Gisteravond waren we bij het vuurwerk ter afsluiting van de feestweek op ons dorp Zevenhuizen. Na afloop stond ik een poosje te praten met één van de mensen die er gigantisch veel tijd en energie in hebben gestopt. We keken even terug en wat was het een succesvolle week en wat is er enorm veel verzet door heel veel vrijwilligers. Van oorsprong was het een winkelweek om de middenstand aan meer klanten en omzet te helpen. Die doelstelling ligt al ver achter ons. Ik zit me opeens te bedenken dat er niet eens een echte doelstelling is. Geen mission statement geen Business Case.
Toch wordt er veel uit de kast gehaald om mensen een leuke week te bezorgen. Natuurlijk is er wel eens wat ruis op de lijn. Niet alles pakt even positief uit maar dat zijn maar heel kleine details. Duizenden mensen hebben elkaar ontmoet. Het weerzien met oude bekenden. Herinneringen ophalen, zorgen delen, plannen maken, met elkaar de strijd aangaan bij de zevenkamp, ATB, klootschieten, 7van7, viswedstrijd of darts.
Of gewoon op bezoek bij de agridag, de braderie, garageverkoop. En dan noem ik nog maar de helft op van de activiteiten. Het is gewoon teveel om op te noemen. Toch haalt het maar mondjesmaat de media en dat is eigenlijk ook goed. Het is het feest van het dorp. Vroeger kwamen er duizenden mensen van buiten om naar optredens van bekende artiesten te kijken. Als dorpsbewoners stonden we dan in een hoekje ons eigen feest te vieren. Het is nu een echt dorpsfeest met mooie tradities zoals met de trekkertaxi en wagen strobalen naar het Spiekerhouw’n. Anderen storten zich op het maken van straatversieringen waarbij buurten soms ook nog hun eigen feestje hebben. Maar vooral is het een week van ontmoeten.
Zo bekeken zijn er 4 groepen mensen: de organisatoren, de vrijwilligers, de deelnemers en het publiek. Heel veel mensen uit het dorp kan je treffen in wisselende rollen. Het heeft ook wel iets beslotens. Ik kan me voorstellen dat als je niet iets met ons dorp hebt het lastig is om aansluiting te vinden. Toch is er wel iets universeels. Het was bijvoorbeeld ook feest in Onderdendam of de feestweek in Niekerk ging van start. Feest in talloze andere dorpen. In al die dorpen ook betrokkenheid bij de eigen omgeving.
Over Niekerk gesproken. Zij zijn het leukste dorp van Groningen geworden. In mijn ogen terecht, wat hebben ze veel uit de kast gehaald. We hebben Niekerk een aantal keer op bezoek gehad om stemmen te werven wat een inzet. Die band is ontstaan bij de vorige verkiezing in 2011. Wat heeft RTV Noord er nu een mooi televisie spektakel van gemaakt. De finale dorpen gingen helemaal uit hun dak. Het leverde prachtige televisie op. Ik ben regelmatig aangesproken of we het toch niet misten. Om eerlijk te zijn, nou nee. We hebben met elkaar 2 jaar geleden een fantastische tijd gehad. Net als de afgelopen week. Alleen is de feestweek minder zichtbaar voor buitenstaanders. En of we ons laten verleiden om opdrachten voor de camera uit te voeren. Ik weet het niet. Van oorsprong zijn we veenarbeiders en keuterboertjes en die hebben niet zo veel met opdrachten uitvoeren. Maar toen we in 2011 aan de verkiezing begonnen had ook niemand het idee dat we konden winnen. Dat gevoel kwam later pas. Samen met het besef dat we een actief dorp zijn.
Misschien is dat ook wel de doelstelling van de feestweek. Een week vol activiteiten voor en door het dorp waarin iedereen die iets heeft met het dorp de gelegenheid krijgt bij te dragen als organisator, vrijwilliger, deelnemer of publiek. Een week van ontmoeten in een aangename sfeer. Natuurlijk mogen mensen van buiten het dorp meedoen met de wedstrijden tennis, darten, vissen, bultbroez’n, klootschieten, atb rijden of de 7van 7. Graag zelfs. Maar het is net even leuker om naar een bekende te kijken die meedoet. Iets wat ons als gemeenschap bindt, met alle eigen-aardigheden.