Menu Sluiten

Maand: juni 2010

ICANN

Het was me het weekje wel. In ieder geval niet saai. Hoewel….. we waren op bezoek bij de EU in Brussel en om nu te zeggen dat ik daar graag aan het werk zou willen? Nee bedankt. Jonge wat een saaie bedoening. 27 landen die met elkaar op een lijn moeten komen. We hadden een bijeenkomst over één Europees breed patentstelsel. Daar is men pas 14 jaar!!! mee bezig. Eigenlijk is men er inhoudelijk wel over uit het probleem is alleen de taal kwestie in welke taal moet een Patent ingediend worden. Het huidige voorstel kan het in Engels Duits of Frans. Maar dat wordt geblokkeerd door Spanje die ook spaans er aan toe wil voegen. Maar dan zouden de kosten voor het hele patentstelsel te hoog worden. Nou ja anyway Slaapverwekkend.

Doel van ons bezoek was om bij de [[wikipedia:ICANN]] namens kleine innovatieve bedrijven een standpunt te verwoorden over de uitbreiding van Top Leven Domains. (.com .net .org etc). We waren uitgenodigd door ACT een wereldwijde organisatie die opkomt voor de belangen van kleine innovatieve bedrijven. Er is een lobby van de zogenaamde registars ([[wikipedia:nl:SIDN]] voor Nederland) om het aantal Top Level Domains uit te breiden. Dat zou ik in hun geval ook bepleiten want dat is business.

We kregen dus allemaal goodies van de registars, ook onze eigen Nederlandse SIDN gaf de bezoekers een kabeltje met hangslot. Het lijkt natuurlijk prachtig om domeinnamen te hebben als Info@janhut.groningen. Lijkt want daarmee is het hek ook van de dam want moet ik dan ook info@janhut.zevenhuizen registreren. Of voor de zekerheid ook maar www.janhut.xxx (het voorstel voor pornosites). Het wordt er voor kleine bedrijven dan niet duidelijker op. In ieder geval is mijn conclusie als er al iets gaat veranderen dan zal dat via de weg van de geleidelijkheid gaan.

Terug in Nederland las ik dat Henk Wiering is overleden. Dat is even schrikken want Henk stond voor mij altijd symbool voor  energie en daadkracht. Zijn lijfspreuk: "Beter achteraf excuses aanbieden dan vooraf toestemming vragen", is me uit het hart gegrepen. Niet dat ik me altijd kon vinden in zijn aanpak, maar dat is weer iets anders. Henk heeft door zijn houding en optreden heel veel betekend voor Groningen en omstreken. Eigenlijk wel een beetje bijzonder de stroperigheid van Brussel en de daadkracht van een individu.

 

Taggen en privacy

Het in hokjes stoppen is een vaardigheid die we graag oefenen met elkaar. Elkaar een labeltje op plakken. Door de loop van de jaren en het wegvallen van grenzen is dat allemaal wat lastiger geworden want mensen kunnen in meerdere hokjes zitten. Internet heeft daar het nodige aan bij gedragen en Google heeft de wereld op de kop gezet door zoeken geen exacte uitkomst meer te geven maar ook suggesties aan te bieden. Zelfs als ik een tikfout maak krijg ik de suggestie bedoelde u….?

Daar naar kijkend is het vermakelijk om mensen te zien worstelen met hun E-mail. Die moet onderverdeeld worden in mapjes. Met als gevolg dat als je het in het verkeerde bakje stop het voor eeuwig weg is.  De laatste jaren laat ik al mijn mail binnenkomen in een webomgeving. En laat alles staan in de inbak. Daar staan op dit moment 35.000 mailtjes. Niet dat ik dat merk want ik zie alleen alleen de laatste 100. Het is even een knop omzetten maar het brengt veel rust. De mail waar je iets mee moet, moet je wel markeren want zin en onzin staan gewoon door elkaar. Het is echter simpel er een labeltje (of tag) aan te hangen. Een mail terug vinden is erg simpel want de zoekmachine technologie helpt hierbij, zelfs bij 35.000 stuks. En trouwens van de zoekresultaten worden de laatste het eerst getoond dus een mailtje van vorige week staat in de zoekresultaten redelijk bovenaan

Om foto’s vindbaar te maken is het nog wel noodzakelijk om er een labeltje aan te hangen. Want hoe kan je anders zoeken naar een onderwerp op een foto. Ergens moet iemand een labeltje aan de foto van bijvoorbeeld de Martini toren hebben gehangen. Maar tegenwoordig is het vaak ook mogelijk aan te geven wanneer de foto genomen is (als de klok in het toestel op tijd staat). En als het fototoestel (of het mobieltje) uitgerust is met een gps ontvanger kan er aangegeven worden waar de foto gemaakt is. Handig om te weten waar het geitenhokje is die hierlinksboven op foto staat. Op die foto staan geiten die een erbarmelijk onderdak hebben reden voor de Pvd Dieren om kamervragen te stellen. Waar  die foto is genomen is hier eenvoudig te achterhalen. Als er zo’n locatie labeltje (GEO-tag) aan hangt van een foto die op de Grote Markt in Groningen genomen is, grote kans dat de Martinitoren er op te vinden is. Natuurlijk kan ook later handmatig die locatie toegevoegd worden. Met die verzameling foto’s genomen op de grote Markt is er een heel mooi panorama te maken, gebruik makend van alle voorhanden zijnde foto’s op internet. Er zijn toepassingen die al die foto’s in een panorama of show zetten. Een extreem voorbeeld is hieronder te zien. Een aanrader.

