Menu Sluiten

Maand: november 2013

Hoe voer je een “goed” gesprek?

2013-11-24 13.37.26?De titlel van de blog doet vermoeden dat ik hier een aantal duidelijke tips heb maar dat ben ik niet van plan. Mocht je meer over willen weten over hoe je een goed gesprek voert, dan kan je er voldoende over vinden op internet. En dan blijkt dat een goed gesprek vaak gaat om goed luisteren.

 

Maar wat me wel een beetje bezig houdt: hoe rol je in zo’n gesprek? Want als je het zou willen, lukt het niet omdat je alleen bent. Of in een omgeving waar het niet past (bijvoorbeeld bij een optreden van Armin van Buuren, gisteravond op TV) Een ander uiterste is een  gesprek tussen 2 mensen  aan een te klein tafeltje in een warme kroeg. Dat laatste nodigt uit tot een goed gesprek maar dan moet je daar wel eerst zijn.  Ik kom op deze vraag omdat ik een filmpje zag over een gesprek in een ballenbak. (zie hieronder)

 

Dat was bedoeld om een gesprek op gang te brengen. Het staat er wel ambitieus: “take a seat, make a friend”. Het rare is dat ik vaak kom bij gelegenheden waar er een dergelijke uitnodiging ook in de lucht hangt maar waar het niet verder komt dat statements en uitwisselen van beleefdheden of  visitekaartjes. Maar hoe krijg je die aandacht, de ruimte? Want vaak zitten we nog vol met indrukken van iets wat daarvoor gebeurd is. Ik hoor dan ook vaak: Alles goed en wel, maar daar hebben we de tijd niet voor. Om vervolgens aan de slag met “belangrijkere dingen”.

 

Die groep mensen hoor ik ook vaak zeggen : What’s in it for me. (Wat wordt ik hier beter van). En in zo’n gesprek worden me dan wel vragen gesteld maar dan vaak met het doel om te kijken of ik iets zou kunnen betekenen voor die persoon. In die gesprekken gaat het over de zakelijke kant, hoe gaat het met de business? Zijn er zakelijk ontwikkelingen? Kunnen we samen iets doen om zakelijk meer uit de markt te halen? Kunnen we gebruik maken van elkaars netwerken?

 

Het persoonlijke gesprek begint ook altijd met een vraag voor een ander. En hoe die vraag er uit ziet hangt denk ik ook een beetje van het moment af. Het moment van het stellen van een vraag is het moment waarbij een gemeenschappelijk beeld ontstaat bv kijken naar de zee, waar de natuur elkaar iets  heeft te vertellen , kijken naar het zelfde glas wijn, naar een gezamenlijke gebeurtenis, een herinnering enz.

 

De kunst zal zijn om die 2 werelden te verbinden. Want als je iemand beter leert kennen is het ook gemakkelijker zaken doen. Want zaken doen met iemand stelt ook eisen aan het vertrouwen dat je in elkaar hebt.

 

Misschien is het een idee om bij een zakelijke bijeenkomst 2 type Buttons te maken.Ëén met het Euro teken  en één met het vraagteken. Dat maakt het kiezen van een gesprekspartner een stuk gemakkelijker. En de boeiendste gesprekken zijn dan voor mijn gevoel daar waar er een combinatie is van € en ?


Mocht er een bijeenkomst zijn waar iemand het toe wil passen. Ik lever graag (gratis) de buttons.

Hoe organiseer je bijeenkomsten die er toe doen?

circleIs je het wel eens overkomen dat je na een bijeenkomst denkt: mooi en wat nu? Hoe vaak is het mij niet overkomen dat ik bij een presentatie zit en dan het gevoel heb dat er bij de mensen  in de zaal meer kennis zit dan degene die presenteert. Misschien niet per individu maar wel de totaal bij de aanwezigen. Als je al die kennis een bij elkaar kon brengen wat zou dat mooi zijn. Als een inleider eens de aanwezigen zou uitnodigen zijn kennis aan te vullen? Het vertrouwen aan de genodigden te geven. Niet om te kijken wie er het meest van weet maar om met elkaar de kennis te verbreden en te verdiepen? Maar ook om te kijken wat je er mee zou kunnen doen om zo verstandiger beslissingen te nemen. Niet om gelijk met  het eerste  beste idee aan de slag te gaan.

