Deze week was het weer eens zover ik zat in een vergadering met een stuk of 20 deelnemers. 1 iemand was 60% van de tijd aan het woord en een aantal aanwezigen hebben niets ingebracht. De grootste bijdrage was dat ze niets hadden voor de rondvraag.
Ter afsluiting was er een hapje en wat te drinken en gelijk waren een aantal mensen weg. Grotendeels de mensen die ook niets vertelden tijdens de vergadering. De aanwezigen waren in dat laatse half uur 10 keer zo productief dan tijdens de hele vergadering. Gelukkig komt het niet meer zo vaak voor dat ik in dat soort vergaderingen zit. Maar toch hoor ik om me heen dat mensen nog hele dagen in vergadering door brengen. Ik hoop dat het effectiever is dan de vergadering van afgelopen week maar ik maak me weinig illusies.
Dit weekend zag ik een artikel over het oude werken. Dat werd afgesloten met de zinnen: De aanwezigheid op kantoor heeft dus veel “verborgen” voordelen. Werknemers willen “gewoon het type Jiskefetkantoor” heeft eerder onderzoek al uitgewezen.
Het was een pleidooi tegen het Nieuwe werken. Met stijgende verbazing las ik het. Totdat ik het blad dicht sloeg en zag dat ik aan het lezen was in het weekblad Facilitair. Dat verklaarde een hoop want er zijn heel veel leegstaande kantoorgebouwen en deze week hoorde ik dat zelfs bij kantoren die in gebruik zijn 40% leegstand is. Voorlopig heeft het nog geen enkel effect op de verhuur prijs hoorde ik laatst. Er is wel iets te regelen met inrichtingskosten maar er wordt vrij stevig vast gehouden aan de verhuurprijzen. Logisch dat dat blad geen warm pleitbezorger is van het Nieuwe Werken. Het blad had zelfs strips over hoe vervelend thuiswerken is. Met dikke letters stond eronder Nederlanders werken het liefst op kantoor.
Het is bijna nostalgisch zoals het kantoorwerk werd omschreven in het weekbald facilitair. Inclusief katoorhumor en samen koffie drinken. Ik moet wel heel ver terug in de tijd dat ik dat nog heb meegemaakt. Ergens in 1990 werkte ik op een afdeling waar dat nog gebruilkelijk was. En er rustte toen een verbod op het over het werk praten in de pauze. Daarna had ik functies waar er natuurlijk ook pauzes waren en voldoende koffie maar niet op vastgestelde momenten. Gewoon als het je uit kwam.
Nu ik zelfstandig ben is het het andere uiterste. Je hoort eigenlijk nergens bij. Ik heb heel veel contacten en sommige zijn warmer dan anderen en om eerlijk te zijn mis ik de collega’s ook wel. De kantoorhumor, het weg kunnen duiken in een grote organisatie. Even een paar dagen op de automatische piloot.
Als Zelfstandig Ondernemer is dat wat lastiger. Toch weet ik dat het kantoor van vroeger er ook niet meer is. Vaak zijn het kantoortuinen waar je ‘s morgen een plekje moet zoeken. ‘s Avonds laat je een leeg bureau achter die een volgende morgen waarschijnlijk bezet is door iemand anders.
Maar ik kom nu wel veel mensen tegen die ook zelfstandig zijn en bijna allemaal een passie hebben voor iets. Hoogst zelden een saaie dag. Ik hoef niet zo nodig een “Jiskefet kantoor”