Menu Sluiten

Maand: augustus 2012

  • Home
  • Archieven voor augustus 2012
    •

Een plattelander in de stad

0 reacties

Het afgelopen weekend zijn we een paar dagen op stap geweest en we hebben overnacht in Nijmegen. De oudste stad van ons land. Ik ben niet echt een stadsmens en voor een Groninger is er maar één echte Stad. Maar vooruit even kijken naar een andere stad levert altijd wel weer een blog op. Nijmegen is een studentenstad en maakt ook deel uit van een stadsregio net als Assen Groningen. Natuurlijk ken ik de stad van de Nijmeegse vierdaagse. Een paar weken later ziet het er allemaal toch anders uit.  Lopend door Nijmegen herken je wel de invloed van de studenten. En verder zijn er wel meer overeenkomsten. Ook hier zijn er gigantische parkeergarages gemaakt die afgelopen weekend galmend leeg waren. Ook hier moet je tot ver buiten het centrum betaald parkeren. Ook hier heeft men een ROC gebouwd om een architectuurprijs te krijgen. Maar zonder dat ik er in ben geweest heeft het waarschijnlijk niets met kwaliteit van onderwijs te maken.

Om een stad wat beter te leren kennen is een stadswandeling wel handig dus met een gidsje in de hand op stap.Het begon al goed. In het Kronenburger park was een Middelseeuws festival waardoor het hele park was afgezet. We moesten dus omlopen. Raar dat het VVV daar geen melding van maakte. (van het festival én het afzetten) Aan de ingang van het festival waren er ook een aantal Nijmegenaren die erg ontstemd over het afsluiten van het park waren.  Het festival oogde allemaal een beetje te gemaakt. In de stukken van de raad las ik

Het Gebroeders van Limburg Festival is het grootste middeleeuwse festival van Nederland en past bij uitstek binnen dit profiel. Wij willen kwaliteit en continuïteit van dit festival garanderen. Daarbij hoort een professionele organisatie. Dit vereist een hogere subsidie dan de huidige jaarlijkse subsidie van € 25.000,=. Wij stellen daarom voor de gevraagde extra subsidie van € 60.000 voor 2011 toe te kennen.

We zijn niet naar binnen geweest en ik heb ook niet het gevoel iets te hebben gemist. 

Wat we wel dreigen te missen in de toekomst is het toilet op het station in Nijmegen. De afgelopen tijd ben ik er eens geweest toen ik er vertrok voor een Pieterpad etappe Het toilet is een juweeltje. Heel erg knus ingericht met super vriendelijke mensen. Daar kom je glimlachend vandaan. De NS moet de pacht gaan aanbesteden en nu moet het verdwijnen. Het is bijna niet voor te stellen dat zoiets bijzonders om die reden moet verdwijnen. Nedelands op zijn smalst.

Voor wie nog in de buurt van het centrum van Nijmegen komt. Parkeer even in de pakeergarage voor het station, wees niet bang er is ruimte zat. Ga even op bezoek op het Stationstoilet. Dat kost maar 50 eurocent, het parkerentarief is een veelvoud. Maar het is echt de moeite waard.

The party is over now

0 reacties

De feestweek zit er weer op. Voor de 50e keer braderie op het dorp. Rond die braderie is de feestweek ontstaan. Jarenlang was die feestweek een mega evenement waar de Disco Pruim een behoorlijke duit in het zakje deed. Inmiddels is Pruim er niet meer en wat overblijft is een dorpsfeest.. Tijdens de hoogtijdagen werd het dorp overspoeld door duizenden mensen van buiten het dorp die kwamen voor de bekende artiesten. De laatste paar jaren zijn er spelletjes, boeren dagen, tochten op de fiets, motor, auto of hardlopend.

Het zet ons dorp Zevenhuizen er door minder op de kaart maar juist de interne banden worden sterker. In de massale opkomst voor topacts gingen de dorpsbewoners een beetje kopje onder. Natuurlijk kropen we wel bij elkaar ergens in een hoek van de gigantische feesttent maar het had weinig te maken met het dorp. Dat is nu wel anders.

