Menu Sluiten

Maand: december 2013

Oplopende betalingstermijnen kan het nog gekker?

euro-money-notesKerst is weer achter de rug en dit keer een kersttoespraak van onze koning. Het is even wennen maar ik kan me prima vinden in de boodschap. Ok het was allemaal wat stijf en gemaakt maar de boodschap zelf sluit heel mooi aan bij wat ik zie en merk wat er in de maatschappij aan de hand is. Er is een beweging van groter en groter. Alleen dan kunnen bedrijven overleven en blijven bestaan. Het is duidelijk dat er ook grenzen aan de groei zijn. Zo kan het niet doorgaan.

 

Ik moest er aan denken toen ik afgelopen week met iemand sprak over zaken en hoe de ontwikkelingen zijn. Hij uitte zijn zorgen want hij werkt bij een relatief klein bedrijf met tientallen medewerkers en zijn zorg zat er in dat een aantal grote opdrachtgevers aan het opschuiven is met betalingstermijnen. Zelf werk ik met een betalingstermijn van 30 dagen. Maar hij vertelde dat een aantal grote opdrachtgevers 45 of 60 dagen hanteren. Er is er één van inmiddels 80 dagen. Dat moest ik even tot me door laten dringen maar dat houdt in dat je de salarissen gelijk aan het eind van de maand al hebt betaald en dan nog een heel poos moet wachten voor het geld van de opdrachtgever binnen is. Klopt vertelde hij en dat moet gefinancierd worden en daar zijn banken niet happig op en trouwen zit er een groot risico aan want stel dat de opdrachtgever omvalt… dan sleurt hij dus een aantal kleine onderaannemers mee. Niet onvoorstelbaar want die oplopende betalingstermijn zijn niet voor niet.

 

Eigenlijk zijn die betalingstermijnen maar een raar fenomeen want eigenlijk wil je graag betaald worden als je iets geleverd hebt. en het gaat dus om de macht van grote opdrachtgevers. die kunnen dit soort zaken gewoon afdwingen onder het mom van als je de opdracht wilt hebben moet je wel accoord gaan met deze voorwaarden. Ik hoorde ook nog uit een andere hoek een verhaal dat het nog gekker maakt. Opdrachtgevers hanteren een steeds wisselend factuur adres want  als de nota naar het “verkeerde”  adres is gestuurd kan je de klant er op wijzen dat het verkeerd is en vervolgens gaat de nieuwe betalingstermijn in. “Spelletjes” waar soms grote sommen geld mee gemoeid zijn.  Spelletjes die nergens toe leiden niet anders dan grote bedrijven nog meer winst te laten maken.

 

Wat mij betreft zijn dit ontwikkelingen die me treurig stemmen. Eigenlijk gaat het nergens over en het leidt tot een ineenstorting van “het systeem”. Gelukkig zijn er bewegingen  zichtbaar (Zie onderstaande video) die daar tegenin gaan de video geeft dat heel mooi weer. Het geeft me een goed gevoel dat deze bewegingen aan het ontstaan zijn. Wat mij betreft kan dat niet snel genoeg vorm krijgen. 2014 wordt hopelijk een jaar waar steeds meer van dit soort bewegingen zichtbaar worden. Geen geld met geld maken, aandacht voor onze aarde en voor elkaar.

 

Wat dat betreft kijk ik met belangstelling uit naar de komende ontwikkelingen. Een nieuw jaar waarin mooie dingen kunnen ontstaan. Ik hoop jullie volgend jaar weer mee te kunnen nemen in mijn verhalen over de ontwikkelingen en bewegingen die mij interesseren.

Jullie allen een goede jaarwisseling toegewenst!!

 

1+1=1,5 kan dat?

SONY DSCEn weer hoorde ik van een bijeenkomst waar een spreker voor een groep stond die de zaal voor een half uur bezig wist te houden. De meningen in de zaal waren erg verdeeld. Sommigen liepen boos weg hoorde ik. Eigenlijk verbaast het me wel eens dat dat niet vaker gebeurt. Een spreker voor een zaal die vaak het monopolie van het woord heeft terwijl de zaal gedwongen is te luisteren en ook die beleefdheid opbrengt.  Natuurlijk kunnen er vragen gesteld worden of opmerkingen geplaatst maar degene voor de groep is de goeroe en de rest luistert. Daar zijn we mee opgegroeid.

