Vandaag is de opening. Maar eerst moeten we de toerist uithangen want alle voorbereidingen willen ze zonder ons doen want wij zijn te gast. Dus de dag doorgebracht in het centrum van Santiago, onder begeleiding van Sarai en Ab. Tot mijn verbazing ging ook de moeder van Ab mee die op haar 86e druk meeliep. Regelmatig roepend dat het puur afbeulen is, maar ook wel trots dat zo op haar 86e dat toch nog allemaal maar deed. En als ze dan teveel riep dat het zwaar werd bood Sarai haar aan een wandelstok te kopen wat ze weigerde maar dan kon ze weer een half uur vooruit.
Eerst gingen we op bezoek bij een zuster van Sarai die ze sinds 1998 niet meer had gezien. Het was een mooi moment, de beide dames hadden veel te vertellen.
Daarna aan het winkelen en de stad bekijken. Mooie plekje bezocht. Aangifte gedaan op het politiebureau van de diefstal van mijn rugzak met fototoestel en video camera. Dat krijg je als jongen van het platteland een wereldstad ingaat.
Aan het eind van de middag de plek bezocht waar Sarai Ab 29 jaar gelden had onmoet. Een mooi moment want de omgeving leende zich er echt voor, een kasteel met uitzicht over de stad.
Toen terug naar het huis om ons klaar te maken voor de opening. Inmiddels was Samuel weer opgedoken om ons te vervoeren. Bewonderenwaardig hoe die jongen dat allemaal voor elkaar krijgt, een (IT) studie, werken in een hotel en dan nog al het vrijwilligerswerk voor Luz de Christo.
Natuurlijk werd het allemaal later dan was gepland. Voornamelijk ook door het verkeer. En wat ons opviel waren de gigantische rijen bij de bushalte. Ab vertelde dat je een kaartje koopt voor 1,5 uur en dat het voorkomt dat bij mensen het kaartje verloopt terwijl ze in de rij staan en dan moeten ze een nieuw kaartje kopen.
Terug naar de opening. Toen we bij de nieuwbouw aankwamen herkenden we het bijna niet. Daar waar de dag ervoor nog vloertegels werden gelegd was nu een feestelijk ingerichte ruimte. Buiten waren er rond de 75 stoelen klaargezet en stond er een beamer opgesteld, het Atos Origin spandooek was opgehangen en er was een professionele geluidsinstallatie aanwezig.
De bijeenkomst zou om 8 uur beginnen maar doordat de gasten verlaat waren door het verkeer begon het geheel om half 10. Er waren gasten van de finse ambassade, de ambassade van Haiti en van de Nederlandse Ambassade. Ook was de oud Ambassadeur van Chili in Nederland aanwezig. Maar natuurlijk ook de kinderen, de kerkelijke wijkgemeente, ouders van kinderen en andere belangstellenden ik schat de groep op een kleine 100 mensen.
Nadat iedereen welkom werd geheten was er dans van een groep kinderen en zang van een zanggroep van de kerk.
Daarna kwam Sarai aan het woord die vertelde over haar droom van het tehuis. Dat het moeilijk is geweest om zover te komen maar dat het tocht gelukt is. Het eerste huis staat er en de plannen zijn om er 4 te bouwen en in haar droom wil ze een aantal van dit soor centra in Chili vestigen.
Sarai gaf daarna het woord aan ons als vertegenwoordigers van Atos Origin. Dirk had samen met Sarai een presentatie in het spaans voorbereid voor de kinderen over de vis van Atos Orgin die tijdens de reis jonkies had gekregen. Ze kregen dus een grote pluchen Atos Origin vis met 25 kleine visjes als sleutelhanger voor de kinderen. De grote vis kan worden opgehangen in de nieuwe woning. Daarna mocht ik nog (in het engels) wat vertellen over het Derde Wereld Fonds. Het geheel werd vertolkd door Patricia de Finse Consul in Chili.
Het programma kreeg een vervolg door Sarai die een toelichting gaf over over de nederlandse stichting Kades Barnea. Er was weer een optreden van de dansgroep. Enrique kreeg daarna het woord. Hij had een aantal sleutels uit te reiken. Allereerst aan Xemeda die de dagelijse leiding heeft in het huis, de tweede sleutel was natuurlijk voor Sarai, de derde voor Ariela, Dirk mocht de 4e sleutel in ontvangst nemen en de laatste sleutel was voor Ab de man van Sarai.
Toen was het heugelijke feit aan de beurt dat het lint mocht worden doorgeknipot door Sarai, Dirk en Xemeda. Een heugelijk feit wat de realisering van de woninge heeft een moeilijke onstaansgeschiedenis gehad.
Er waren hapjes en drankjes voor de gasten. Het was een leuk gebeuren waar allerlei nationaliteiten zich mengden. Dirk heeft zich kostelijk vermaakt met de kinderen door met zijn “Hoe en Wat” in het spaans vertaanbaar probeerde maken. Vooral de oudere kinderen vonden het stoer om met iemand uit een ander werelddeel te praten (en Dirk genoot ook zichtbaar). Tegen half twaalf was het feest afgelopen engingen we naar huis. Thuisgekomen hebben we met Ab en Sarai nog een poos zitten napraten. Het was een zeer geslaagde opening. Een hele mooi basis om het huis verder uit te bouwen tot een centrum waar de buurt zich aan kan optrekken. Mochten we ooit twijfel hebben gehad of onze steun wel goed was dan is dat nu helemaal weggenomen. Zonder onze steun was dit gebouw er nog niet geweest. En zou het misschien ook nooit gekomen zijn.