Menu Sluiten

Maand: augustus 2013

  • Home
  • Archieven voor augustus 2013
    •

Oppervlakkigheid en #hldvg

0 reacties

De afgelopen week is er voor ons als dorp, voor mij, een bijzondere periode afgesloten. We hebben het bord, met de tekst: "Leukste dorp van Groningen", overgedragen aan Niekerk. Zij waren de winnaars van de 2013 editie. Het was tijdens een Tiroler avond in de feesttent in Niekerk. Veel bezoekers waren in tiroler klederdracht. Wat een leuke sfeer. Wat werden we gastvrij ontvangen. We waren met een kleine delegatie uit ons dorp. Wat was het leuk om de energie te voelen van de aanwezigen. Lachende gezichten en volop vrolijkheid.

 

Nog één keer in de schijnwerpers op het podium als ambassadeur. Wat een opluchting, het hoofdstuk is afgesloten, dat boek kan dicht. Mooi om nog wel even terug te kijken. Er is veel over te zeggen. Natuurlijk het is maar televisievermaak. Meer dan de vorige keer werd het nu geregistreerd. Het competitie element werd deze keer zwaarder aangezet. Het leverde prachtige beelden op van mensen die de raarste capriolen uithaalden.  Hoe anders was dat de vorige keer toen RTV Noord verzuchtte dat ze nu wel genoeg antieke tractoren en mensen in klederdracht hadden gezien.

 

Het heeft alles te maken dat televisie maar een plat medium is. Ja je kan beelden en geluiden vastleggen. Oude ambachten, tractoren, gebouwen en verklede mensen. Maar dat wat echt belangrijk is, valt slecht of niet op te nemen. Ja, een enthousiast iemand voor de camera zegt ook iets of feestende mensen. Maar het blijft oppervlakkig. Een goed gesprek heeft vaak niets met woorden te maken maar wel met de nabijheid van iemand. Het gevoel te hebben dat je begrepen wordt. Daarom is een goede talkshow host ook zo belangrijk. Die heeft de vaardigheid gasten op hun gemak te stellen, de juiste vragen te stellen, stiltes te laten vallen die soms meer zeggen dan de woorden. Dat lukt het best in een studio waar meerdere camera’s uitdrukkingen kunnen opvangen. Toch is het lastig, zo niet onmogelijk om vast te leggen wat betrekking heeft op dat wat tussen mensen zich afspeelt. De moeder-kind relatie, de sfeer tijdens de 4-daagse, de trots van een dorp of het gevoel na afloop van een teamprestatie.

 

Televisie is een prachtig medium. Wat er op de wereld ook gebeurt we zitten er bovenop. We krijgen heel veel te horen en zien. Maar aan de andere kant zijn we ook gewoon toeschouwer, staan er naar te kijken. Kijken naar beelden die iemand anders voor ons heeft uitgekozen. De werkelijkheid is anders. Veel afschuwelijker of juist veel mooier dan wat we zien of horen.


Ergens stuitte ik op een opname van Simon en Garfunkel in Central park. Een geweldig concert moet dat geweest  zijn. Zij protesteerden met het lied The sound of Silence tegen de oppervlakkigheid.

 

People talking without speaking,
People hearing without listening,
People writing songs that voices never shared.
And no one dared disturb the sound of silence.

 

"Fools," said I, "You do not know
Silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
Take my arms that I might lead you."
But my words like silent raindrops fell,
And echoed in the wells of silence.

 

And the people bowed and prayed
To the neon god they made.

 

Een protest / oproep aan de zwijgende massa. Nu actueler dan ooit. Mooi om te zien dat sommigen in het publiek er door geraakt worden. Anderen gaan uit hun dak, roepen en schreeuwen in plat vermaak, begrijpen de strekking van het lied waarschijnlijk niet. Raar, ergens doet me dat denken aan de verkiezing van het leukste dorp.

