Ik hoor de laatste tijd regelmatig: "wat is dat een leuk verhaal daar moet je iets mee". Dan ging het over de verkiezing van het leukste dorp die we als dorp Zevenhuizen wonnen. Ik vertel het verhaal dan vaak vanuit een aanpak van zelforganisatie. Daar vertel ik dan bij dat er geen centrale sturing was, geen werkgroep of team die dingen bedacht maar dat het spontaan ontstond. Toch is dat maar een deel van de waarheid want natuurlijk was er overleg en communicatie en ja er waren een aantal mensen drukker mee dan anderen. En die groep wisselde van grootte en samenstelling. En dan kom je dus op de vraag kan je zelforganisatie organiseren? Eigenlijk is het net als met een plant kan je die laten groeien? Nee dus, maar je kunt er wel voor zorgen dat de omstandigheden optimaal zijn. Je moet ook wel een zaadje hebben en die planten in vruchtbare grond, zorgen voor voldoende licht en water. Je kunt het in ieder geval niet harder laten groeien door er aan te trekken.
Toen ik het verhaal laatst voor de zoveelste keer vertelde zuchtte een van de toehoorders "kon dat bij mij in de organisatie ook maar zo". Dat zette me aan het denken en ik stuitte op een aanpak in de software ontwikkeling. Daar moeten ook grote groepen aan de slag om te komen te een eindproduct. Vaak wordt er een plan gemaakt opgedeeld in fasen en traditioneel wordt er ontwikkeld met behulp van een [[wikipedia: waterfall model]]. Het plan bevat honderden pagina's en er wordt een fase gestart als een voorgaande goed is afgerond. Alles is goed gedocumenteerd. Groot voordeel is dat de voortgang kan worden gevolgd en taken eenvoudiger overgedragen kunnen worden want alles is beschreven en gedocumenteerd. Het grote nadeel: erg kostbaar en een lange doorlooptijd.
Toen ik een presentatie over [[wikipedia: scrum]], een ander manier van software ontwikkelen zag vielen me de overeenkomsten op met onze aanpak van het leukste dorp op. Het is een totaal andere manier van werken. Het gaat meerdere trajecten met korte duur. Het is de verantwoordelijkheid van het team. Mensen buiten het team mogen zich er niet mee bemoeien. (die hebben hun eigen traject) Er is een sfeer van even met elkaar de schouders eronder. Wij van het team kunnen dat met elkaar. Het is voor mensen die traditioneel werken vaak een schok. Want er wordt niet lang meer vergadert, geen verslagen en lijstjes waar op afgevinkt wordt wat er moet gebeuren (door anderen). Natuurlijk kent de scrum methode overlegvormen maar die zijn staande en duren niet langer dan 15 minuten.
Terug naar de verkiezing van het leukste dorp. Daar werkten we ook met groepen mensen die delen oppakten. Vaak ook in een erg kort tijdsbestek. Iedereen wist wat er moest gebeuren en er is nauwelijks iets op papier gezet. Wel is er gewerkt met overzichten waar iedereen toegang toe heeft. Het was een team verantwoordelijkheid. natuurlijk waren er ook onderdelen die traditioneel werden opgepakt. Toen ik de video bekeek zag ik dat dat ook in software ontwikkeling vaak gebeurd. Maar een deel van de activiteiten wordt uitgevoerd met Scrum.
Wat me opviel is dat mensen die werken met scrum eigenlijk niet anders meer willen. Dat hoorde ik ook tijdens de verkiezing van het leukste dorp. wat was dit leuk wat ging dit natuurlijk zo heb ik dit nog nooit meegemaakt. Terug kijkend zijn er een aantal principes die er voor zorgen dat dat gevoel ontstond. Gemeenschappelijk doel, groepsverantwoordelijkheid, maximaal informatie delen, werken met korte doorlooptijden, geen centrale sturing, volwassen team, onevenwichtige inbreng en veel plezier zijn daarvan elementen.
Inmiddels heb ik er een workshop van 3 uur voor ontwikkeld. (ik moest er immers iet mee doen). 
Wil je ervaren hoe het anders kan. Neem gerust contact op. Oh ja de video staat hieronder. Geen gelikte presentatie en veel te lang maar de overeenkomsten en uitgangspunten zijn opvallend.