Menu Sluiten

Maand: december 2010

Bord spaghetti

Alles hangt met alles samen. En vaak weet je onvoldoende om het allemaal te kunnen overzien. Blijkt opeens een buurman waar je al jaren naast te hebben gewoond vroeger ook verkering met een oude vlam van je te hebben gehad (verzonnen voorbeeld) Of treft mijn moeder in Winsum op een verjaardagsfeest een oude liefde van me en blijkt die ook nog bij ons thuis zijn geweest. (niet verzonnen). Kom ik ruim een jaar geleden tijdens een vlucht vanuit Chicago naast een jongedame te zitten die op een training paardrijden gaat in Nederland. Even door pratend kom je er achter dat ze op weg is naar Zevenhuizen in Groningen (waar ik woon). Ze gaat een week training volgen bij Jan Brouwer. Heel bijzonder.

Gisteren was ik op Internet op zoek naar ervaringen over een bepaalde etappe van het Pieterpad die ik de komende donderdag wil gaan lopen. Stuit ik op een verhaal van iemand die in Een West woont. Ze heeft daar een Camping en haar man heeft een handel in vrachtauto's en trucks. Jack Brouwers Trading. JB Trading. Dat viel me op want de jongedame uit Chicago was op weg naar Jan Brouwer Horses JB Horses. Beide JB's wonen ongeveer 4 kilometer uit elkaar.

Lees ik vanmorgen het Dagblad van het Noorden staat daar een stuk in over Le Dakar rally met dezelfde JB trading. (in het dagblad staat JB training maar over de kwaliteit het dagblad heb ik al genoeg geschreven hun tijd is op).  Staat er trots dat Jack Brouwers de enige Noordeling is. Mooi niet want mijn naamgenoot Jan Hut uit Zevenhuizen gaat dit jaar ook weer mee. Maar ja hoe kan je dat nu weten want die Jan Hut woont maar 5 kilometer van Jack Brouwer.

Bovengenoemde zaken heeft iets in zich van [[wikipedia:serendipiteit]]:  het vinden van iets onverwachts en bruikbaars terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders. Mooi woord maar het blijft voor mij net als een bord met Spaghetti. Het komende jaar probeer ik weer iets aan de vork te krijgen maar vast dat het hele bord aan mijn vork blijft hangen.

Een prettige jaarwisseling!

 

 

 

 

De samenleving als Gender-bender

Sommige woorden zijn in een andere taal veel leuker. Speelser en drukken beter de betekenis uit. Gender-bender is er zo’n voorbeeld van. In het Nederlands zouden we het kunnen vertalen met Transsexueel maar ik denk dat dat wat te kort door de bocht is. Het is ook “het om willen buigen van de sexe” en dat is meer dan alleen een operatieve ingreep waar veel mensen toch gelijk aan denken

De samenleving is ook aan het ombuigen als ik de signalen mag geloven. Vrouwen krijgen op heel veel gebieden de overhand en zijn beter op veel gebieden. Laatst stuitte ik op een presentatie op TED waar indrukwekkende verhalen en cijfers te zien waren over de rol die vrouwen spelen op school, op het werk en in de maatschappij. Het lijkt net of dat in Nederland niet zo erg aan de hand is, tenminste ik herken een aantal dingen niet in die mate, maar een aantal ook wel.

Op zich is het thema eeuwen oud en het boek “Mannen komen van mars, vrouwen van Venus” beschrijft prachtig waar mannen en vrouwen in verschillen. Ik leende heb boek eens uit aan een man en kreeg het terug met de opmerking “na de eerste 10 bladzijden begreep ik het al ik heb het verder maar niet gelezen”. Prachtig voorbeeld,  ik denk niet dat die opmerking van een vrouw was gekomen.

Maar ach alsof wij mannen het zo goed doen op toneel. Het slechtst komen we uit de verf als we ons opstellen als Alfa mannetje. Steve Ballmer wist dat eens “heel mooi” te demonstreren.

Eigenlijk maar goed dat er een ombuiging aan de gang is. Een ombuiging van hyperconsumptie naar meer delen. Dit is lang niet allemaal terug te voeren naar het verschil tussen mannen en vrouwen. Maar als het gaat om macht is dat over het algemeen meer het domein van mannen en het delen het domein van vrouwen.