 

Feestweek en #HLDVG

2 reacties

Gisteravond waren we bij het vuurwerk ter afsluiting van de feestweek op ons dorp Zevenhuizen. Na afloop stond ik een poosje te praten met één van de mensen die er gigantisch veel tijd en energie in hebben gestopt. We keken even terug en wat was het een succesvolle week en wat is er enorm veel verzet door heel veel vrijwilligers. Van oorsprong was het een winkelweek om de middenstand aan meer klanten en omzet te helpen. Die doelstelling ligt al ver achter ons. Ik zit me opeens te bedenken dat er niet eens een echte doelstelling is. Geen mission statement geen Business Case.

 

Toch wordt er veel uit de kast gehaald om mensen een leuke week te bezorgen. Natuurlijk is er wel eens wat ruis op de lijn. Niet alles pakt even positief uit maar dat zijn maar heel kleine details. Duizenden mensen hebben elkaar ontmoet. Het weerzien met oude bekenden. Herinneringen ophalen, zorgen delen, plannen maken, met elkaar de strijd aangaan bij de zevenkamp, ATB,  klootschieten, 7van7, viswedstrijd of darts.

 

Of gewoon op bezoek bij de agridag, de braderie, garageverkoop. En dan noem ik nog maar de helft op van de activiteiten. Het is gewoon teveel om op te noemen. Toch haalt het maar mondjesmaat de media en dat is eigenlijk ook goed. Het is het feest van het dorp. Vroeger kwamen er duizenden mensen van buiten om naar optredens van bekende artiesten te kijken. Als dorpsbewoners stonden we dan in een hoekje ons eigen feest te vieren. Het is nu een echt dorpsfeest met mooie tradities zoals met de trekkertaxi en wagen strobalen naar het Spiekerhouw’n. Anderen storten zich op het maken van straatversieringen waarbij buurten soms ook nog hun eigen feestje hebben. Maar vooral is het een week van ontmoeten.

 

Zo bekeken zijn er 4 groepen mensen: de organisatoren, de vrijwilligers, de deelnemers en het publiek.  Heel veel mensen uit het dorp kan je treffen in wisselende rollen. Het heeft ook wel iets beslotens. Ik kan me voorstellen dat als je niet iets met ons dorp hebt het lastig is om aansluiting te vinden.  Toch is er wel iets universeels. Het was bijvoorbeeld ook feest in Onderdendam of de feestweek in Niekerk ging van start. Feest in talloze andere dorpen. In al die dorpen ook betrokkenheid bij de eigen omgeving.

 

Over Niekerk gesproken. Zij zijn het leukste dorp van Groningen geworden. In mijn ogen terecht, wat hebben ze veel uit de kast gehaald. We hebben Niekerk een aantal keer op bezoek gehad om stemmen te werven wat een inzet.  Die band is ontstaan bij de vorige verkiezing in 2011. Wat heeft RTV Noord er nu een mooi televisie spektakel van gemaakt. De finale dorpen gingen helemaal uit hun dak. Het leverde prachtige televisie op. Ik ben regelmatig aangesproken of we het toch niet misten. Om eerlijk te zijn, nou nee. We hebben met elkaar 2 jaar geleden een fantastische tijd gehad. Net als de afgelopen week. Alleen is de feestweek minder zichtbaar voor buitenstaanders. En of we ons laten verleiden om opdrachten voor de camera uit te voeren. Ik weet het niet. Van oorsprong zijn we veenarbeiders en keuterboertjes en die hebben niet zo veel met opdrachten uitvoeren. Maar toen we in 2011 aan de verkiezing begonnen had ook niemand het idee dat we konden winnen. Dat gevoel kwam later pas. Samen met het besef dat we een actief dorp zijn.


Misschien is dat ook wel de doelstelling van de feestweek. Een week vol activiteiten voor en door het dorp waarin iedereen die iets heeft met het dorp de gelegenheid krijgt bij te dragen als organisator, vrijwilliger, deelnemer of publiek. Een week van ontmoeten in een aangename sfeer. Natuurlijk mogen mensen van buiten het dorp meedoen met de wedstrijden tennis, darten, vissen, bultbroez’n, klootschieten, atb rijden of de 7van 7. Graag zelfs. Maar het is net even leuker om naar een bekende te kijken die meedoet. Iets wat ons als gemeenschap bindt, met alle eigen-aardigheden.

