Menu Sluiten

Maand: maart 2009

Andere Werelden


Een deel van de optredende groepen

Soms kom je in een wereld waar je eigenlijk het bestaan wel weet maar nooit echt mee in aanraking bent geweest. Voetballen was voor mij zo iets. Natuurlijk wist ik het bestaan en volgde ook op afstand de landelijke competities. Maar echt langs de lijn had ik nog nooit gestaan tot onze zoon ging voetballen. Sinds die tijd ben ik regelmatig te vinden langs de lijn. Niet dat het zo geweldig gaat bij ons op het dorp. Ze spelen in de laagste klasse, Wel ergens bovenaan maar er is nog een wereld te winnen voor ze. Maar de spanning is er niet minder om.

Afgelopen weekend waren we te vinden bij de hobby van onze dochter. Colorguard. De finales waren in Eindhoven. Het was een lange dag 9 uur begonnen de eersten en het festijn eindigde om 23.00 uur. We hebben tientallen optredens gezien en ik had de camera bij me maar helaas mocht ik geen opnames maken. Er zijn CD’s te koop. De top van Nedeland was aanwezig en 2 teams zijn ondertussen onderweg naar Amerika voor de wereldkampioenschappen.

In het verleden was ik wel vaker geweest bij twirl wedstrijden maar CGN (ColorGuard Nederland) is toch een wereld op zich. Geweldig hoe dit evenement was georganiseerd. Als je daar even bij stil staat zijn er nog zo veel werelden waar ik geen aansluiting bij heb: hockey, basketbal, paarden dingen, schermen, parashutespringen, waterpolo en noem maar op. Overal zijn er mensen die ergens passie voor bezitten. Het was leuk om even in de wereld van Colorguard te zijn.

Grijze golf

P4090082.jpg image by ibiz_boyNee het gaat niet over een mooie auto. (of misschien ook wel een beetje) Maar over de oudere generatie. De leeftijd 50+ en hoewel ik het nog niet zo voel daar hoor ik daar ook bij. Als je er goed over nadenkt een beetje een rare situatie want de afgelopen jaren heb ik regelmatig afscheid genomen van collega’s die rond hun 55e met de VUT gingen. En soms al een paar jaar eerder. Mensen die in de kracht van hun leven al met pensioen gaan. Hoe snel kan het veranderen want nu gaat die leeftijd naar 67 en ik vemoed dat die leeftijd nog wel eens  verder omhoog kan gaan. De babyboomers kunnen op die manier wel eens een hele bijzondere naam krijgen. Ze profiteren maximaal van de door hen zelf ingestelde regelingen en de latere generaties blijven zitten met zoals het nu lijkt de schulden.
De groep 50 plus heeft ondertussen een aantal namen Zilveren generatie, Protestgeneratie, "MOKKA" (Mondige Ouderen, Kapitaal Krachtig en Actief) of WOOFS (Well Off Older Folks). Wat een verschil toen mijn Opa stopte met werken, een oud  boertje, krom van het werken en tot zijn overlijden aan het werk. Het verschil is wel heel erg groot met veel mensen die de laatste jaren gestopt zijn met werken. En dan heb ik het natuurlijk niet over de stratenmakers of metselaars die ik een welverdiende oude dag gun. Maar mensen die gebruik maken van de mogelijkheden die ze geboden werden. Bedrijven die er maar wat graag afscheid namen van een groep die niet meer zo goed plaatsbaar was. Eigenlijk is de parallel met de inmiddels verfoeide bonussen wel te trekken. Er is een oplossing voor een probleem en profiteer nu het nog kan.  Ach eigenlijk gun ik iedereen een goede oude dag. En dat hoeft dan niet een Zwitserleven oude dag te zijn.

