Menu Sluiten

Maand: mei 2013

Gemeenschapszin en ontmoeting met de koning

Het schrijven aan deze weblog is altijd een mooi moment van bezinning. Het begon 9 jaar geleden als een soort dagboek maar langzamerhand gaat het steeds vaker over wat me bezig houdt, veel meer dan wat ik doe en beleef. De vorige weblog over Pinksteren en gemeenschapszin  is bij mij nog wel een poosje blijven hangen. Want er is voor mijn gevoel een beweging gaande die lang niet altijd zichtbaar is.


Zo nu en dan zijn er acties waarbij duidelijk wordt dat er ontastbare dingen zijn die mensen toch binden. Mooie voorbeelden zijn de straatfeesten of op iets grotere schaal dorpsfeesten. En nu zijn er weer verkiezingen van het leukste dorp van Groningen. Ruim 70 dorpen hebben zich weer aangemeld en daar gaat weer een stuk betrokkenheid van uit. De deelnemende dorpen krijgen vast dat gevoel weer. Trots zijn op je dorp en op het Groninger zijn. Als het Nederlands elftal speelt of Anouk zingt over vogels is dat gevoel bij veel mensen er ook. Voor veel mensen is dat een stukje van Nederlander zijn.

Komende dinsdag komt het koningspaar naar Leek en daar zijn we als finale dorpen van de verkiezing van het leukste dorp 2011 uitgenodigd om met 10 inwoners per dorp ons te presenteren. Wat een eer.  We mogen ons dorp promoten. Oei dat is wel wat lastig, promoten hoe / waarvoor? We hebben geen grootse dingen als een klooster, een oude kerk, eeuwenoude gebruiken of andere bijzonderheden.  Maar het weinige dat we hebben is elkaar. Of misschien beter: met elkaar hebben we een hoop. Zo gaan we ons ook maar presenteren. 10 mensen die trots zijn op ons dorp en het een reuze eer vinden de koning en koningin te ontmoeten.  We willen graag vertellen wat ons dorp bijzonder maakt. Dat we met elkaar verbonden zijn omdat we bij elkaar wonen en een aantal dingen delen. Wat is het dan mooi om een de gelegenheid te hebben te spreken de Koning en Koningin. Met mensen die door geboorte de opdracht hebben symbool te staan voor die verbondenheid. En als ik het vraaggesprek op TV goed heb begrepen voelen ze dat ook zo en willen ze dat ook zo gaan invullen. Ik hoop dat ze even bij ons blijven staan om het daar met mijn dorpsgenoten over te hebben. De 10 mensen die in Leek  zijn, hebben zich ingezet voor de verkiezing van het leukste dorp. Daar waren ze absoluut niet uniek in dat waren er heel erg veel. We moesten 10 namen opgeven en deze mensen hebben zich op de achtergrond verdienstelijk gemaakt. En wat vinden ze het leuk de Koning en Koningin te ontmoeten.  

Pinksteren en gemeenschapszin

 

Als er iets van toepassing is op deze tijd van toenemende gemeenschapszin dan is het wel Pinksteren. De somberen zullen eerder denken aan het eind der tijden. En misschien is er ook wel een relatie tussen die twee.

 

De afgelopen week was ik bij een bijeenkomst over leiderschap en daar kregen we het over “geld”. Het geld, zoals wij het kennen, is naast een ruilmiddel ook een bron van een failliet systeem omdat we rente heffen. Immers je kunt wel geld lenen maar daar moeten je rente over betalen. Dus je moet meer verdienen dan het geld wat je hebt geleend. Dat kan alleen maar doorgaan als je uit gaat van oneindige groei. Dat gaat dus niet goed. Dat zien we om ons heen gebeuren. Ja bij de allerrijksten die slim zijn groeit het nog wel ten koste van de minder welgestelden. Niet voor niets dat in sommig samenlevingen het heffen van rente verboden is. In de Middeleeuwen was het christenen ook verboden rente te heffen. We zitten nu (nog wel) in dat scheefgegroeide systeem waar heel veel schulden uitstaan die op te vragen zijn door een relatief kleine groep super rijken.

 

Nu is er over de wereld een beweging gaande die dit ook zo voelt en overal is het te zien dat mensen niet langer in dat systeem geloven. Dan gaat het niet alleen over geld maar ook over energie, grondstoffen of misschien nog wat minder tastbaar de afkeer van het individualisme. Overal ontstaan er positief gestemde gemeenschappen rond thema’s. Soms uit nood geboren soms uit idealisme. Je ziet het bij het toenemen van coöperaties, de ruil beweging, Urban farming, hergebruik van goederen, repaircafé’s. Natuurlijk ligt er ook een relatie naar de Arabische lente. Hoewel daar ook een verwevenheid is met geld en macht. Dat maakt het wel erg onduidelijk wie wat doet en welke belangen er spelen.

