Menu Sluiten

Maand: januari 2013

Durfkapitaal en griep

Vaste lezers van mijn blog weten dat ik vaak begin met een persoonlijk voorval, dat koppel aan iets in het nieuws en vervolgens daar even bij stil te staan door me te verwonderen verbazen over de verschillende aspecten. Soms trek ik wat parallellen en dan kom met een positief eind vaak met een filmpje. Deze blog is er weer zo een.

 

De afgelopen week heeft de griep me te pakken gekregen en het waren een paar dagen met koorts, hoesten, snotteren en hoofdpijn. Lastig maar ook niet meer dan dat. Maar mijn lichaam moest wel werken om de virussen te lijf te gaan. Het was geen zware aanval en natuurlijk weer veel te snel aan de slag gegaan. Met als gevolg dat ik het nog niet helemaal kwijt ben. Ik kreeg een aantal goedbedoelde adviezen vooral goed uitzieken. Dat advies heb ik vaak gekregen maar weet nooit zo goed wat ik daar mee moet.  Wanneer ben je beter dat is een lastige vraag. De vraag waanneer kan ik weer aan de slag is wat makkelijker te beantwoorden, dat kan vrij snel.

 

"De slag om Nederland" is ook weer begonnen. Een serie die misstanden aan het licht brengt. En dan gaat het niet om een mishandelde poes of geweld op staat nee dit gaat vaak over heren en dames in de wereld van het grote geld en macht. De laatste aflevering ging over de overname van een kinderopvangketen Estro. Die keten is overgenomen door een durfkapitalist die er 1 miljoen Euro per vestiging voor betaalde. Voornamelijk met geleend geld van de bank. Het wordt erg helder uit de doeken gedaan hoewel ik de constructie nog niet helemaal kan navertellen. Maar het resultaat is dat een goedlopende keten wordt overgenomen, het wordt volgehangen met schulden wat opgebracht moet worden door….. juist de aangesloten kinderopvang centra. En waarblijft het geld? In de zakken van durflkapitalisten, maar natuurlijk ook een groep Juristen, Banken, Notarissen en niet te vergeten advieskantoren en accountants. Honderden miljoenen en triest om te zien hoe de directeur probeert zich er uit te redden heel aarzelend geeft ze aan dat ook zij waarschijnlijk mee mag delen in de winst. Dat is nog niet zeker maar de onderhandelingen lopen. Als ik kinderen had op zo'n opvang zou ik ogenblikkelijk met een aantal ouders zelf iets regelen. Niet alleen dat het goedkoper is maar je voelt gewoon dat (aan de top) het kind daar absoluut niet op een eerste plaats komt. Er wordt gesproken over kinderen als over broodjes.

 

Op zich niets nieuws want meer bedrijven hebben al lang niet meer de klant centraal. Ik sprak een vriend die beter in de materie is ingewijd en hij gaf aan dat er diverse bedrijven in Nederland zijn volgehangen met schulden. De Banken natuurlijk en vooral voormalige staatsbedrijven, energie en telecom.  Zo las ik de afgelopen week in het Dagblad van het Noorden dat men dat ook met Ziggo heeft volgehangen met schulden. Ook daar een optimistische directeur die dat niet als belemmering zag.

 

In de uitzending wordt gesproken over een sprinkhanenplaag.  Met mijn recentelijk ervaring is de vergelijking met de griep ook wel aardig. Dat "verrijkingsvirus" dwaalt nu eenmaal door de maatschappij. Niet iedereen wordt er door besmet. Wat ook wel een aardige vergelijking is je loopt eerder het risico besmet te raken in een grote groep. Het lichaam reageert heftig op de griep en probeert al de ongewenste elementen uit te schakelen er zijn dus delen in je lichaam die het bestrijden. Dat gaat vergezeld van koorts en niet meer goed kunnen functioneren. Maar heb je het gehad dan ben je in de toekomst  redelijk bestand tegen dezelfde virus.   

