Menu Sluiten

Maand: april 2012

De schaduw van de politiek

Het was een geweldige week. Allereerst was er begin deze week de eerste ondernemersbeurs in het Westerkwartier. Dinsdag waren er ruim 100 stands op deze beurs en er kwamen rond de 500 bezoekers. Iedere stand bestond uit een statafel, meer niet. Een geweldig initiatief, helemaal bottum op vanuit de ondernemers. Geen overheidsbemoeienis of steun. Het was een leuke sfeer met veel onderlinge contacten. Financieel / zakelijk voor de organisatoren gezien natuurlijk een ramp want als je de uren rekent dan kom je bij lange na niet uit. Waarom dan toch een succes? Omdat het doel wat we voor ogen hadden, het laagdrempelig bijeenbrengen van ondernemers in het Westerkwartier volledig gehaald werd. We hadden de 4 burgemeesters uitgenodigd en die deden gezamenlijk de opening door linten te verbinden. Niet helemaal toevallig want het zou maar zo kunnen dat die 4 gemeenten binnenkort samengaan. Bijna aandoenlijk om ze de ceremoniële rol te zien vervullen. Wat een verschil bij de binnenkomst van de deelnemers. Daar was veel enthousiasme en energie. Het was fantastisch om samen met Myra, Annelice, Sicco en Jeroen te werken aan dit evenement.

Later deze week was er het succes van het begrotingsakkoord. Vorig weekend was Nederland in zak en as na het vastlopen van het Catshuisoverleg. Dit komt niet goed! En opeens was er het akkoord. Wat er gebeurde, geeft hoop voor de toekomst. Als het echt spannend wordt weten we elkaar te vinden. De term “over je eigen schaduw heen stappen” viel regelmatig. (Eigenlijk kan alleen lucky Luke dit) De uitleg die ik over deze uitdrukking vond Dat je je eigen belang ondergeschikt maakt aan het algemeen belang. Bijvoorbeeld dat politici niet alleen denken aan hun eigen carriere of aan de belangen van hun eigen partij, maar het belang van heel Nederland op de eerste plaats zetten. Daar kan ik me prima in vinden. Grappig om te zien dat de partij die dat niet deed nu om het hardst roept het ook wel had willen doen, maar niet deed. Daar zit net het verschil.

Is dit uniek? Nou nee iedereen die wel eens in een crisissituatie is beland herkent het wel dat er mensen zijn die een uitgesproken mening hebben over wat er moet gebeuren en dat ook aan iedereen vertellen. Maar vaak zijn er dan ook allang mensen aan de slag met de oplossingen. Met de beste oplossingen? Dat doet er niet toe, er moest iets gebeuren. Heel Nederland voelde dat.

Eigenlijk is er dat aan de hand bij een deel van de overheid. Langzamerhand is er het besef dat de overheid een aantal dingen niet meer kan doen. Vaak hebben gemeenten en provincies nog wel een mening maar als het op uitvoeren aankomt ontbreekt het aan geld of het gebeurt uitermate knullig. Op heel veel gebieden kunnen we dat als samenleving ook prima zelf. Maar dan moet de politiek wel over de eigen schaduw heen stappen.

Binnenkort zullen we dat zien in het Westerkwartier. De politiek is er nog niet uit wat te doen met de samenvoeging. Er is veel geneuzel in de marge. Maar als burgers weten we het allang; dit kan zo niet langer. Geld is er niet en de regels worden steeds onzinniger. Dit jaar moeten we in Zevenhuizen voor het eerst leges betalen voor de 4 mei viering. Daarnaast leges omdat er muziek gespeeld wordt op de begraafplaats. Voor zover ik weet is dit nog niet eerder het geval geweest sinds de oorlog. Ondanks het crisisakkoord komt er een golf van werk naar de gemeenten zonder dat er geld bij komt. Maar de politiek zit nog in het overleg. In de maatschappij wordt allang gewerkt aan heel andere oplossingen. Komop politiek stap over je eigen schaduw heen.

Oh ja het onderstaande filmpje wordt er heel mooi het verschil gemaakt tussen politiek en overheid. Daarbij is het 2e deel erg inspirerend.

Politiek en dorpen gaan slecht samen.