Zelf vind ik het leuk om door een andere bril naar alles te kijken. Waar gebeuren de bijzondere dingen waar zie je nieuwe initiatieven ontstaan die bijdragen tot een "leuker dorp"? De braderie is een bevestiging van bestaande contacten. Een heel hoog reünie gehalte.  Sommige mensen spreek je maar eens per jaar en dat is dan op de braderie. De middag voor ouderen voorziet ook wel in een behoefte. gezellig bij elkaar zijn. De wedstrijden, hardlopen, fietsen of volleyballen wordt georganiseerd door mensen die die hobby toch al hebben maar er zijn ook veel die de gelegenheid gebruiken om kennis te maken met die hobby. Of het is gewoon vermaak met het vijver spektakel met Fiets 'm d'r in, Buikschuiven, kruiwagenrace of paalgevecht. Zeuv'mhuzen Got Talent had een wat aarzelende start maar kan leuk worden als het echte talent zich toont. Dat dat er is, is wel duidelijk want een poosje geleden had een van de buurtverenigingen een avondvullend programma met alleen al de inwoners van de straat. En natuurlijk heeft ons dorp een rijke pophistorie dat is te zien op het 7huuster popdossier.

We hadden bedacht dat een dorpsbrunch op de zondag na de feestweek een leuke toevoeging zou zijn. Mooi bedacht maar er was te weinig belangstelling. Opeens was er wel op vrijdagavond een gezellig samenzijn bij de organisatoren van de agridag. Op het festivalterrein met een vuurkorf en trekzak muziek. De mensen die er bij waren hebben daar super van genoten. Het was niet georganiseerd ontstond spontaan. Maar geeft wel inspiratie om volgend jaar het misschien iets uit te breiden met nog wat vuurkorven en akoestische muziek. 

Het zit er weer op, back to normal. De scholen beginnen over een paar weken weer het verenigingsleven wordt weer opgestart. Het dorps gevoel heeft weer een boost gekregen. Dat allemaal in een wereld die steeds complexer wordt en waar het moeilijk te voorspellen is waar het allemaal naar toe gaat. Dan is het een geruststellende gedachte dat je in de directe omgeving een hoop mensen kent die zich belangeloos in willen zetten. De afgelopen week was dat voor de feestweek. Maar als er echt iets serieus moet gebeuren dan is het voorstelbaar dat dat ook zo georganiseerd kan worden want  de banden zijn er en je kent ieders "eigen aardigheden".  

Omdenken

1 reactie

Een poos geleden vertelde iemand me dat ik goed was in "omdenken". Mooi om te horen dat je blijkbaar ergens goed in bent, zeker in een tijd van olympische spelen. Nu had ik nog niet veel gehoord over "omdenken". Maar er werd mee bedoeld dat ik blijkbaar vaak van een minder leuk iets toch weer de positieve kant er van kan bekijken. "Omdenken" dus. 

De afgelopen week werd ik 2 keer door verschillende personen op omdenken gewezen dus tijd om eens te kijken wat er over te vinden is. Nou veel dus. Er zijn meerdere boeken over geschreven en ik lees nu "Huh". Al lezende weg krijg ik het gevoel dit heb ik eerder gelezen. In ieder geval komen de voorbeelden die beschreven worden me bekend voor. Ook geen wonder want het komt allemaal toch weer bij elkaar. Het gaat allemaal over hetzelfde. Loslaten, op de handen gaan zitten, omkeren, positief waarderen, systeemdenken en noem maar op.  Het eerste boek dat ik er over las jaren geleden was "weg met alle regels" Toch is het voor veel mensen een eyeopener bij het lezen van boeken erover, het levert mij ook nog steeds nieuwe inzichten op. 

Weg met alle regels beschrijft hoe we vaak de regel hanteren om te werken aan je slechte kanten. Maar dat is focussen op negatieve zaken. Kijk eens naar iemand zijn sterke kanten en waardeer die. Let eens op wat er dan gebeurd. Ik kan dat niet beter verwoorden dan Marc Lammers die verteld hoe Silvia Karres altijd moest trainen op haar zwakke kant het met de backhand aannemen. Kijk en huiver, het verhaal geeft mij ook na 10 keer kijken nog kippenvel.

2012 En weer hebben de dames Oplympisch goud.

Het doet me denken aan een training die ik in 1986 volgde en waar we na eerst de belemmeringen in kaart moesten brengen. Vervolgens moesten werken aan tactieken om die problemen op te lossen. Toen werd het beeld geschetst van een probleem als een muur waarachter de oplossing ligt. Dus hoe kom je door de muur. Door er een gat in te boren of zagen. De muur op te blazen met springstof. Maar nog veel beter is om de muur, muur te laten en te kijken of je er niet overheen omheen kan of misschien is ergens verderop wel een deur. Misschien komt er "toevallig" iemand met een kraan of hoogwerker voorbij. Maar wel gewoon de muur de muur te laten.
 

