Menu Sluiten

Maand: augustus 2010

Er zit beweging in "Netwerken"

Een aantal dagen geleden sprak ik met de organisatoren From Party to Business. Een Networking Event op 2 oktober in de Mediacentrale. Een feest bedoeld om zakelijk te kunnen netwerken in een party sfeer.  Nu is een feestje wat anders dan netwerken maar aan de andere kant schuift dat wel naar elkaar toe. Opeens viel de opmerking "Er zit beweging in netwerken". En op een of andere manier voel ik dat ook. Netwerken had toch wel een sfeertje van zakelijk met elkaar dingen bekokstoven. Het wordt losser was onze conclusie en dat is ook gelijk waar From Party to Business over gaat.

Andere mensen ontmoeten en niet ieder contact hoeft tegelijkertijd direct iets op te leveren. Dat mag natuurlijk wel maar als je er losser in staat komen ook de creatieve dingen aan de orde en als je een klik met iemand hebt is dat winst. Dat hoeft niet altijd zakelijk tot iets te leiden.

Gisteravond mocht ik te gast zijn bij de thuiswedstrijd van onze FC, (jee wat kwamen ze nog goed weg). Netwerken in een voetbalstadion. Ik blijf het een beetje raar vinden om afgesloten van het echte gebeuren naar voetballen te kijken.  Het was nuttig en de wedstrijd was spannend maar eigenlijk is het nut en genieten van beiden het net niet. De wedstrijd bekijk je toch wat meer van een afstand en het zakelijke gesprek komt ook niet echt goed uit de verf. Aan de andere kant gaat het niet om dat ene moment want relaties bouw je door de loop van de tijd. Vertrouwen komt te voet (en gaat te paard).

Netwerken blijft me boeien, want hoe krijg je de juiste persoon in een groep mensen te spreken als je bij een bijeenkomst bent van 20 mensen (laat staan bij een voetbalwedstrijd met 20.000 :-). Ze stuk voor stuk spreken, je laten introduceren of ga je gewoon bij een lopend gesprek staan. Dat laatste komt wel steeds meer en meer voor was onze conclusie. Er zit beweging in netwerken. Het wordt opener.  Je ziet steeds minder mensen in een gesloten houding met de gezichten naar elkaar toe staan. Of dat zo is weet ik niet maar het zou me niet verbazen want "delen" begint steeds meer gewoon te worden.

Het was een reden om te beginnen met een eigen Netwerkbijeenkomst. De formule is simpel: op een vast tijdstip (laatste donderdag van de maand) op een vaste plaats (de Graansilo, Griffeweg 4) is er van 17.00 tot 19.00 uur een Netwerkbijeenkomst voor een ieder die eens af wil spreken met oude kennissen en nieuwe mensen wil ontmoeten. De achtergronden zijn te lezen op www.tnetwerk.nl. Komende donderdag 26 augustus zijn we toe aan de 8e editie en de reacties zijn uiterst positief. Voel je dus vrij om langs te komen, nodig iemand uit die je een poos niet hebt gezien. Meld je wel even aan zodat we een beetje zicht hebben wie er komen.

Oh ja de kosten: geen, alleen de consumpties die je gebruikt zijn voor eigen rekening.

 

Dromen, soms komen ze uit

 Soms heb je dingen die je altijd bij zullen blijven. Ik was nog maar net voorzitter van het ICT Platform toen ik de vraag kreeg: Wil je wel met Wubbo Ockels praten. Wat een vraag, natuurlijk! Het is meer de vraag of Wubbo wel met Jan Hut wil praten. Het bleek dat hij in Groningen was en een uurtje over had. Het bleek ook nog op zijn verjaardag te zijn dus de datum is eenvoudig te achterhalen, 28 maart 2003. Het was een leuk gesprek en Wubbo was vol van zijn plan rond de laddermolen en hij was op zoek naar sponsoren. We nodigden hem uit om zijn verhaal eens te doen op een ICT Platform bijeenkomst. dat deed hij later ook.

In datzelfde gesprek gaf hij aan een droom te hebben van een duurzaam zeilschip waar hij de wereld mee over wilde zeilen. Die wens had hij al sinds zijn ruimte reis waar hij onze kleine kwetsbare planeet had bewonderd. Ooit wilde hij veel van die plekken bezoeken met een zeilschip die duurzaam zou moeten zijn. Een dag zeilen moest voldoende energie opleveren voor een maand leven. Hij was er al een poosje mee bezig en stond voor de keus waar het schip gemaakt moest worden. Wilma Haket was bij het gesprek en ze opperde om het schip in Groningen te laten maken. Ze wist Wubbo te overtuigen om de Groninger bedrijven Marvis Jachtbouw en No Limit Ships te bezoeken. 