 

De maatschappij heeft dus iets onder de leden, is ziek. Het wordt een beroerde tijd. We zullen moeten uitzieken. Maar op de achtergrond zijn er allerlei processen bezig de virussen er uit te werken. Dat lijkt onmogelijk want de koorts heeft ons aardig te pakken. Toch tref ik veel mensen die op hun manier het bestrijden. Die een allergie hebben tegen macht en misbruik. Je werk doen en er voor betaald worden is niets mis mee. Misbruik en grof verdienen aan het werk van anderen is fout. Dat willen we bestrijden  Worstel je daar ook mee en denk je dat we maar met een paar zijn bekijk dan maar eens onderstaand filmpje. Je bent niet alleen. Een hoopvol signaal. Ik zeg wel eens voor de grap laten we geld afschaffen overgaan tot het ruilsysteem met eikeltjes als betaalmiddel.  

Komende zekerheden #buemonday

Deze keer was het niet moeilijk een onderwerp te vinden voor mijn blog. In een tenenkrommend stuk in het Dagblad van het Noorden schrijft Frits Bloemendaal over verdwenen zekerheden. Ik mag hopen dat het een eerste uit een serie is en dat er nog veel zullen volgen over een positieve toekomst, warmere maatschappij etc. Want dit was wel een heel erg triest verhaal en als we al niet in een crisis zaten was dit stuk aanleiding om collectief depressief te worden. Het is echter maar de halve waarheid.

 

Natuurlijk heeft hij wel een aardig beeld van de huidige situatie. Net zo goed als ik nu naar buiten kijken, kaal, koud, en ijs wat nog niet houdt. Schijnbaar dode natuur. Het laatste stukje helder groen gras oogt doods. Maar ook dat is maar een half verhaal. Onder de grond, weggestopt onder de bast van bomen, in de winter holen zitten planten, egeltjes, hazen en andere dieren. Ze kijken uit naar de lente. Die barst over een paar maand in alle glorie weer uit zijn voegen. Ja sommige planten en dieren overleven het niet. Maar ook dat heeft een functie. Net zoals al die vermeende zekerheden die (dreigen te ) verdwijnen. Die hebben ook hun functie gehad. 

 

Als ik het stuk van Frits zo lees, kan ik bij ieder somber voorbeeld een glorieus nieuw initiatief noemen die qua potentie het oude misschien wel vele malen overstijgt. Hij heeft het over duurdere oudere werknemers die worden wegbezuinigd. Ik hoor geluiden over demotie omdat heel veel ouderen zelf ook wel weten dat ze soms onevenredig veel verdienen. Frits heeft het over het toenemend gevoel van onveiligheid. Vanuit de natuur weten we dat in dat geval allerlei mechanismen in ons lichaam actief worden. We zijn op ons hoede maar ook alert op wat er gebeurd. Als oude vormen van zekerheid wegvallen dan organiseren we toch gewoon nieuwe? En die beginnen al te gloren. Nieuwe samenwerkingsvormen. Nieuwe coöperaties, niet meer zoals vroeger samen een machine aanschaffen maar nu samen de zorg regelen, snel internet of alternatieve energie. Zeg maar coöperatie 2.0. Die zijn nog lang niet altijd zichtbaar. Net als de bloembollen nog onzichtbaar wachten maar ze krijgen wel een seintje. Let er op straks mag je uitlopen.

 

