Goede (witte) Pasendagen allemaal. Het is echt allemaal in de war. De feestdagen worden helemaal door elkaar gegooid. Gelukkig hebben we vorig jaar een kunstboom gekocht die kan je ook versieren met veel geel. Misschien hebben we aan het eind van dit jaar gele sneeuw. (Waarschuwing: Eet geen gele sneeuw!!)
Een mooie overgang naar de blog van deze week over bemesting. Ik zag een opname op TED over desertificatie, wat ik vertaal met Woestijnificatie. (zie hieronder) Het is het fenomeen dat de woestijn oprukt. Jaren hebben we gedacht dat het kwam door uitputting en overbegrazing. Het onderstaande filmpje laat de achtergronden zien. Het laat ook een wetenschapper aan het woord die met schaamte verteld dat er kuddes olifanten werden afgeschoten omdat er gedacht werd dat die verantwoordelijk waren voor de uitdroging en woestijnificatie. Niets lijkt minder waar. Juist grote kuddes zorgen voor een goede structuur in de bodem en daardoor wordt het water beter vast gehouden.
Het is fascinerend om te zien hoe een gebied letterlijk opbloeit, groen wordt als er grote kuddes (schapen, geiten of koeien) overheen trekken. Juist het begrazen, het plattrappen en de natuurlijke bemesting zorgen voor een goede bodem conditie. De inleider beweert en toont aan dat het probleem van klimaatverandering grotendeels wordt veroorzaakt door woestijnificatie en dat door de aanpak die hij voorstaat dit proces gestopt kan worden zelfs terug gedraaid. Hij beweert dat door de juiste aanpak CO2 problematiek terug gebracht kan worden tot het niveau van voor de industrialisering.
Er zijn dus een grote veranderingen aan de gang. Op het niveau van geloven dat de aarde plat is tot het moment dat hij rond blijkt te zijn. De Woestijnificatie blijkt niet veroorzaakt te worden door overbegrazing maar door onderbegrazing door grote kuddes. Het inrichten van organisaties als machines en dat te besturen volgens een aanpak die in veel MBA en MER opleidingen wordt gepredikt leidt juist tot minder betrokkenheid en uitholling en dus tot verlies. Medewerkers zijn niet de grootste kostenpost die tot een minimale omvang teruggebracht moet worden maar juist de grootste bron van kennis die een bedrijf duurzaam gezond kan laten zijn. De trek naar grote steden: Urbanisatie blijkt hoewel er meer mensen wonen vereenzaming en individualisering in de hand te werken. Juist op het platteland is er ruimte, aandacht voor elkaar en verbondenheid. De laatste 2 zijn mijn persoonlijke wereldbeeld maar volgens mij net zo waar.
Mooi inzichten die passen in de tijd rond Pasen, het feest van hoop. Fijne Paasdagen!