 Iemand schreef eens over mij :

 

Zoals wel vaker na een gesprek met jou heb ik de rest van de middag glunderend rondgelopen. Mooi zoals jij “lastige zaken” of problemen weet om te denken naar kansen. En niet vanuit armoede, integendeel!

 

Opeens dringt het tot mij door. Als dat zo is… dan moet ik me daar dus nog meer in gaan bekwamen. Jammer dat  "omdenken" nooit een olympische sport zal worden. Ik wil er wel kampioen in worden.  

ZZP-er en de Voedselbank

2 reacties

Over het algemeen kom je alleen maar positieve uitingen tegen op de social media. Vaak berichten van: kijk mij eens, kijk eens waar  ik nu (mee bezig) ben. Berichten over leuke uitjes, foto’s van nieuwe aanwinsten, het gezin of huisdieren.

Aan de andere kant veel verhalen over dingen die frustreren. Klachten over bedrijven, dingen die in de maatschappij niet deugen. Maar heel zelden kom je verhalen tegen die openhartig gaan over problemen waar iemand mee kampt. Natuurlijk zijn er blogs over ziekten en alles wat daarmee te maken heeft. Maar verhalen over hoe iemand probeert het hoofd boven water te houden kom ik maar zelden tegen. Toch moeten er inmiddels veel zijn want we komen uit een periode waar de groei niet leek te stoppen. Huizen bleven maar stijgen in prijs. Dus een stevige hypotheek was geen probleem want na verloop van tijd was het huis (veel) meer waard dan de hoogte van de hypotheek.

Banken werkten hier graag aan mee. Je werd voor gek verklaard als je niet de overwaarde op je huis verzilverde want wat daar kon je leuke dingen mee doen. Hoe anders is het gelopen. Het kan niet anders dat hele grote groepen mensen worstelen met een te hoge hypotheek terwijl het huis moeilijk verkoopbaar is. En dat wordt erger als er dan ook nog andere omstandigheden niet meewerken. Verlies van een baan, ziekte, als zelfstandige het opdrogen van opdrachten of het ineenstorten van een markt. Dan kan je in een kort ogenblik opeens aan de verkeerde kant van de streep zitten. Het kan ons allemaal overkomen.   

Een poos geleden stuitte ik op de weblog van Emile hij schreef over dat hij als hoogopgeleide ZZP-er naar de voedselbank ging. Een erg openhartig verhaal en daar wilde ik graag eens met hem over praten. Dat was de afgelopen week. Het werd een erg fijn gesprek in Wildervank. Emile is de afgelopen periode noodgedwongen gestopt met zijn coachingsactiviteten. Daar zit een heel verhaal achter dat goed staat beschreven op de weblog van Emile. Nu is hij bezig met Barbera met de productie en verkoop van de Waddntas. Een prachtig mooi concept. Van oude De Waard tenten maken ze tassen in allerlei vormen, soorten en maten. De tenten krijgen op deze manier een nieuwe bestemming een nieuw leven. Het lijkt wel op het leven van Emile en Barbera. Ze wonen nog maar pas in Wildervank en leren de omgeving steeds meer waarderen. Dat was ook een onderwerp van het gesprek: het dorpsleven. Daar moeten ze nog wel wat aan wennen.

Natuurlijk ging het ook over de zakelijke kant en hoe lastig het is om de eindjes aan elkaar te knopen. Hoewel het verhaal niet vaak van anderen te horen is, moet het op heel veel plaatsen spelen. Emile weet het verhaal goed te vertellen zonder wrok en met een duidelijk beeld van de situatie. Ik kan me voorstellen dat hij goed is als coach. Maar die activiteiten heeft hij “losgelaten”. Hij heeft bewust gekozen “het verhaal” te vertellen en dat levert allerlei reacties op.

Dat zo’n verhaal verder de wereld in trekt werd me afgelopen week duidelijk toen ik op Linkedin de volgende opmerking kreeg:

Hello Jan, a friend of you picked me up on monday on hitchhiking. (didn't ask for his name, he's a fotographer grown up in Venlo, studied in Groeningen) . We talked about social networking tools for real world change, which is my passion and he mentioned you and a project you did (7huizen?)
Florian

Florian heeft dus met iemand gesproken over veranderingen in de wereld en daarbij werd mijn naam genoemd in relatie tot de verkiezing tot leukste dorp van 7huizen. Ik vraag me nu natuurlijk af wie die “friend” geweest is.

Ik hoop dat deze blog over Emile, de Waddntas ook zo’n verhaal is die de wereld in gaat. Mijn vraag: lees het verhaal van Emile, kijk eens op de site van de Waddntas en help het verhaal verder.