Hij trapt me op de ziel als hij het heeft dat Payrollers en ZZP-ers die zodra ze overbodig zijn ze bedankt worden voor de diensten. Vervolgens maakt hij het helemaal bont door te stellen dat van dit soort mensen je al helemaal geen teamwork kunnen verwachten die kijken alleen maar naar eigen belang. Zelf tref ik heel veel verzuurde werknemers die zich vastklampen aan dat laatste stukje zekerheid dat ze nog denken te hebben. Daar tegenover tref ik hele hordes energieke zelfstandigen.  Ja die hebben het soms niet gemakkelijk. Maar ook heel veel van die vrije beroepen zijn juist actief in de maatschappij. Daar tref ik een hele grote mate van betrokkenheid. Misschien niet meer bij dat bedrijf die ze er uit heeft gewerkt maar de vraag is of de maatschappij dan op dat bedrijf zit te wachten. Wel zit de maatschappij te wachten op energieke ondernemende mensen die de samenleving er iets beter op maken.Juist die mensen weten hoe het is om opgesloten te zitten in een organisatie en te moeten luisteren naar een manager die het allemaal denkt te weten. Die willen graag iets voor de maatschappij doen. Niet in een bestuur van een vereniging waar door de loop van de jaren ook een overlegcultuur is ontstaan. Nee gewoon de handen uit de mouwen. Net als bij NlDoet over 2 maand.

 

Ik tref bijna geen andere mensen meer. (die andere ontwijk ik liever) Ja ze hebben het soms best wel moeilijk en ze zijn misschien wel te optimistisch tegen beter weten in. Maar ik hoorde een uitdrukking "Een pessimist heeft altijd gelijk, een optimist het succes"

Morgen is het Blue Monday. Dat verklaart waarschijnlijk het sombere artikel. Tijd om wat tegenwicht te geven.

Mocht dit verhaal je al te happy de peppie over komen…. neem gerust contact met me op. Ik doe niets liever dan energie opwekken daar wordt ik zelf ook beter van. (en dan heb ik het niet over geld). 

#BOZ

Het leuke van ouder worden is dat je steeds meer mensen tegen komt. En met al die nieuwe media komen zo nu en dan ook weer mensen van heel vroeger voorbij. Soms vraag ik me af waar de grens ligt hoeveel mensen je je nog kunt herinneren. 2000 3000 of nog meer. Let wel ik schrijf duidelijk niet over mensen kennen want daar is veel meer voor nodig dan een korte ontmoeting.  Ik ken mezelf amper, ik wist niet dat ik zo snel geraakt kan worden. Geraakt, positief of negatief  door iets of iemand, het doet iets met me. Laat staan dat ik dat van iemand anders zou weten

 

Toch kan je tegenwoordig meer van iemand te weten komen over hem en haar zonder zo iemand echt tegen te komen. Via twitter stuitte ik op tweets van @KarinWinters. Dat is op zich niet verwonderlijk Karin heeft inmiddels ruim 80.000 tweets het universum in geslingerd. Men zegt wel dat ik veel twitter maar in de 5 jaar en 8 maanden dat ik twitter zijn dat er iets meer dan 2000. Karin twittert 8 maand korter en 40 keer zo veel. En Karin blogt daarbij iedere dag en daar zitten jaloersmakende mooie posts bij. Nu heb ik lang niet alles gelezen want dat is gewoon te veel. Maar als er één ding vanaf spat is dat wel de energie. 

Als je iedere dag blogt zit er ook wel eens een dip in te lezen. Maar Karin doet dat met zo'n humor dat je er om glimlachen. Ik zag ergens een plaatje bij haar, I 'm a rebel (I think positively). Dat hebben we dan wel gemeenschappelijk want Iemand zei me laatst. Leuk dat je altijd zo optimistisch kritisch bent. Kunnen we wel kilo’s van gebruiken in deze tijd .

 

Wat maakte dat ik langer op haar Blog bleef hangen? Dat was de hashtag #TGIF en even later zag ik dat ze #BOS en #WOT hanteerde. Ik ben nou niet echt een digibeet maar moest er wel even zoeken voor ik er achter kwam. Taal uit de Eredivisie van bloggers en twitteraars.  Ik wil wel een kleine hint geven waar de Hashtags voor staan ze komen uit het Engels. Ik maak er #BOZ van. Maar terecht geeft Karin aan dat ze op vrijdag geen links neerzet want dat maakt mensen lui. Zoek het zelf maar even op daar leer je van. Het is duidelijk ze heeft iets met onderwijs. 

