Menu Sluiten

Maand: januari 2014

Ik weet het ook niet meer, jij wel?

comfortHet is bijna voelbaar. De wanhoop bij de politiek. De angst die her en der bij bedrijven heerst. Als je zo nu en dan open praat met mensen is het verbazingwekkend dat veel mensen met dat gevoel rondlopen. Hier en daar is er nog wel te horen dat als de economie maar weer aantrekt het allemaal wel goed komt. Net alsof de oneindige groei nog steeds een “way out” is. Steeds minder mensen geloven daar nog in. Ja bovenin de organisaties draagt men dat beeld nog wel uit

 

Ik sprak de afgelopen week met een eigenaar van een groothandel en daar is het voelbaar dat het werken in “the middle” steeds lastiger wordt want als afnemers weten waar het ook rechtstreeks te halen is ben je als groothandel “out of business”. Of je moet al iets extra’s bieden. Het is dus aanpassen aan de omstandigheden. Het laten passen, volgens Darwin “the survival of the fittest”. Dat wordt dan wel heel erg lastig voor grote bedrijven die sturen op aandeelhouders waarde en alles hiërarchisch hebben ingericht, sturend op marge. Ook andere organisaties leiden aan dit fenomeen. Steeds meer sturen op cijfers en nog meer rapportages vragen. De zorg gaat er erg onder gebukt, was gisteren in het nieuws. Dat komt dus niet goed. Van boven geleide organisaties krijgen het zwaar. Kleine slagvaardige initiatieven zullen steeds meer happen uit de taart nemen.  De werkvloer moet dus maximaal betrokken worden want daar zit de kennis en creativiteit. Maar hoe doe je dat als alles top down is ingericht?

 

Ik sprak iemand over dat de overheid het ook allemaal niet meer zo duidelijk ziet. Overheden hebben het steeds vaker over de participatie maatschappij en worstelen met de vraag hoe dat moet. Van onderaf organiseren klinkt leuk maar kan een ieder dat wel? Want een stadsdeel met veel hoog opgeleiden is eerder in staat een bibliotheek zelf te runnen dan een achterstandswijk. Terwijl juist het in die achterstandswijk zo hard nodig is. Het werd een leuk gesprek, want de vraag is natuurlijk wie bepaalt of een bibliotheek in die achterstandswijk wel zo nodig is? Is er een hogere macht nodig die weet wat goed is voor mensen? In een maatschappij waar iedereen even belangrijk is (want daar gaan we naar toe volgens mij) bepalen de mensen dat zelf. Die nieuwe maatschappij is er niet van vandaag op morgen. Daar zijn nog heftige dingen voor nodig want de maatschappij staat nog bol van de mensen die het (denken te) weten. Steeds vaker in een gesprek hoor ik: “ik weet het ook niet meer  jij wel? Mijn reactie is dan: “ik ook niet maar zullen we het er eens over hebben?”   Steeds vaker kom ik in gesprekken die er toe doen. Waar mensen de zorg kunnen uiten. Onder ogen zien wat er aan de hand is, vraagt aan mensen uit hun comfort zone te komen. Waar hulpvragen gesteld kunnen worden. In mijn ogen is er één ding duidelijk is. Ik weet het ook niet maar samen komen we er wel uit.
;

Hoe krijg je een nuttige bijeenkomst?

De afgelopen weken waren er een paar vergaderingen waar ik aan mocht deelnemen. En om eerlijk te zijn ik krijg er steeds meer weerstand tegen. Misschien herken je het wel een bijeenkomst waar één persoon het gesprek domineert. Overtuigd van zijn eigen gelijk en anderen niet aan het woord laat.

 

Zelf ga ik er vanuit dat de echte kennis van een groep in het midden ligt. Maar waarom maken we er dan steeds een soort wedstrijd van wie de beste statements en stellingen kan maken. Deze week zag ik het gebeuren en weer waren er mensen die de discussie monopoliseerden. Als je dan een krachtige stem hebt en ook nog flink van postuur bent, heb je al een heel groot voordeel. Je kunt mensen gewoon overschreeuwen. En ik zag deze week nog zo’n voorbeeld van iemand met een politieke achtergrond te laat binnenkomen en nog voordat hij op een stoel zag zich al bemoeide met het gesprek met een vasthoudenheid van:  ik laat mij het woord niet ontnemen. Gewoon door iemand anders heen blijven praten tot het zo genant is dat iemand anders zich wel stil houdt.

 

Zelf merk ik dat ik dan alleen maar ongelukkiger wordt en zeker als ik een poging ondernomen heb om iets te zeggen en ik kom er niet tussen dan merk ik dat het iets met mij doet. Blijkbaar ben ik dan te veel man om iets harder te gaan praten en toch ook mijn inbreng naar voren te brengen. Dat lukte na een aantal pogingen en tot mijn stomme verbazing zei de dominantste persoon: “dat is gewoon niet waar”. Oeps ik voelde de kinder aanpak gewoon bij me boven komen: Welles, nietes, welles enz.