 

De afgelopen week mocht ik een training volgen op het gebied van The art of Participative Leadership, oftewel hoe kan je gesprekken voeren die er toe doen? Het waren een paar dagen van oefenen en stilstaan bij het stellen van diepere vragen, story telling, het ontwerpen van bijeenkomsten en vooral kijken wat je wilt “oogsten” na een bijeenkomst. Dat laatste is me vooral bijgebleven. Om vooraf stil te staan  wat je uit een bijeenkomst wilt halen.  Heel vaak organiseren we een bijeenkomst, nodigen mensen en sprekers uit die goed kunnen vertellen over een onderwerp. We horen zijn of haar verhaal kunnen er vaak nog over discussiëren.  Er staan me nog een aantal bijeenkomsten voor de geest waarbij het wel een wedstrijd leek van statements. Vooral praten over wat andere mensen moeten gaan doen. Wat een verademing om te ervaren dat het ook anders kan.

 

Dat anders heeft ook betrekking op wie je wilt uitnodigen. En ja ook de uitnodiging zelf is belangrijk wat is de uitnodigingsvraag? Vaak is de uitnodiging niet meer dan het onderwerp. Een greep uit de uitnodigingen van de afgelopen tijd die ik kreeg: Open data: wat is het?  Uitnodiging Waddenfondsdag 21 november 2013, Krimpcafe: een regio Uitgelicht: de eemsdelta-dag. Vaak staat er een onderwerp in maar hoe zou het zijn als er een uitnodigingsvraag in zou zitten. Bijvoorbeeld: Waarom u meer met Open Data moet gaan werken? Of: Hoe kunnen we uw droom voor het Waddengebied ondersteunen?

 

De training van afgelopen week heeft me heel veel bouwstenen aangereikt voor het organiseren van nieuwe bijeenkomsten. Draagvlak krijgen voor breedband vaak gaat het over: Wat is breedband? Maar de vraag erachter ligt waarom het belangrijk is een glasvezelnetwerk te hebben en hoe dat te organiseren. Of een ander project waar ik samen met Ursula Appolt mee bezig ben hoe kunnen we van het Hoogeland (en waddenregio) een lerende regio maken.  Dat kunnen we niet alleen. Dat vraagt dat er een grotere groep mensen die zo naar de vraagstelling aankijkt.

 

De eerste stap is dus het samenstellen van een groep mensen die met elkaar een traject gaat opzetten hoe de regio Hoogeland zelf de richting kan bepalen en zelf projecten op kan zetten. Dat kan alleen met betrokken uit het gebied. Niet door het inhuren van een bureau die een prachtig plan maakt maar door de bewoners zelf uit te nodigen. En dan vooraf duidelijk te hebben wat die groep als resultaat moet gaan opleveren. Het ontwerpen van een dergelijk bijeenkomsten wordt toegepast op heel veel plaatsen in de wereld door middel van het toepassen van The Art of Hosting.  Deelnemers zijn achteraf erg enthousiast over het resultaat. Het gaat vooral over het stellen van de dieper liggende vragen, het vertellen van en luisteren naar verhalen maar ook vooral het het vooraf goed nadenken over wat je uiteindelijk wilt gaan doen met de uitkomsten van de bijeenkomst

.


We gaan met het geleerde aan de gang. In tal van situaties is het toepasbaar. Het helpt als een grotere groep mensen die taal spreekt. Dus is het belangrijk ook een dergelijk training in de regio te organiseren. Daar gaan we mee aan de slag. Wil je meer weten van “the Art of Hosting"? Kijk dan eens op de site maar je kunt me natuurlijk ook altijd vragen naar meer informatie.

