Menu Sluiten

Maand: april 2013

Een betere wereld door Extraspectie en empathie?

Gelukkig gebeurt het niet zo vaak maar de afgelopen week had ik iemand aan de lijn die boos op me was, niet een beetje, maar erg. Ik had iets gedaan  (of beter iets niet gedaan) waardoor hij zich in zijn hemd gezet voelde. Het ging over iets in het vrijwilligerswerk voor een vereniging en om eerlijk te zijn ik had geen flauw benul. Hij riep dingen naar me waardoor ik van slag raakte. Wil ik zo behandeld worden?

 

Toen ik me in hem probeerde te verplaatsen als bestuurslid kon ik me wel iets vaag voorstellen bij zijn gevoel. Ik had één en ander beter kunnen communiceren. Maar het was nu eenmaal gebeurd. Excuses hielpen niet, hij bleef boos. Een eerste natuurlijke reactie bij mij was: nou dan stop ik toch gewoon met dat vrijwilligerswerk. Dat kostte me toch maar tijd en het levert helemaal niets op. Niet in geld, niet in aanzien of zelfs ook maar plezier. Waarom doe ik het eigenlijk? Die vraag kwam de afgelopen week ook al een voorbij: bestaat altruïsme? Iets belangeloos doen? Want achter ogenschijnlijk belangeloos handelen is toch ook wel vaak iets van: geeft een goed gevoel, zo ben je opgevoed, er ooit iets voor terug krijgen dus helemaal belangeloos? Een vraag waar boekenkasten over geschreven zijn.

 

Het voorval deed me denken aan een verhaal dat ik zag op TED. Joshua Prager was betrokken geweest bij een zwaar auto ongeluk dat was veroorzaakt door een chauffeur met een behoorlijk wat veroordelingen op zijn naam. Hij raakte zwaar gehandicapt en ging na jaren op zoek naar de veroorzaker naar een vorm van excuus. Tot zijn stomme verbazing bleek de chauffeur zichzelf te zien als slachtoffer. Er kwam geen enkele vorm van excuus. Mooi zoals  Joshua Prager zich in de veroorzaker weet te verplaatsen en zo het geheel weet af te sluiten. Iets waar de wereld volgens mij behoefte aan heeft. In mijn situatie als de vereniging het wil blijf ik me gewoon inzetten. Als Joshua zich over zoiets heen kan zetten….

 

Ergens anders trof ik een mooie animatie over extraspectie die het heel mooi weet te duiden. De wereld zit te wachten op mensen die de wereld bekijken vanuit een andere gezichtspunt dan het eigen ik. Daar heb ik nog veel te leren. Ik denk dat we daar inderdaad een betere wereld van krijgen.

 

Gewoontes

Je bent zo weer in het ritme na een vakantie. Woensdag kwamen we terug uit een andere cultuur en dat lijkt al weer lang geleden. Is er bij Amerika sprake van een heel andere cultuur? In mijn ogen wel. Het land is zo anders georganiseerd. Wij uit Nederland kijken daar soms toch een beetje raar tegenaan. Wij vinden het wel wat oppervlakkig. Na de eerste vraag: “Hoe is het met je?” blijkt dat ze helemaal niet willen weten hoe het met je gaat. En dan komt ook al snel de vraag: Where are you from? Om vervolgens te vertellen wat ze met Nederland of Europa hebben. It’s near Sweden isn’t it? Toch wil men vaak wel meer weten van andere culturen als er de tijd voor is.

Toch nog even 2 leuke voorvallen. Ze zijn in onze ogen misschien een beetje raar maar daartegenover zullen wij ook wel veel dingen hebben die buitenlanders raar vinden en wij o zo gewoon. Bijvoorbeeld de kaasschaaf.

Het eerste voorval was de eerste week toen Gemma een telefoontje kreeg dat ze in principe was aangenomen na een sollicitatie en dus was er iets te vieren. We zochten een leuk terras op (wat daar nog lang niet altijd mee valt) en wilden gaan zitten maar een ober verwees ons naar binnen om een plek toegewezen te krijgen. Daar stond iemand achter een receptie te vertellen dat het terras vol was en dat we moesten wachten. Terwijl we hadden gezien dat er tafeltjes vrij waren.Maar ja het systeem gaf aan: alles bezet. Gelukkig werd het snel opgelost maar het is wel een voorbeeld hoe de functies daar gescheiden zijn. De ober bood zijn verontschuldigingen aan en vond het blijkbaar zelf ook wat genant.

We hebben veel geslapen in motels, niet al te veel luxe maar wel geweldig grote kamers met 2 tweepersoonsbedden, altijd een bad en soms een koelkast. Het ontbijt wat er soms beloofd werd was in 2 gevallen niet meer dan staande koffie koffie drinken met een broodje erbij. Maar ja de prijs was er naar en voor de rest niets op aan te merken, keurig. Het laatste hotel beloofde ook een swimming pool. Nu was het daar nog net te koud voor maar het was er wel, nou ja pool. Wij zouden het een jacuzzi noemen. Alles in Amerika is groter behalve de zwembaden dan. Tot mijn grote vermaak hing er wel een bord dat bijna even groot was dan het bad zelf met de waarschuwing dat er geen badmeester aanwezig was.