Ik spreek steeds meer mensen die mogen stoppen met werk maar dat nog lang niet willen omdat ze nog graag actief willen zijn in het maatschappelijk verkeer. Ze blijven actief, leveren een bijdrage en houden zich zelf ook scherp want er is een mooie uitdrukking in het engels die voor veel dingen op gaat: Use it or loose it. Daar ligt denk ik ook een oplossing voor de zorg voor ouderen. Die is uit de bocht gevlogen volgens mij. Ik zie nog onze oude buurman Mulder. Over de 90 meen ik me te herinneren, krom als een hoepel. Hij ging op zijn hoge leeftijd nog naar het land om met de zeis gras te maaien. Op het laatst kon hij dat alleen nog op zijn knieën. Dat hoefde hij niet maar dat had hij zijn hele leven gedaan en dat wilde hij nog steeds. Of een huidige buurman van een aantal huizen verderop die is ruim over de 80. Maar staat nog de moestuin van zijn dochter om te spitten. Ik kan me niet voorstellen dat hij dat moet maar dat hij dat wil. Het zou maar zo kunnen dat hij nog het dichtst bij het zwitser leven gevoel komt van al zijn leeftijdgenoten.

(voor mensen die twijfelen aan dit verhaal adviseer ik, voor te reageren, eerst het boek "Flow" te lezen)

 

 

 

Humor naar aanleiding van "Zwarte zaterdag"

Humor kan je het dagblad van het noorden niet ontzeggen. Vorige week zaterdag hadden ze een storing en werd de krant veel te laat bezorgd en in sommige gevallen kwam hij pas op maandag. Een week later komt de hoofdredacteur Pieter Sijpersma er op terug. Hij trekt in een veel te uitleggerig stuk het boete kleed aan onder de titel "Zwarte Zaterdag"  Ik herken dat wel. Als chef van een klachtenafdeling die de overgang van een monopolistisch bedrijf  naar een klantgerichte organisatie heeft meegemaakt kwam ik dat ook tegen. Ik zie het dagblad als monopolist op het gebied van regionieuws. Ze hebben de grootste moeite om de slag naar klantgericht bedrijf te maken. Ik heb inmiddels een aantal keren contact gehad met medewerkers van de krant. Dat valt niet mee want ze zijn erg gesloten als het gaat over het dagblad zelf. Ik heb 2 weken geleden een mail gestuurd naar dezelfde Pieter Sijpersma naar aanleiding van zijn hoofdredactioneel stuk "snel en langzaam" dat ze in zijn ogen toch goed bezig waren met Internet.

Nou daar valt nog wel het nodige over te zeggen. Inmiddels is de zoekfunctionaliteit wel weer op orde maar die heeft maanden niet gewerkt en storende grijze balken bovenin zijn nu weer vervangen door banners. Maar voor de rest blijft de site rammelen. Een van de medewerkers van de NDC groep zei eens; misschien wordt het tijd dat we weer eens naar de site kijken. Mooier is  het niet uit te drukken. De site is er voor erbij. Het is dus ook geen wonder dat niemand bij het dagblad maar op het idee kwam om even op de site te vermelden dat er een storing was bij het drukken. Over snel en langzaam gesproken.

Gelukkig hebben ze het licht gezien. Er stonden 3 bonnen onder het stuk. Het is nu goed geregeld. Bij een volgende storing kunnen we met die bon naar….? Voor mij is dat minstens 10 kilometer rijden. Trots kom ik met mijn bon bij de winkel om daar te horen dat er een storing was bij het NDC. En dat er geen krant is bezorgd. Trots omdat ik al die tijd keurig de bon heb bewaard in het geval van een calamiteit. En ik mag dus 10 kilometer terug. Zonder krant want er was een storing.  Er is één bon voor de maandag of vrijdag één voor dinsdag, woensdag of donderdag en één voor zaterdag. Waarom niet gewoon één bon voor alle dagen? Ik denk dat ze met veel plezier deze actie bedacht hebben maar het is volstrekte onzin in mijn optiek. Sterker nog mijn eerste reaktie was: krijgen we dit vaker dan?