Dat bezoek was op 5 juli 2003 de dag na een bijeenkomst van Het ICT Platform en ook de dag dat het varend erfgoed in Groningen lag. We haalden Wubbo van de trein en brachten hem naar Marvis Jachtbouw waar hij gelijk met Bert van Kalsbeek de computer in dook om ontwerpen te bekijken. Er volgde een boeiende discussie over wand diktes, belijning en spant afstanden. Even later op de werf was Wubbo zichtbaar onder de indruk van de werkwijze en aanpak. In de auto op weg naar No Limit Ship aan de Friesestraatweg was hij er vol van want hij zocht geen groot gerenommeerd bedrijf maar een klein bedrijf (of bedrijven) met passie en deskundigheid om zijn droom te realiseren. Hij wilde zelf zich met de productie kunnen bemoeien. 

Later op de dag bezochten we No Limit Ships en daar werden we gastvrij ontvangen door Piet Wieringa en Albert Keizer. Ik herinner me dat de mannen het jammer vonden dat ze niet een afgebouwd schip hadden liggen. Ze waren op dat moment wel bezig met een af te bouwen. Mooier hadden ze het niet kunnen regelen want Wubbo kroop op handen en voeten door het half afgebouwde schip. Ook hier een gesprek vol techniek hier vooral over energie opwekking en bediening.

Terug in de auto vertelde Wubbo dat hij er wel uit was en dat de Ecolution in Groningen gebouwd zou gaan worden. Op de spiegel zou Groningen komen te staan. De mannen van Marvis en No Limit vertelden me later dat ze het zich nauwelijks konden voorstellen dat zij zo’n project zouden mogen realiseren.

7 jaar later is de Ecolution afgelopen vrijdag gedoopt. Wubbo zijn droom werd waarheid. Als ik het goed heb begrepen zijn veel van zijn wensen gerealiseerd. Mooi om te zien dat Bert, Piet en Albert vol trots deelden in de feestvreugde. Toevallig was ik in de buurt dus heb ik aan de overkant het mogen bekijken, de afvaart bij No-limits onderweg in het Reitdiep en de aankomst bij de Hunze.

Er is veel gebeurd sinds die eerste gesprekken maar mooi dat de 4 mannen (natuurlijk met nog heel veel anderen) de droom hebben kunnen realiseren.

 

 

De digitale kloof

De vorige bijdrage ging over digital divide. En het is net zo als je een ander type auto koopt, opeens zie je ze overal rijden. Deze week kwam het op verschillende momenten terug. Dan ging het niet over digital divide. Of eigenlijk wel maar dan wat minder met zo´n buzz woord. Inmiddels zie ik het overal.

Aan de ene kant mensen die zich vol overgave storten op I-pads, nieuwe widgets, nog mooiere gadgets. De films (liefst digitaal) bekijken wanneer het uitkomt, uitzending gemist  even bekijken voor de echt leuke / nuttige dingen, RTV Noord voor regionaal nieuws en voor de rest kijken wat er nog meer te beleven is. Heel erg "in control". Of misschien door het kortstondig zappen en overschakelen juist niet "in control".

Aan de andere kant een groep mensen die TV consumeren. Het over zich heen laten komen. Geen behoefte hebben om al die dingen die toch bijna per dag veranderen nog bij te houden. Het is dus al lang niet meer de kloof tussen mensen die een computer hebben of niet. Of mensen die een snelle verbinding hebben of niet of mensen die het kunnen of niet. Het gaat veel meer om mensen die het maar al te graag willen en de rest die het pas doen als het absoluut niet anders kan. Telebankieren is wel handig maar als je eerlijk bent dat geklungel met een card reader en een pasje en dan al die codes. Ach dan was het zetten van een handtekening, in een enveloppe wel zo eenvoudig. DigID ook zo mooi. Ben je ook eens vergeten waar je mee was ingelogd als username? Heb je dat ook allemaal weer opnieuw moeten aanvragen? Moeilijker kunnen ze het niet maken. Wat een gedoe en als het echt moet ach dan doen we het wel. Maar een echte verbetering voor ons is het niet.