 

Een van de vergaderingen begon heel mooi, zo maak ik ze niet zoveel mee. De initiatiefnemer vroeg om een moment stilte en nam de aanwezigen mee in een stukje bezinning om even alles weg te stoppen wat niet bij de bijeenkomst hoorde. Er ontstond een leuke ontspannen sfeer met aandacht voor een ieder door middel van een denkbeeldige bal die overgegooid moest worden. Een soort van talking stick. Wikipedia: De praatstok (Engels: Talking stick) werd gebruikt door bepaalde indianenstammen in Noord-Amerika bij vergaderingen van stamoudsten. Het was gebruikelijk om de stamoudste die de staf vasthield uit beleefdheid niet te onderbreken. Vervolgens werd de staf doorgegeven aan het volgende lid van de vergadering die iets wilde zeggen. De staf was een ceremonieel object dat was versierd met arendsveren en kristallen om het belang ervan te onderstrepen. Jammer genoeg werd de vergadering waar ik bij was, onderbroken door 2 laatkomers die gelijk ook redelijk de bijeenkomst domineerden.

 

Het kan zo eenvoudig zijn. In mijn ogen is ieder die aanwezig is even belangrijk. Je moet alleen wel de tijd en rust nemen om naar elkaar te luisteren. Naast een voorzitter zou het goed zijn een soort tijdsbewaker te hebben die er voor zorgt dat een ieder ongeveer even veel tijd en of aandacht krijgt. Een goede voorzitter doet dat maar vaak sneeuwt dat onder. Luisteren is dus belangrijker dan praten en samen zoeken naar wat verbindt. Wat is in het midden van de groep?  


Het organiseren van bijeenkomsten die er toe doen is nog niet zo eenvoudig. Want hoe zorg je ervoor dat iedereen zich een beetje respectvol gedraagt. Hoe krijg je een setting waar mensen naar elkaar willen luisteren? Ja een talking stick kan helpen. Maar luisteren is meer dan alleen beleefd aanhoren en wachten op jouw beurt. Luisteren doe je met aandacht en je hart. Een dierbaar contact van me Mary Alice uit Nieuw Zeeland heeft er een paar mooie verhalen over. Als het ooit nodig is dat we leren om naar elkaar te luisteren dan is het wel nu. Want het systeem is moe, de wereld is moe van steeds meer moeten presteren. We maken zelf de wereld nodeloos complex hoe kunnen we de domme dingen afleren en dingen doen die er toe doen? Dat kan door gewoon elkaar de goeie vragen te stellen en de tijd, ruimte en aandacht nemen er het er over te hebben. Om die gesprekken op gang te brengen en “te hosten” zonder me met de inhoud te bemoeien dat is de opdracht die ik steeds duidelijker voel als mijn weg in het leven.

 

Krijgen onze kinderen het beter? Jazeker!!

Het begint echt leuk te worden bij Seats 2 Meet (  S2M050 ) in Groningen. Deze week ben ik er weer een paar keer geweest en er komen steeds meer bekenden. Oud collega’s en mensen die ik door de jaren heen eens heb ontmoet.Voor de mensen die niet weten wat S2M is. Het is de  3e verdieping van het gebouw aan de Eemsgolaan 9 in Groningen. (een oud Atos Origin gebouw, het ruikt er nog een beetje naar vis).Je kunt er zitten te werken er is draadloos internet, koffie en eventueel lunch. Dat alles kost geen geld er wordt wel verwacht dat je "je open" stelt voor anderen en zo bijdraagt aan het sociaal kapitaal. En om dan toch wel even over geld te praten er zijn bespreekruimten en vergaderzalen, die moet je dan wel huren want “there is no such thing as a free lunch”.

 

Dat is gelijk ook het onderwerp waar we het de komende week over gaan hebben. Hoe kunnen we S2M  meer laten zijn dan alleen een erg leuke  “hangplek” voor ZZP-ers? Hoe krijg je daar bewegingen op gang, hoe creëer je nog meer een sfeer die uitnodigt tot open gesprekken die er toe doen? En niet zoals afgelopen week dat ik vroeg of ik er bij kon komen zitten dat iemand zei: Nou liever niet we zitten in een zakelijk gesprek”. Gelijk kleurde hij omdat hij ook besefte dat je daarvoor een bespreekkamer kan huren. Natuurlijk mag je er zakelijke gesprekken voeren maar die gaan dan wel het liefst in alle openheid. En daar ligt ook gelijk de link naar de beweging die er gaande is. Onze wereld is te complex om het in je eentje te kunnen. Ja als je slim bent kan je heel veel geld verdienen en als je heel erg slim bent kan je zelfs meer geld verdienen dan het hele continent van Afrika nodig heeft om verlost te zijn van honger en niet noodzakelijke ziekten. Dat doe je in een afgesloten omgeving want anders kan je nooit zoveel geld voor jezelf verdienen. Maar geld verdienen als doel om zelf rijk te worden wordt steeds minder belangrijk. Voor het eerst in de geschiedenis zullen onze kinderen minder te besteden hebben dan wij. Maar op de vraag krijgen ze het minder kan ik volmondig Nee antwoorden want ze worden misschien armer maar daar komt veel voor terug

