Menu Sluiten

Maand: april 2009

Doe as ie zeggen

De wereld zou een stuk eenvoudiger zijn als alles ook is wat het lijkt. Gezichtsbedrog en opgeklopte verhalen maken het er allemaal niet simpeler op. Wat is nog waar, is nog echt en wanneer kijk je naar een illusie? Kijken naar de televisie is een illusie, reality TV suggereert dat je naar het echte leven zit te kijken maar het blijft natuurlijk een gekunstelde setting. Overleven op een onbewoond eiland is leuke TV maar er lopen natuurlijk altijd productie mensen omheen die de opnames maken.

De afgelopen week was ik op de Hannover Messe en het contrast met de CeBIT was erg groot. Bij de Messe gaat het om echte dingen: lagers, kranen, molens motoren, schroefjes, moertjes en boutjes. Natuurlijk ook veel industriele automatisering en robots maar voor het overgrote deel tastbare dingen.
De autonome robots zitten op de grens maar toch geen toeval dat daar wel een hal van was op de Messe maar niet bij de CeBIT

 

De CeBIT gaat het vaak over virtuele dingen. Zaken die je op een beeldscherm kan zien, concepten, programmatuur. Het een nog veelbelovende dan het ander en het helpt allemaal bij een betere wereld, sneller en goedkoper.

Door middel van marketing zijn we in staat de juiste boodschap bij de juiste persoon (of doelgroep) te krijgen. Op zich niks mis mee want hoe moet je anders aan klanten komen. Maar de verleiding is groot om het iets leuker te maken dan het in het echt is. De reclame code commissie ziet er op toe dat er geen leugens verkocht worden maar de suggestie wekken dat je er gelukkiger van wordt is natuurlijk moeilijk te weerleggen.

Vroeger op het dorp was het simpel. Je wist waar je naar toe moest voor een veger of een paar nieuwe klompen. Het voordeel was ook dat iedereen op het dorp of in de stad wist wie je kon vertrouwen en wie niet.

Langzamerhand komen dat soort principes weer naar boven met behulp van internet. Iedereen kan daar zich voordoen als iemand anders maar langzamerhand wordt het duidelijk wie wie is. Zeg je dat je veel publiciteit hebt gehaald maar er is niets op internet te vinden dan werkt zo’n opmerking averechts. Je CV opleuken is net zo gevaarlijk.

Ik verwacht dat de menselijke maat op veel gebieden weer een rol gaat spelen. Transparantie in wat je doet. Een bedrijf dat duurzaam wil zijn maar een manager heeft die miljoenen verdient heeft nog een hoop te doen. Duurzaam is iets wat je niet even doet door het aanpassen van wat uitingen.

Voor Bartje zou er een gouden toekomst zijn want zijn uitspraak "Doe as ie zeggen, dan lieg ie niet" zal in toenemende mate van belang worden.
 

Dementie en Paro

Vrijdag mocht ik aanwezig zijn bij de demonstratie van Paro het knuffelzeehondje waarmee  in de zorg onderzocht gaat worden of het mensen met [[wikipedia:nl:Dementie]] helpt. Er zijn er wereldwijd een paar duizend Paro’s verkocht en zoals de uitvinder aangaf meer als de helft als speelgoed.

Maar mevr. Lone Gaedt van het DTI uit Denemarken gaf een mooie betrokken presentatie waarom ze erg onder de indruk is van de inzet als voorwerp in een therapie. Allereerst zag ze er ook weinig heil in want zorg hoort toch te komen van mensen. Maar ze ging er anders over denken tot ze geconfronteerd werd met de cijfers over de demografische ontwikkelingen. Toen zag ze dat zorg door mensenhanden schaars goed wordt op den duur.

In Nederland krijgen we dat probleem ook.En in sommige gebieden wordt dat een echt probleem. Als de trend zich zo doorzet is over een aantal jaren 80% van de beroepsbevolking in Oost Groningen werkzaam in de zorg. In ander delen van het land is het iets gunstiger maar Oost Groningen is een redelijke afspiegeling van heel veel Europese gebieden.Dit had ik wel eens eerder gehoord en het plaatje hieronder over de Grijze Druk geeft dat op zich ook goed  weer

Het grootste probleem is hoe deze problematiek bespreekbaar wordt gemaakt in de maatschappij. Misschien is het wel illustratief dat ik niet een filmpje kon vinden over een demente bejaarde die met Paro speelt. Dat soort dingen laat je niet eenvoudig zien. Maar tijdens de bijeenkomst waren er wel een aantal en ik vond dat zeer verhelderend en herkenbaar.

Inmiddels ben ik wel op een filmpje gestuit deze werd ook vertoond tijdens de bijeenkomst: 

 Vooral het verschil in opnames van de situatie voordat Paro wordt gebruikt. Oudere mensen die voor zich uit zitten te staren of daar waar ze aan het aaien zijn met Paro en tegen hem praten, Dat was ook de conclusie van de mevrouw uit Denemarken, oudere mensen beginnen weer te praten, geuiken weer meer woorden en nog veel belangrijker hun ogen beginnen weer te stralen. Blijkbaar kunnen we geweld en mishandeling wel laten zien maar een demente oudere stoppen we letterlijk en figuurlijk weg.