Misschien wel een mooie kerstgedachte dat we naar een andere samenleving gaan waar delen hoger staat aangeschreven dan bezit. Waar zelf dingen oppakken, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leefomgeving in plaats van dat te verwachten van een overheid of nog erger te vertrouwen op een verzekering en daar veel geld aan uit geven. Terug naar de menselijk maat.

“We zijn niet op zoek naar een boormachine maar naar een gat in de muur. Een boormachine wordt gemiddeld maar 20 minuten in het jaar gebruikt” is een van haar uitspraken. Het zou in Nederland nog wel eens een poosje kunnen durenvoor we echt aan het sharen gaan want op zich gaat het hier relatief nog erg goed. En bij delen gaat het niet alleen om bezit maar ook het delen van schaarse dingen als energie of grondstoffen. Het eind aan [[wikipedia:de tragedie van de meent]]. Dat er iets aan het verschuiven is, is me wel duidelijk. De noodzaak zal het tempo bepalen.

Ik geloof heilig in die nieuwe samenleving van zelforganisatie, delen en verantwoordelijkheid voor de eigen omgeving.

Prettige kerstdagen!!!

Wikileaks en bijzondere projecten / mensen

In juli van dit dit jaar ging mijn weblog deels over Wikileaks toen kon ik nog niet vermoeden dat Wikileaks zo'n ontwikkeling zou meemaken. Het onder de pet houden van "bijzondere zaken" zal steeds lastiger worden. Een mooi chinees gezegde is "open nooit een pot met wormen". Oftewel: het hek is van de dam. (krijg de schapen er maar weer eens in).

Het zou best kunnen dat één en ander tot gevolg heeft dat er meer stukken boven water komen. Geen officiële stukken maar juist verslagen, mailtjes en memo's. De projecten en organisaties die "niet goed" voelen zijn eigenlijk bij iedereen wel bekend. In de stad Groningen liggen de tram en het Forum al een poos onder vuur.  Het kan zijn dat ze er beiden wel komen en misschien wordt het op den lange duur wel een succes. Het zal wel heel veel geld kosten en aan de opbrengsten kant rammelt het als ik de geruchten en tegenstanders mag geloven. 

Op energie gebied is er ook het nodige onder de oppervlakte. De windmolenbrache had een hoog aaibaarheidsgehalte maar is inmiddels big business. Ik hoorde een kreet dat "die dingen draaien alleen maar op energie". CO2 opslag is alleen maar uitstel, omdat we niet aan de normen kunnen voldoen stoppen we het maar onder de grond. Voor mijn gevoel klopt dat ergens niet. "We leren ermee tevens nieuwe technieken" is een van de argumenten.  Ik weet zeker dat we die techniek allang beheersen. Sinds een aantal jaren pompen we gas de grond weer  in om een voorraad aan te leggen (bij Grijpskerk en Langelo). Zou CO2 en aardgas zo'n andere techniek vragen? Goed dat die maatschappelijke discussie er komt want alleen vertrouwen op de overheid is misschien wel wat naïef.

Ben ik tegen grote risicovolle projecten? Nee! De Eemshaven was ook altijd een lelijk eendje maar is inmiddels een succesverhaal, De Blauwe stad is ook zo'n project waar iedereen negatief over is / was. Toch denk ik dat daar iets is ontstaan waar de omgeving baat bij heeft. We zijn laatst om de Blauwe Stad heen gelopen en dat kan ik iedereen van harte aanbevelen. Je ziet dat er voor de lange termijn iets is aangelegd in een omgeving die wel een impuls kan gebruiken. Of dat op deze manier had gemoeten en of dat ook opgaat voor die andere projecten dat is natuurlijk een andere vraag.

Er is iets aan de hand met openheid van informatie. Wikileaks haalt de deksel van de pot. Dat mijnheer Assange een beetje een vreemde man is doet daar weinig aan af. Hij is uiteindelijk het gezicht maar Wikileaks is meer dan Assange. Ik heb lang genoeg bij grote organisaties rond gelopen om te weten dat er soms iets erg scheef zit. Ik heb er managers mee zien worstelen. Anderen weten het powerplay weg te stoppen. Dat zal zelden op papier komen. Mail is misschien wel het medium waar veel lekken zijn te vinden. Veel mensen zien wel dingen gebeuren waarbij valt af te vragen, klopt dit wel? Dit kan niet goed gaan. Het wachten is op een omgeving waar dat soort dingen gemeld kunnen worden zonder al te bang te zijn voor de gevolgen. 

