Menu Sluiten

Categorie: ICT-zaken

5G zin en onzin 

Gisteren was er weer een wereldwijd protest tegen de komst van 5G. Ook in Amsterdam trokken weer mensen de straat op. Wat is er aan de hand? Wie moeten we geloven? Als je in de materie duikt kom je allerlei verhalen tegen, voor en tegen. Na veel gelezen te hebben en een stukje gezond boerenverstand kom ik tot de conclusie meer te bloggen over het onderwerp. Niet dat ik de wijsheid in pacht heb maar vragen stellen staat natuurlijk vrij. Een eerste opsomming:

  • 5G is een nog niet ingevulde belofte
  • De technische eigenschappen worden overdreven
  • Gevaar voor de gezondheid is niet aangetoond maar dat het veilig is ook niet;
  • Aan beide kanten wordt er zwaar overdreven;,
  • Gezondheid moet wijken voor economie.
  • Er is al veel (wetenschappelijk) onderzoek

In volgende blogs worden bovenstaande onderwerpen uitgespit maar alvast een tipje van de sluier.

5G is een nog niet ingevulde belofte
De industrie gooit met allerlei voordelen: Hogere betrouwbaarheid, hogere snelheden en lagere vertraging (Low latency). Dat is mooi maar wat kan je er mee? Ik hoorde laatst op een conferentie een telecomoperator zeggen 5G is de oplossing voor een probleem wat we nog niet hebben.

De technische eigenschappen worden overdreven
Op afstand opereren door lagere vertraging. Daar is nog wel wat op af te dingen want de vertraging komt voornamelijk uit het netwerk 5G zit alleen maar aan de rand. Wil je bijna geen vertraging dan moet ook aan de rand rekenkracht (computers staan) Hogere snelheden dat kan maar dan moeten er ook meer antennes geplaatst worden. in het extreemste geval om de paar honderd meter. Ja er kunnen veel meer gebruikers op een antenne. Verkeersbegeleiding zal ook maar beperkt mogelijk zijn or een stad moet al vol hangen met antennes. 

Gevaar voor de gezondheid is niet aangetoond maar dat het veilig is ook niet.
Tegenstander vrezen het gevaar voor de gezondheid. Voorstanders schermen dat het ver binnen de normen ligt en dat het niet schadelijk is. Dat zijn 2 verschillende werelden. Niemand zal direct omvallen of een ernstige aandoening krijgen. Maar overlast ondervinden en gevolgen op lange termijn is een gebied wat nog niet onderzocht is. 

Aan beide kanten wordt er zwaar overdreven;
Er zijn verhalen in de wereld gebracht dat vogels massaal sterven. Later bleek dat dat een andere oorzaak had. Er zijn video’s van operatie op afstand. met een vertraging minder dan 1 msec. Dat kan helemaal niet een glasvezelnetwerk heeft een vertraging van 5 microseconde per kilometer alleen al door het glas is de vertraging 1msec bij een afstand van 200 kilometer. 

Gezondheid moet wijken voor economie.
De vraag is of we deze technieken in moeten voeren als het nog niet duidelijk is wat de gevolgen zijn. Zijn we met elkaar proefkonijnen en moeten we maar afwachten hoe het uitpakt? Dat de telecomsector een miljarden business is, is duidelijk maar mogen we mensen blootstellen aan iets waarvan we nog niet weten hoe het op termijn uitpakt.  Ik zag een paniek bericht dat men in de VS te weinig mankracht heeft voor de uitrol van 5G. Paniek we dreigen de boot te missen.

Er is al veel (wetenschappelijk) onderzoek
Steeds als ik de opsomming van de rapporten zie ben ik onder de indruk van de aantallen en deze worden vooral opgevoerd door de tegenstanders. Vaak met de conclusie: het is niet zeker of het geen gevaar oplevert. Ik zag een indrukwekkende opsomming https://www.americansforresponsibletech.org/scientific-studies Ook uit de VS. Ook daar zijn de meningen super verdeeld.