Het was deze week een week die in het teken stond van dorpen. Bestuursvergadering Groninger dorpen, de Algemene ledenvergadering van de vereniging Groninger dorpen en tot slot gisteren “Zon in de dorpen” de afstudeer scriptie van Wietske van der Schaaf over de haalbaarheid van zonne-energie in dorpen. Oh ja woensdag ook nog een overleg bij ons in het dorp. Dat blijft het leukst, zo dicht bij huis.

Mijn conclusie: politiek en dorpen gaan slecht samen.

Allereerst was Marc Calon te gast op de algemene ledenvergadering van Groninger Dorpen. Overduidelijk dat de man kwaliteiten heeft. Met grote stelligheid beweert hij dingen en hij weet het goed te verwoorden. Maar zoals zo vaak hoeft dat niet in te houden dat hij het aan het juiste eind heeft. Kijk in dat verband maar eens de presentatie van Susan Cain. Over het algemeen kon ik me prima vinden in de woorden van Marc Calon behalve toen het ging over dorpen. Daar heeft hij geen verstand van. OK hij is opgegroeid in Zuurdijk. Zijn bewering: “dorpen drijven soms om een paar enthousiaste mensen en als die wegvallen is het gedaan met de levendigheid”. Hij wist ook van een dorpje uit Friesland en bouwde daar een bewering rond.

Dat is me veel te kort door de bocht. Ten eerste is het ene dorp het andere niet en ten tweede voelde ik me ter plekke door hem in mijn hemd gezet vanuit het machtsverschil. Ik beweerde daarvoor dat dorpen veel kracht in zich hebben en zelf best kunnen opkomen voor hun toekomst. Hij stond voor de zaal als autoriteit en ik zat als nono in de zaal en werd ter plekke door hem gecorrigeerd, geen weerwoord mogelijk. Nu is dat niet zo erg maar het beeld dat de overheid moet zorgen voor zielige dorpen bleef daardoor wel overeind. Ik begrijp dat er door dit soort powerplay in het verleden ook andere plannen zijn doorgedrukt waar we nog jaren last van hebben.

Dat is politiek ten voeten uit. Helemaal niets voor mij. Vanuit de politiek is er de laatste jaren veel bedacht wat goed is voor de mensen. Overheden zijn gaan speculeren met grond en konden daar leuke dingen van doen. Om aan die grond te komen moesten ze het kopen van speculanten die het wel wilden verkopen maar dan legden ze er wel een bouwclaim op. Aan die bouwclaim zat dan geen enkele beperking en ook geen eindtijd. Kortom vaak resulteert dat in het op slot zetten van wijken of dorpen. In de “slag om Nederland” wordt dat allemaal keurig uit de doeken gedaan.


Denk nu niet dat dat alleen maar in het westen speelt. Want ook bij ons in het dorp ligt er een bouwclaim. De laatste kavels zijn nu 5 jaar geleden verkocht en er is veel vraag naar goedkope koop woningen voor starters. Zelfs in deze tijd. De jongste huurhuizen zijn minimaal 20 jaar oud. De gemeente Leek is alleen aan het speculeren gegaan en heeft een deal gemaakt met een ontwikkelings maatschappij Rotij en heeft grond gekocht langs de snelweg bij Leek. Alleen kwam er wel een bouwclaim en die ligt voor 60 woningen bij ons in het dorp en 20 in Oostwold.

Het gevolg is dat ons dorp zit opgescheept met een bouwclaim van Rotij. Daar zijn we als dorp niet blij mee. Want die gaat echt niet bouwen voor starters en het blokkeert ook de uitgifte van (goedkope) kavels.Maar de gemeente heeft in al haar wijsheid beslist dat dit goed is. Overigens heeft gemeente ook nog veel lege kavels in Leek zelf en de gemeente wil graag dat dat eerst vol komt. Natuurlijk zien we dat als dorp totaal anders.

