Menu Sluiten

Maand: juli 2015

Wubbo’s Ecolution komt terug naar Lauwersoog

EcolutionVandaag komt de Ecolution weer terug naar Nederland. Ooist mocht ik Wubbo eens ontmoeten. En was getuige van de plannen die hij had met een duurzaam zeilschip. Het moet ergens in 2003 geweest zijn. In 2006 blogde ik het volgende verhaal:
 

…. vandaag was er een ander leuk moment: Wubbo opende Boot Holland in het FEC in Leeuwarden. Dat deed hij door zijn Ecolution aan te kondigen. De zeilboot die bol staat van de innovatie. 3 dagen zeilen moet genoeg energie opleveren om er een maand van te leven. Sail by wire is de kreet, alles super gebruiksvriendelijk en energiezuinig. 3 jaar geleden mocht ik het genoegen hebben Wubbo zijn zeilplannen te horen. Het was de eerste keer dat ik hem sprak. Hij wilde een boot bouwen die bol stond van energiezuinigheid, duurzaamheid en gebruiksvriendelijkheid. Toen Wilma hem vroeg waar hij die boot wilde laten bouwen noemde Wubbo, Polen of Turkije (of Griekenland dat ben ik even kwijt). “Waarom niet in Groningen” vroeg Wilma “daar ken ik een paar goede werven”. Nou zei Wubbo over een paar week ben ik weer in Groningen ik ben wel benieuwd.

Kortom wij op een zaterdag op bezoek bij Bert van Marvis en Piet van No Limit shipyards. Na een paar minuten ging het over wanddiktes, belijning en spantafstanden. En later waren we aan de Friesestraatweg te gast bij Piet en daar kroop Wubbo door een half afgebouwde No Limit, zeer geïnteresseerd! Ter plekke besloot Wubbo dat de Ecolution in Groningen gebouwd moet worden. De boot moet een voorbeeld worden van duurzaamheid. Tijdens de bouw moeten nog makkelijk modificaties aangebracht kunnen worden. In plaats van lood als ballast komt er voor 13.000 kilo aan accu’s in. Ik heb een aantal keren bij de bouwplannen mogen zitten en voor alles wordt een alternatieve aanpak gezocht. De schroef is inmiddels ontworpen. Lijkt simpel maar een schroef om een boot aan te drijven is totaal anders dan een schroef die daarnaast de generator moet aandrijven als er gezeild wordt. Bij een snelheid van 18 km/h is het mogelijk 13 kW op te wekken ten koste van 1 knoop snelheid. (ik hoop dat ik dat goed heb onthouden). Het afmeren moet op dezelfde manier gebeuren als het aanleggen van het ruimteveer bij het ruimte station. En alles dubbel uitgevoerd en fale safe. Aan alles is gedacht.
 

Groningen heeft een rijke traditie op het gebied van scheepsbouw. Vandaag bleek dat maar weer eens.
 

Natuurlijk kwam de laddermill ook aan de orde, dat is er met een vlieger 1 kilowatt opgewekt dat gaat dus goed. Er komt een Solarboat race in Friesland het kon wel eens lastig worden want nu blijkt al dat een zonneboat harder kan dan wettelijk toegestaan.
 

En dan de Superbus. Is er nieuws? Zeker want Wubbo lichtte een tipje van de sluier op. We kregen het ontwerp te zien alleen verzocht Wubbo de media de camera’s uit te zetten want over niet al te lange tijd wordt een en ander gepresenteerd. Hou de komende weken de media in de gaten want het zag er flitsend uit.
 

Maar het meest genoot ik van de presentatie van Wubbo, van zijn ruimtereis, de wil om de aarde bezeilen en die plekken te bezoeken die hij vanuit de ruimte had gezien. Het verhaal kende ik, de presentaties had ik al eens eerder gezien, het is inmiddels een compleet verhaal een genoegen om het allemaal weer een te horen.
 

Ik hoop dat we de wording van de Ecolution mee mogen maken. De bouw is hemelsbreed maar 2 kilometer van de Mediacentrale. We zullen er maximaal aandacht aan besteden, de superbus wordt gebouwd in Delft, de Ecolution in Groningen.
 