Dorpsleven volgens Groundhog Day

4 reacties

 

bult broezen

Met de reis naar Schotland nog in mijn hoofd is de feestweek op ons dorp weer losgebarsten. Vrijdagavond was er de hardloopwedstrijd (voor de 5e keer) over een afstand van 7 kilometer de zogenaamde 7 van 7. Honderden deelnemers holden weer door ons dorp. Mooi om te zien hoe de atleten zich warmlopen voor de wedstrijd net zenuwachtige paarden die aan de race moeten beginnen. Maar ook honderden deelnemers die het voor de lol doen of om hun eigen limiet te verbeteren. Tientallen vrijwilligers zorgen ervoor dat alles vlekkeloos verloopt. De EHBO, verkeersregelaars, plaatsers van de dranghekken, catering of tijdwaarneming. Een compleet leger van mensen die gewoon een handje willen helpen. Gisteren was er de garageverkoop, motortoertocht, fietstocht, tennistoernooi, Bingo Viswedstrijd en Bult Broez’n (met een skelter van de bult). En dat is alleen nog maar de 2e dag we hebben nog een volle week te gaan.

 

Het sluit mooi aan bij de reis naar Schotland waar men ook woont, leeft en samenwerkt in een gebied dat misschien veel groter is en minder bewoners kent maar ook daar gaat het om mensenwerk. We bezochten een heel klein dorpje dat de rustpunt was tijdens een fietstocht van London naar Edinburgh v.v. Ze hebben 2000 fietsers van maaltijden en drinken voorzien. 48 uur lang want de fietsers kwamen verspreid langs. Een actie die geld opleverde voor de verbouw van het dorpshuis maar tegelijkertijd ook zorgde voor de verbinding.  De parallel, wij als Zevenhuizen mochten weer rustplaats zijn van de Drentse rijwielvierdaagse. Veel minder intensief want zo zwaar als een fietstocht van Londen naar Edinburgh is de Drentse Rijwielvierdaagse nu ook weer niet.

 

Gisteren was dus Bult Broez’n  op de 2e dag van de feestweek in Zevenhuizen. Een kleine 1000 mensen hebben zich kostelijk vermaakt met elkaar. Oh ja er reed ook zo nu en dan een skelter van de bult. Veel mensen hebben dat amper gezien. Waarom het zo leuk is? Ja daar moet je voor op een dorp wonen. Dat is niet uit te leggen aan iemand die is “living in the fast lane”. Zo iemand zal snel woorden gebruiken als kneuterigheid, saai, booooring. Die zal zich snel opgesloten voelen en de ervaring hebben dat iedere dag hetzelfde is. Toch is dat voor veel mensen de charme. Of zoals ik iemand hoorde zeggen: "ik zit ieder jaar kinderen in te schrijven voor de 7 van 7. Ik  kijk om me heen en zie alleen maar mensen die dat al 5 jaar doen.  Toch blijft het leuk".

 

Er is een film die dat heel mooi uitbeeld. Groundhog Day. Bill Murray speelt een soort Piet Paulusma  die verslag moet doen van een soort Bult Broez’n en dat al voor de 4e keer. Alleen wordt hij steeds weer wakker op 2 februari, de dag van de Groundhog Day hij beleeft het over en over.

Hij verafschuwt het. Wordt opstandig, misdadig, pleegt zelfmoord en manipuleert mensen en wordt gewoon weer wakker op 2 februari. Totdat hij de schoonheid van een en ander ziet. De film heb ik al vaak gezien omdat het veel elementen bevat van het doorbreken van patronen. De film wordt vaak aangehaald in trainingen over veranderen. Maar vanmorgen zag ik het voor het eerst door de ogen van een dorpsbewoner.  Misschien is Groudhog Day wel de mooiste aanbeveling voor een dorp.


