Menu Sluiten

Maand: mei 2015

Negatieve groei

werledbevolkingHet is lente en alles staat in het teken van de groei. In de natuur heeft alles een ritme. En het lijkt wel of wij mensen (en wat we doen) geen deel uit maken van de natuur. We voelen ons verheven boven de natuur. We maken bouwwerken die wel voor eeuwig lijken.  En als je bezig bent met de economie dan ben je bezig met groei. Daar is alles op gebaseerd op groei. Sterker nog als het in de economie een beetje tegenzit dan wordt dat ook wel negatieve groei genoemd. Net alsof groei normaal is. En de groei wordt altijd uitgedrukt in procenten. Met als gevolg dat er een exponentiële groei wordt nagestreefd.

 

Nu is bekend dat een groei die steeds maar toeneemt op den duur leidt tot een ineenstorting. De voorbeelden zijn er in overvloed. Net zoals de groei van de wereld bevolking ook nog steeds toeneemt. (Zie hierboven) Net zoals de energie consumptie, grote overstromingen, waterverbruik, aantal auto’s. In het onderstaand plaatje staan er een aantal opgesomd.

PB5-fig1

Klik hier voor de bron

Dat gaat dus “op de kop verkeerd”. Want onze kleine aarde biedt niet voldoende ruimte en bronnen om nog lang in deze groei te kunnen voorzien. We kunnen dus wachten tot het helemaal fout gaat. Net alsof we met zijn allen met een hoge snelheid op een dikke muur afstormen. Als je het er over hebt, blijkt dat steeds meer mensen dat gevoel hebben. Toch blijven we met z’n allen geloven in een goede afloop. Of zoals een ouder iemand me laatst vertelde. “Jan ik ben het helemaal met je eens maar ik voel me te oud om er nog iets aan te doen”. Het zal mijn tijd wel duren. Nu was die man met pensioen en rond de 65. De generatie die de architecten zijn van de problemen.

 

Eigenlijk is het wel een cynisch. Alle mensen die de uitdrukking negatieve groei gebruiken, zeggen het eigenlijk wel goed er is niets, maar dan ook niets, goed aan zo'n groei. Het is alleen maar negatief want het leidt tot totale vernietiging.


Stop met het streven naar groei. Kijk naar krimp als oplossing. Hoe? Dat weet ik niet, heb jij een idee?

 

WIIFM: What’s in it for me?

Je komt ze soms nog tegen mensen die de uitdrukking gebruiken “What’s in it for me?”. De eerste keer dat ik er pukkeltjes van kreeg was toen een communicatiebureau erop bleef hameren dat iets alleen ging werken als duidelijk was dat de doelgroep antwoord kreeg op de vraag “What’s in it for me?

 

Nu 10 jaar verder hoor ik het soms nog wel eens. Gelukkig niet zo veel meer. Het is net alsof mensen beseffen dat het niet meer echt past om zoiets hardop te zeggen. Toch is het nog wel bij veel mensen aanwezig: “ik moet er wel beter van worden, mijn eigen bedrijf gaat voor. Ik wil best iets voor de gemeenschap doen als het mijzelf maar helpt”. Letterlijk hoorde ik iemand laatst zeggen: “Ik werk hier graag aan mee want dan ben ik de eerste en dat levert mij voordelen op”. En tegelijkertijd wil ik geen energie steken in het helpen van anderen daarna. Ergens onder water speelt nog steeds: Hoe kan ik er zelf beter van worden. We zien het nog op alle fronten. Het rijkelijk zichzelf belonen van topmanagers is er een voorbeeld van. De massa ontslagen in de thuiszorg en de hoge beloning van de top bijvoorbeeld. Het is gewoon niet uit te leggen. Toch schijnen de topmanagers oprecht te geloven dat ze een geweldige prestatie leveren die een dergelijke beloning rechtvaardig.

 

Ik moest er aan denken toen ik een blog las over het rendementsdenken. Het wordt nog steeds op scholen gedoceerd. Als je MBA hebt gestudeerd weet je precies hoe je met behulp van cijfers een bedrijf moet runnen. Je hoeft niets van het product of dienst te weten. Een busbedrijf runnen kan net zo gemakkelijk als een zorginstelling of school. Ook op het HBO kan je het leren. Daar is er een populaire studierichting MER. Daar leer je ook de kneepjes om via de rug van iemand anders hogerop te komen.  Ik hoorde eens van een docent die studenten letterlijk “de rattenstreek van de week” leerde.

 

Zelf merk ik dat ik het steeds eerder herken als iemand er berekend in zit. Zeker als iemand in de 2e zin begint met het vragen naar een Business case of het verdienmodel? Dat zijn bij mij signalen dat iemand redeneert vanuit een financieel perspectief. Begrijp me goed, ergens moet bij mij de schoorsteen ook roken en brood op de plank komen. Maar genoeg is genoeg. En ondernemen is voor mij meer dan geld verdienen. Het betekent voor mij: dingen in beweging brengen. Op wikipedia staat het mooi: Een ondernemer (ook: zakenman, zakenvrouw of entrepreneur) is een persoon die iets onderneemt, en daarmee een of andere maatschappelijke bijdrage levert. Verderop gaat het pas over geld.


Krijg jij ook pukkeltjes bij het horen van de zin: What’s in it for me?

Innoveren vanzelfsprekend?

Ik heb het uit, een zeer boeiend boek: Voorbij het vanzelfsprekende. Het is even stevig doorlezen want de 500 pagina’s lezen soms als een roman en soms moet je er even rustig voor gaan zitten. Het heeft me anders naar de wereld leren kijken. Niet dat het een schokkende verandering teweeg heeft gebracht. Het heeft me nog wat scherper laten kijken.