Het is net als met bekeren. Mensen die er niets mee hebben weten niet wat ze missen. Maar als je eenmaal gegrepen bent wil je er het liefst veel over praten en met mensen delen. Gelukkig zijn die digitale mensen veel online te vinden en kan je geweldig veel delen. Ik zie die kloof alleen maar groeien want de groep die aangehaakt is, ontwikkelt al gaande weg vaardigheden die door de jaren heen misschien wel een zekere mate van virtuositeit in zich hebben. Het gaat dan niet om het bespelen van een muziek instrument maar om het typen of SMS-en. Even een widget downloaden en installeren is voor een niet ingewijde bijna goochelen. Als je wat oudere kinderen ziet SMS-en lijkt het wel op het bespelen van een instrument.

En het verandert ook steeds. Google heeft recentelijk de indeling veranderd en nu werkt contactpersonen weer heel anders. Het is wel een verbetering maar voor mensen die er net achter zijn hoe het ook al weer zat met het maken van groepen moeten weer gaan zoeken hoe het nu weer moet.

De afgelopen week had ik een gesprek over hoe het toch komt dat er maar weinig mensen met echt kennis van zaken zich bekommeren om eenvoudige simpele oplossingen. Op zich is dat wel verklaarbaar. Mensen die goed kunnen skieen willen ook het liefst  op de zwarte piste of tenminste de rode. Het is veel leuker te werken met de nieuwste toepassingen. Aan de andere kant blijven heel veel mensen problemen hebben met en aansluiten van een printer, het installeren van een webcam of het goed kunnen opmaken van een document en dan het ook nog een leuk kunnen printen. Om op dit soort problemen een monteur of specialist af te sturen kan tegenwoordig niet meer uit. Een internet aansluiting maken doe je tegenwoordig zelf. Als dat niet in een keer goed gaat ben je mooi de klos. Voor dat soort problemen is er nog wel een monteur achter de hand. Voor al die andere problemen is het vaak worstelen. Maar het gaat vaak om die ene instelling, dat ene schroefje uit "Zen en de kunst van het motor onderhoud". Al dat gezoek en gepuzzel maakt de acceptatie van nieuwe dingen er niet groter op. 

Het is natuurlijk de vraag hoe wenselijk het is dat mensen digitaal vaardig zijn. Daar kan ik kort over zijn. Zeer! Want in de toekomst zullen er steeds minder mensen zijn die de oudere mensen kunnen helpen. Zorg wordt ook steeds meer een verantwoordelijkheid van de zorgvrager zelf. Ik merk ook dat er een verschuiving aan de gang is. Zorg is steeds minder een verantwoordelijkheid van een verzorger of een instelling. Steeds meer wordt het een zaak dat mensen zo lang mogelijk de regie houden over hun eigen leven. (zolang dat nog kan).

De technieken zijn er om op afstand een oogje of oortje in het zeil te houden. En als er iets is, even (op afstand) contact te hebben. In een aantal gevallen wordt dat meer op prijs gesteld dan meerdere keren iemand over de vloer. Of als er een vraag is even contact opnemen. Maar dan moet het wel simpel en betrouwbaar zijn en de mens vaardig om het te bedienen. Het vraagt vaardigheid en enthousiasme om er mee te werken. Overigens aan beide kanten. De zorgverlener moet daar ook aan wennen. Dan gaat er een wereld open.

Op de voor flank van de ontwikkeling mee surfen is leuk. Dat is motorrijden of een mooie partij tennis ook alleen zonder basistechniek blijft het frustrerend.

Digital divide

Sinds jaar en dag heb ik al iets met techniek. Die fascinatie is al redelijk vroeg begonnen met lampjes en schakelaars en toen ik het relais ontdekte werd het nog leuker. Je zette ergens spanning op en er kwam iets in beweging. Later met elektronica werd het nog vreemder, een dood stukje materiaal kon een lamp laten knipperen of afhankelijk van de lichtsterkte schakelen.   Om mij heen zag ik klasgenoten die dit allemaal maar matig interesseerden. Op de MTS zag je een soortgelijke verdeling. Een deel had iets met het vak en anderen zaten er omdat ze nu eenmaal een beroep moesten kiezen.  Verderop in mijn loopbaan bleef ik verschil zien tussen mensen die iets hadden met techniek en mensen die er niets mee hadden. 

