Menu Sluiten

Maand: februari 2013

Stop!! Waarmee eigenlijk? Met tobben!

De afgelopen week las ik het boek: Stop de Amerikanen!. (dank je Femke voor de tip)  In dat boek wordt heel mooi uitgelegd waarin Amerikanen verschillen van ons Europeanen. Het is één grote lofzang op het Rijnlandse. Ik kan me er grotendeels wel in vinden maar er is hier en daar wel een kanttekening bij te plaatsen. Als er tegenwoordig iets duidelijk is,  dan is het wel dat iets niet alleen  goed of alleen fout is. Het is sterk afhankelijk van de omstandigheden en het doel.

 

Het boek begint met de uitleg van Consequentialisten en de Non-Consequentialisten. Daar had ik nog nooit ooit eerder van gehoord! Eenvoudig gezegd komt het er op neer dat in Amerika de gevolgen van iemand zijn handelen erg centraal staan. In Europa juist niet daar gaat het meer om de intentie, de bedoeling. Zo had ik het nog nooit bekeken maar daar ligt een hoop aan ten grondslag wat verder in het boek wordt uitgelegd. Het komt duidelijk naar voren bij de rechtspraak. Als in Nederland iemand iets met de beste bedoelingen doet en het gaat mis dan is er een grote kans dat hij of zij niet vervolgd wordt. Laatst vertelde iemand met een juridische achtergrond me dat zelden tot nooit een verenigingsbestuurder of stichtingsbestuurder aansprakelijk gesteld word, zolang hij of zij netjes handelt. Goed burgerschap of goed huisvaderschap is een begrip dat we in Nederland hanteren. In Amerika moet je tot in het extreme voorkomen dat iemand geen schade oploopt als gevolg van iemands handelen. De voorbeelden van een waarschuwing "stop geen hond in de magnetron" of "een sticker aan een elektrisch snoer: knip dit niet door", zijn daar mooie voorbeelden van.

 

Toch heeft Amerika ons veel goeds gebracht. Het streven naar de beste willen zijn heeft tot gevolg gehad dat er een man op de maan is geweest en de macht van Microsoft heeft er mede voor gezorgd dat we over de hele wereld documenten kunnen uitwisselen. Deze week las ik ergens dat nog nooit iemand hoger heeft gesprongen door de lat lager te leggen. Een mooi gezegde die van een Amerikaan geweest zal zijn.  Dat is de kracht van Amerikanen de wil om de beste te willen zijn. En dus ook accepteren dat je diep kan vallen.

 

In Amerikaanse bedrijven is alles er op gericht om de top van informatie te voorzien zodat daar de juiste beslissingen worden genomen. In het kort gezegd is dat ook een beetje de basis van MBA opleidingen. De organisatie zo in te richten dat het bestuurbaar is. In Europa waren waren we gewoon dat de kennis op de werkvloer is en daar prima de juiste beslissingen kunnen worden genomen. In Europa kunnen we volgens het boek beter omgaan met onzekerheden.

 

Het is volgens mij een beetje zinloos om te gaan vergelijken wat beter is. Angel Saksisch past het best in Amerika en Rijnlands in Europa. En natuurlijk zijn  daar uitzonderingen op. Voorlopig hebben we op beide continenten een groot probleem. De boel staat aan beide kanten op instorten. Ik hoorde een Amerikaan zeggen in een huis kan ik niet rijden. Door de crisis was hij zijn huis kwijt geraakt en woonde nu in een auto. Dat is omgaan met tegenslagen. Ook in Nederland staan veel huizen onder water zoals dat zo mooi heet. Je zult maar een mooi huis hebben gekocht met een tophypotheek gebaseerd op 2 lonen en dan krijgt een van de 2 ontslag of je wilt scheiden. Dan blijf je zitten met een restschuld. Vervelend, heel vervelend. Maar ook dat vindt zijn plek wel weer. 

 

Na verloop van tijd is er een nieuwe werkelijkheid, daar wen je aan. Misschien wel met weemoed terug kijkend wat er ooit was. Maar je hoeft er niet minder gelukkig om te worden. Mocht je dit een beetje al te happy pappy vinden. kijk dan even de onderstaande video. (of lees een eerdere blog over ZZP-er en de voedselbank)

Alles is voor Bassie

Het zijn hoopvolle tijden. Steeds duidelijker komt er naar boven wat er is mis gegaan en nog steeds mis gaat. De afgelopen week mocht ik weer bij 2 bijeenkomsten zijn over breedband op het platteland. In het buitengebied is KPN de enige partij die er internet levert en dat doen ze voor veel mensen goed maar voor veel mensen is die dienstverlening onvoldoende. Overal in de lande komen er initiatieven. De marktpartijen KPN, Ziggo en UPC lopen zich het vuur uit de sloffen om bij die initiatieven de lont uit het kruitvat te trekken of de kop in te drukken. Genante promotieverhalen en denigrerende opmerkingen over de initiatieven. Mooi, Mooi een betere aanmoediging kunnen de initiatiefnemers zich niet wensen. Dat weet ik nog uit de tijd van klantenreacties een klagende klant laat zich niets wijsmaken. Die loopt weg gaat naar de concurrent of haalt zijn of haar gelijk via andere wegen. Toen was dat "Ook dat nog" tegenwoordig Kassa.