 

Waar gaat het om: we zijn dingen heel gewoon gaan vinden die het eigenlijk niet zijn. Een overheid die ons steeds meer vrijheden afneemt vaak onder het mom van veiligheid. Wet en regelgeving wordt steeds meer gevormd door incidenten. De brand in Volendam of de vuurwerkramp in Enschede zijn er voorbeelden van. Maar ook recentelijk Haaksbergen of afgelopen week de hoogwerker in Oosterwolde. Vast dat er bij gemeenten nu scherper gekeken wordt  bij een evenement of er een hoogwerker wordt gebruikt.

 

De overheid trekt steeds meer dingen naar zich toe. Bijvoorbeeld zie ik veel programma’s bij de overheid om innovatie te stimuleren. Wat mij betreft totale onzin. Vroeger dacht ik er misschien wel anders over maar langzamerhand begint het me te irriteren. Er wordt belastinggeld geïnd die vervolgens  in de vorm van subsidie terug wordt gegeven om innovatie te stimuleren. Als er iets is waar een overheid geen verstand van heeft is het wel innoveren. Want een innovatie zal eerst een vorm van groei hebben moeten doormaken voor het kan worden herkend als innovatie. Dan wordt het vaak door de overheid beoordeeld. Misschien wel door een ambtenaar die net een training heeft gevolgd “innoveren kan je leren”. Grotere onzin is er niet in mijn ogen. Innoveren door een ambtenaar in een omgeving die gericht is om risico’s te beperken. Inmiddels zijn er hele volksstammen bezig ons overheidsapparaat te leren innoveren. Hordes ambtenaren hebben al goeroes horen spreken over lifehacking, quantified self, omgaan met social media en meer van die nieuwigheden. Op weg naar Ambtenaar 2.0 of zelf 3.0. Of nog beter maatschappij 3.0. Tegelijkertijd houden die goeroes de situatie mooi in stand. Ze hebben een eigen industrie gemaakt. Tientallen mensen in de zaal of liefst meer dan 100, totaal geen interactie.  Met als gevolg dat de man op het podium een ego krijgt die soms niet meer in de zaal past. Een wel heel traditionele benadering.


Echte innovaties komen altijd van onder af. Het is iets wat evolutionair groeit. Zelden is er een “Eureka moment”. Voorafgaand aan dat “Eureka moment” is er al een poos een inzicht aan het groeien. Ik ben benieuwd hoeveel mensen van een leergang “Innoveren kan je leren” echt aan het innoveren zijn geslagen. En als ze al iets vernieuwend zijn gaan doen is het vast niet door het bezoeken van een lezing over innovatie. Dat is veel te veel vanzelfsprekend. Hoewel we dat wel met zijn allen zijn gaan geloven. In ieder geval wordt er nog veel geld aan uitgegeven. Ter meerdere eer en glorie van de inleider en de organisator.

Ecotourism, meer dan een bezoek aan de natuur

Op uitnodiging van Thomasz zijn we deelnemer aan de conferentie Ecotourism Europe. Het is even wennen want wat is ecotoerisme? Al snel is duidelijk dat er geen eenduidige definitie is en het is vergeven van allerlei certificeringsmogelijkheden. Er is altijd wel een label te vinden die je als ondernemer zou kunnen gebruiken om je duurzaam te noemen. Het doet wat denken aan het scharrelei van jaren geleden. Of dat je een vegetarische kip kan aantreffen op het menu. Een beetje een wirwar van definities en begrippen.

 

In het programmaboekje van de conferentie staat er wel een mooie omschrijving. Het gaat om aandacht voor:

  • de natuur,
  • cultuur,
  • de lokale bevolking.

Een aantal presentaties gaan over de natuur, cultuur en over certificeringsprogramma’s. Als je de verhalen uit de rest van Europa ziet dan blijkt dat we in Nederland niet zoveel natuur hebben. Natuurlijk hebben we wel stukjes groen maar natuur kennen we niet echt het is allemaal al minimaal 2 keer op de schop geweest. Toch heeft Nederland ruim 1.500 natuurgebieden, 20 van deze gebieden zijn een Nationaal Park

 

Terug naar de conferentie. Toerisme en natuur staan soms op gespannen voet. Eco toerisme heeft tot doel dat toerisme er voor zorgt dat de natuur baat heeft bij belangstelling van toeristen. Opeens krijgt het verhaal veel meer inhoud. Want vanuit dat perspectief laten toeristen geen spoor na. Een van de initiatieven heeft als naam “Without a trace”.

 

Maar dat is nog maar een deel van het verhaal want Anna Pollock had een presentatie die me erg raakte. Ze wist het verband te leggen tussen de overbelasting van de aarde en welke rol ecotoerisme hier iets tegen kan doen. Het was een oproep om ecotoerisme te zien als drager van de wereldwijde verandering die nodig is voor het voortbestaan van onze planeet. Ze had veel plaatjes metaangrijpende beelden. Maar wel met de titel “Feiten zijn niet voldoende en angst geen motivator”. Alleen redden we het niet. Toeristen zijn de mensen die het verhaal verder kunnen brengen maar dat vraagt wel om diepere inzichten, betere betrokkenheid en het stellen van de juiste vragen.


Toen we na haar presentatie haar opzochten, bleek dat ze op zoek was naar aansluiting bij de gemeenschap van Art of Hosting. Het voeren van gesprekken die er toe doen. Nu zijn wij al een poos bezig met “the Art of Hosting”. Zij zat met de vraag: “Hoe kan je toeristen op een goede wijze in contact brengen met lokale bewoners?” De bewoners kennen het gebied en de verhalen. Een mooie vraag om mee aan de slag te gaan. Wij willen dat gaan doen onder de naam Waddentrek (waddentrek.nl)