 

Terug naar onze eigen omgeving. Het is zonneklaar dat overal kleine bewegingen gaande zijn. Dat zagen we ook tijdens onze reis naar Oostenrijk. Mooi om te zien dat overal in Europa men bezig is met dezelfde dingen. Overal zie de kleine bewegingen ontstaan. Los van alle economische misère. Kijken of we samen een betere leefomgeving kunnen maken. Duna Vison doet dat op hun manier, op het Hoogeland, In Schotland, Polen, Oostenrijk en Duitsland. Wereldwijd is er de beweging van Cultural Creatives. Je hoeft je er maar even in te verdiepen of je komt het tegen. Allemaal bezig met min of meer dezelfde dingen.

 

En dan is er wel een heel grote overeenkomst met Pinksteren en de uitstorting van de heilige geest: De menigte liep te hoop en verbaasde zich, want een ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken. Ze vragen, buiten zichzelf van verwondering: zijn zij niet allemaal Galileeërs? Hoe kan het dan dat wij hen horen een ieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn? Parten, Meden, Elamieten, inwoners van Mesopotamië, Judea en Kapadocië, Pontus, Asia, Frygië en Pamfylië, Egypte en de streken van Libië bij Cyrene, en hier verblijvende Romeinen, zowel Joden als Jodengenoten, Kretenzen en Arabieren: wij horen hen in onze eigen taal van de grote daden Gods spreken. En zij waren allen buiten zichzelf en geheel met de zaak verlegen, en zij zeiden tot elkaar: Wat betekent dit toch? Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn!’

Handelingen 2:6-13

 

En of het nu gaat over een dorpstuin, (dus niet een volkstuin met ieder een eigen stukje maar een tuin voor het dorp), een dorpshuis, een streekmarkt, een bijeenkomst over de regio, maar ook de nieuwe kerkgemeenschappen die overal ontstaan. Één ding is duidelijk de gemeenschap groeit, ieder in hun eigen taal maar als je goed luistert spreken ze allemaal hun eigen taal maar toch zijn ze prima “te verstaan”.

 

En over het eind der tijden? Van die tijd zal niemand weten. Het lijkt mij niet goed om vanuit die angst te leven maar meer vanuit het positieve. Waarom? Ja waarom eigenlijk. Die vraag kwam ook in Oostenrijk voorbij en 7 juni mag ik op een bijeenkomst vertellen waarom ik de dingen doe die ik doe. Niet wat of hoe maar waarom…. !Eigenlijk een vraag voor ons allen. Waarom zou ik iets doen of laten?

 

Goede Pinksterdagen!

 

<

Hoogeland aan Zet on tour

De afgelopen week gingen we met een enthousiaste groep mensen van het Hoogeland naar een bijeenkomst in Oostenrijk. We gingen met 8 personen in een busje (en er waren nog 4 op eigen gelegenheid) en dus voldoende tijd te praten. Het onderwerp van de bijeenkomst was regionale ontwikkelingen. Uit een aantal landen kwamen mensen bij elkaar om dingen te delen en zo elkaar te inspireren. Dat was ook hetgeen we onder de naam “Hoogeland aan Zet” de afgelopen maanden hadden gedaan. Bijeenkomsten waar er in een gemoedelijke sfeer dingen gedeeld werden en plannen gemaakt voor het Hoogeland. Geen bijeenkomsten met een vast programma maar wel bijeenkomsten waar mensen uitgenodigd werden te komen met hun plannen en initiatieven. Het waren bijeenkomsten met veel enthousiasme en betrokkenheid. In juni is de voorlopig laatste.

We mochten onze ervaringen dus delen met andere landen en goed om te merken dat de problemen in Rural Area’s overal hetzelfde zijn. Het wegtrekken van de jongeren, (die later soms ook wel weer terug komen) veel initiatieven om het leefbaar te houden. Over het algemeen toch wel krachtige tegen bewegingen een beetje tegen de stroom in roeien. Maar wel veel enthousiasme.