Ik hoop dat ik wat reacties krijg om de zin en onzin te scheiden. Volgens mij voldoende stof voor nog een hele hoop blogs.

Glasvezel op eigen kracht

Na jaren “under the radar” te hebben gewerkt zijn we eindelijk los. Aan de hand van de aanpak van Midden Brabant Glas zijn we onder de naam Westerglas bezig een glasvezelnetwerk te realiseren in het Westerkwartier. We gaan vol voor de coöperatieve gedachte. Samen iets realiseren wat individueel nooit zou lukken. De markt verzaakt, of is op zoek naar de laatste krenten in de pap. Krenten die uit groeien tot een constante stroom van inkomsten als de eerste hobbel maar is genomen.

Want daar is iedereen het wel over eens als er eenmaal een netwerk ligt blijkt dat een tweede er nooit zal komen dus je hebt een prachtige monopolie positie. Ergens las ik dat dat een natuurlijk monopolie is.

Zoiets gaat niet van een leien dakje. Moeten we daar zelf in investeren? Ja! Even voor de duidelijkheid ook als je een abonnement neemt bij iets wat als gratis wordt gepresenteerd betaal je het uiteindelijk ook. De oprit van klinkers voor je huis moet je zelf betalen als je het geld niet hebt moet je het geld gaan lenen waardoor de oprit alleen maar duurder wordt. Met de digitale oprit is het niet anders. ook als je zelf niets bij hoeft te betalen zal de aanbieder er rendement op willen behalen. Ik loop al wat langer mee in de telecomwereld ik ben nog geen partij tegen gekomen die er geld op toe legt.

Nou ja misschien in het verleden toen KPN nog PTT was. Toen was het een nutsvoorziening. Maar die tijd is al lang niet meer de aanbieders knokken elkaar de tent uit. KPN Ziggo, EQT, glasvezel buitenaf en Glasdraad.  Allemaal willen ze wel iets als ze maar voldoende kunnen verdienen. uiteindelijk is dat een markt situatie. En zeker als ze extra geld kunnen krijgen van bewoners of overheid willen ze wel. In het Westerkwartier doen we het dus zelf.

De achtergrond is te lezen op onze site www.westerglas.nl of op de onderzoeksite www.focuswesterkwartier.nl waar ons verhaal is te lezen en hoe we een en ander hebben ervaren in relatie tot de provinciale regeling. Onze vraag aan focuswesterkwartier duik eens in de wereld van glasvezel hoe kan het dat de provincie eind 2018 de hele provincie wil voorzien van snel Internet en dat het april 2019 nog maar een paar adressen draadloos aansluit. Hoe kan een gedeputeerde roepen dat Groningen als eerste het voor elkaar heeft terwijl in de praktijk alle provincies verder zijn. In de rest van ons land worden we op glasvezelgebied gezien als sneue provincie.

Het eerste resultaat is een artikel op focuswesterkwartier. Ik kijk met belangstelling uit naar het vervolg.

Dat verdienen we toch niet als provincie. We willen een stap voorwaarts en niet schuchter een voet bijtrekken. Dat is voor ons als Westerglas reden om uit te gaan van eigen kracht.

De aarde als Meent.

bild1264Gisteren kregen we een een pakket bezorgd, het was afkomstig van KPN en onze zoon zat er op te wachten. Zijn abonnement bij KPN was toe aan verlenging hij zou eventueel zijn contract kunnen verlengen en zo een nieuw toestel met korting krijgen. Overstappen naar een andere provider is meestal lonender want dan wordt een nieuw toestel nog meer gesubsidieerd.
Als je een contract sluit bij een neutrale winkel krijg je zelfs een toestel zonder sim lock. Maar in dit geval bevalt het oude toestel hem nog wel en dan is het handig om een sim-only abonnement af te sluiten. Je sluit een nieuw contract maar hoeft geen nieuw toestel.KPN wilde wel een handtekening van hem maar daar zou iemand voor langs komen. En zowaar kwam er een pakketdienst langs met een doos. In die doos zaten de contracten, Immers de oude Sim kan gewoon gebruikt worden. De doos was gevuld met luchtzakjes net alsof er een toestel in had gezeten. Duidelijk een geval van verspilling. Het contract had ook opgestuurd kunnen worden. Wat ons rest is een doos met gebakken lucht. Voor een normaal mens niet te volgen waarom dit zo moet.

