De afgelopen week las ik het boek: Stop de Amerikanen!. (dank je Femke voor de tip) In dat boek wordt heel mooi uitgelegd waarin Amerikanen verschillen van ons Europeanen. Het is één grote lofzang op het Rijnlandse. Ik kan me er grotendeels wel in vinden maar er is hier en daar wel een kanttekening bij te plaatsen. Als er tegenwoordig iets duidelijk is, dan is het wel dat iets niet alleen goed of alleen fout is. Het is sterk afhankelijk van de omstandigheden en het doel.
Het boek begint met de uitleg van Consequentialisten en de Non-Consequentialisten. Daar had ik nog nooit ooit eerder van gehoord! Eenvoudig gezegd komt het er op neer dat in Amerika de gevolgen van iemand zijn handelen erg centraal staan. In Europa juist niet daar gaat het meer om de intentie, de bedoeling. Zo had ik het nog nooit bekeken maar daar ligt een hoop aan ten grondslag wat verder in het boek wordt uitgelegd. Het komt duidelijk naar voren bij de rechtspraak. Als in Nederland iemand iets met de beste bedoelingen doet en het gaat mis dan is er een grote kans dat hij of zij niet vervolgd wordt. Laatst vertelde iemand met een juridische achtergrond me dat zelden tot nooit een verenigingsbestuurder of stichtingsbestuurder aansprakelijk gesteld word, zolang hij of zij netjes handelt. Goed burgerschap of goed huisvaderschap is een begrip dat we in Nederland hanteren. In Amerika moet je tot in het extreme voorkomen dat iemand geen schade oploopt als gevolg van iemands handelen. De voorbeelden van een waarschuwing "stop geen hond in de magnetron" of "een sticker aan een elektrisch snoer: knip dit niet door", zijn daar mooie voorbeelden van.
Toch heeft Amerika ons veel goeds gebracht. Het streven naar de beste willen zijn heeft tot gevolg gehad dat er een man op de maan is geweest en de macht van Microsoft heeft er mede voor gezorgd dat we over de hele wereld documenten kunnen uitwisselen. Deze week las ik ergens dat nog nooit iemand hoger heeft gesprongen door de lat lager te leggen. Een mooi gezegde die van een Amerikaan geweest zal zijn. Dat is de kracht van Amerikanen de wil om de beste te willen zijn. En dus ook accepteren dat je diep kan vallen.
In Amerikaanse bedrijven is alles er op gericht om de top van informatie te voorzien zodat daar de juiste beslissingen worden genomen. In het kort gezegd is dat ook een beetje de basis van MBA opleidingen. De organisatie zo in te richten dat het bestuurbaar is. In Europa waren waren we gewoon dat de kennis op de werkvloer is en daar prima de juiste beslissingen kunnen worden genomen. In Europa kunnen we volgens het boek beter omgaan met onzekerheden.
Het is volgens mij een beetje zinloos om te gaan vergelijken wat beter is. Angel Saksisch past het best in Amerika en Rijnlands in Europa. En natuurlijk zijn daar uitzonderingen op. Voorlopig hebben we op beide continenten een groot probleem. De boel staat aan beide kanten op instorten. Ik hoorde een Amerikaan zeggen in een huis kan ik niet rijden. Door de crisis was hij zijn huis kwijt geraakt en woonde nu in een auto. Dat is omgaan met tegenslagen. Ook in Nederland staan veel huizen onder water zoals dat zo mooi heet. Je zult maar een mooi huis hebben gekocht met een tophypotheek gebaseerd op 2 lonen en dan krijgt een van de 2 ontslag of je wilt scheiden. Dan blijf je zitten met een restschuld. Vervelend, heel vervelend. Maar ook dat vindt zijn plek wel weer.
Na verloop van tijd is er een nieuwe werkelijkheid, daar wen je aan. Misschien wel met weemoed terug kijkend wat er ooit was. Maar je hoeft er niet minder gelukkig om te worden. Mocht je dit een beetje al te happy pappy vinden. kijk dan even de onderstaande video. (of lees een eerdere blog over ZZP-er en de voedselbank)