Menu Sluiten

Maand: februari 2014

Is er een uitweg bij een koningsdrama?

?Een koningsdrama. Het komt regelmatig voor: het koningsdrama van een oude koning, een te vroeg aangewezen troonopvolger, onzekerheid onder de hovelingen en ten slotte verlies aan vertrouwen en zelfs openlijk gemor van het gewone volk. Wie daarvan de schuld te geven: de oude koning, zijn troonopvolger, de hovelingen, of desnoods het ontevreden volk dan maar?

 

Misschien niet in de vorm van bovenstaand verhaal maar rond de opvolging van een leider / initiatiefnemer is vaak een hoop te doen. De laatste tijd is de zeehonden crèche in Pieterburen regelmatig in het nieuws. Lenie de oprichtster, Het boegbeeld die zoveel energie en passie er in heeft gestopt en de mensen die geprobeerd hebben het roer over te nemen. Steeds stuiten ze op de nog steeds zeer betrokken Lenie die nog steeds geen afstand kan nemen.

 

Het scenario is heel goed te schilderen. Iemand heeft een mooi idee vanuit zijn of haar betrokkenheid. (laten we op haar houden) Opvang van manke marmotten.

Ze begint er thuis mee en voor ze het weet is de garage vol met manke marmotten en in de kamer beginnen er ook al kooien te komen. Iemand helpt haar en er komt zowaar een opvangcentrum “de Manke Marmot” . Het initiatief krijgt allerlei donaties en het begint serieus te worden. Te groot voor één persoon. Dus komt er een stichting waar er echte bestuurders in komen. De initiatiefneemster wordt beloond en ze krijgt een uitkering uit de stichting. Maar kan gewoon verder met de dagelijkse leiding.  Nu begint het een beetje te schuren want de initiatiefneemster neemt ook zieke marmotten onder haar hoede en ze wil graag uitbreiden. Er komt verschil van inzicht want de bestuurders vinden dat dat niet kan en vinden dat eerder manke cavia’s moeten worden opgevangen. De initiatiefneemster wordt oogkleppengedrag verweten en er is een conflict ontstaan. Formeel is het bestuur de baas en bemoeit zich met de gang van zaken. Ze hebben alleen geen verwantschap met Marmotten en het initiatief gaat roemloos ten onder.

 

Het is een voorbeeld waarvan er veel dagelijks om ons heen te zien zijn. Iemand met een idealistisch doel gaat aan de slag. Bij groei moet het professioneel worden opgezet. Er komen mensen die kunnen besturen. En gelijk zetten ze zich boven een initiatiefnemer. Ooit in het verleden heb ik het ook mee gemaakt. Jan geloof me. Je moet stoppen je blokkeert de ontwikkeling. Met jouw aanpak wordt het nooit wat.  Het initiatief ging nog een half jaar door en het was toen over. (misschien als ik er bij betrokken was gebleven was dat nog wel eerder geweest ;-). Het voelt wel kloten. Toen ik er met iemand over had vond hij dat ook een normale gang van zaken. Een initiatiefnemer moest volgens hem het veld ruimen voor professionele krachten. Iets waar ik het absoluut niet mee eens ben. De initiatiefnemer en bestuur moeten op basis van gelijkwaardigheid kunnen optrekken. Het één kan niet zonder het ander.   En als het dan toch op kiezen aan komt dan heb ik een grote sympathie voor de initiatiefnemer / neemster. Ik weet hoe het voelt als anderen aan de haal gaan met jou project.

 

Wil je jezelf vinden?

ansichtEen beetje een late blog deze week. Het afgelopen weekend was ik onderweg met een groep mensen uit Europa op een tocht over het Hoogeland. Prachtig om zo onze provincie door de ogen van buitenlanders te laten bekijken. Wat opviel dat ze allemaal onder de indruk waren van het landschap maar vooral van de mensen

 

We kwamen er achter toen we de mensen en paar  ansichtkaarten gaven en ze vroegen om die kaart naar een bekende thuis  te sturen met de erop de opmerking wat ze van het gebied vonden. Ze kregen ook een kaart voor de organisatie bestemd.  Een mooie manier om zo ze te laten nadenken over wat ze hadden gezien en tegelijkertijd een kado voor hun en voor de organisatie van de reis.

 

Prachtig om te zien dat ze vooral de mensen het leukst vonden, Niet de wierden, borgen of  kerken of andere zaken die we graag onder de aandacht brengen. Maar juist de kracht en openheid van de mensen en het landschap.

 

Dat hebben we dan toch maar mooi als Groningers. Trouwens het waren niet allemaal autochtone Groningers waar ze te gast waren. Die vergissing wordt vaak gemaakt. Het waren wel mensen met liefde voor de eigen omgeving en er zich voor willen inzetten. De mensen die zo mooi omschreven worden in het 3e couplet van het Gronings volkslied:

 

Doar woont de dege degelkhaid,

de wille, vast as stoal.

Doar vuilt het haart, wat tonge sprekt,

in richt- en slichte toal.

 

Mensen die dit waarderen voelen zich ook thuis in Groningen. Daar past geen turbo taal bij. Dat voelden de bezoekers.  Iemand schreef op een kaartje: I feel free like the millions of birds in a special landscape. We met Authentic people, strong women and heard stories.

 

Wat mooi verwoord.

Iemand anders schreef

 

People are very proud of their region, that is visible for visitors Agreat place to come down / find yourself. A region you must have seen.

ansicht1

Heb je wel eens de klik met iets of iemand?

Deze week vielen er een aantal kwartjes bij mij op zijn plek. Je zit met iemand te praten en opeens valt er een woord wat precies mijn gevoel weer geeft. Zelf kon ik het niet in de juiste woorden samenvatten.

