?Een koningsdrama. Het komt regelmatig voor: het koningsdrama van een oude koning, een te vroeg aangewezen troonopvolger, onzekerheid onder de hovelingen en ten slotte verlies aan vertrouwen en zelfs openlijk gemor van het gewone volk. Wie daarvan de schuld te geven: de oude koning, zijn troonopvolger, de hovelingen, of desnoods het ontevreden volk dan maar?
Misschien niet in de vorm van bovenstaand verhaal maar rond de opvolging van een leider / initiatiefnemer is vaak een hoop te doen. De laatste tijd is de zeehonden crèche in Pieterburen regelmatig in het nieuws. Lenie de oprichtster, Het boegbeeld die zoveel energie en passie er in heeft gestopt en de mensen die geprobeerd hebben het roer over te nemen. Steeds stuiten ze op de nog steeds zeer betrokken Lenie die nog steeds geen afstand kan nemen.
Het scenario is heel goed te schilderen. Iemand heeft een mooi idee vanuit zijn of haar betrokkenheid. (laten we op haar houden) Opvang van manke marmotten.
Ze begint er thuis mee en voor ze het weet is de garage vol met manke marmotten en in de kamer beginnen er ook al kooien te komen. Iemand helpt haar en er komt zowaar een opvangcentrum “de Manke Marmot” . Het initiatief krijgt allerlei donaties en het begint serieus te worden. Te groot voor één persoon. Dus komt er een stichting waar er echte bestuurders in komen. De initiatiefneemster wordt beloond en ze krijgt een uitkering uit de stichting. Maar kan gewoon verder met de dagelijkse leiding. Nu begint het een beetje te schuren want de initiatiefneemster neemt ook zieke marmotten onder haar hoede en ze wil graag uitbreiden. Er komt verschil van inzicht want de bestuurders vinden dat dat niet kan en vinden dat eerder manke cavia’s moeten worden opgevangen. De initiatiefneemster wordt oogkleppengedrag verweten en er is een conflict ontstaan. Formeel is het bestuur de baas en bemoeit zich met de gang van zaken. Ze hebben alleen geen verwantschap met Marmotten en het initiatief gaat roemloos ten onder.
Het is een voorbeeld waarvan er veel dagelijks om ons heen te zien zijn. Iemand met een idealistisch doel gaat aan de slag. Bij groei moet het professioneel worden opgezet. Er komen mensen die kunnen besturen. En gelijk zetten ze zich boven een initiatiefnemer. Ooit in het verleden heb ik het ook mee gemaakt. Jan geloof me. Je moet stoppen je blokkeert de ontwikkeling. Met jouw aanpak wordt het nooit wat. Het initiatief ging nog een half jaar door en het was toen over. (misschien als ik er bij betrokken was gebleven was dat nog wel eerder geweest ;-). Het voelt wel kloten. Toen ik er met iemand over had vond hij dat ook een normale gang van zaken. Een initiatiefnemer moest volgens hem het veld ruimen voor professionele krachten. Iets waar ik het absoluut niet mee eens ben. De initiatiefnemer en bestuur moeten op basis van gelijkwaardigheid kunnen optrekken. Het één kan niet zonder het ander. En als het dan toch op kiezen aan komt dan heb ik een grote sympathie voor de initiatiefnemer / neemster. Ik weet hoe het voelt als anderen aan de haal gaan met jou project.