Door de komst van de computer en later Internet kregen de techneuten opeens gezelschap van intensieve gebruikers van computers. Vaak waren dit techneuten maar er kwam een nieuwe groep bij de mensen die met behulp van deze nieuwe technologie gelijk gestemden vonden. Opeens was de techniek van de computer ook het domein van de samenwerkende mens. Er ontstonden virtueel sociale netwerken en vaak waren dit afspiegelingen van wat er in de echte wereld plaats vond. Maar omdat tijd en plaats veel minder een beperking was ontstonden ook netwerken van mensen die elkaar nog nooit of nauwelijks hadden ontmoet.  Maar er blijft nog steeds een groep mensen ontstaan die niet aangehaakt is bij deze ontwikkeling. De groep die zich wel intensief bezig houd met sociale netwerken ontdekt steeds nieuwe manieren om met elkaar in contact te komen. Via bloggen, RSS, Hyves, Facebook, Linkedin, Twitter, Foursquare, Ning, MindZ en noem maar op worden netwerken geweven. Er zijn mensen die die netwerken aan het uitpluizen zijn. Ik zag een nieuw beroep ontstaan: Netwerkuitpluizer.

Blijft een grote groep die niets met dit alles doet. Vreemd genoeg zijn hieronder ook veel techneuten. Zij hebben nog steeds de liefde voor de techniek maar alles wat mensen er mee willen is niet aan hen besteed. De scheiding tussen de groep aangehaakten en de mensen die er niets mee doen wordt ook wel Digital Divide genoemd. Een paar jaar geleden werd dat voornamelijk veroorzaakt door mensen die zich geen computer konden veroorloven. In sommige gemeenten waren er zelfs projecten om de minima aan computers te helpen. Een andere oorzaak dat mensen niet aangehaakt waren was het feit dat lang niet overal breedband te krijgen is. Ook daar is de laatste jaren veel in veranderd. Zelfs in ontwikkelingslanden zijn er programma´s met OLPC (One Laptop Per Child). Maar ook in Europa is er nog steeds een grote kloof. Niet voor niets dat Neelie Kroes in haar Europees programma voor de komende jaren nog acties heeft staan tegen de digital divide.

Maar om mij heen zie ik de kloof steeds breder worden. Als je wel aangehaakt bent lijkt het wel of de hele wereld twittert en accounts heeft op sociale netwerken. Maar niets is minder waar. Hele groepen doen niets met al die nieuwe toepassingen. Docenten weten niet wat wiki’s zijn of hebben nog nooit van RSS gehoord. Laat staan dat ze een account hebben op linkedin of twitteren. Heel veel mensen hebben de startpagina van de browser nog steeds net zo staan als dat de fabrikant of computer leverancier het hebben ingesteld. Bestanden worden standaard geopend in Word. En een Docx bestand wordt als niet leesbaar teruggestuurd (een docx bestand komt uit Office 2007)

De kloof wordt groter en dat heeft weinig te maken met leeftijd want het aantal mensen dat aangesloten is bij senior web groeit nog steeds evenals de leeftijd van gebruikers. De vraag is natuurlijk hoe erg dat is dat de kloof breder wordt. De ontwikkelingen gaan gewoon door. Bij veel banken is het al niet meer mogelijk geld over te maken met een overschrijvingsformulier, je moet internet bankieren. Reden voor mijn moeder om weg te gaan bij de SNS bank. Daar liggen ze er echt niet wakker van want die klanten zijn ze blijkbaar liever kwijt dan rijk.

Het gaat steeds sneller en de kloof wordt steeds groter. Mobiele toepassingen verdringen zich op mijn Android telefoon en dat is bij de Iphone niet anders. Per maand komen er duizenden bij. Google gooit er maar eens weer een nieuwe layout tegenaan op de zoekpagina met afbeeldingen. Ik kan ook zoeken / filteren op kleuren en gezichten. Niets is meer voor langere periode hetzelfde. Maar als we met elkaar slimmer willen gaan werken is het wel handig dat we met hetzelfde gereedschap werken. Hoe krijgen we mensen zover dat ze documenten willen gaan delen anders dan ze steeds heen en weer te mailen. Laten we nog steeds de secretaresse afspraken plannen of hebben we al een gemeenschappelijke agenda. De tools zijn er in overvloed dat is ook gelijk het probleem. Er zijn er zoveel. 

Voor heel veel van de toepassingen wordt wel elementaire kennis van computer gebruik gevraagd. Iets dat je alleen leert door het te doen. Of het moet al zo simpel zijn dat je er gelijk mee aan de slag gaat. Voorlopig zie ik dat nog niet gebeuren. Het wachten is dus op een van de grote partijen die de standaard zet. Google heeft een voorsprong als het gaat om online werken. Microsoft zet er zwaar op in. Of misschien is er een nieuwkomer die de oplossing heeft. De tijd is er rijp voor om grote groepen mensen online te laten samenwerken. Alleen hoe?