Gisteren was er de presentatie van Zonne energie voor de dorpen. Het was in de statenzaal van de provincie. Een erg leuke bijeenkomst, onder de vakkundige, speelse leiding van  Miranda Bolhuis. Ik mocht in het forum zitten en daar mijn zegje doen. Mensen die me kennen, weten dat het bij mij ging over “zorg voor dat het van het dorp wordt”. Maar de zaal was redelijk gevuld met mensen vanuit de politiek en de roep om regie, sturing, subsidie en coördinatie was niet van de lucht. Gelukkig was de voorzichtige conclusie dat ieder dorp een eigen aanpak vraagt maar ook dat er voldoende potentie is om een dorp zelf in de eigen (elektrische) energie behoefte te voorzien. Nu maar hopen dat de politiek lang genoeg op de handen gaat zitten om het te laten gebeuren want van al dat regisseren, initiëren en sturing geven heb ik even de buik vol.

 

Don't call us….. we 'll call you!

Afgelopen zaterdag hoorde ik op een feestje mensen praten over telefoonterreur. En dan met name de indringende wijze waarop bedrijven iets aan je willen slijten. In dit geval ging het over advertentie verkoop voor het goede doel. Er werd vanuit gegaan dat de ondernemer wel een advertentie ging plaatsen. Er werd zelfs gesteld dat hij toegezegd had. Het kostte de ondernemer veel tijd om de verkoper kwijt te raken en alles werd uit de kast gehaald de ondernemer toch te laten betalen.

Gelukkig is het niet altijd zo extreem maar toch is het op een aantal fronten erg doorgeschoten. Bedrijven doen er alle aan om klanten van het lijf te houden door ingewikkelde Voice Responce Systemen. Kies voor vragen over uit nota een 1, kies voor vragen over…. etc. De tijd die daarmee verknoeid wordt, is gigantisch. En als het een beetje tegenzit moet je er ook nog voor betalen, dit informatienummer kost 20 eurocent per minuut (plus de kosten voor uw mobiele nummer). Om uw beter van dienst te zijn verzoeken we u uw tiencijferige klantnummer in te toetsen. Je bent zo 2 minuten onderweg, 40 eurocent  (plus de kosten van het mobiele nummer). En tot mijn stomme verbazing is meestal de eerst vraag: wat is uw klantnummer, telefoonnummer of welk ander nummer dan ook, die ik net heb ingetoetst.

Geweldig en ze komen er mee weg ook nog. Om met een bedrijf in kontakt te komen. wordt er een  enorme belemmering opgeworpen en het gebeurt me regelmatig dat ik aan het eind van al die keuzen te horen krijg: het is erg druk"". Al onze medewerkers zijn in gesprek. Probeer het later nog eens. Met de suggestie een mail te sturen. Dat laatste is natuurlijk ook in het voordeel van het bedrijf. want daarmee ontkoppel je de noodzaak om voldoende mens-capaciteit achter de telefoon te hebben. Een mailtje beantwoorden is niet tijd-kritisch, telefoon beantwoorden wel. Een voice response systeem is dan een mooie buffer. Ik zit te wachtten op het keuze menu: hebt u de tijd? Kies een 9 hebt u haast kies een 1.

Omgekeerd kennen we natuurlijk allemaal de telefoontjes die ons storen tijden het avondeten met allerlei aanbiedingen. Het "bel me niet" register biedt hier goed uitkomst tegen. Na verloop van tijd drogen ze dan wel op. Ook hier is het blijkbaar nog steeds lucratief hoewel de irritatie blij klanten wel hoog is. Je moet als medewerker over een dikke huid beschikken. Dat verklaart misschien ook wel de toon en vasthoudendheid van de advertentie verkoper waar ik mijn verhaal mee begon.  

Ik hoor ook vaak "leuke" suggesties om de telefoon terreur te pareren. Bijvoorbeeld door de tegenvraag te stellen: "Het komt me nu niet uit, geef me maar even je nummer dan bel ik straks wel terug". Natuurlijk krijg je dat nummer niet maar het biedt wel de mogelijkheid om "het gesprek aan te gaan": Je belt mij nu toch ook? Een andere aanpak is het laten wachten: dan moet je mijn vrouw / zoon /partner hebben. Wacht even, die moet ik even halen. en vervolgens leg je de hoorn ernaast. Natuurlijk is dat niet leuk of aardig voor degene die je belt. Maar de vraag is wie er begon.

In de meest brede zin van het woord is reclame natuurlijk toch al opdringerig. Ik zag een mooi plaatje op internet die het mooi verwoord. Blijkbaar vinden we het allemaal inmiddels maar gewoon.

http://www.banksy.co.uk/

Pasen: de optimist.