Iedere keer als ik zoiets zie moet ik denken aan het verhaal van "the tragedy of the commons".  Ik ben bezig met een boek over de buurt waar ik ben opgegroeid. Niet dat ik het zelf schrijf, dat is al grotendeels al gedaan maar om te zorgen dat er een boek komt. Daarin word me duidelijk dat we vroeger ook gebruik maakten van commons alleen gebruikten we het woord Mandelig, het woord Meent wordt ook wel gebruikt, het zal vast niet exact hetzelfde zijn.  In de tijd waar het bij ons dorp om mandelig ging was bezit maar een relatief begrip. Er was veel armoe en men hielp elkaar bij werkzaamheden en oogst. Er was veel mandelig gebruik.
Door het beter verkavelen en in kaart brengen werd grond steeds meer persoonlijk bezit. De meent raakte uit de gratie want het werd steeds meer gebruikt als produktie grond en niet meer voor eigen gebruik. En de Meent was niet bedoeld voor gebruik als productiegrond. Je ziet het ook vaak bij kinderen die iets moeten delen, wie krijgt het grootste stuk van de taart? Niets nieuws onder de zon. In het geval van 2 kinderen is dit simpel op te lossen. De een snijdt de taart en de andere mag het stuk kiezen. Was het altijd maar zo simpel.
KPN zal er een goede reden voor hebben om een auto te laten rijden om een lege doos met plastic te laten bezorgen. Het zal goedkoper zijn in de procesgang of wat voor reden dan ook. Ze maken wel gebruik van een onevenredig deel uit de Meent die Aarde heet.

Over eikeltjes

Mensen die me al wat langer kennen weten dat ik in het verleden wel eens de geuzen kreet gebruikte dat ik een blij eikeltje ben. Dat hoor ik nog regelmatig dat ik toch wel een erg optimistische kijk op de wereld heb. Vandaar dat ik dubbel benieuwd was toen ik een mailtje kreeg over eikeltjes. Dit verhaal zal de laatste tijd wel in veel varianten verteld zijn maar deze vind ik wel erg leuk.

Op een dag verscheen er een man in een dorp. Hij verklaarde eikels te
willen kopen en wilde daar een Euro per stuk voor betalen. Omdat er veel
eikenbomen in het dorp stonden, begonnen de dorpsgenoten snel eikels te
verzamelen. De man kocht een week later duizenden eikels voor een Euro per
stuk. De man verklaarde dat hij een week later zou terugkomen en twee Euro
per stuk zou betalen per eikel. Opnieuw begonnen de dorpsgenoten eikels te
verzamelen, alhoewel er veel minder eikels over waren. De man verscheen
een week later, betaalde twee Euro per stuk en verklaarde een week later
opnieuw te verschijnen en vijf Euro per eikel te betalen.  De voorraad
eikels was vrijwel opgeraakt en de dorpsbewoners zetten alles op alles om
maar nieuwe eikels te vinden. Ze vonden er toch nog een paar. De man
verscheen precies op tijd een week later, betaalde vijf Euro per eikel en
verklaarde een week later terug te komen en twintig Euro per eikel te
betalen.De dorpsbewoners konden echter geen eikels meer vinden. Toen
verscheen er een dag later een tweede man met een grote zak eikels op zijn
rug. De dorpsbewoners vroegen of ze de eikels van de man konden kopen,
maar de man vroeg er 15 Euro per stuk voor. De dorpsbewoners verzamelden
al het geld wat ze konden vinden. Al het spaargeld wat ze hadden legden ze
bij elkaar en ze kochten de grote zak eikels. Een week later verscheen de
man echter niet meer. Ze zagen de man nooit meer. Ze waren al hun geld
kwijt en het enige wat er achter bleef was een grote hoeveelheid eikels.
En zo dames en heren, werkt de aandelenmarkt.