 

 

 

Ondertussen… bottom up in bedrijven: Voys Telecom

We hebben weer een compleet nieuw jaar voor de boeg. Een jaar waarin  ik hoop dat al die mooie prille voorbeelden van de nieuwe werkelijkheid wat sterker gaan worden. Soms zou je wel willen dat het sneller gaat maar aan de andere kant gras kan je niet harder laten groeien door er aan te trekken. Het afgelopen jaar stond bij mij vooral in teken van de veranderende maatschappij. Meer initiatief bij de mensen zelf en minder bemoeienis bij de overheid. Dat heet zo mooi de kanteling in de maatschappij. Mensen moeten meer zorgen voor hun eigen leefomgeving. De overheid kan het niet allemaal meer. Ze moeten dingen loslaten. En dan zie ik steeds die jongetjes voor me: beiden de handen om de bal. Ze zijn het eens wie de bal krijgt maar dat ene jongetje wil niet loslaten. 

 

Thema's die in het bedrijfsleven ook spelen. De werkvloer weet het best hoe het moet. De top is vaak met heel andere dingen bezig. In mijn functies bij PTT KPN en ATOS heb ik talloze sessies meegemaakt over TQM, Empowerment, klantgericht werken. Bijna allemaal top-down geïntroduceerd. Er veranderde weinig, de top bleef de bal vasthouden. Misschien wilde de top wel anders maar de lagen eronder waren een soort lemen laag die de signalen niet of verkeerd doorgaven. Ook geen wonder want bij een platter wordende organisatie vervallen de tussenlagen. Zijn grote organisaties in staat om zichzelf om te vormen? Om eerlijk te zijn…. ik denk het niet.

 

De verandering komt dus van kleine bedrijven. BSO was daarvan een mooi voorbeeld. Bij een bepaalde grootte deelde het bedrijf zich op in kleinere cellen die weer konden groeien. BSO werd Origin, dat ging op in Atos Origin en nu heeft dat bedrijf zijn Origin verloren is weer gewoon ATOS. Van de oorspronkelijke BSO gedachte is niets meer te bespeuren.

 

Hoe staat het nu met de BSO achtige aanpak? Met name bij kleinere startende bedrijven is vaak te horen dat er een informele sfeer is: een platte organisatie en toegankelijk voor klanten. Vaak is te horen dat de medewerkers het fantastisch vinden om met een kleine organisatie een mooi resultaat neer te zetten. Ik moest er aan denken toen ik vanmorgen de Nieuwjaar wens kreeg van VOYS Telecom. Een "klein" telecom bedrijf waar ik klant ben. Ik ken het bedrijf al wat jaartjes en Mark V sprak ik eens toen hij pas begonnen was. Leuk om te zien hoe zijn bedrijf gegroeid is en prachtig om te zien hoe hij zijn filosofie deelt met de collega's maar ook met de klanten en de rest van de wereld. Het VOYS handboek is gewoon online te lezen. En de bedrijfsfilosofie is gewoon te lezen op de bedrijfs blog. Voys telecom is gegroeid naar 22 medewerkers. Het enthousiasme spat er af. En het is super prettig dat als je belt gelijk iemand aan de lijn krijgt. Heel open en prettig. Alles wat er in het handboek staat herken ik wel vanaf de buitenkant. Transparant dus

 

Daar waar ik in de maatschappij prachtige voorbeelden zie van de nieuwe maatschappij zie ik ook bij bedrijven ook parels die als voorbeeld kunnen dienen. Mark is met  Voys Telecom duidelijk bezig met anders organiseren. Hij is aan het loslaten. Volgens hemzelf: Daarnaast hou ik me bezig met doorontwikkeling van organisatie en techniek; welke diensten kunnen we vernieuwen of verbeteren, hoe kunnen onze interne processen nog beter en meer van dat soort vragen houden mij bezig. De dagelijkse gang van zaken laat hij over aan zijn collega's. Ik ben benieuwd hoe Mark tegen zaken aan kijkt. 

 

Het is tijd om weer eens een kop koffie met Mark te drinken (hij drinkt Espresso). Dat wordt vast een leuk gesprek.