Natuurlijk is er nog veel meer over onze reis te vertellen wat we gezien hebben en gedaan. Het is samen te vatten met het was een geweldig leuke reis. Iets om samen op terug te kijken met een heel vertrouwde reis genoot. We kennen elkaar al het hele leven dus geen enkele verrassing. Voor Gemma breekt er een nieuwe fase in haar leven aan: aan het werk. Zelf moet ik weer op zoek naar de draad om hem weer op te pakken.

pool spa

Aan de overkant in de VS

Een poosje terug blogde ik regelmatig over Rijnlands organiseren. Dat gaat over het betrekken van de werkvloer, meer respect voor vakmanschap ook wel bottom up genoemd. Het tegenovergestelde van organiseren volgens planning & controlen sturen door middel van bonussen. Zoals in veel MBA & MER opleidingen wordt onderwezen .

 

De afgelopen weken mocht ik met onze dochter 2 weken door Amerika trekken. Ze is klaar met haar studie HRM een mooie aanleiding om samen op reis te gaan. Het was niet de eerste keer dat ik in Amerika was, toch blijf ik me verbazen. Zo anders.

 

Geweldig om te zien hoe daar een aantal dingen werken waar wij moeite mee hebben . Vooral de angst om aangeklaagd te worden. Soms zag ik ook dingen die misschien in onze ogen inefficient zijn maar als je er even over nadenkt toch goeie dingen bevatten. Bijvoorbeeld dat een buschauffeur geen kaartjes mag verkopen. Dat hij geen geld in ontvangst mag nemen. Functiescheiding in optima forma . Dat komt ons wel een beetje overdreven voor maar op die manier kan de chauffeur zich concentreren op het verkeer. Op zich is daar wel iets voor te zeggen. Hij heeft niets te maken met opstandige passagiers Het voert te ver om op alle opvallende dingen in te gaan daar is de Amerikaanse maatschappijmaatschappij te verschillend voor. Toch een paar opvallende ervaringen.

 

We zijn in Hollywood geweest, allemaal nep. We hebben achter de schermen gekeken een gelijk illusie armer. Central Perk van Friends, de Mentalist Alleen een hoop latten en triplex en vooral veel kunstgrepen om het er echt uit te laten zien . Raar maar op de een rare manier doet het me denken aan onze schijnzekerheid. Alles wat we dachten goed te geregeld te hebben blijkt ook maar instabiel te zijn. We hebben ons mee laten sleuren door de Amerikaanse droom.  En als je 2 weken door dat prachtige land hebt mogen reizen kan je niet anders dan onder de indruk zijn van de Amerikaanse droom. Het ruimteprogramma, de sportbeleving, de verering van helden. maar toch ook wel de vraagtekens bij de aanwezigheid van het Amerikaanse leger in het Midden oosten. Raar om te zien dat op Monica Beach een heel stuk strand is ingericht als Arlington west. Heel veel kruizen symboliseren daar de gevallen soldaten maar ook honderden kruizen ter nagedachtenis aan de soldaten die zelfmoord plegen. Zo anders dan wij dat doen. Het is niet te vergelijken. Voor mijn gevoel stoppen wij veel dingen weg. We bezochten een baseball wedstrijd. Daar gaan baby's en kleine kinderen mee naar het stadion .

 

En wat mijzelf wel raakt te het zingen van het volkslied. idereen gaat staan. En zingt mee. Die nationale verbondeheid krijgen wij de komende week ook een beetje hoop ik. Mooi. Het waren 2. mooie weken. Dochterlief is klaar met de studie en het was fantastisch dat ze een telefoontje kreeg dat ze in principe aangenomen is naar aanleiding van het sollicitatiegesprek de dag voov ons gesprek. Mooier kan je het niet krijgen.

#Hldvg 2e editie

Op 1 april is de 2e editie van de verkiezing van Het Leukste Dorp Van Groningen gestart. Natuurlijk hoop ik voor RTV noord en het dagblad dat het net zo gaat leven als bij de eerste editie. Toch doen we er als dorp zoals het nu lijkt niet aan mee. Het is natuurlijk altijd mogelijk dat iemand uit Zevenhuizen ons dorp aanmeldt. Dat na enige tijd een groep toch weer de handschoen oppakt. Maar ik ben bang dat deze keer de chemie ontbreekt. In 2011 hebbenwe wel heel veel in gang gezet. Het klopte allemaal. De promoclip, de wensdag voor ouderen, de ongelijke strijd met Tolbert, de reis naar Zevenhuizen ZuidHolland en de betrokkenhied in het dorp. Iedereen die de kennissen achter de broek aan zat om te stemmen. Daar kunnen we niet weer mee aankomen. Het hele traject was erg speciaal, dat is niet zomaar even over te doen. Het is geen hardloop wedstrijd waar je voor kunt trainen.

 

Het is te merken dat Rtv noord het jammer vindt dat we niet enthousiaster zijn, maar dat is een wat mager argument om wel weer mee te doen. De eerste editie sloot heel mooi aan bij het gevoel van trots. Het was meer dan een wedstrijd, het ging over verbondenheid met je omgeving en medebewoners. De term saamhorigheid viel vaak. Of die sfeer en omstandigheden weer ontstaan, ik hoop het voor de organisatoren, want het was heel erg bijzonder. De afgelopen week hoorde ik in het dorp dat we de ervaring, die we als winnaar hebben gehad, ook graag een ander dorp gunnen. Dat is denk ik zoals veel 7huisters er over denken. En of we weer mee doen hangt niet van mij alleen af. Er is een vacature, ik meld het dorp niet weer aan, maar als iemand anders wil, dan mag dat natuurlijk. Ik ben maar een van de bewoners en heb het niet alleen voor het zeggen.

 

De vorige keer melden we ons als 103e dorp aan, er is dus ook nog wel de tijd.