Menu Sluiten

Maand: oktober 2015

Zijn de bedrijven er voor de overheid?

Common-SenseDe tegenlicht uitzending van zondag ging over “De Slimme Staat”. Ooit in een ver verleden hoorde ik iemand roepen: “Het kan toch niet zo zijn dat de overheid er voor de bedrijven is.” De bedrijven zijn er duidelijk voor de overheid, volgens die persoon. Het was duidelijk de persoon in kwestie werkte bij de overheid. Het was wel een beetje wereldvreemd in mijn ogen. Ruim 10 jaar later moet ik daar toch een beetje op terugkomen.

 

Ik werd er aan herinnerd toen ik een toespraak zag van Barak Obama. Wat een mooie speech. Sommige bedrijven roepen dat ze de wereld mooier maken en een hoop hebben veranderd. Ze vergeten vaak dat ze ooit zijn opgestart door geld van de overheid met kennis van universiteiten of met infrastructuur die door de overheid is aangelegd.

Prachtig dit voorbeeld.

 

Maar als zo vaak kreeg ik een suggestie van Facebook. In dit geval de toespraak van Romney. Geweldig hoe hij de rol van het bedrijfsleven neerzet. De overheid is hij wel dankbaar. Immers zij zorgen voor het onderwijs en infrastructuur.  Maar voor de rest is het vooral het bedrijfsleven dat zorgt voor de ontwikkelingen in de maatschappij. Super inspirerend en het moet kicken zijn als je start-up bent of succesvol ondernemer.

 

Vaste lezers van mijn blog weten dat ik vaak schrijf over “de Meent”. Het gemeenschappelijke. Is dat een taak van de overheid of van ons allemaal? Of is het voldoende om belasting te betalen? En ben je dan als ondernemer ontslagen van de zorg voor het gemeenschappelijke? Immers in de woorden van Romney daar hebben we voor betaald.  

 

Prachtig deze 2 uitersten. Waarbij mijn sympathie uitgaat naar Obama. Ook al omdat hij het heeft om het samen te doen. Dat is ook mijn idee. Geef de overheid niet alle ruimte want dan wordt het een gedrocht van vanjewelste. Het creëert  ambtenaren die zich soms boven de maatschappij verheven voelen. Voor ieder incident moet er een regeltje komen. De ramp in Volendam heeft heel veel in beweging gezet. Maar ook recentelijk het ongeluk met de monstertruck. Opeens is er bijna niets meer mogelijk.


Vanmorgen viel tijdens een gesprek de uitdrukking “common sense”.  We vertalen het vaak met gezond verstand.  Maar eigenlijk staat er “begrijpen / voelen wat we gemeenschappelijk als mening hebben”. En dan wordt het spanningsveld tussen overheid en bedrijfsleven opeens een stuk kleiner. Vind je ook dat de overheid kleiner moet of juist dat grote bedrijven meer belasting moeten betalen. Kom donderdag dan eens langs in de Wolkenfabriek tijdens de meetup van tegenlicht. We zijn benieuwd naar jouw mening.

 

 

Een glimlach is soms genoeg voor autocentrum Leek.

KnipselIk krijg wel eens horen dat ik weinig over alledaagse dingen schrijf. Dan moet er maar eens een bericht tussendoor over iets wat mij raakte.

 

Een aantal maanden geleden vertrok ik van huis en de schilder was druk bezig de garage van de buren te schilderen. Met een roller. Nog even een praatje met hem staan te maken het zag er weer strak uit. Een paar dagen later viel me op dat mijn donkerblauwe auto onder de witte spetters zat. Eerst dacht ik dat het stof was maar toen ik het weg wilde vegen bleek het vast te zitten. De combinatie was snel gemaakt. Via via de schilder opgespoord en die bood aan om het te poetsen. Maar ik was al even bezig geweest en dat leek me niet echt een stak plan. Mijn garage kwam met de suggestie: breng hem maar autocentrum Leek. Die jongens maken het wel tip top in orde van binnen en van buiten. De schilder gebeld en gevraagd of hij 2/3 van de kosten wilde betalen. Immers de binnenkant schoonmaken had niets met de verf te maken. Hij ging prompt akkoord. Dan hoefde hij ook niet met de verzekering te regelen. Dat levert over het algemeen alleen maar gezeur op.

