Soms is het om moedeloos van te worden. Mensen en bedrijven die een groter portie willen krijgen dan hun eigenlijk toekomt. Dat alles komt voor zover ik het kan nagaan door het denken volgens marketing principes. Het woord marketing zegt het al, marke(t get)ting. Het veroveren van de markt.
Eigenlijk wel vreemd want in het verleden werd er nooit zo over gedacht. Toen stond centraal -: kan ik iets leveren waar iemand anders behoefte aan heeft. Natuurlijk waren er toen ook mensen die probeerden veel geld te verdienen dat gebeurde toen door middel van Handel. De afgelopen week hoorde ik het verhaal van Kröller Müller. die tijdens de eerste wereldoorlog gigantisch rijk werden door de handel in grondstoffen.
Dat is nu verworden tot het veroveren van markten. Niet meer het bedienen van een enkelvoudige klant. Door de loop van de jaren zijn mooie uitdrukkingen toegevoegd aan onze taal zoals – What's in it for me – het veroveren van de business en – een klant scoren. Daarin zit al opgesloten dat het gaat over competitie
Hoe is dat vroeger eigenlijk geweest? Als ik terug in de tijd kan ik me herinneren dat er op ons dorp kleine winkeltjes waren die samen zorgden voor de voeding en het leveren van spullen aan de inwoners van ons dorp. Zo nu en dan gingen we naar een groot dorp of de stad Groningen voor inkopen. Dat ging dan vaak over speciale dingen zoals het kopen van een pak voor mijn vader of met de familie op foto. Als je op de achterkant van oude familiefoto's kijk zie je daar de stempel van een fotograaf staan. Dat is allemaal verleden tijd. Ergens heeft dat plaats gemaakt voor het veroveren van markten. Op school wordt daar les in gegeven. Daardoor ook het uit de markt drukken van concurrenten / kleine spelers. De afgelopen weken zijn er voldoende voorbeelden langs gekomen waarbij oude vertrouwde winkels uit het straatbeeld verdwijnen en plaats maken voor internationale spelers. Die producten en diensten leveren die over de hele wereld hetzelfde zijn.
Het hangt ook samen met de trek naar de stad – de verstedelijking. In veel dorpen is er geen schroefje meer te krijgen daarvoor moet je dan grotere plaatsen rijden waar een Gamma, Praxis of Karwei te vinden is. Die het op hun beurt weer moeilijk hebben tegen het geweld van Hornbach en Bauhaus. Hetzelfde geldt voor levensmiddelen, kleding, schoeisel, auto's, brood en andere dagelijkse benodigdheden.
Aan de andere kant zijn er ook regio’s die strijden om bezoekers, toeristen en bedrijven. Dat neemt soms absurde vormen aan. Is een regio te vergelijken met een bedrijf die de competitie aan moet gaan???
Ik mocht deelnemen aan de stertochten de estafetteloop naar Nijmegen in het kader van de 100e Nijmeegse 4daagse vanuit iedere provinciehoofdstad. De aftrap was door de nieuwe Commissaris van de koning op het Martinikerkhof tegenover het provinciehuis.We kregen een grote plastic zak met een handjevol prullaria met een oranje G er op van de Provincie. Een oranje pen, een stressbal, een soort lintje met een haaje en een of ander raar zwart zakje
ook met een oranje G er op. De vraag is alleen wat we er mee moeten? De 4 daagse probeert zoveel mogelijk duurzaam te zijn. De provincie Groningen gooit er een stapel plastic zakken tegenaan met erin een handjevol voorwerpen met een oranje G. Inmiddels is het in winkels verboden plastic zakken weg te geven. Dat geldt blijkbaar niet voor overheden. Gelukkig nam niemand de plastic zakken mee. Wel de stressbal, balpen, het lindje en het rare zakje waarvan niemand echt wist wat het was.
Laat de bedrijven en toeristen maar komen, met deze “merchandise”gaat dat vast lukken!. Er gaat niets boven Groningen!!
