijt in ons slaaphuis was goed en er werd ons meerdere malen op het hart gedrukt vooral te nemen wat we wilden. Maar we hadden al uitgebreid ontbeten. Daarna vertrokken we naar het opvanghuis. Eerst nog even langs de geldautomaat want we hadden nog geen Chileense peso’s. De bankpas werd gewoon geslikt en we pinden 37.000 peso’s Dat klinkt een hoop maar het gaat om ongeveer 50 Euro.
Het opvanghuis ligt beklemd tussen de woningen, achter slot en grendel. Toen we aankwamen waren er maar een paar kinderen. Een paar hele kleine jongetjes en wat oudere meisjes.
Een gezellig ingericht huis met alle voorzieningen voorhanden. We werden keurig geinstalleerd in het kamertje waar een aantal stoelen stonden, een bureautje, een boekenkast met TV. Op het bureau een laptop met internet toegang. Samuel vertelde ons wat achtergronden van het tehuis. Maar hij moest er ook snel weer vandoor hij had een gesprek in het hotel waar hij werkt, Daarnaast studeert Samuel IT, 4e jaar hij hoopt het volgend jaar klaar te zijn. We konden in zijn afwezigheid de site bijwerken. We kregen een zeer uitgebreide lunch aangeboden met een kippenpoot, salade, brood, en een groot glas sap met daarin allerlei soorten groenten en fruit.
Enrique kwam ook thuis. Enrique is de oprichter van het tehuis. Hij runt het huis samen met een aantal dames. Enrique spreekt jammer genoeg geen engels. Toen Samuel terug kwam van zijn werk gingen we de toerist uithangen. We werden meegenomen naar een winery. Hier kregen we uitleg over het maken van wijn Tot mijn verbazing werden daar wijnen gemaakt met bekende Franse namen (Sauvergnon, Charbonet). Het bleek namelijk dat in het verleden de wijnsoorten geimporteerd zijn uit Frankrijk.
We hebben onderweg typisch Chileense lekkernij gegeten empenados.
Omdat Manuel nog niet thuis was, konden we niet terecht in het huis waar we slapen dus wachten we even bij Luz de Christo. We kregen er toen een rondleiding door Samuel en toen bekeken we het huis opeens met heel andere ogen: een woning voor Nederlandse begrippen voor een gezin met 5 kinderen werd hier bewoond door 25 kinderen en 3 volwassenen. Het kamertje waar we lekker gegeten hebben is de woon, studie, ontvangst- en slaapkamer van Enrique.
Het wordt hoog tijd dat ze naar de nieuwe locatie gaan want er worden nu regelmatig kinderen afgewezen door ruimtegebrek.