 

De auto zag er keurig uit maar toen hij later goed in het licht stond zag ik nog allemaal spetters. En hij was ook aan de binnenkant niet gereinigd. Da’s balen. Ik was wat traag met het betalen van de nota en ik werd gebeld door de garage dat de nota nog open stond. Ik vertelde zo dat ik niet tevreden was. Tja dat was vervelend en daar moesten ze nog even over denken. Ja ja daar hoor ik nooit meer wat van dacht ik en toch maar de rekening betaald.

 

Tot ik vorige week voor een spoed reparatie weer doorverwezen werd. Fred en Peter herkenden de auto eerst niet maar toen ik het verf incident vertelde liep Fred direct weg en kwam met een notitie terug. Ze waren het er beiden gelijk over eens dat moest anders en of ik de auto 2 dagen kon missen. Toen ik hem vanmiddag weer ophaalde zag ik hem niet buitenstaan. Hij stond in de showroom en ongelooflijk ik herkende hem eerst niet eens. Klaar gemaakt alsof hij verkocht moest gaan worden. Bumpers weer in de kleur, velgen gepoets. Prachtig.

 

We hadden het niet over kosten gehad en om eerlijk te zijn kneep ik hem wel een beetje. Op de vraag “Wat ben ik jullie verschuldigd” kreeg ik te horen: “ Een glimlach is genoeg”. Dat kostte geen moeite, ik zit nog te glimlachen. Wat een prachtige verrassing aan het eind ven een troosteloze natte dag,


Peter en Fred. Harstikke bedankt!!!

Stille Willie's gevraagd

imagesVorige week volgde ik de 2e module van de training Sociocratie. Dat vraagt vaak om uitleg want lang iedereen kent het begrip. Het gaat over “iedereen betrekken”. Niemand uitsluiten. Je neemt als groep pas een besluit als niemand tegen is. Het kan zijn dat iemand zegt “ik denk er anders over maar ik ik kan er mee leven”.

 

In ieder geval wil je iedereen gehoord hebben naar zijn of haar mening. De gedachte er achter is dat je geen tegenstand wil. Dat gebeurt bijna altijd bij een democratische beslissing. Als je een besluit neemt waar 60% voor is dan is er grote kans dat er ook een grote groep tegen is en ook zal proberen alsnog het gelijk te halen.

 

Maar het gaat ook over het luisteren naar iedereen. Het betrekken van andere denkwijzen maakt dat er juist rijpere beslissingen worden genomen. In een groep zijn er ook altijd mensen die weinig inbrengen, vaak omdat ze overschaduwd worden door anderen. Het zijn de “Stille Willie’s. Juist die mensen weten vaak heel goed hoe dingen geregeld moeten worden. Ze luisteren veel, vaak ook te verlegen iets te zeggen. Persoonlijk denk ik dat het de oplossing is voor veel problemen, mensen niet uitsluiten.

 

Want het is mooi als je aan deel uitmaakt van de groep die het voor het zeggen heeft. Als je het gevoel hebt dat je deel uitmaakt van de good guys. Je voelt je gesterkt want de meerderheid denkt er zo over. Dat zie je al bij kinderen. Het is cool om bij de populaire groep te horen. Je ziet het bij het winnende team (laten we het maar niet over voetbal hebben). Bij democratie zit het er ook in gebakken. Er zijn winnaars en verliezers. Dat kunnen we iedere dag in de politiek zien. Kan de coalitie steunen op de meerderheid dan wordt er niet of nauwelijks geluisterd naar anderen.

 

Maar wat als de meerderheid op grond van beelden een overtuiging heeft die misschien wel eens niet goed voor het geheel is. Zelfs nu met internet is het lastig om je een goede mening te vormen over zaken. Als je verhalen van Poetin hoort over Amerika heb ik vaak het gevoel hmm zo kan je het ook bekijken. En we hebben in Nederland zo ook onze twijfels over de rol die Amerika neemt in de wereld. Want waardoor gaan al die mensen op vlucht? Ik zou ook op de loop gaan voor bombardementen. Ik las ergens dat er al langer een grote groep mensen in Syrie onderweg is. Overbegrazing en woenstijnificatie zorgden al jaren geleden voor een vlucht naar de stad. Toen waren er al veel mensen op drift.