Tot zo ver mijn citaat. Mooi om te zien dat het er toch gekomen is en dat het schip ook gebruikt gaat worden om duurzaamheid te bevorderen. Mooi dat het in Lauwersoog komt te liggen aan de rand van wereld erfgoed Waddenzee.
 

Mooi want 12 jaar later hebben we er alleen maar een grotere bende van gemaakt. Wubbo had een passie om te waarschuwen dat we het ander moeten doen zo komt het niet goed. De Ecolution is meer nodig dan ooit tevoren. Het filmpje hieronde brengt het "mooi" in beeld.

De “4-daagse” samenleving

27-07-15 - 1De afgelopen week mocht ik voor de 7e keer de 4-daagse van Nijmegen lopen. Wat weer een geweldige ervaring. Langzamerhand komen er steeds meer bekende gezichten en de route is grotendeels ieder jaar gelijk. Een feest van herkenning. Zo mooi al die 42.000 wandelaars die 120, 160 of 200 kilometer lopen als een persoonlijke prestatie.

 

Het mooie is dat rangen en standen wegvallen. De directeur naast de schoonmaker het verschil is niet te zien. Er zit geen enkele vorm van competitie in, niet anders dan de strijd met jezelf. Je zal het zelf moeten doen. En het mooie is dat juist de mensen die geen getraind lichaam hebben juist de bewondering oogsten. De personen die de finish bereiken op pure wilskracht oogsten bewondering. Juist niet de mensen met een atletisch lichaam die het open alsof het een zomeravond ommetje is. En dat is nog maar de buitenkant  Sommige mensen lopen met een ander last. Het verlies van iemand, genezen van een ernstige ziekte, een nieuwe knie of 2 nieuwe heupen. Ieder heeft zo zijn eigen verhaal. Dat besef komt extra naar boven als je langs verzorgingstehuizen loopt of vlak voor de finish het Radboud ziekenhuis waar patiënten in bed langs het parcours liggen. Het bezorgd mij altijd kippenvel en maakt me dankbaar dat ik het kan doen.

 

Dat komt ook nog een extra naar boven bij de finish waarbij heel veel voldane gezichten te zien zijn. Er vloeien tranen van opluchting, trots en blijdschap. En vooral veel vrolijkheid.  En allemaal krijgen ze hetzelfde kruisje. Het enige wat nog rest is hoe vaak de tocht gelopen is. Het record staat op 62. Het blijft ieder jaar weer een uitdaging. Zo viel dit jaar iemand uit die de tocht voor de51e keer had willen lopen.

 

Er zijn mensen die er toch een wedstrijd van willen maken om zo snel mogelijk binnen te komen. Dat ziet er vaak bezopen uit. Heel geforceerd ploeteren ze zich langs het parcours. Dat staat die mensen natuurlijk vrij. Net zoals de zwartlopers die illegaal meelopen. Of mensen die sjoemelen door stukken te gaan fietsen of zich stukken met de auto verplaatsen. Je kunt je het haast niet voorstellen maar het gebeurt.

 

Wat zou het mooi zijn als de maatschappij meer weg had van de 4-daagse. Iedereen dezelfde passende beloning. Met aandacht voor elkaar.  Met misschien iets meer respect voor degene waar de opgave extra groot is. En waar talenten niet echt opvallen maar wel gewoon de prestatie leveren. Want of je rijk geboren bent en omgeven door luxe, die 30, 40 of 50 kilometer zal je zelf moeten lopen.  Prins Claus wist dat goed te verwoorden. Van Wikipedia: In 1967 liep hij de Nijmeegse Vierdaagse uit. Het bijbehorende vierdaagsekruisje verwierf hij hierbij. Hij merkte zelf eens op dat dit de enige onderscheiding is waar hij daadwerkelijk inspanning voor had moeten tonen; de overige verkreeg hij vooral als echtgenoot van Beatrix. Bij zijn begrafenisdienst lag het vierdaagsekruisje bij zijn kist.