 

Toch gebeurt het nog steeds dat er in de zaal veel meer kennis en ervaring zit dan er voor de zaal staat. Door die bril gekeken is het een grove verspilling van tijd en energie. Wat zou het mooi zijn om juist de kennis in de zaal te kunnen ontsluiten. De mensen met elkaar in gesprek te laten komen om zo gebruik te maken van de wijsheid van de massa. ( The Wisdom of the Crowds) Hierover is al een boek geschreven in 2005.  Het gaat er van uit dat een grote groep mensen veel slimmer is dan een select groepje met veel kennis. Natuurlijk kan het zijn dat iemand van een specifiek onderwerp heel veel af weet en op een specialistisch terrein misschien wel behoort bij een klein groepje op de wereld die er echt verstand van heeft. En natuurlijk is het dan niet verkeerd om deze kennis en inzichten te delen met mensen die er ook heel veel van weten. Maar juist in de ontmoeting met mensen die frisse, energieke vragen durven stellen ontstaan er nieuwe inzichten. Frisse vragen zijn geen vragen waarin je aan wilt geven dat je er ook veel van af weet maar vragen die een totaal ander licht werpen op het onderwerp.. Want voor de echte wezenlijke vragen zijn er nog steeds geen antwoorden.

 

Juist de frisse vragen komen van mensen die zich liever niet laten opsluiten in een zaal. Zich niet willen schikken in het passief moeten luisteren. Ik las deze week in het dagblad dat er bij een bijeenkomst over bodemdaling iemand buiten stond met veel commentaar maar niet de zaal in wilde. Ik kan me heel goed voorstellen dat deze persoon er geen zin in had om zijn zegje te doen om vervolgens te bemerken dat het toch niets bijdraagt. Er wordt wel gehoord maar niet geluisterd.  En zo komen ze geen stap tot elkaar sterker nog de standpunten worden alleen verhard. De mensen die dit doorzien haken af. Dat worden Mavericks of Lone Wolves. Die komen pas weer binnen als er een open cultuur is waar ze zich veilig genoeg voelen om deel te nemen. Waar ze serieus genomen worden.

 

De oplossing ligt altijd in het midden. Ooit zei mijn zoon toen hij veel jonger was: “Ik hou niet van compromissen want dan moet je altijd inleveren”. Eigenlijk een zeer scherpe waarneming want als je echt op zoek ben naar een oplossing zal je ook bereid moeten zijn iets in te leveren. Dat is zo in tegenspraak met 1+1 = 3 wat er vanuit gaat dat er alleen maar winnaars zijn die er allemaal beter van worden. Maar met een  echte oplossing ontstaat er begrip en iets gezamenlijk. Juist dat gemeenschappelijke maakt het sterker.  Je hebt misschien wel iets ingeleverd maar het eindresultaat is sterker dan dat je alleen was. Dat samen krijg je niet door te luisteren naar een goeroe maar juist met anderen in gesprek te gaan. Dat vraagt een andere aanpak.

 

Morgen gaan we wandelen van Zevenhuizen naar Leeuwarden. De opbrengst van ons glazen huis brengen we wandelend naar Serious Request in Leeuwarden. Ik verheug me nu al op de wandeling. De massaliteit anonimiteit en gekte in Leeuwarden spreekt me wat minder aan. Wat een verschil met ons glazen huis in 7huizen waar een deel van het dorp elkaar ontmoet. Samen dingen doen en zo ontdekken waar de kwaliteiten zitten en begrip krijgen voor elkaar.

 

Is er nog een uitgestelde koffie?

3fm_profielfotoOf je het wilt of niet… Kerst is weer overal. Op straat in de woningen en ook vaak in het gevoel van mensen. Op ons dorp zijn we bezig met het glazen huis. Woensdagavond gaan een aantal mensen in een glazen huis bij ons op het dorp. De mensen krijgen de opdracht geld in te zamelen. Ze mogen alleen niet het huis uit.  Er zijn optredens, een middag voor ouderen en kinderen. Er wordt geld in gezameld door een verkoop waarbij door middel van een veiling onder andere  het judopak van Kim Polling, een badmuts van Ranomi Kromowidjojo en een schaatspak van Ritje Ritsma. Natuurlijk zijn die voorwerpen allemaal voorzien van een handtekening.