Hoe Paro ook in Nederland aanslaat is te lezen in het artikel waarin te lezen valt dat ze ook in Osdorp erg onder de indruk waren van Paro.

RTV noord was er om opnames te maken. Het blijft erg oppervlakkig. Hij is wel lief, ik zou er zelf ook wel een willen hebben, Hoe komt het dat hij zo vertederend is. Ook waren er een hoop heren in pakken die er gelijk aan zaten te rekenen: wat kost het? Welke besparing kunnen we er mee behalen. Het businessmodel is volgens hen eenvoudig sluitend te krijgen. De marktwerking is met de komst van de pakken ook in de zorg doorgedrongen. En gelijk gaat het niet meer over het echte probleem.

Ik was vooral geinspireerd door de mevrouw uit Denemarken: de presentatie was hortend, filmpjes starten niet meteen, soms las ze de lappen tekst letterlijk van de sheet. Maar wat een betrokken verhaal.

Maar ook een compliment aan Jan Cooijmans, hij maakt zich toch maar sterk voor dit soort dingen. Er blijft nog een wereld te winnen over Dementie

"It's very dangerous to make predictions, especially about the future." (Yogi Berra)

http://markfenske.com/uploaded_images/Yogi-Berra-751660.jpgSoms lees je boeken die niet een kwartje laten vallen maar een hele zak met duiten. Het boek "De zwarte Zwaan" van Nassim Nicholas Taleb, is er voor mij zo een. Ik ben nu op 3/4 van het boek en iedere bladzijde is een feest van herkenning. Eigenlijk alles wat ik lees kan ik me prima in vinden.
Het geeft me een goede onderbouwing waarom ik me niet wil focussen, me niet wil beperken tot één ding. Iets wat me wel al tientallen keren is geadviseerd. Tot nu toe probeerde ik uit te leggen waarom ik de dingen doe die ik doe. Zelfs uitgelegd dat ik voor mijn geboorte al een dwarsligger was dus dingen anders doe dan mainstream. Het enige resultaat was vaak dat ik een meeewarig ja, ja wist te bespeuren.

Zwarte Zwaan geeft exact aan waarom ik dingen doe die ik doe. Het voert te ver om het hier uit te leggen daar is het boek ook veel beter in. Als het je boeit, mag je het boek wel van me lenen. Eigenlijk is het ook verspilde moeite om het uit te willen leggen want om met een ander groot sportorakel (Cruijff) te spreken: Je gaat het pas zien als je het doorhebt.    

Zwarte zwanen gaat over: het assymetrich resultaat, over de winner takes it all. Maar ook over de beste voorspellers zijn de kranten (ja dus ook het Dagblad van het Noorden) want die kunnen behoorljk goed de aanvangtijden van theater- en filmvoorstellingen voorspellen. Alle andere zaken voorspellen is gevaarlijk volgens Yogi Berra in het byzonder als het de toekomst betreft.
Het boek gaat ook over waarom het zakelijk beter is om in een stad te wonen dan in een dorp (daarom woon ik ook in Zevenhuizen). Tenminste als je zakelijk erg succesvol wilt zijn.

Serendipiteit wordt uitgelegd en mensen die me kennen weten dat ik wel iets heb met synchoniciteit, waarom toeval niet altijd toeval is. Het wordt erg mooi beschreven en ontdaan van alle mystiek. We zijn maar in staat om een deel van de werkelijkheid te zien, soms weten we niet wat een buurman doet, misschien maakt hij (of de buurvrouw) op dit moment net zo’n verhaaltje als dit. Wie zal het zeggen. De kans dat iemand op de wereld op dit moment een verhaaltje schrijft over Zwarte Zwaan is wel erg groot.Toeval? Het is maar hoe je het bekijkt.

Pasen, altijd een byzondere tijd voor me. 30 jaar geleden overleed mijn vader en 21 jaar gelden werd onze dochter geboren. Beiden op stille zaterdag. De geboorte van onze dochter konden we redelijk voorspellen, hoewel ze toch nog erg onverwachts kwam. Het overlijden van mijn vader was een totale overrompeling. Mooiere symboliek bestaat er voor mij niet.

Dramatisch dieptepunt bij DvhN: 4 advertenties

Er was gisteren een bijeenkomst van ondernemers onder de naam Groninc. Een groep MKB-ers en ZZP-ers die deze keer bijeenkwamen onder de titel tegenwind. Het was een zeer open bijeenkomst waar we met elkaar de zorgen konden delen. Veel bedrijven ondervinden tegenwind, zware tegenwind of zoals een iemand het noemde "windstilte". Een kennis van me heeft als spreuk: "It’s not the gails but the setting of the sails". Vij vertaald: "Niet de storm maar de stand van de zeilen is bepalend".