 

Stof tot nadenken voor allen die door afkomst of bijzonder talent door het leven gedragen worden.

Alles te weten……

hsfile_183742We leven zo langzamerhand in een wereld waar alles is vastgelegd in systemen. En soms worden deze systemen eerder geloofd dan de werkelijkheid.
 

Mijn auto loopt op dit moment slecht, hij staat ook in storing. Nu heb ik een goede garage maar toch moet eerst de computer worden uitgelezen om te weten wat de storing veroorzaakt. Dat is zo niet meer te achterhalen.

 

Mijn Internet hapert zo nu en dan. Ik heb een contract met Vodafone via een glasaansluitng van Reggefiber. Ik wou dat ik er weer af kon maar ben bang dat het bij andere aanbieders niet veel beter is. De installatie verliep in het begin al niet vlot. Er kwam geen signaal binnen waar dat wel  had gemoeten. Nu bleek dat er niet gepatched was. (een snoertje tussen 2 punten). Dat was na een paar dagen verholpen. Het systeem vertelde dat alles OK was.

 

In een eerdere blog schreeef ik al eens dat ik bij de apotheek een medewerker hoorde zeggen: “ er horen hier nog 75 stuks te zijn en er zijn er maar 10”. En dit in een apotheek die posters heeft hangen dat ze zo betrouwbaar zijn en goed zorgen voor de juiste medicatie.

 

In de zorg wordt ook alles geregistreerd. Dit heeft vaak tot doel om het om te kunnen zetten in kosten. Vandaar dat het bekende voorbeeld van dat we weten wat steunkousen aantrekken kost.  Niet nieuw want tientallen jaren geleden wist men bij PTT Ppost ook precies hoeveel stappen een bezorger moest maken tijdens zijn route. Maar wat als een straat opgebroken is of in de zorg een oude mevrouw opeens iets anders heeft (een wondje of zo). Dan is het maar te hopen dat “het systeem”er in voorziet.

 

“Meten is weten” en wat is daar nu op tegen?

 

Nu is er door de loop van de jaren een groep mensen ontstaan die leven in die 2e werkelijkheid die van de informatie die door systemen wordt geleverd. En soms kom je van die mensen tegen die die 2e werkelijkheid eerder geloven dan wat er in het echt aan de hand is. Dat lijdt vaak tot “prachtige” misverstanden aan de telefoon als je belt over een klacht.

 

Zo wordt er ook van 167.000 mensen in Noord Nederland van alles en nog wat gemeten. Het programma Lifelines is een langlopend bevolkingsonderzoek naar het ontstaan en de ontwikkeling van chronische aandoeningen, met als doel te komen tot effectieve preventie- en behandelmethoden voor deze aandoeningen. Een belangrijk voordeel voor de deelnemer is dat hij / zij een beeld krijgt van de gezondheidstoestand.

 

Komen bij de meting onvolkomenheden aan het licht dan is de deelnemer gelijk een patient en kan behandeling volgen. Nu is het zo dat een arts in andere gevallen de patiënt eerst ziet voor er iets gemeten wordt. Bij lifelines is het andersom. Ik zou wel eens willen weten hoeveel afwijkingen er geconstateerd worden en wat dat met mensen doet. Want het lichaam is een bijzonder fenomeen dat vaak erg goed zelf iets kan genezen. Het roept bij mij de volgende vraag op. Stel er wordt iets geconstateerd bij een deelnemer die zich erg goed voelt. Hij krijgt te horen van de huisarts dat er iets aan hapert en gaat het medisch circuit in. De deelnemer wordt patiënt.  Dat doet iets met iemand. Er ontwikkelt zich een kwaal. Terwijl het lichaam het zelf misschien had opgelost zonder dat we het ooit hebben geweten dat er “iets aan schort”.


Hmm dat moet uit de cijfers te halen zijn. Zijn er door lifelines meer patiënten ontstaan in Noord Nederland? Kijk meten is weten. Maar zoals mijn moeder altijd zei: “Alles te weten maakt niet gelukkig”. Ik heb me bewust niet opgegeven voor lifelines.