 

Er is een wedstrijd kerstbomen werpen, doelschieten met voetballen in een stapel wasmachines en er zal nog wel meer bijzonders komen. Ons dorp is weer volop in beweging. De inzameling gaat door tot zondagmorgen 6 uur dan komen de personen uit het glazenhuis en gaat er een groep wandelaars wandelend met een cheque naar het glazen huis in Leeuwarden. Dat is een tocht van 48 kilometer. De wat minder geoefende lopers kunnen onderweg aanhaken. Mocht je ook (een deel) mee willen lopen of iemand kennen die van een fikse wandeling houdt meld je dan even aan. En natuurlijk gaat het ook voor het goede doel. Dit jaar gaat over de stille ramp kindersterfte door diarree. Dat alles  onder de titel: “let’s clean this shit up”  Een nobel doel want de kindersterfte door  diarree is erg hoog. Meer over het hele gebeuren bij ons op het dorp is te lezen via www.7huizen.nl

 

Eigenlijk is het raar dat we moeten wachten op zo’n spektakel om met elkaar in aktie te komen.  Want het goede doen zit natuurlijk niet in het spektakel maar in de kleine gebaren. November geefmaand was ook zo’n actie waar ik aan mee heb gedaan. OK het is me niet gelukt om iedere dag iets te geven maar wel toch heb ik redelijk veel dagen iets kunnen geven en de reacties waren erg leuk met als gevolg dat het mijn dag ook gelijk iets mooier maakte. En ook na november ben ik er mee door gegaan. Dat lukt me niet iedere dag maar ik probeer het wel tot een gewoonte te maken. Ik zag een mooi initiatief wat ik eigenlijk gewoon kan invoeren. Het fenomeen van uitgestelde koffie. Het idee is om als je ergens hebt geluncht of koffie gedronken ook gelijk koffie  te betalen voor iemand die het niet kan betalen.

 

Het hele verhaal kan je lezen op http://www.uitgesteldekoffie.nl Het doet me ook denken aan een video die ik ergens zag waarbij er in scene was gezet dat een zwerver in een café komt waar hij een gift krijgt die hij wil besteden. De barkeeper zit in het complot en weigert de man iets te verkopen. De reacties van de bar bezoekers zijn soms schokkend en soms hartverwarmend. Na het zien van deze video begint het  idee van de uitgestelde koffie me nog meer aan te spreken. Het idee is niet nieuw en lijkt veel op Pay it Foreward.  Een mooi idee in een tijd voor kerst waar juist de aandacht voor de ander bij veel mensen centraal staat.


Mooi nu maar hopen dat het niet alleen tijdens de kerst gebeurd.

 

Ga je mee naar het midden?

hoogwaterDe wereld is volop aan het veranderen en het lijkt wel of de chaos steeds groter wordt. De noordpool is aan het smelten en raar genoeg maakt zich er maar een relatief kleine groep druk om. Het duurt niet zo lang meer of de ijsberen hebben geen schotsen meer om op te zitten. Ja als het begint te waaien en we hebben code rood dan staan we allemaal te kijken van het natuur geweld.  Zelf was ik afgelopen vrijdag in Delfzijl. Hoog water en dan zie je waarom het goed is dat we dijken hebben en waterschappen om het te onderhouden. Hoogwater in Delfzijl betekende dat het water een stuk hoger stond dan normaal, de kades onder water. Op de dijk was goed te zien dat het water een best stuk hoger stond dan aan de binnenkant. Er was veel volk op de been. Het was nu eens overdag te zien en vlakbij. Maar veel verderop op de Noordpool voltrekt zich een ramp die ook ons vroeger of later zal raken.Net zoals de economische crisis zich verderop af speelt maar we merken het wel.

 

Ik kreeg een boeiende presentatie onder ogen van Klaas van Egmond. (zie onder, of de samenvatting)  De presentatie gaat over deze uitersten. Het lijkt wel of de wereld vol zit met van die tegenstellingen. Heel veel dingen worden top down geregeld maar de invloed van onderop neemt hand over hand toe: coöperaties, crowdfunding, veel lokale en regionale ontwikkelingen. Aan één kant zie je mensen anoniem uit hun dak gaan in massa’s: dance valley’s, Oranje, uitmarkt, vrijmarkt etc. Aan de ander kant is er de toenemende belangstelling voor lokale kleinschalige optredends en festivals.

De hang naar materialisme neemt hand over hand toe: geld, status,  laptops worden tablets en smartphones. Auto’s als status symbool. Daar tegenover staat de hang naar het geestelijke, belangstelling voor het oosterse maar ook nieuwe kerken die bloeien als nooit tevoren.

 

Veel van die zaken lijken tegenover elkaar te staan en lijken ook nog te groeien. Klaas van Egmond  geeft  mooi aan dat  juist daar waar het allemaal vandaan begint te bewegen de menselijke waardigheid zich bevindt, in het midden.  Juist het niet meegaan met een of andere beweging. maar met elkaar in gesprek blijven. Zonder verwachting zonder oordeel.  Daar is de kracht van betrokkenheid op de ander, empathie, naastenliefde en zuiver Altruisme.