 

Het rare is dat juist die bedrijven een dominante marktmacht zijn. Ooit hebben ze de nutsvoorziening telefoon meegenomen in hun commerciele bedrijf De kabelbedrijven zijn ook ontstaan uit centrale antennenetten. En nu komen ze in opstand tegen initiatieven die weer willen starten zoals zij zelf ook ooit begonnen zijn. En dat alles omdat ze mogelijk marktaandeel verliezen. De aandeelhouderswillen dat ze beter rendement maken.

 

We hebben het vaak over de graaicultuur, de bonussen en schandalig hoge salarissen. Maar een handvol snoepjes nemen uit een schaal bij een beurs of een handvol pennen is net zo goed een graai cultuur. Ooit trok ik veel met iemand op die dat ook als gewoonte had. in plaats van 1 altijd 5 of meer.  Als ik er iets van zei kreeg ik als antwoord "anders wordt het toch weggegooid" of "ik neem het ook mee voor mijn collega's". Tussen die handvol snoepjes en bonussen zit nog een hoop. Maar het principe is hetzelfde. Neem ik genoegen met het deel wat me is toebedacht of denk ik recht te hebben op een groter deel. Mag ik met de juiste argumenten en handig manouvreren me meer toeeigenen? En wat als iedereen dat doet? 

 

In dat verband is er een mooie uitzending van Pauw en Witteman van 4 februari. Daar was er een jonge dame die een bord had opgehouden met een tekst "Weg met de monarchie" in de buurt van de Koningin, vervolgens is ze hardhandig buiten beeld gemanouvreerd door de politie.  Later in de uitzending gaat het over bonussen en verrijking. (bij 34 minuten) Het graaien in de schaal met snoepjes. Mooi is de rol van Paul Witteman die met overslaande stem vraagt of mensen iets valt te verwijten en dat je toch niet kan verwachten dat mensen het teruggeven. Net alsof men hem vraagt de snoepjes terug te leggen. Naar aanleiding van die houding komt Joanna pas echt los. Terecht heeft ze het over oudere blanke mannen die goed voor zichzelf hebben gezorgd. Ik moet zeggen mijn symphatie heeft ze. Ik zou haar graag eens spreken.

 

En als je dan eens gewoon doet wat er van je wordt verwacht en er niets voor vraagt krijg je vaak de opmerking: je bent te goed voor deze wereld. Een wereld waar het blijkbaar gewoon was om als je in de gelegenheid bent je maar dingen toe te eigenen: "Alles is voor Bassie". Niet mijn wereld. Gelukkig is het aan het veranderen.

 

  Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Betrekken

Regelmatig mag ik een verhaal houden over hoe dat nou werkt, dat "buttom up organiseren". Zelforganisatie hoe doe je dat nu? Hoe organiseer je dat? Steevast is dan mijn antwoord dat is niet te organiseren. Dat is net als een plant laten groeien dat kan je ook niet doen. Hooguit kan je de omstandigheden zo maken dat er een grote kans van succes is dat de plant gaat groeien. Natuurlijk moet er wel een gezond zaadje zijn en de juiste temperatuur, licht, voedingsbodem en vochtigheid. 

Toch is er veel over te vertellen want iedereen die wel eens iets heeft willen laten groeien weet hoe teer dat proces in het begin is. Zo hadden we eens op ons dorp een wedstrijd wie de hoogste zonnebloem kon laten groeien. Ik hoorde van iemand die met een katrol en een gewicht de zonnebloem wilde helpen met groeien. Maar er was iets teveel gewicht  en het eindigde met een afgeknapte bloem. 

De afgelopen week was ik te gast bij Jeugdsoos de Eagle in Baflo. Inmiddels bestaat die ruim 40 jaar en natuurlijk is het een ontmoetingscentrum voor de jeugd. Er zijn zelfs huiswerk middagen waar in stilte huiswerk gemaakt kan worden en ze doen nog veel meer. Maar als je door een andere bril kijkt is het ook een kweekvijver voor organisatietalent van het dorp. Jongeren kunnen al snel aan de slag in een commissie en helpen bij de organisatie van een evenement. Daar groeit het talent, daar wordt geëxperimenteerd. Daar leer je elkaars talenten ontdekken. Maar ook ervaring opdoen wat niet werkt. Mooi.