Onderstaande video gaat vanaf o7:30 ver vragenstellen. 

Hoe gaat het met je? Is het echt zo?

We leven in een tijd waarin je je telkens moet afvragen. Is dit echt of is dit illusie, is dit gemanipuleerd, of zit ik naar iets te kijken wat ik mezelf inbeeld? Hou ik mezelf voor de gek? Er wordt geen foto meer gepubliceerd of er is wel iets aan gecorrigeerd. De voorbeelden van gephotoshopte afbeeldingen zijn tegenwoordig veel voorhanden en dan weet je nog niet hoe het echte origineel er uit zag.

 

Deze week vroeg iemand me of ik het Cluetrain manifesto kende. Nee dus. Gelijk die avond even opgezocht en het raakte me wel. Het is een document dat stamt uit 1999  maar het heeft nog niets aan waarde ingeleverd. Het zijn 95 standpunten / uitgangspunten / stellingen  tegen de verzakelijking van markten. Bedrijven hebben geen menselijke stem meer. Achter voice response systemen (toets1 voor een vraag over ons product, toets 9 voor een klacht) gaan anonieme medewerkers schuil. Nergens is nog een menselijk stem te horen vanuit het bedrijfsleven.

 

Van de site van cluetrain:Zo weten de meeste bedrijven alleen maar hoe ze moeten praten in de sussende, humorloze monotoon van het bedrijfsdoel, de marketing folder, en de "uw telefoontje naar ons is belangrijk" bezettoon.

 

In die bedrijven moet een corperate message uitgezonden worden met een bepaalde tone of voice. Daar wordt veel aandacht besteed aan de woorden die de juiste uitstraling moeten geven. Ook vaak met gelikte plaatjes. Maar wat er vaak ontbreekt is de menselijk toon. En het is juist de toon die de muziek maakt. De 5e stelling van het Cluetrain Manifesto zegt: Mensen herkennen elkaar als zodanig aan de klank van hun stem.  En juist bij bedrijven is die menselijke stem vaak afwezig.

 

Het is me de laatste tijd een paar keer overkomen dat ik uit een gesprek kwam waar het ging om “erg belangrijke zaken”. Ik betrapte me er dan op dat het me moeite kost om weer een gewoon gesprek aan te gaan. Blijkbaar zit ik dan nog helemaal met mijn hoofd in Business cases, Proposities en ander belangrijk business talk. Het moet bijna meetbaar zijn dat ik dan een andere stem heb dan normaal. Aukje mijn vrouw kan aan mijn stem horen of ik een man of een vrouw aan de lijn heb en of het een “praatje pet” is of een gesprek waar het ergens over gaat.

 

Zo overkomt het me ook wel eens dat ik de vraag krijg “hoe gaat het met je?” Op mijn antwoord “goed” krijg ik wel eens de volgende vraag: “hoe gaat het echt met je?” En dan ontstaat er vaak een ander soort gesprek. Raar blijkbaar is een zakelijk gesprek anders dan een gesprek tussen mensen. Terwijl een zakelijk gesprek gevoerd wordt met mensen en niet met robots. Hoe maak je contact met je zakelijk gesprekspartner en voer je gesprekken die bewegingen in gang zetten. Belangrijk hierbij is dat je gesprekspartner de zelfde essentie heeft .

 

En zouden bedrijven en organisaties ook niet een goed contact met de klanten willen hebben? Bedrijven en organisaties  leven bij de gratie van MENSEN dus. En het is dus van groot belang ook contact te krijgen met die mensen.