Al eerder schreef ik over het stille midden. Misschien past het gedicht wat ik toen schreef hier ook nog wel beter bij.
 

Het stille midden

In het stille midden
voorbij gebabbel van innerlijke stemmen
en vlagen van divers gevoel

is een opening naar binnen
met liefde voor wat is
en een venster naar buiten
om de ander te zien, te horen
en niet altijd te begrijpen.

Dat maakt niet uit;
we zijn allen sterren aan dezelfde hemel,
harten op dezelfde aarde
en doordrongen van het stille midden
waarop slechts afgestemd hoeft te worden.

© Helena Kwaaitaal
www.circolore.nl

 

Ooit gehoord van een blije eikel?

2013-12-01 11.59.20-2Mensen die me kennen weten dat ik al jaren de geuzennaam “blij eikeltje” soms hanteer. Groot was mijn verbazing dat er zelfs een boek over is geschreven met als titel: De kracht van de roze bril.. Tegenwoordig hoef ik niet meer naar de winkel om dat boek te kopen of online kopen en dan wachten tot het wordt bezorgd. Nee gewoon downloaden. En gelijk is het een feest van herkenning. Alleen al de hoofdstukindeling doet me glimlachen. Ik zou bij wijze van spreken zelf het hoofdstuk kunnen schrijven.

 

Misschien goed om ook even te vertellen waarom ik mezelf wel een blij eikeltje noem: het lachende eikeltje. Dat heeft er altijd voor gezorgd dat ik het positief probeer te houden. Het was een uitdrukking die ik gebruikte bij mijn laatste management functie. Mijn afdeling was erg behoudend. Terecht want het was een IT beheer afdeling en daar passen geen frivoliteiten bij. Vandaar dat ik regelmatig mezelf een “blij eikeltje” noemde. Mijn internetvriendin Kari uit Amerika had het “Blije Eikeltje” getekend. Dat mijn afdeling dat wel waardeerde bleek toen ze ons team bij een volleybal wedstrijd  het team”de blije eikeltjes” hadden genoemd. Dat stond ook op de shirts met de afbeelding van het lachende eikeltje. Dat ik een shirt kreeg met Oppereikel was voor mij wel wat slikken. Maar ik zag de humor er ook wel van in. Het ging zelf zo ver dat ik visitekaartjes kreeg met alle volledige gegevens alleen het E-mail adres was blij.eikeltje@kpn.com. En mail naar dat adres kwam gewoon in mijn normale mail inbox terecht.

 

Wanneer komt dat blije eikeltje gevoel  het best naar boven? Juist als de situatie het minst optimaal  is. Dan is het een kunst om toch ook de wat positievere kanten ergens van in te zien. Dan gebeuren er dingen die je even aan het glimlachen maken. De zon piept even door een gat in de wolken, een mooie zonsopkomst, toeval wat eigenlijk geen toeval is. Zoiets had ik gisteren ook. Ik was aan het winkelen wilde iets betalen met mijn pinpas en opeens zag ik het. Het bedrag was mijn pincode. € 73.22 en mijn pincode is ook 7322 (OK in het echt is mijn pincode anders, maar toch). Een mooie knipoog van het universum.  


 

Een greep uit de hoofdstuknamen: De kunst van het negeren, Lang leve de onredelijkheid, Systematisch stuntelen, Niet halfvol- halfleeg maar de kraan, Niet efficiënt is heel effectief. De erkenning komt nooit, Ik word liever niet gevraagd. Al bladerend in het boek is het een feest van herkenning. En het moet voor mensen die wat  “gewoner” van aard zijn ook wel frustrerend zijn om een blije eikel in de omgeving te hebben. Het omgekeerde is misschien ook wel het geval. Ooit kreeg ik eens een sollicitant die met gebogen schouders binnenkwam op de stoel plofte en zuchtte: "Dit zal ook wel niks worden". En inderdaad we namen hem niet aan.

 

Hoe om te gaan met een Blij Eikeltje? Misschien wel goed om te weten dat een blij eikeltje vaak wacht tot er een kans zich aandient, lang niet altijd gelijk in de actie modus springt. Maar juist wel (volgens het boek): Hij laat ons zien hoe we opgewekt de toekomst tegemoet kunnen treden. Hoe we ons niet uit het veld moeten laten slaan door tegenvallers en teleurstellingen. Hoe we elke situatie positief kunnen benaderen om tot verbetering te komen. Hoe we mensen mee kunnen krijgen in het creëren van mooie dingen.

 

Kijk daar kan ik me wel in vinden