Omgekeerd heeft die openheid ook een ander voordeel. Mensen die in stealth mode opereren, met verschillende tongen spreken krijgen het lastiger. Ik had vroeger eens een collega die er open vooruit kwam met "oneigenlijke argumenten" dingen te regelen.  Die persoon kom je niet tegen in mijn contacts bij Linked in. Sterker nog die persoon staat niet op linkedin en is niet vindbaar op internet maar is wel werkzaam in functies en projecten waar het normaal is een profiel te hebben. Voor die persoon zal het lastiger worden een klus of nieuwe functie te krijgen. Er is wel wat uit te leggen. En organisaties die het toch durven, kunnen weten dat er iets aan de hand is.

Calimeromarketing, Ladder 9 en Open Innovatie Festival #oif050

De week was weer als vanouds. Veel verschillende dingen. Dinsdagavond mocht ik weer gastheer zijn bij ZZP-Nederland waar Karen Romme een workshop hield over Calimero Marketing. Weer een zaal vol met leergierige ZZP-ers. Karen had een mooi vertelverhaal. Geen flitsende powerpoint of nog erg een [[wikipedia:Prezi]]. Nee gewoon haar verhaal over hoe je als ZZP-er gebruik kunt maken van je grootste kracht. De avond stond boordevol tips en evenals voorgaande sessies kregen de bezoekers heel veel waar voor een belachelijk laag bedrag. Na de 4e sessie ben ik toch anders aan gaan kijken tegen ZZP-ers.  Tijdens een van de sessies was te horen: als het echt moeilijk wordt in een organisatie wordt er vaak een ZZP-er bij gehaald. Toen ik daar over nadacht viel het kwartje. Natuurlijk, dat zou best eens kunnen kloppen. Immers Veel ZZP-ers zijn niet begonnen vanuit armoe maar vanuit kracht. Als ik dan echt goed ben in mijn vak waarom zou ik me dan laten beperken door een organisatie. Want dat is jammer genoeg in heel veel gevallen aan de hand. Doordat een organisatie geen groeimogelijkheden kan bieden, een manager die daar eigenlijk niet had mogen zitten of een te enge focus op commercie. Allemaal redenen die medewerkers beperken. Als de frustratie groot genoeg is maak je dan vanzelf de stap naar of een ander bedrijf of als zelfstandige. De mensen die het eerst vertrekken zijn meestal de besten. Logisch dat die worden gevraagd als het erg moeilijk wordt.

Deze week kreeg ik ook weer eens de spiegel voorgehouden. Ik was oefen object van de RDA Persoonlijkheidsanalyse van Ladder 9. Een analyse van wie ik nu eigenlijk ben en ook wat ik zou willen. Het is zeker niet de eerste keer dat ik zo iets heb gedaan maar tot nu toe was de uitkomst ook nog niet zo helder. Mijn zwakke en sterke kanten zijn me redelijk bekend. Maar nog niet eerder is me zo duidelijk geworden wat ik zelf zou willen. Natuurlijk wist ik dat ergens in mijn achterhoofd wel maar het is me nu wel duidelijk dat ik meer met mijn boodschap moet doen. Leuk dat ik wekelijks een weblog schrijf maar dat kan nadrukkelijker ook In Real Life (IRL). Organseer dingen en draag uit wat mensen bindt. Breng mensen bij elkaar en wees een knooppunt. Het aardige is dat ik de test had gemaakt voor er ook maar sprake was van kennis van zelforganisatie.

