Menu Sluiten

Maand: augustus 2014

Dat doe je toch niet?

Ik ben een boek aan het lezen over Ghandi, indrukwekkend. Ik schafte het aan toen ik een aanbod kreeg om  9 boeken over leiderschap te kopen. Aangezien ik regelmatig blog over leiderschap leek het me handig die boeken te lezen. Één ging over Diep Leiderschap geschreven door Gerrit Broekstra. Een pittig boek. Voor mijn niveau net even te moeilijk maar door zo nu en dan op de tenen te staan heb ik het wel uitgelezen. Dat ga ik nog wel eens weer doen want de ervaring leert dat het dan duidelijker wordt.Omdat ik dan meer gelezen heb en meer meegemaakt. Want daar gaat het wel om wat kan je er mee in het dagelijks leven, daarover later meer.

 

Het boek gaat over het verschil tussen diep leiderschap en oppervlakkig leiderschap. Oppervlakkig leiderschap kom je tegen als binnen een organisatie financiën en korte termijn erg belangrijk zijn. Diep leiderschap gaat meer over hoe een organisatie door de loop van de jaren complexe  samenwerkingsverbanden hebben ontwikkeld. Een beetje als een mieren kolonie werkt. Niemand heeft de echte leiding en iedereen in de organisatie weet wat er moet gebeuren.

 

Mooi maar wat kan ik er in de werkelijkheid van alle dag er mee? Eigenlijk zijn de verhalen wel om je heen. De feestweek bij ons op het dorp is weer over en voor het eerst in 6 jaar was er weer een grote feesttent. Honderden jongeren van buiten het dorp zwierven weer over het dorp. Overigens ook mensen uit het dorp. Het was een feest zoals jaren geleden. Maar het heeft ook een schaduwkant. diep in de nacht als de meeste jongeren het allemaal niet meer zo helder zien word er van alles vernield. Vaak feest verlichting die door inwoners van het dorp is gemaakt. Dat motiveert niet echt om het volgend jaar er weer aan te beginnen. Moet je de ondernemer die de feesttent heeft geplaatst dat verwijten?  Hij had een prima feestweek stond in de krant. Lastig verhaal want het zijn de vernielers die het doen.

 

Een ander boek ging ook deels over Ghandi. Daarin stond dat een betere maatschappij alleen van onderaf veranderd kan worden.. Dan wordt het leuk. Want iedereen komt wel eens in een situatie waarbij je op de proef gesteld wordt. Je bent in een winkel en krijgt € 20,- teveel wisselgeld terug. Ben je dan zo dat je dat teruggeeft of denk je dan had de winkelier maar beter moeten opletten.

 

Ik hoorde een ander voorbeeld van iemand die ergens een hoop spul zag liggen en vroeg de eigenaar of hij dat kon overnemen. Natuurlijk was het antwoord wat geef je er voor. € 10,- was het antwoord. Trots vertelde de opkoper dat hij waardevolle spullen had gezien en het voor € 300,- weer kon verkopen. Een mooie zakelijke deal toch?

 

Toch is  het laatste voorbeeld aan de orde van de dag want de echte kostprijs van een mobiel is maar een vijfde tot een kwart van de verkoopprijs. Logisch dat er in de maatschappij iets ontstaat waarom mag ik niet eens een meevaller hebben.

 

Wat is het ergst wat je kan gebeuren?

ergsteEr is een mooi gezegde : “Een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest”. Het wordt veel gebruikt en is voor de meeste mensen nog wel het meest herkenbaar bij een bezoek aan de tandarts. Je hebt er vooraf buikpijn van maar als je geweest bent en je had “geen gaatjes” dan was al die buikpijn achteraf niet nodig geweest.

 

Maar de angst dat je dingen kwijt raakt kan je ook behoorlijk bezig houden. Wat als je je inkomen verliest en opeens niet meer de “standaard van leven” kan volhouden. Eerder schreef ik al over de ZZP-er die naar de voedselbank ging. Als je dat overkomt, krijgt alles een andere betekenis. Dan blijken al die spullen opeens minder belangrijk, Als je je zorgen maakt of je een dak boven je hoofd hebt of wel voldoende voedsel kan kan krijgen, blijken al die andere zorgen geen echte zorgen.

 

Zo blijkt het maar een dunne lijn te zijn tussen een “succesvol” bestaan en een zwervers bestaan.  In Groningen is er een initiatief “gewoon een kop koffie”. 'Gewoon een kop koffie' nodigt jou uit om gewoon een kop koffie te drinken met een dak- of thuisloze. Gewoon een kop koffie. Om mee te beginnen. Of thee natuurlijk. Of een warme maaltijd, bijvoorbeeld voor € 2.50 bij de HEMA.  De verhalen die te lezen zijn rond zwervers  laten zien dat het iedereen kan overkomen.zie ook het verhaal in het parool. Hoewel ik de afgelopen week ook iemand trof die stellig wist te beweren dat het hem niet zou overkomen. Iemand die in overheidsdienst is en denkt aardig zeker te zijn van zijn toekomst.