Maar het positieve is dat Pieter Sijpersma het boetekleed aantrekt. Het is gewoon een fase van klantgericht worden. Ik kan hem de volgende fase wel schilderen. Maar waarschijnlijk is daar nog wel een zwarte zaterdag voor nodig.

Ik had me heilig voorgenomen niet weer over het dagblad te schrijven maar ik betaal 258 euro per jaar voor het Dagblad van het Noorden. Daarmee is het naast alle vaste lasten en vervoer een van de de grootste periodieke uitgaven van ons gezin. Ik heb geprobeerd het dagblad op een andere manier te bereiken. Er wordt niet teruggebeld, mail wordt niet beantwoord. Ik wil het wel graag ergens kwijt dus dan toch maar weer er over geschreven. Mijn voornemen laat ik maar schieten, dat gebeurd wel meer met goede voornemens.

 

Arbeidsmarkt en bonussen

Zelden houdt een uitdrukking me zo bezig als "arbeidsmarkt". Zeker nu we met elkaar in zwaar weer belanden. Toen ik 30 jaar geleden begon te werken was het allemaal redelijk simpel. Ik was toen rijksambtenaar bij het staatsbedrijf der PTT. Er waren posters met als uitdrukking: "wat het zenuwstelsel is voor de mens is PTT voor de gemeenschap".
Toen hadden we van Maatschappelijk Betrokken Ondernemen nog nooit gehoord. Iedereen wist welke rol je had in realtie tot de maatschappij. De maatschappij was afhankelijk van de dienstverlening. Als er een storing was in het telefonienetwerk functioneerden politie en brandweer niet. Je kon ze in ieder geval niet bereiken. Logisch dat het een staatsbedrijf was.

Jaren later werden we als bedrijf verzelfstandigd. PTT werd PTT Telecom, we werden ambtenaar af en na een paar jaar kregen we ook de eerste concurrenten. Dat was schrikken; opeens was niet iedereen meer klant maar abonnees die we het slechts hadden bediend zochten hun heil ergens anders. We gingen ons meer richten op de dienstverlening en werden opener als bedrijf. Opeens kwamen er ook managers van buiten. Dat was in de tijd dat functiebenamingen als hoofd en chef verdwenen. Er kwamen managers. Vaak hadden ze geen enkele ervaring met Telefonie of Telecommunicatie. Collega’s die al jaren voorbestemd waren om een hoge positie te bekleden verdwenen naar de achtergrond.

De beloning van die managers liep ook niet meer via een rechtspositieregeling of een CAO ze kregen een Persoonlijke Arbeidsovereenkomst.  Er werden persoonlijke afspraken gemaakt en al snel zag je die managers ander gedrag vertonen dan voor die tijd. Er werden productiekentallen ontwikkeld en er werd gestuurd op cijfers. Opeens verdwenen er mensen uit de organisatie die voor die tijd ergens werden geparkeerd. Ik herinnerme nog een collega die als opdracht had het tellen in het magazijn. Dat was een net zo nuttige taak als het volscheppen van een korf vol met water.  Het deed er niet toe wat iemand deed als hij of zij maar wat deed.

De nieuwe managers maakten hier korte metten mee want ja zo iemand drukte wel op de kosten en leverde geen bijdrage. En aangezien er bonussen te halen waren en je werd afgerekend op cijfers pastte dat niet.

Ik was in die tijd ook leidinggevende en werd in 1993 van chef klantenreaties opeens Manager Klanten reakties . Bonussen hadden we toen nog niet. Dat duurde nog tot 2002 tot ook het lagere management een bonus kreeg. Opeens kwamen we in aanmerking voor een leaseauto. Wekenlang het gesprek van de dag: welke kies jij? Wat is de bijtelling als je die of die extra zaken er bij neemt er bij neemt. En opeens kreeg ik een brief dat ik een bonus kreeg omdat er het bonusstelsel werd ingevoerd. Dat was wel heel erg wennen want als je het als taak zag om te werken aan het zenuwstelsel  van de gemeenschap is een bonus wel overdone.