 

 

En komen groepen mensen uit die regio onze kant op. Daar ligt dus een opdracht oor ons om ze niet uit te sluiten. De komende zondag gaat de uitzending over "Gimme Shelter". Wat jij kan doen?  

Donderdag de 22 kan je er over in gesprek in de wolkenfabriek.

Je bent van harte uitgenodigd

 

Sharing is all we have

 

AoHUbP 034

Ik was de afgelopen week te gast bij een onderwijsinstelling. Daar kreeg ik het volgende mooie verhaal te horen:

 

Ter gelegenheid van het zoveel jarig bestaan was er een feestelijke bijeenkomst voor medewerkers van die school. In de zaal zaten leraren en op het podium waren een aantal succesvolle leerlingen die ooit de school hadden bezocht. Een van de leerlingen was een zeer geslaagd onderneemster geworden en de prijs onderneemster van het jaar gewonnen. Zij kon zich de periode dat ze op school zat nog zeer goed herinneren. Dat was inmiddels 30 jaar geleden. Vooral een opmerking van één docent was haar nog steeds zeer goed bij gebleven: “het omgaan met klanten moet je maar vermijden, daar ben je niet goed in”. Die opmerking is altijd bij haar blijven hangen. Nu wilde het toeval dat de betreffende leraar nog steeds docent was aan de school. Hij zat in de zaal en hoorde welke impact zijn opmerking had gehad. Na afloop van de bijeenkomst ging hij gelijk naar de leerling om zijn excuses aan te bieden. Alleen de leerling van toen keek helemaal niet met negatieve gevoelens terug op de opmerking. Het had er juist toe geleid dat ze bezig was gegaan met waar ze echt goed in was “Ondernemen”.

Er ontstond een levendig gesprek tussen de twee met als gevolg dat de docent van harte uitgenodigd werd eens het bedrijf te bezoeken en samen te verkennen wat ze voor elkaar konden betekenen.

 

Eerder dit jaar hoorde ik van een studente die overgestapt was naar een andere studierichting. Ze was bezig met een MBA studie maar vond het allemaal te geld gedreven.  Ze hoorde een professor een inleiding houden over duurzaamheid. Dat inspireerde haar zo dat ze besloot om over te stappen van studie naar een studie “de ethische kant van Duurzaamheid”. Na enige tijd ging ze vol verwachting naar de professor om hem te vertellen hoe hij haar leven had veranderd door zijn inspirerende verhaal. Tot haar grote verbazing reageerde hij  met de opmerking: “Ik was er gewoon op het juiste moment. Jij stond er op dat moment open voor”. Er is een spreuk die zegt: “Als de leerling er klaar voor is, toont zich de meester”.

 

Twee prachtige verhalen hoe een leven of opvatting van iemand kan veranderen. Vorige week was ik bij een bijeenkomst waar iemand zichzelf voorstelde als professionele provocateur. Mensen uitdagen om zo veranderingen te bewerkstelligen. Persoonlijk geloof ik niet dat dat effect heeft. En mocht de uitgedaagde wel mee gaan dan was de twijfel er al.


Hoe dan wel? Op zoek naar wat ons bindt in plaats van wat ons scheidt. Gisteren hebben we een mooie middag gehad in Amsterdam. We mochten op uitnodiging van United by Passion. een gesprek faciliteren. Het werd een middag vol met voorbeelden van een andere samenleving. Vol met persoonlijke verhalen. Allemaal mensen die bezig zijn met een iets betere wereld. Dat gaat heel vaak over jezelf, net zoals de professor aangaf. Als je er aan toe bent, zie je de verandering. Dat gebeurt niet door provoceren, of door “actie harde actie” zoals wel eens te horen is. Maar meer zoals United by Passion het noemt: Sharing is all we have”

AoHUbP 029

.