Zelf heb ik nooit gestudeerd dus met enige schroom tik ik deze blog. Maar het moet er maar eens van komen. Ik ben wel een beetje klaar met de uitdrukking “het is wetenschappelijk bewezen”. Dan bedoel ik niet de exacte wetenschap maar vooral over klimaat-, economie-, corona / gezondheids wetenschap enz. Daar wordt gewerkt met modellen, statistieken, vaak aannames en men bouwt daar vaak op voort.
Ik zag een interview met Trudy Dehue bij De Andere Wereld over zwangerschap. Daarin zit een mooi stuk over normatieve definities en de classificaties die er bij horen. Mooi uitgelegd. Wetenschap wordt gebouwd op normatieve definities met daarna clacificaties. Vervolgens worden dat feiten waarop de wetenschap wordt gebaseerd. Vaak wordt geschermd met dat is wetenschappelijk bewezen. Dan hoort er dan wel bij welke definities gehanteerd zijn. Anders staat die bewering op los zand.
Dat gevoel kreeg ik erg bij het interview met Tijs van de Brink Hij is op zoek of hij in coronatijd wel goed had gehandeld. Keer op keer noemt hij de wetenschap waarop hij vertrouwd. Of hij in de coronatijd wel goed had gehandeld, tenenkrommend. Het staat bol van de aannames en de zelfreflectie is bij hem ver te zoeken. Volgens mij moet de wetenschap zelf kritisch staan tegenover de bewering die zo vaak wordt gebruikt. Want iedere wetenschapper zou kritisch moeten staan tegenover de bewering “is wetenschappelijk bewezen”. Hieronder staat het gesprek met Tijs op Blackbox.
In dat opzicht is wetenschap een nieuwe religie geworden. Er mag niet aan getwijfeld worden en heel vaak worden andere meningen weggezet onder het mom van complot of nepnieuws. Juist een wetenschapper zou nieuwsgierig moeten zijn. Dan kom je ook bij de uitdrukking: “hoe meer we weten hoe meer het besef komt dat er veel meer is dat we niet weten¨. Misschien is de term wetenschap niet correct en zou het “onwetendschap” moeten heten, op zoek naar hoe het mogelijk zit.