Delen van Groundhog day zijn voldoende te vinden op Youtube en er staat zelf een volledige versie (wel met Turkse ondertiteling maar dat is niet storend)   

Hoogeland aan Zet op bezoek in Schotland

2 reacties

SONY DSCEen beetje een verlate weblog deze keer. Het heeft te maken met een bezoek aan Schotland. Dumfries om precies te zijn. Het is een regio in zuid Schotland die misschien wel te vergelijken is met Noord Nederland een gebied in een uithoek waar platteland echt platteland is. Als ik daar vertel dat ik op het platteland van Nederland woon, kijken ze verbaast Nederland heeft geen platteland toch? En ze hebben ook wel een beetje gelijk want krimp is daar een probleem. Dan is alle aandacht die het hier krijgt wel een beetje overtrokken.  

Als daar een school sluit moeten kinderen soms 18 kilometer (of nog meer) reizen naar een volgende school.

 

We waren er op bezoek omdat ik meewerk aan een initiatief op het Hoogeland onder de naam “Hoogeland aan Zet”. Bewoners de ruimte geven de dingen te doen die ze zelf belangrijk vinden. Geen mooie bedachte plannen van externen maar zelf dingen organiseren. Het begon heel aarzelend maar inmiddels is na 8 bijeenkomsten er een groeiende groep actief. In het begin was er nog enige vorm van begeleiding, voornamelijk rond de uitnodiging en een beetje een programma. De laatste bijeenkomsten werden door inwoners zelf georganiseerd.

 

Reden om mensen uit die groep uit te nodigen om deel te nemen in een bijeenkomst uit 6 landen uit Europa om ervaringen uit te wisselen over het ontwikkelen van het landelijk gebied.  Het was een feest van herkenning en mooi om te zien dat er prachtige initiatieven zijn die ook als voorbeeld kunnen dienen voor ons. Ook omdat de omstandigheden daar nou niet veel beter zijn. (zacht uitgedrukt). Maar de betrokkenheid van de bevolking is er niet minder om.

 

Het was in het begin van “Hoogeland aan zet” erg wennen. Want wat moeten we doen en waar leidt dit allemaal toe? Vooral heel vaak de zucht: "dat is toch iets van de overheid? Juist daar zit het knelpunt. De afgelopen jaren heeft de overheid veel initiatieven naar zich toe getrokken. Het bibliotheekwezen was vroeger een nutsvoorziening. Het werd professioneel georganiseerd maar nu verdwijnen die voorzieningen.  De lokale zorg werd vroeger gedaan door het groene kruis en de huisarts. Daar zijn zorginstellingen en professionele ziekenhuizen voor in de plaats gekomen. De betrokkenheid is vaak naar de achtergrond verdwenen. Het is inmiddels onbetaalbaar en onpersoonlijk geworden. Met als gevolg dat de roep om de terugkeer naar de wijkzuster en een grotere rol voor de huisarts een logisch gevolg is.

 

Zelf organiseren dus. Wat dan en hoe? Die vraag kan het best beantwoord worden door betrokkenen zelf. Vandaar Hoogeland aan Zet. De aanpak lijkt succesvol te zijn". Het doet iets met mensen en de plannen borrelen op. De deelnemers weten dat ze zelf hun plannen moeten, of beter mogen, uitvoeren. Geen externe plannenmakerij. Het woord strijkstok viel nogal eens. Want er zijn hele volksstammen die adviseren, onderzoeken doen rapporten schrijven. Daar gaat heel veel geld aan op. Maar de reis naar Schotland kende een groep van 8 mensen die er niets aan hebben verdiend. Maar wel betrokken bij acties op het Hoogeland.   


Tijd om weer een volgende bijeenkomst te organiseren. De ervaringen delen het laten verrijken en kijken hoe we volgende stappen kunnen maken. Niks project aanpak waarbij top down zaken opgelegd worden maar met een proces aanpak waarbij de uitkomst vaak nog niet bekend is. Daar schreef ik eerder al een blog over.