Nu was het een erg goed eikeljaar en voor de belangstellenden: ik lever de eikeltjes voor 20 eurocent.
Hmm altijd al gedacht dat ik niet zakelijk ben ingesteld.

Maatschappelijk betrokken bij de Provincie Groningen

<no subject> by you.De afgelopen donderdag was er in het provinciehuis een bijeenkomst over goed doen als bedrijfsstrategie. Onder de titel “we zijn toch Sinterklaas niet” kwamen een aantal doorgroeiende ondernemers bij elkaar om ideeën uit te wisselen over maatschappelijk betrokken ondernemen. Nu is de provincie Groningen een groot voorstander van maatschappelijk ondernemen. Ik hoorde eens dat medewerkers van de provincie een aantal uren per week onder werktijd mogen besteden aan maatschappelijke projecten. Een prachtig voorbeeld.
Tijdens het voorstellingsrondje werd ons gevraagd welk deel van de omzet we schonken aan goede doelen. Later mocht dat ook een percentage van de tijd zijn. Daar gaat het volgens mij helemaal mis. Want het gaat helemaal niet om de meetbare dingen maar veel meer om je houding.
Maatschappelijk Betrokken Omdernemen gaat over je betrokkenheid bij de maatschappij, hoe diep zijn jouw wortels in de samenleving? Is 10 centimeter voldoende? Je voelt het al, door de vraag over tijd of geld te stellen sla je de plank mis.
Ik moest er aan denken toen ik gisteren mijn dorp uit reed en daar geconfronteerd werd met het planten van bomen. Deze bomen worden geplant in opdracht van de Provincie Groningen. Dezelfde provincie heeft dit voorjaar plotseling alle bomen aan de rechterzijde van de uitgaande weg van ons dorp omgezaagd. Niemand op het dorp wist ervan. Ik kreeg als bestuurslid van Dorpsbelangen er wel vragen over. Maar wij wisten van niks. Ook wisten we niet dat er nieuwe bomen weer gepoot zouden gaan worden. Tot ik 2 weken geleden opeens mensen met een busje met als opschrift “bomen verzorgings bedrijf”  (of zo iets) er op, bezig zag met paaltjes slaan. OK er zullen wel nieuwe bomen komen. En ja hoor afgelopen week was het zover. Alleen met een beetje meer overleg had het ons een beter gevoel gegeven. Ze hebben mijn E-mail. Begin dit jaar gingen we in overleg over een gevaarlijke straat in ons dorp met medewerkers van de provincie. Dit overleg was op hun verzoek. We hebben er navraag bij de buurt over gedaan, folders verspreid, voorstellen opgestuurd, nog maar een een herinneringsmail gestuurd. Maar nog steeds niks gehoord. Dan komt het maatschappelijk betrokken van de provincie wel in een bijzonder licht te staan.
Het is gemakkelijk er iemand er voor aan te nemen, een zaal beschikbaar te stellen en een inleider te regelen maar om echt bij de maatschappij betrokken te zijn is heel iets anders. Ik wil er graag met verantwoordelijken de discussie in een breder verband over aangaan.
Vanmiddag ben ik op uitnodiging van Rix even op bezoek geweest bij de stichting Transit. Rix is voorzitter van de stichting die opvang regelt voor dakloze vreemdelingen. Vrijwilligers die zich inzetten voor asielzoekers die zich rechtmatig bevinden in het voormalig Formule 1 hotel in Groningen. Het was een warme ontmoeting met mensen (op een toch erg gure middag). Een vreemde gewaarwording om ook dit stukje van onze maatschappij te zien. Heel goed dat het er is maar als alle organisaties een beetje oog hadden voor de problematiek dan zou het zeker niet zo hoeven. Dus een beetje meer maatschappelijk betrokkenheid. Hoeveel mensen werken er bij de Provincie? Met een fractie van de beschikbare uren (die nu toch nauwelijks worden gebruikt) is de stichting Trasit heel erg geholpen. En doet de provincie ook wat ze nastreven.