Nu stormt het wel heel erg bij het dagblad. Die trouwens vanmorgen weer trouw in de bus zat. Niks mis mee. Hij voelde ook wel aardig dik aan maar 4 katernen heet dat volgens mij. Hoofdblad, Regiodeel (daar heb ik al voldoende over geschreven), sport en de economie pagina’s. Maar even met een andere bril gekeken naar het dagblad, er stonden maar 9 advertenties in. (natuurlijk heb ik de advertenties van het dagblad zelf en de advertenties van de evenementen die het dagblad sponsort er uit gelaten’.  

Het viel me gistermorgen op dat het dagblad zo dun was. 2 katernen maar. Toen ik vanmorgen nog even de krant van gisteren er bij pakte en de advertenties erin telde kwam ik maar tot 4. Die 4 vullen met elkaar nog geen halve pagina. Ook toen weer veel reclame van het Dagblad zelf, wat mededelingen van de overheid. Het begint langzamerhand de bodem te bereiken. Nog even gekeken op de site en ja daar was de storende grijze balk weer te teken dat geen betaalde banners meer zijn. Slordig dat die dan niet wegvalt. OK even zijn ze er weer, )een banner voor het dagblad zelf)

De oplossing voor het dagblad? Op zich simpel. Luisteren naar de klanten. Het bankwezen heeft het ook meegekregen. (las ik vandaag in het Dagblad) Want het gaat gewoon om de klanten. Dat zijn deels de lezers en deels de adverteerders. Inmiddels ken ik maar weinig bedrijven meer die graag adverteren in het DvhN omdat de boodschap die ze brengen niet past bij wat bedrijven willen horen. Ok de kwestie van journalistieke vrijheid, een groot goed, het hoogste goed en als je daar aan vasthoud zie je dus waar dat toe leid, geen lezers.

De online edities schieten als paddenstoelen uit de grond. Krant 7 is daar een van maar er zijn meer. Even gekeken maar het dagblad doet daar niet aan mee. Raar want ze hebben dat nieuws wel gewoon in huis. Gaan ze aan de slag met TV. Ik geloof dat ik daar niks over hoef te zeggen iedereen kan dat zelf wel invullen. De huis aan huis bladen blijven maar dikker worden bij ons in de buurt en de artikelen op de lokale sites komen ook steeds meer en meer. Storm bij het dagblad: tijd voor het aanpassen van de stand van de zeilen. Met veel wind is er prima te zeilen maar niet met de verkeerde stand van de zeilen.

Of ik dit uit mijn duim zuig? Nou nee want in de Wall Street Journal is er een dergelijk advies van Google richting dagbladen te lezen.

 

Big Dog en handwerk

Inmiddels breekt het voorjaar door en zijn de eerste uurtjes al weer in de tuin doorgebracht. Soms vergeet ik het wel eens hoe gewoon het voor ons is om een tuin te hebben en hier ook veel tijd aan te besteden. Maar als je boerenzoon bent weet je eigenlijk niet beter. Hoewel ik wel moet toegeven dat de tuin eigenlijk Aukje haar terrein is, ik ben er meer voor graafwerk rooien en maaien.Vandaag weer een hele hoek tegels gelegd en dat is altijd een belevenis voor onze hond. Hij moet overal met de neus in. Je kunt hem geen groter plezier doen dan te graven in zwarte grond. Super slim hoe zo’n hond sporen kan volgen. Wat dat betreft zijn wij maar stumpers.

Het blijft een uitdaging om de motoriek van levende wezens na te maken. Toch vordert het stapje voor stapje. Ik zag een poosje geleden een video van een robot met de naam Big Dog en het begint er al aardig op te lijken. De Big Dog kan zich niet alleen over een vlakke ondergrond bewegen maar kan ook klimmen en herstelt zich als hij uit evenwicht raakt. Het begint er al aardig levendig uit te zien. Het filmpje is al van een jaar oud dus in het afgelopen jaar is het allemaal beter geworden. Zeker als er een toepassing is voor Big Dog in Oorlogsgebied. Maar dat zullen we nooit echt te horen krijgen.

Het valt me trouwens toch al op dat we relatief weinig zien en horen van deze ontwikkelingen in de media. Ik weet wel dat dit voor veel mensen ver van mijn bed show is maar het vraagt niet veel voorstellingsvermogen om te herkennen dat dit soort ontwikkelingen grote invloed gaan hebben op het menselijk leven.

De handelingen om een straat te leggen zijn eigenlijk ook gemakkelijk te automatiseren en het is lichamelijk best zwaar.  Het is dus maar de vraag of in de toekomst mensen nog aan het tuin tegelen gaan. En zo zijn er inmiddels heel veel beroepen waar zwaar lichamelijk werk wordt verricht verdwenen. Op zich is dat natuurlijk niet verkeerd maar na een dagje zwaar werk is er weinig zo leuk als terug kijken naar het resultaat. (als he goed gelukt is tenminste).

Laat de lente en zomer maar komen, onze hond geniet al met volle teugen een lust om hem te zien graven en wroeten. Iets wat Big Dog nooit zal doen. Net zoals aan je voeten liggen met een zwarte neus. Voorlopig willen we Jimmy nog niet inruilen voor BIG Dog.