Pasen is het feest van de opstanding. Het begin van een nieuw leven. Het opstanding verhaal van Jezus is een metafoor voor een nieuw begin. Mooi dat dit feest in de lente is. De natuur staat ook weer voor een nieuw begin.

De tijd waarin we leven bevindt zich ook op een punt van vernieuwing. Iedereen weet dat het zo niet langer kan. De verzorgingsstaat is in een eindfase beland. We zullen meer voor onszelf moeten zorgen. Dat is even wennen want het leek niet op te kunnen. Nu is dat niet nieuw, rond 1965 was er ook zo'n tijd volgens mij want zo werd er vanmiddag ook in Buitenhof over gesproken. Helemaal onbekend komt me dat niet voor want ik ben net een aantal krantenartikelen aan het scannen uit kranten van rond 1965. Het zijn korte ingekomen stukken uit de Leekster Courant. Dat was een courant waarop je je moest abonneren en  wekelijkse verscheen. De ingekomen stukjes waren altijd gericht aan de inwoners uit Zevenhuizen en werd ondertekend door "Optimist". Ik kreeg ooit een stuk of 60 van die ingekomen stukjes als krantenknipsel en het merendeel is actueel als nooit tevoren. 

De schrijver roept op om de vuilnis niet in de vaarten te gooien, toen was de vuil ophaling nog niet goed geregeld en delen van de vaarten werden gedumpt met afval. Wel heel erg actueel als je als dorp een paar week geleden meegedaan hebt met Nl-Doel om rommel op te ruimen. De schrijver klaagt over dat er weinig leden waren op de ledenvergadering van Dorpsbelangen. Maar 10% van de leden. Eigenlijk weinig nieuws vorige week was de opkomst niet hoger bij onze laatste ledenvergadering. 

Als die tientallen stukjes ademen de sfeer uit van: "kom op, schouders eronder. We doen het zelf wel". Heeft de gemeente geen geld voor straatverlichting, doen we zelf wel.Willen we Abri's bij de bushalte? Geen punt doen we zelf. Is ons gebied onrendabel om gas aan te leggen, doen we zelf wel. Grappig want de afgelopen week was ik bij de gemeente om te praten over Glasvezel bij ons op het dorp. Moraal van het verhaal het is een onrendabel gebied en we zullen 60% van de bevolking moeten overhalen om mee te doen anders komt het er niet . (in de kern Leek hoeft maar 30% mee te doen). Het verschil tussen Gas en Glas is maar 1 letter en het aanleggen verschilt ook weinig van complexiteit. 

Het opkomen voor je eigen leefomgeving is van alle tijden. Zo nu en dan probeert de overheid er invloed op uit te oefenen. Vaak met als gevolg dat de betrokkenheid van de bewoners minder wordt. Als de overheid tot de conclusie komt het niet meer te kunnen wordt de bal weer terug gelegd. Tegenwoordig hebben ze een mooie kreet: burgerparticipatie. Maar in de dorpen weten we al lang dat het niet gaat om burgerparticipatie, het gaat om overheidsparticipatie. Hoe kunnen we er voor zorgen dat de overheid weer meedoet in plaats van burgers te vertellen wat goed voor ze is? De stukjes van de optimist staan er ook bol van. 

Een paar weken geleden werd ik Zeuvmhuuster van het joar. Een titel die ik mocht ontvangen voor mijn tomeloze inzet voor Zevenhuizen de afgelopen jaren, en mijn inzet als ambassadeur van het dorp tijdens de verkiezing van het leukste Dorp van Groningen. Tenminste dat werd me verteld. Nu is daar wel het een en ander op af te dingen want ik ken wel veel meer mensen die zich tomeloos inzetten. Maar OK ooit ben ik ook begonnen met de site van het dorp, die inmiddels door veel mensen wordt gevoed maar ik ben er wel mee begonnen. Net als de Optimist die in de jaren 60 de ingezonden stukken schreef.