Bij ons in het dorp is een keer per 5 jaar een optocht met versierde wagens. (op 5 mei) We hebben 22 buurtverenigingen op het dorp en om de 5 jaar wordt daar weer een beroep gedaan op de creativiteit, technische vaardigheden, vermogen tot samenwerken en werken onder druk. Want één ding is zeker op 5 mei moet het klaar zijn om mee te rijden in de optocht.  Misschien is dat wel het mooiste voorbeeld van buttom up organiseren. In die 22 buurten wordt speels ervaring opgedaan. Door de loop van de tijd wordt duidelijk aan wie je wat hebt en wie het proces verstoren. Achteraf hoor je dat soms de emoties hoog oplopen en er zijn voorbeelden dat in buurten onderling knallende ruzie ontstaat. Dat levert negatieve energie op maar toch ook duidelijkheid hoe mensen in elkaar steken. Toch wordt een aantal jaren later voor 5 mei wel weer samengewerkt aan een wagen.

Buitenstaanders trekken vaak de conclusie dat je een aantal enthousiastelingen nodig hebt. Dat is veel te kort door de bocht. De vaardigheid om mensen er bij te betrekken is misschien nog wel het allerbelangrijkst. Ik zag een heel mooi plaatje van Mary Alice uit Nieuw-Zeeland. Ik mocht ooit eens een workshop "Story telling" bij haar volgen. Ik volg haar op Facebook en zag daar een heel mooi plaatje. Eigenlijk vat dat heel mooi mijn verhaal samen. Betrek mensen erbij. 

(Nog even een voetnoot: deze blog was klaar. Bezoek nog even Mary Alice haar Facebook pagina en wat zie ik daar?? Zonnebloemen!! Mooi mooi!)

Wat als…..

Het eerste wat ik zag deze morgen op internet was een plaatje met daarop de test: Als je eens één kwaad ding kon uitschakelen wat zou dat dan zijn? Nou dat was wel erg gemakkelijk: geld. Gisteravond heb ik de laatste aflevering gezien van de vastgoedfraude. Huiveringwekkend gewoon. Maar het zet me wel aan tot denken. Geld belemmert veel goeds in de wereld maar als er geen geld was geweest hoe zou de wereld er dan uit hebben gezien. En al het goede wat er ook met geld wordt gedaan zou dat ook ontstaan zijn zonder geld?

 

Raar eigenlijk om daar als Nederlander over te denken want juist wij zijn de handelslieden van de wereld. Heel vroeger hoorde ik eens een veehandelaar zeggen:  "ik heb liever een kwartje handel dan een gulden werk" . Dat zit nu eenmaal een beetje in onze maatschappij. Mijn vorige blog ging over " De slag om Nederland" en de handel in centra voor kinderopvang. De zorg is inmiddels ook al dikke handel geworden omdat iedereen weet dat dat een groeimarkt is. Mensen worden ouder en met het ouder worden komen de kwalen en veel ouderen beschikken over veel geld. De babyboomers zijn de rijkste generatie ooit, Waarschijnlijk komt er ook geen generatie meer die zo goed verzorgd is. Henk Krol van de politieke partij 50plus probeert duidelijk te maken dat het triest gesteld is met veel ouderen. En er zullen ook wel trieste gevallen zijn maar voorlopig hebben ze gemiddeld een oude dag waar de jeugd alleen nog maar over mag dromen. Henk wist te vertellen dat veel ouderen veel geld in hun huis hebben zitten wat onverkoopbaar is. Dikke onzin natuurlijk, ieder huis is te verkopen, dat hangt van de vraagprijs af.  Ik hoorde van een kennis dat zijn dochter het huis binnen een week kwijt was. Ze wilde emigreren en had het scherp in de markt gezet. Het is maar net hoeveel je aan geld hangt.

 

Iedere keer als ik weer iets zie van de partij 50plus schaam ik me. Diep triest hoe daar de boodschap gebracht wordt. Ja we moeten een stapje terug. Dat is niet erg want we hebben het over het algemeen aardig goed voor onszelf geregeld. De zorg gaat door tot er geen kwaliteit van leven meer is. Waar kan ik me uitschrijven uit mijn generatie? Niet omdat ik de hang naar jeugd heb, integendeel. Maar gewoon omdat het niet eerlijk is. Het argument we hebben er altijd hard voor gewerkt. Nou daar durf ik wel wat op af te dingen. Soms een 36 urige werkweek en dan met 55 met pensioen. (Er zijn natuurlijk ook mensen die jarenlang hard hebben gewerkt voor een karig loon maar die bedoel ik niet) De komende generaties hebben er nog jaren last van om onze schulden af te betalen. En de grootste berg van de babyboomers moet nog echt oud worden er komt dus een tzunami aan kosten aan. 

 

Voor alle duidelijkheid ik ben van 1956  het begin van de generatie X (ook wel Niks genoemd). Een beetje een twijfelgeval. Maar één ding is duidelijk stemmen op de partij 50plus zie je mij niet doen.  

Wat dan wel? Misschien is het plaatje dat ik later zag wel een mooi uitgangspunt:

 

Ik kreeg een tip: tegenlicht van afgelopen week sluit er heel mooi op aan.

Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.