 

De komende week ga ik een training volgen over gesprekken die er toe doen.Op basis van gelijkwaardigheid. Dat spreekt me erg aan want regelmatig zit ik in gesprekken waar iemand meent te weten wat goed is voor de rest. Zonder die rest er bij te betrekken. Hoe kan je dat ondervangen en er voor zorgen dat ieders inbreng gehoord en gewaardeerd wordt?  In mijn ogen is dit de enige manier om een goed en gedragen besluit te nemen. Ik heb zin in de training..

 

Stiltedag en Koningsoord

De afgelopen dinsdag had ik een stiltedag. Met 8 personen brachten we een bezoek aan Koningsoord. Koningsoord is een klooster in Oosterbeek en we waren te gast bij de de zusters trappistinnen. We hebben de dag 4 vieringen bijgewoond en de dag grotendeels in stilte doorgebracht. We waren gevraagd die dag zo weinig mogelijk mee te nemen oftewel niet even voor het vertrek nog even gaan bellen mailen of andere zaken te doen. Het mobiel bleef thuis die dag Een dag met rust en stilte dus. Natuurlijk zaten er wel momenten in dat we met elkaar dingen gingen uitwisselen. Wat doet dit met je?

 

Voor mij was het minder confronterend dan ik dacht. Het in stilte tussen mensen verkeren bleek eigenlijk heel vertrouwd voor me. En eigenlijk is dat iets waar ik wel vaker mee bezig ben. Bij de vierdaagse van Nijmegen heb ik ook wel dagen dat ik niemand spreek en toch geweldig loop te genieten. De drang om te praten is er bij mij blijkbaar niet en ook nu was ik weer de laatste die mijn ervaringen mocht vertellen. Hoe werkt dat dan bij mij? Dat soort vragen komen dan bij je op en het mooie is er is ook tijd en ruimte om daar over na te denken en gelukkig ook tijd om er met anderen over te praten.

 

Tijdens één van de gesprekken kwam autonomiteit als streven naar voren.(Autonoom is de capaciteit van een rationeel individu of bestuur om eigen verantwoorde beslissingen te nemen). Het kan ook bijna niet anders dat in een omgeving van een klooster die vraag  naar voren komt want juist de zusters hebben hebben zich helemaal ten dienste van de Heer gesteld. Ze leven in de beschermde wereld van het klooster. Daar komen wel alle signalen van de maatschappij binnen, ze hebben ook gewoon internet. Maar met een ijzeren discipline wijden ze zich aan de dagelijkse taken. Dat begint om ‘s morgen 4.30 en eindigt ‘s avonds om 20.00 uur 365 dagen per jaar.

 

Alleen al om daar een dag bij stil te staan is mooi en levert vragen op. Veel mensen zijn gelovig opgevoed en dat is niet voor iedereen (jammer genoeg) een vreugdevol gegeven. De worsteling om zich te ontdoen van die opvoeding brengt vaak het verlangen naar autonomie. Maar wat als je een opvoeding hebt gehad wat goed voelt, is dat dan de reden om dat alleen als leidraad te hanteren of juist ook te gaan verkennen wat er nog meer is wat je inspireert.

 

Zo komt ook de vraag naar boven : welke inspiratiebronnen voeden jou op dit moment? Dat is een mooie vraag! Soms zijn het  filmpje, soms een boek, soms een belevenis maar in mijn geval vaak ook heel vaak een ontmoeting en ervaring met mensen. Dat alles mag je verrijken met wat je als mens al hebt meegemaakt. Een (al dan niet) gelovige opvoeding. Die is zeker van invloed geweest op wie je nu bent. In mijn geval van grote invloed waar ik nog erg dankbaar voor ben.  En dan is het mooi om op een dag er bij stil te staan en het er dan daarna  met mensen het er over te kunnen hebben.

 

Van de site van het Koningsdal

Stilte en gebed vormen het hart van ons bestaan.

Wij nodigen u van harte uit deze stilte en dit gebed met ons te delen.

 

Kijk en lees

Kom en zie

Luister met het oor van uw hart.”