 

Er zijn legio voorbeelden van hoe de toekomst er uit zal gaan zien, dorpstuinen, voedselbanken, coöperaties, dorps gemeenschappen die zelfvoorzienend willen worden. Het gist, borrelt en het bruist overal. In 2005 was er een evenement Groningen Gist. Ik mocht daar toen een een presentatie geven onder de titel Groningen G-spot van Nederland. Een beetje met een knipoog. Groningen is een heel  prettige plek die iets met je doet, OK beetje lastig bereikbaar en niet iedereen heeft dezelfde gevoelens erbij maar toch. Vrijdag sprak ik Stefan bij S2M en hij was er bij in 2005 en wist het zich nog te herinneren. Zelf was ik het al lang weer vergeten maar leuk dat na zoveel jaar we elkaar weer troffen.Het gesprek ging over wat er aan de hand is in de wereld en mooi dat in mijn ogen Groningen nog steeds een G-spot is. 

 

Komende  donderdag middag is er een bijeenkomst bij S2M Groningen over de vraag internationale samenwerking. Daarover gaan we met elkaar in gesprek om te verkennen hoe gaat dat in zijn werk, hoe vind ik de juiste partner? Of hoe ziet een optimale samenwerking er uit? Je bent van harte welkom om deel te nemen aan deze bijeenkomst zie ook http://events.seats2meet.com/event/9231/International_Collaboration_Day

Converstion that`s matter!

 

Omslagpunt wat is het ergst wat er kan gebeuren?

Toen ik mijn eigen bedrijf begon schafte ik een paar handenwarmers aan. Leuk om te geven en niet iedereen kent ze. Een zakje gevuld met vloeistof met een metalen plaatje erin. Als je dat plaatje klikt komt er een reactie op gang die veel warmte afgeeft. Lekker voor koude handen (of andere lichaamsdelen). Het is prachtig om te zien hoe het het zakje vloeistof opeens stolt en en in een paar tellen hard wordt. Ik gebruikte die handenwarmers als relatiegeschenk. Daarop stond de opdruk: Jij en ik voelt als (Klik) Warmte

 

Die klik symboliseert voor mij ook wel het omslagpunt waarna er een totaal andere toestand komt. In mijn ogen leven we ook in zo’n tijd. Je voelt bijna dat er dingen hard aan het veranderen zijn. Ok niet zo snel als dat zakje met vloeistof maar toch wel heel snel. De bevingen als gevolg van de gaswinning is zo’n voorbeeld waarbij het heel lang ontkend is dat er een probleem is. Volgens mij zijn er nu nog maar weinig mensen die het probleem niet kennen maar er wordt nog niet echt serieus op gereageerd door de verantwoordelijke mensen. Uit een totaal onverwachtse hoek kwam er deze week een actie. De sluiting van Aldel versterkte het gevoel. Ik geloof niet dat dat op dit moment veel teweeg heeft gebracht maar het wordt zwaar onderschat. Met als gevolg dat de onrustgevoelens nog steeds toenemen. Er is maar weinig nodig, een klik, om een hele hoop in beweging te brengen. Ik stel me zo voor dat er bij een volgende beving een huis instort. Het hoeft er maar 1 te zijn. en als er dan ook nog mensen in dat huis wonen en er overkomt iemand wat,  dan komt er een beweging los waar vorige week maar een buurtrvergadering bij leek.

 

Ook de economische situatie staat voor zo’n omslagpunt. Dat kwam prachtig naar voren in de Tros Radar extra uitzending. Daarin wordt duidelijk dat het op deze manier niet goed komt en dat er straks maar iets hoeft te gebeuren of de boel stort ineen. De uitzendingen zijn zeer de moeite waard om te kijken. In duidelijke taal komt aan de orde dat het op deze manier niet goed komt. Onze ogen worden dichtgesmeerd door de premier Mark Rutte met zijn oproep om toch maar die auto te kopen. Uit zijn woorden klinkt bijna wanhoop volgens de uitzending. Er bij opgeteld dat de schulden nog steeds groeien dat maakt dat het aankoerst op een omslagpunt. Op internet zijn er talloze voorbeelden te zien waar exponentiele groei toe leidt. Daar wordt je niet vrolijk van.


Hetzelfde verhaal wordt ook verteld over de opwarming van de aarde. Veel mensen zijn er nog steeds niet uit of dit door mensen wordt veroorzaakt of niet. En dan kan je er iets aan willen doen of laat het maar gebeuren.  Ik kwam een video tegen die mooi in kaart brengt welke opties er zijn. De persoon die het presenteert gaat ook uit van een omslagpunt die we de komen 10 of 20 jaar gaan meemaken. (en de video is al 2 jaar oud).Met deze blog geef ik gehoor aan de oproep om het verhaal verder te vertellen. Natuurlijk ook aan jou stuur dat verhaal (of deze blog) even door.