Het dorp heeft door de loop van de eeuwen altijd mensen gekend die zich inzetten voor het dorp en de verenigingen. Meester Reijntjes was daar één van Die schreef in 1901 een boekje "Voorheen en Thans". Hij schrijft daar over een 3tal mannen die zich erg hebben ingezet voor het dorp:
Het is een feit, dat er overal en ten allen tijde mannen zijn geweest, die eene betere en diepere blik in de toekomst hadden dan hunnen medeburgers. Aan dergelijke mannen heeft het Zevenhuizen ook niet ontbroken. Bij de ouderen van jaren zijn nog zeer goed bekend de namen van Hendrik Hendriks Kuiper, Klaas Berends Hofstee en Lukas Stuut. Dit driemanschap heeft veel gedaan voor den vooruitgang van Ons Dorp. Hoe vaak hebben zij niet de ingezetenen van Zevenhuizen ter vergadering opgeroepen, uit den dommel gewekt en geadresseerd bij verschillende colleges! Ingezetenen van Zevenhuizen! Op de stille begraafplaats achter onze Hervormde kerk rusten zij. Den hoed af, als gij hunne grafsteden voorbij gaat! Zij hebben gestreden voor Ons Dorp! Het jonge geslacht weet dat nu zoo niet meer; maar het is hier de plaats om er aan te herinneren, dat hunne namen in eere dienen te worden gehouden.

Zouden de graven er nog zijn? Even kijken op www.graftombe.nl, nee alle 3 personen zijn niet te vinden. Maar wacht eens……. Hendrik Hendriks Kuiper? Mijn moeder heet Kuiper en even zoeken op www.alleGroningers.nl en ja hoor. Als ik me niet vergis is dat de opa van mijn opa. Heb ik het dus niet van een vreemde.  

Hey there, Georgy Girl. Oftewel: Hey there, Mark (Rutte) Man

Voor het schrijven van deze blog word ik vaak geïnspireerd door zaken die me overkomen. Deze keer is de aanleiding wat vager. De afgelopen week was ik te vinden "down memory lane".  Wat dat veroorzaakte weet ik niet, misschien de tijd van het jaar.  Rond 1 april spelen er een hoop zaken die me dierbaar zijn. Onze dochter is geboren in deze tijd en mijn vader overleed begin april, het was ook de periode dat Aukje en ik elkaar leerden kennen. Misschien is het de lente die het naar boven brengt of misschien oude bekenden die weer opduiken.

Ik zat wat oude liedjes te kijken op YouTube en opeens zat ik te beluisteren naar de Seekers, the Hollies, Creedence Clearwater Revival, the Mamas & the Papas, Jefferson Airplane en Petula Clark. The Seekers zijn bij mij favoriet op één of andere manier zorgen ze voor een positief enthousiast gevoel bij mij. Wat ik niet wist dat ze uit Australie kwamen en prachtig om te zien hoe de zangeres Judith Durham door de loop van de jaren is veranderd maar nog steeds met dezelfde passie zingt. Ik kwam een fragment tegen waar ze in een vol stadion zingen over "I am Australian". Gewoon om jaloers op te worden zo mooi, kippenvel. 

Want het gaat niet alleen om het zingen maar ook om de trots die er vanaf straalt. Natuurlijk het waren andere tijden. Maar op een of andere manier doet het me denken aan de situatie waar Nederland in zit. Wat we nodig hebben is die trots, die betrokkenheid. En als er een land is wat bestaat de verschillende culturen problemen opleveren dan is het Australie, absoluut niet zonder problemen.  En dan kom je vanzelf bij de andere song van The Seekers "Hey there Georgie Girl. Een fragment uit dat lied is:

Dreamin'; of the someone you could be
Life is a reality, you can't always run away
Don't be so scared of changing and rearranging yourself
It's time for jumping down from the shelf 

 

Het gaat natuurlijk over een meisje dat veel te schuchter is maar het doet me ook erg denken aan het Nederland van tegenwoordig. Mark Rutte die worstelt met de verandering en het herschikken. Proberen de kool en de geit te sparen. Op een lager niveau zien we hetzelfde. Bij gemeenten zijn er heel veel mensen van "goede wil". Maar ook wel erg bang om stappen te zetten. Kom-op nou. Schud die slordige veren recht en vlieg.

Hoe het komt dat ik die parallel trek weet ik niet misschien zijn het wel de brillen van Jan Smit en Guus Meewis. Die lijken wel heel erg op de bril van de bassist van the Seekers. 🙂 Heel andere tijden en toch ook weer niet.