Het komt vaak van betrokken bewoners en als er één ding duidelijk is daar moet het vandaan komen. In Oostenrijk was er een Boerenmarkt met veel streekproducten. Mooi om te zoen hoe er de afgelopen jaren die producenten zich verenigd hebben en een een verkooppunt hebben ingericht. Toch ook wel een zorgpunt dat er inmiddels al heel veel producten niet meer in de regio worden geproduceerd. Wat dat betreft is het boeiend om te zien wat er in Polen gaat gebeuren daar zijn op dit moment nog 2 miljoen boerderijen. Heel vaak kleinschalig en dus iets wat wij voor een deel weer heel graag willen hebben. Veel streek producten.  Maar ook daar slaat de schaalvergroting toe. Met als gevolg dat er veel kleine lokale producenten met specifieke producten verdwijnen Kunnen ze het goede behouden en toch ook efficiënter produceren. Als het ware een fase overslaan? De aanwezige dame uit Polen was daar niet erg positief over ze verwachtte alleen maar schaalvergroting en dus verschraling.

Er was een erg leuk project gepresenteerd: Duna Vision. Er trekt een groep mensen al wandelend van de bron van de Donau naar de Zwarte Zee. Onderweg zijn er allerlei stops waar cursussen, workshops of discussiebijeenkomsten worden gehouden. Doel is om nadrukkelijk in contact te komen met lokale initiatieven. Je kunt een paar dagen meelopen, een paar week of het hele eind. ze doen er een half jaar over. Iets wat natuurlijk prima te kopiëren is.Wandelen langs de Rijn, langs het wad of langs alle Groninger wierden.

 

We waren ook te gast bij een initiatief met de naam Otelo onder de noemer Ruimte en tijd voor jouw ideeën. Mooi om te zien hoe er in een relatief klein dorp Kirchdorf een huis hebben ingericht voor allerlei bijeenkomsten. @ reisgenoten uit het gezelschap komen uit Winsum en hebben daar net 40 dagen lang een tijdelijk Dorpshuis gehad onder de naam “de Tijd”. Prachtig om te zien hoe 1000 kilometer verderop dezelfde initiatieven worden ondernomen. Er hing een geweldig leuke sfeer. We hebben met elkaar gegeten, Otelo, Duna Vision, Hoogeland aan Zet mooi om zoveel betrokken mensen uit Europa bij elkaar te zien. Het ging niet over plannen en geld maar vooral wat ons bindt en hoe we de beweging kunnen uitbreiden. Mooi!

Gedenken

De Nationale dagen zitten er al weer een paar dagen op. Koninginnedag was onvergetelijk en dat is op een heel andere manier ook 4 mei. "Opdat wij niet vergeten". Op ons dorp vieren we 4 mei nu weer jaarlijks. Het was traditie geworden om dat om de 5 jaar te doen. Mooi dat dat nu weer jaarlijks is. Met stilte, het Wilhelmus en gedichten door schoolkinderen. De discussie om het alleen te beperken tot de slachtoffers van de 2e wereldoorlog vind ik zelf wel een beetje raar want een oorlog kent eigenlijk alleen maar verliezers. 

 

Tijdens onze reis naar Amerika bezochten ook Arlington Cemetery. De nationale begraafplaats in Washington. Indrukwekkend groot. Het is een nog operationele begraafplaats waar nog iedere werkdag 27 militaire begrafenissen worden gehouden. Hoewel je er als toerist wordt rondgeleid en er met veel ceremonieel de wacht bij het monument voor de onbekende soldaat iedere half uur wordt gewisseld is het voelbaar dat er diep respect is voor de gevallenen. In 1989 was ik ook in Washington en toen was net het Vietnam Monument gereed en daar was het één en al emotie, veel huilende familieleden. We zijn toen ook maar snel weggelopen daar paste toen geen toeristen tussen. Dat is inmiddels anders nog steeds worden bij het Vietnam monument fotootjes gezet bij de indrukwekkende muur met de namen van de gevallen militairen. Maar duidelijk wel bedoeld als voorlichting dus ook aan toeristen. 

 

Een week later waren we aan de andere kant van het land en toen troffen we bij Santa Monica Beach naast de Santa Monica Pier een heel stuk strand waar iedere zondag witte en rode kruisjes worden geplaatst. Arlington West, a project of Veterans For Peace. Iedere week worden daar symbolisch lijkkisten met de Amerikaanse vlag erop neergezet. Iedere week voor iedere gevallene een kist. Een soort eerbetoon / protest aan de gevallen militairen in Irak en andere oorden. Daar wordt de gevallen tegenstanders herdacht en misschien nog wel indrukwekkender de gevallen van zelfmoord bij militairen. Daar waren veel bloemen brieven foto's en een wand met foto's met minder fraaie beelden van wat een oorlog doet.

 

3 totaal verschillende manieren om slachtoffers te gedenken. Als ik dan kijk naar de indrukwekkende uiting op het strand waar ze ook de slachtoffers van de "tegenpartij" herdenken inclusief de slachtoffers door zelfmoord, dan is de discussie bij ons rond de 4-mei viering na 70 jaar wel een beetje bijzonder.