 

Maar opeens komt er soms  een reorganisatie en sta je buiten. Of je wordt geconfronteerd met een (ernstige) ziekte. Ik hoorde deze week iemand die een andere baan kreeg. Vlak voor hij zou beginnen kreeg hij een ongeluk waar hij na verloop van tijd wel goed uit kwam maar toch de nieuwe baan ging niet door. Om maar niet te spreken van het overlijden van een partner, kind of een geliefde.

 

Dat zijn allemaal voorbeelden die nog redelijk passen in ons Nederlandse maatschappij. Wij kennen geen oorlog of moeten vluchten voor je leven. Dat lijkt heel ver van ons. Toch zijn het dingen die nu dagelijks in ons nieuws komen. Mensen die willen bepalen hoe anderen moeten gaan leven. Zo erg zelfs dat mensen die “anders leven” worden gedood.

 

Er is veel te zeggen over dat  “anders leven”  want in ons land kan veel. We hebben met elkaar afgesproken dat er heel veel mogelijk is. Veel meer dan in de meeste landen van de wereld.  Maar ook wij hebben door de loop van de tijd ons regels laten opleggen die ons belemmeren in het maken van een betere maatschappij. Het hebben van spullen en geld lijkt wel een maatstaf waar alles langs wordt afgemeten. Het er “goed uit zien” wordt ons ook op allerlei manieren opgedrongen. Het zijn van die kleine onbelangrijke dingen maar het kan je behoorlijk beperken.


Want aan het eind van je leven blijken al die dingen opeens minder belangrijk, Als je geconfronteerd word met echt iets ergs blijken er dingen te zijn die je eigenlijk anders had willen doen. Het besef te weten dat wij hier in Europa nog de mogelijkheid hebben ons " ding" te kunnen veranderen geeft een rijk gevoel. De uitdaging ligt bij onszelf om stil te staan aan de verandering in de soms zo kleine dingen in ons leven.

 

Hoe ziet toekomstig leren en opleiden er uit??

blijeikeltjeDe afgelopen week las ik van een Internetvriendin uit Amerika de volgende melding op Facebook: Sooooooo…that was work??? I Love my new job! Omgs, I don't think I've ever said that?  I got paid to make a 12 inch great white shark in wax. KAri heeft dus werk gevonden. Ik ken KAri uit mijn eerste internetjaren en ze altijd aan het worstelen geweest met het vinden van werk. Ze heeft gestudeerd aan de University of California, Los Angeles. Ze heeft klompen beschilderd, workshops gegeven en recentelijk een eigen bakkerijtje begonnen onder de naam Pink Box Pie company. Taart,  Roze Doos. Ik moest er wel om lachten omdat Kari ooit voor mij het “blije eikeltje” had gemaakt. Ook iets met een knipoog.

 

Nu heeft ze dus werk waar ze zo te horen altijd van heeft gedroomd. Ze gaat modellen maken:  I can't even believe it, I get to spend my day modeling and casting giant sharks and stuff. trembling with disbelief here, but secretly thrilled

Ze heeft dus werk gevonden waar ze haar talent  in kwijt kan en dat is iets wat je mensen gunt. De afgelopen week had ik contact me een aantal mensen die ook op zoek zijn naar werk. Een paar hebben inmiddels geen werkloosheidsuitkering meer en komen nu in de bureaucratie terecht van de bijstand en als je die verhalen hoort wordt je spontaan depressief. Mensonterend soms.

 

Ik schreef al een poos geleden een blog over verdwijnt eenvoudig werk? Die discussie loopt nog steeds op linked in en Herma reageerde met de volgende tekst:

Uit rapportage over de arbeidsmarkt op werk.nl : UWV constateert dat door verdergaande innovatie en automatisering het door werkgevers gevraagde opleidingsniveau geleidelijk aan verschuift van lagere naar de hogere mbo-niveaus en naar hbo-niveau."

"Van de 111.000 vacatures die in principe door ongeschoold personeel vervuld konden worden, werden er slechts 20.000 vervuld door personen met hooguit een basisopleiding. Dit betekent dat 90.000 mogelijkheden voor ongeschoolden niet werden benut, omdat werkgevers bij het aannemen van personeel, zeker bij de huidige ruime arbeidsmarkt, de voorkeur geven aan geschoold personeel.

De verdringing van ongeschoold personeel door geschoold personeel treedt vooral op in

de horeca (55%),

de agrarische sector (48%)

en de detailhandel (31%)

waar voor het grootste deel van de vacatures hooguit basisonderwijs werd vereist, terwijl het aangenomen personeel grotendeels bestond uit MBO’ers.

Vacatures in deze sectoren werden meer dan gemiddeld als bijbaantje vervuld door studenten/scholieren."

"Eenvoudig werk" verdwijnt dus niet volledig, maar wordt uitgevoerd door MBO-ers en HBO-ers die op eigen niveau niet aan de slag komen.

 

Ook op Z24 was er een artikel te lezen over het verdwijnen van werk.

 

Conclusie we moeten stoppen met het opleiden van mensen voor werk wat er niet meer is. Waar moeten we dan mensen voor opleiden? Een goede vraag. Misschien is dat wel een mooi onderwerp om er eens met een groep over te hebben. Hoe zit toekomstig leren er uit?  Stel ik regel een zaal en koffie wie gaat er met mij in gesprek?