Competitie haalt het beste in mensen naar boven. Tenminste dat wordt er vaak gezegd. Maar als ik eerlijk ben ervaar ik vaak het tegenover gestelde. Winnaars zijn in veel gevallen geen plezierige mensen. Een citaat van Falko Zandstra stond in de courant: “Ik kan soms een nette hufter zijn”.
Deze week had ik een gesprek met iemand die een telecombedrijf heeft. Hij biedt internet aan aan klanten die problemen ervaren. Ik suggereerde hem om de vraag met de buren te bundelen en daar een neutrale partij tussen te zetten tegen een kleine vergoeding. Zodat het geheel goedkoper en beter wordt voor iedereen. Hij begon te proesten en te protesteren. Dat zou ten koste gaan van zijn omzet. Ik moest alles uit de kast halen om hem te bewegen toch eens met de neutrale partij te gaan praten. Vandaag schoot me een vergelijking te binnen van de taxi chauffeur die moppert op een busvervoerder. Dat hadden ook zijn klanten kunnen zijn.
Het lijkt in onze maatschappij alleen maar te draaien om de winnaars. Maar weinig mensen gaan voor Fair Trade, eerlijke handel. Een goeie marge draaien lijkt belangrijker dan een tevreden klant. We laven ons aan commerciële succesverhalen.
Concurrentie en competitie, het begint me steeds meer tegen te staan. Zaterdag waren we in een kleine speelgoedwinkel met alleen duurzaam (houten) speelgoed. De eigenaar nam alle tijd en het was merkbaar dat hij het werk met liefde en betrokkenheid deed. Ik maak me sterk dat de winkel er over 5 jaar nog is. Wat een verlies voor de maatschappij zou dat zijn. Kunnen we gaan inkopen bij een filiaal van een landelijke, of zelfs mondiale ketens.
Ik hoor de “echte ondernemers” al zeggen dan moet zo’n winkel zich weerbaarder opstellen. Ze moeten vernieuwen. Want het is in deze wereld een kwestie van overleven. Net alsof er geen ruimte is voor minder sterken. Winnaars hebben het gelijk aan hun kant…. Denken ze. Maar als je echt luistert kom je er achter dat juist mensen die met een worsteling zitten vaak een wijsheid bezitten. Mijn voorbeeld is Tineke. Ze is bezig met het project “Samen sterker verder”. (zie www.samensterkerverder.nl). Ze verzamelt verhalen van mensen die een tegenslag te verwerken hebben gekregen. Zelf is zij ook ervaringsdeskundige. Een gesprek met haar zet je weer met beide voeten op de grond. Wat een prachtig mens.
Vorige week hadden we weer de bijeenkomst naar aanleiding van de Tegenlicht uitzending over Syrië. Er waren vluchtelingen die voor ons kookten. Er werd voor ons gezongen. Er was één die prachtig kon zingen. Hij was een guitige spring in het veld. Kan zo meedoen met “The voice of Holland”. We gingen daarna met ze in gesprek. En op de vraag: “wil je jouw verhaal met ons delen?” kwam er een aangrijpend verhaal van de zanger over zijn vlucht en zijn vriendin die was verdronken.
Eigenlijk is het niet moeilijk om de echte verhalen te horen. Even afstappen van de sterke stoere succes verhalen. Daarna gewoon de vraag te stellen. Zou je mij jouw verhaal willen vertellen? En dan luisteren.
Daar ging ook ons stuk in de bijlage van het Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant. Het kreeg de titel: Juist in Luisteren ligt de echte waarde. Het geeft heel mooi weer waar we ons veel mee bezig houden. Het organiseren van gesprekken die ons verder helpen. Bij die gesprekken is het maar wat lastig het competitiegedrag buiten de deur te houden. We willen graag laten blijken hoeveel we weten juist om indruk te maken. Maar van de echte doorleefde verhalen daarvan wordt je stil.
Stel eens de vraag: Zou je mij jouw verhaal willen vertellen? Om daarna te luisteren. Vast dat je een indrukwekkend verhaal hoort. Want volgens Tineke hebben we allemaal wel een bijzondere ervaring. Ik ben het helemaal met haar eens.
Prettige feestdagen.