Het Open Innovatie Festival van de gemeente en provincie Groningen was de eerste gelegenheid. Het werd aangekondigd als  "een golf van innovatie door de overheid". Dat is wel een beetje overdreven, volgens mij meer een rimpel. Maar ik las eens de uitdrukking: if you can't make waves, make ripples". Prima dus, beter een rimpel dan niets. Ambtenaren van de gemeente en provincie  Groningen konden in werktijd gratis deelnemen aan een kleine 40 workshops die gegeven werden door sprekers / inleiders veelal van buitenaf. Inschrijven vooraf was niet nodig met als gevolg dat de inleider tijd en moeite had getroost en er kwam  niemand of maar een handjevol. Nu zit het niet in de kwantiteit maar hier ligt duidelijk een leermoment voor de initiatief nemers. De opkomst bij mijn sessie over "De breder wordende kloof tussen de hyperconnected en de digibeten" viel niet tegen.

Het contrast kon eigenlijk niet groter zijn. Een grote groep ZZP-ers die op eigen kosten soms 200 kilometer komen reizen om een verhaal in de avonduren te horen. Daarnaast een (relatief) kleine opkomst  van mensen die op kosten van de werkgever in werktijd hoogwaardige presentaties kunnen bijwonen (en dan heb ik het niet over die van mezelf :-). Want een aantal workshops had ik wel willen bijwonen maar tijd overdag is relatief schaars. Voor alle duidelijkheid als ik weer gevraagd wordt, doe ik het wel weer want het is me duidelijk geworden dat ik een verhaal te vertellen heb. Want dat is natuurlijk het wrange, als er ergens iets aan vernieuwing verandering moet worden gedaan is het wel bij de overheid. Het open innovatie festival was een schitterende gelegenheid om je te laten inspireren.  

Gastheer voor ZZP-Nederland

ZZP Nederland heeft het initiatief genomen om workshops te organiseren rond thema's zoals, "Hoe wordt ik een een persoonsmerk", "Calimero marketing" of "internet marketing". De opkomst is overweldigend. Deels zal dat komen door de aantrekkelijke prijs maar er is ook een honger te bespeuren bij ZZP-ers over bepaalde thema's. Dat is ook wel logisch want aan veel van het andere aanbod hangt een stevig prijskaartje en de uitvoering is dan ook vaak overdag. ZZP-Nederland kiest bewust voor een lage entreeprijs en ook voor de avonduren. Namens ZZP-Nederland ben ik betrokken om de avond in goede banen te leiden. Dubbel zo leuk omdat ik zelf ook ZZP-er ben en dus eigenlijk zo veel "collega's"spreek.

Het is een mooi bont gezelschap van designers, meubelmakers, motormonteurs, schadeletsel adviseurs, kunstenaars etc. Toch is er veel dat ze bind. Allemaal werken ze zonder vangnet, zonder een grote ondersteunende organisatie. Ze moeten vaak beslissingen nemen die gevolgen hebben over de toekomst. Iets waar je in loondienst ook wel eens mee te maken krijgt als je gaat solliciteren. Maar je eigen baas zijn, zelf moeten besluiten wat doe ik wel of wat doe ik niet komt dagelijks aan de orde. Zelf valt het me op dat je dagelijks met geld bezig bent. Dat had ik helemaal niet toen ik in loondienst was.

Wat helemaal belangrijk is voor een ZZP-er is tijd. Want stel je neemt een klus aan die je niet helemaal op hete lijf geschreven is maar het verdient wel aardig. (of je moet het wel doen omdat het even niet zo goed gaat). Komt er dan een opdracht voorbij die je graag had willen doen maar ja je hebt net die andere opdracht aangenomen. Tijd is voor een ZZP-er maar deels aan te passen. en er gaan maar 24 uur in een etmaal.

Alle aspecten die bij een groot bedrijf spelen spelen ook bij een ZZP-er. OK personeelsaangelegenheden die spelen er niet. Maar dat is dan ook het enige. 

Op een bepaalde manier zijn al die ZZP-rs toch collega's want hoewel ze niet hetzelfde vak beoefenen zijn er toch wel veel overeenkomsten: allemaal moeten ze iets doen met marketing, acquisitie, boekhouding, de eigen verzekeringen, en relatiebeheer. ZZP Nederland heeft dit goed gezien en volgens mij is het eind van de groei nog lang niet in zicht. Het luit ook heel mooi aan bij het onderwerp waaraan ik een poosje geleden aandacht bestede: Zelforganisatie. Eigenlijk is een ZZP-er misschien wel een van de mooiste uitingen van dit begrip.