Helemaal geen Streetview maar gewoon geuploade foto’s

Langzamerhand zet ik steeds meer informatie op internet handig want dan kan je het delen met andere mensen. Maar er zit ook een schaduwzijde aan. Welke informatie deel je wel en welke niet. En als ik het niet wil delen weet ik dan zeker dat het toch niet voor andere dingen gebruikt wordt? Een voorbeeld: Google heeft recentelijk een leuke toepassing: gezichtsherkenning. Ze kunnen in mijn webalbums gezichten herkennen. Ik label een gezicht met een naam en vervolgens kan ik in al mijn albums zoeken naar dat gezicht. Handig en leuk. Maar…. wie zegt niet dat als ik een keer een label heb toegevoegd aan de foto van een vriend deze foto ook vindbaar is in andere albums en zo gelijk ook met een tag erbij. Griezelig. Natuurlijk zou het ook voor nobele doelen gebruikt kunnen worden. Waar is Joran van de Sloot nog meer te zien geweest? Maar wil ik wel publiekelijk herkend worden? Ik denk dat ze het bij Google wel zullen laten maar aan de andere kant is met Streetview ook een grens gepasseerd.

Happy tagging.

Ik hou het voorlopig nog maar beperkt en ik geloof dat ik de paar tags die ik gemaakt heb ook maar weer weghaal. Maar Internet vergeet nooit iets dus is het kwaad al geschied, 

 

De wet van Sinterklaas

6 jaar bloggen!!  Aan een kant lijkt het wel een eeuwigheid geleden dat ik begon met deze weblog. Iedere week een verhaaltje met uiteenlopende onderwerpen. Het kost me weinig moeite want er is altijd wel iets om over te schrijven. Maar waarom zou je het doen? Waarom  de wereld lastig vallen met mijn gedachten spinsels? Zit de wereld er op te wachten? Dat was wel het onderwerp van een gesprek dat de afgelopen week had. Voor mijn gevoel maak ik leuke dingen mee maar dan is het nog maar de vraag of je er ook over moet schrijven. Het heeft bijna iets narcistisch. Door de loop van de jaren mocht ik een aantal keren horen dat mijn weblog prettig leest. Dat is wel een stimulans om er mee door te gaan.

Maar dan nog blijft de vraag waarom ik het doe. Dat is best wel een lastige vraag want het grenst wel een beetje aan "kijk mij eens". Want alles wat ik doe kan ik ook doen zonder er over te schrijven.In het begin had het een doel want toen was ik voorzitter van het ICT Platform,bestuurslid van het Derde Wereld Fonds en de laatste jaren voorzitter van het plaatselijk belang. In die rol is het ook goed om er van te vertellen want in die rol zit ook altijd een externe component. Je zult er wel iets over moeten vertellen want dat hoort nu eenmaal bij die functie.

Natuurlijk is het ook handig voor mijn eigen bedrijf want dan moeten mensen je ook weten te vinden. En de afgelopen dagen mocht ik weer een aantal presentaties geven over nieuwe media. En dan is het wel heel erg raar als je zelf niet een weblog hebt. Maar dat aspect van narcisme blijft wel een beetje door mijn hoofd spoken. Aan de andere kant: Als je niet duidelijk vraagt wat je wil krijg je iets anders. Dat is de wet van Sinterklaas. Rond dat thema wordt er op 2 en 3 juli een workshop georganiseerd. Ik werd er voor uitgenodigd en het spreekt me wel aan maar zo kan ik wel hele dagen sessies volgen. Zo zijn er bijeenkomsten over Stand Up Inspiration, stichting werklust en LOL-werkers, masterclass Authentiek leiderschap om nog maar niet te spreken van de open coffeeclubs. Het lijkt wel of de maatschappij steeds meer verdeeld raakt een groep die gaat voor zakelijk gewin en een groep die gaat voor persoonlijke groei. In toenemende mate is er een roep om de menselijke maat. Morgen is het verkiezingen en ik zag op een van de posters lijst 14. Een volwassen politieke partij die het systeem wil veranderen door vanuit authenticiteit, liefde, eenheid en met accent op bewustzijnsgroei te handelen. Prachtig verwoord. Ben ik helemaal voor. De discussies over de economie heb ik eigenlijk wel gehad. Natuurlijk moet de motor weer gaan draaien maar als dit leidt tot dezelfde misstanden dan hebben we niets geleerd.Dat lijkt me in ieder geval niet goed. Terug naar de menselijk maat!! Maar als ik me dan verdiep in lijst 14….. Is toch ook niet echt wat ik wil.

Kijken of de wet van Sinterklaas hier ook opgaat