 

Mijn gesprekspartner was er verbaast over. Heb ik iets bijzonders gezegd? Nou misschien niet maar toch voelde het als een doorbraak.Ik las ergens dat een uitvinding ook niet opeens ontstaat maar dat het soms een proces is van jaren! Op een zeker moment komt alles bij elkaar en dan lijkt het net als een plotselinge ingeving.

 

Volgens mij heb ik het er wel vaker over dat we weer terug gaan naar vroeger. Hier bedoel ik mee teruggaan naar de socialere omgangsvormen en niet naar de plaggenhutten. Dit denkt men vaak als men mij dat hoort zeggen. Het is niet nieuw. In de maatschappij is het ook te zien dat we meer doen met vormen van samenwerken en coöperaties. Bezit van iets wordt steeds minder belangrijk maar het kunnen gebruiken wel. Je wilt geen boormachine maar een gat in de muur.

 

Deze week benoemde iemand dat door al die online verkopen we minder impulsaankopen uitvoeren. Iemand die helemaal niets met reclame of marketing te maken heeft. We zaten in een vergadering en zij vertelde me het verhaal over de kruidenier die vroeger op ons dorp de boodschappen kwam brengen. Hij dreunde een rijtje op en begon bij de Koffie, Thee, koekjes, suiker, stroop. enz. Hij noteerde dat in een boekje. Handig want als de klant eens niet thuis was bezorgde hij de boodschappen die de klant waarschijnlijk nodig had. Hij kon immers zien wat de afgelopen weken was aangeschaft. Eigenlijk was die Kruidenier een soort “Google”. Hij leverde wat er nodig was, geen impuls aankopen.Google of Facebook kunnen al aangeven dat we ziek worden / zijn terwijl we het zelf nog niet weten ( dat hoorde ik laatst).Het gaat nog een stuk verder, Als alle spullen online worden besteld kan ook worden aangegeven dat er nog iets mist. Juist doordat de kruidenier werd genoemd ontstond er bij mij een klik. Eigenlijk terug naar vroeger. Google en de kruidenier Gosse van vroeger. Ik had het zo niet verzonnen.

 

Deze klik ontstaat ook tussen mensen Deze week had ik een gesprek met 2 andere personen en er was overduidelijk een klik. Het gesprek golfde tussen ons 3. Niet door elkaar te overtuigen maar aanvullen, doorvragen en kijken wat we gemeenschappelijk hadden. De tijd vloog om. De klik was er niet alleen voor het onderwerp “leiderschap”. De klik ontstond er juist in  een erg open sfeer. Voor mijn gevoel had het overal over kunnen gaan. Misschien is dat wel een mooie voorwaarde om een klik ergens mee te hebben of met iemand te hebben. Open belangstelling hebben, oordeelloos.

 

Dat is niet eenvoudig. Want we leven in een wereld waar het normaal is overal gelijk een mening over te hebben en dat ook gelijk maar te uiten. Ik vraag me af of je dan ook een klik met iemand kan hebben. Ik denk dat dat alleen kan met luisteren en aandacht voor elkaar

Macht wat doet het met je?

Deze week was er een van uitersten.Het begon met een prachtig gesprek met een stel  wat veel kwijtgeraakt is. Zie ook mijn blog over de ZZP-er en de voedselbank. Daarnaast zat ik een aantal keren in een gesprek waar macht domineerde. Dat deed best wel een hoop met me.

 

Allereerst het gesprek met de ZZP-er. Wat een mooi gesprek. 2,5 uur en de tijd was nog te kort. Een gesprek over de tijd waarin we leven. Kijken hoe de wereld er een beetje mooier uit kan zien als de gekte van oneindige groei en de macht van het geld over is. Geen verwijten of rancune, wel een gesprek over zelfkennis en nederigheid. En hoe je in het leven wilt staan.Best wel lastig want je komt je zelf vaak tegen.

 

En dan de gesprekken waar macht domineerde. Wat een verschil Nu ben ik niet snel onder de indruk omdat ik ook ooit eens peroonlijk mocht praten met Steve Ballmer. Toen CEO van Microsoft.Een van de machtigste mannen van de wereld toen.  Mensen die nog nooit van hem gehoord hebben moeten voor de aardigheid een kijken gaan nemen op een van zijn filmpjes. Om eerlijk te zijn, macht en veel media aandacht hebben soms een bijzondere uitwerking op mensen. Mensen op posities van macht krijgen soms het gevoel dat ze de wijsheid in pacht hebben. Kijk maar eens naar het 2e filmpje van Steve Ballmer waar hij niet gelooft dat de I-phone het ooit zal maken. Hoe ongelijk kreeg hij. Dat overkomt veel mensen op hoge posities. Ze roepen iets, de omgeving probeert het voor elkaar te krijgen en voila kijk een wat een geweldige leider iemand is.


Dat houd me ook overeind in gesprekken waar het gaat om wie de langste en wie de dikste (auto 🙂 ) heeft. Nu wordt ik gelukkig lang niet altijd serieus genomen. Dat hoeft ook niet want mijn mening is er ook maar één. Die is echt niet beter dan van iemand anders. Maar in het gesprek kan je er achter komen hoe dat precies zit. En mocht ik al de neiging hebben iets van trots te hebben dan kijk ik (vaak nog met kromme tenen) even naar het onderstaande filmpje. bij 1 minuut 5.  De high 5 lukt me soms wel. Maar zeker als het cool moet lijken gaat het altijd mis. Net alsof het universum dan tegen me wil zeggen, beste Jan: blijf bescheiden.