Het begrip arbeidsmarkt werd ook steeds meer een uitdrukking voor een zakelijke overeenkomst. Je wordt ingehuurd voor een klus, je maakt afspraken over de beloning en vaak zit er een component in van een beloning als je je werk goed deed. Maar heel vaak was de bonus ook al te krijgen als je gewoon je werk deed. Vaak lag er een relatie naar de financiële resultaten.  Inmiddels was PTT Telecom, KPN Telecom geworden en later KPN. Ik werkte inmiddels in de IT bij KPN en we werden als een bos uien verkocht aan een Frans bedrijf. Zo voelde dat toen wel in ieder geval.

Daar hadden ze het management nog beter in het gareel en opeens kwamen er heel andere leidinggevenden. Werkoverleg werd afgeschaft er kwamen bila’s voor in de plaats (tweegesprekken tussen manager en medewerker). Vast onderdeel tijdens die gesprekken is de utilisation, de mate waarin iemand declarabel is. Hoewel ik dat niet zelf meer heb meegemaakt zal dat ook een redelijk groot deel beslaan van het gesprek tussen de manager en zijn baas. Logisch want de bonus van zijn baas is er ook afhankelijk van.  Het zenuwstelsel van de gemeenschap is in die gesprekken wel een heel eind weg.

 

 

CeBIT 2009

De Cebit reis van het ICT Platform zit er weer op. Dit jaar werd de reis net als vorig jaar georganiseerd samen met deNetwerkbus

Het was de 6e keer dat we de Cebit bezochten en in de media was te lezen dat er in 2009 25% mindere stands waren. Dat was ook wel te merken maar het blijft dan toch nog een gigantische onderneming om alles te zien. De bedrijven uit het oosten waren er nog wel maar inmiddels minder massaal. Dus minder spulletjes gadges en hardware.
Een aantal telecom leveranciers lieten nu ook verstek gaan. Maar zoals gezegd er is meer dan voldoende te zijn. Over de 30 kilometer aan gangpad dus moet je van goedehuizen komen om dat allemaal af te lopen en dan ook nog zo nu en dan ergens stoppen om informatie in te winnen.

Groot aangekondigd was Green IT meaar om eerlijk te zijn bleef dit vaak op conceptueel niveau hangen. Maar het is duidelijk dat al die IT in de toekomst wel energie zuiniger moeten gaan worden.

We waren uitgenodigd om op zaterdag langs te komen op de stand van OFFIS uit Oldenburg. Daar kregen we een demonstratie van hun flying robot. Ze hadden een quadrocopter. Een helicopter met 4 eiken die atonoom kan vliegen. Je stelt het apparaat in opp een bepaalde positie en hoogte en het vliegt daar naar toe en blijft dan hangen met een precicie van 1 vierkante meter. Dat kan hij doen zelfs met een windkracht 6. Matthias was weer als vanouds op dreef om er over te vertellen. Het zou leuk zijn om de demonstratie ook eens in Groningen te laten zien. We hebben er al een aantl leuke toepassingen voor. De Quadrocopter kan een gewicht verplaatsen van maximaal 1 kilogram en het kan een half uur in de lucht verblijven. Zoals het nu lijkt zit ik over 2 weken in Oldenburg om eens door te praten over de toepassingsmogelijkheden. Koos Boertjens maakte een leuke opname van de demonstratie. De foto’s van Koos zijn te zien door op het kleine fotootje te klikken.

Flying Robots from Koos Boertjens on Vimeo.
Traditie getrouw was een groot deel van de groep tot slot te vinden in de Bierstube. Wat mij betreft blijft de CeBIT de komende jaren in mijn agenda staan en de samenwerking met de netwerkbus bevalt uitstekend, prima verzorgd.