De derde dag is qua afstand de kortste maar er zitten inmiddels wel kilometers in de benen dus toch wel zwaar. Onderweg was er voldoende te zien en het begon pas in de middag te regenen. Dus eigenlijk geen slechte vierdaagse dag. Op de camping viel even de stroom uit maar dat werkt ook weer dus kan ik mijn weblog nog even bijwerken voor ik onder de wol ga want slapen kan je na zo’n dag als de beste.
Even terug naar de wandeling, we beginnen mensen te herkennen van de eerste dagen. Het is om ons heen toch een feest van de herkenning. Dat is denk ik ook de kracht van de vierdaagse. met elkaar een prestatie leveren, ieder op zijn /haar eigen manier. Het geeft wel een band. Afvallers wordt even aandacht aan besteed maar toch ook maar voort want de tijd tikt door.
Veel mensen gebruike de vierdaagse om een statement te doen. De eerste dag zag ik 2 vrouwen lopen aan elkaar gekoppeld met roze handboeien. Vandaag zag ik ze weer, de handboeien hadden een andere kleur maar de symboliek spreekt boekdelen.
Morgen laatste dag, Gemma heeft een kleine blaar en ik inmiddels 3 kleintjes maar dat zijn oude bekenden dus dat mag geen erg groot probleem zijn. Wel lastig maar meer ook niet hoop ik. Nu maar hopen op geen andere complicaties. Morgen voor 18 uur moeten we binnen zijn, een uur later dan de afgelopen 3 dagen dus ook dat moet haalbaar zijn. We zullen het zien.
De 2e dag ziet er op en die was zwaarder dan dag 1. Het begon met regen, miezer regen dat wel maar net even te hard om zonder regenkleding te lopen. Het zag er gelijk een stuk minder feestelijk uit.
Ik heb er over lopen denken waar het me aan doet denken. Een Kolonie mieren misschien, op weg naar voedsel. Maar het doet me ook denken aan een stroom lava. Als je even uit de stroom stapt glijdt het gewoon verder.
Net of je er geen deel van uit maakt.
Wat dat betreft is het ook erg onpersoonlijk, je hebt vluchtige contacten maar zeker aan het eind van de tocht is het veel ieder voor zich. De eerste uitvallers waren er gisteren al en vandaag is die groep aanzienlijk groter geworden. Vandaag was het de saaiste dag volgens de kenners. Maar we zijn op de helft een paar kleine blaren maar niet onoverkomelijk.
Morgen verder.
De eerste dag van de vierdaagse zit er op. Heel heel veel wandelaars die 50, 40 of 30 kilometer lopen. Gemma en ik lopen de 40, dat mag want ik ben ouder dan 50 en de vrouwen hoeven maar 40 kilometer. We hebben wel eens eerder 40 kilometer samen gelopen. Maar dit was wel heel erg leuk en we beseffen ons terdege dat er nog 3 dagen komen. Dat we morgenvroeg beginnen met lichte regen maakt het er ook niet beter op. We staan sinds zaterdag op een tijdelijk ingerichte camping. 10 minuten van start en finish dus ideaal.
En dan natuurlijk mijn grote teleurstelling, mijn “waar is Jan werkt” niet. Het toestel pakt GPRS of UMTS niet meer op. Balen natuurlijk.Nu kan ik niet via internet laten zien waar ik loop.
Ik ben er al een poosje mee bezig geweest, het blijkt dat ik het toestel weer terug moet zetten in zijn fabrieksinstellingen. Te veel aan het rommelen geweest maar ja dat krijg je met die knutselaars. Moet maar wachten tot we weer thuis zijn want dit lijkt wel heel erg met de laptop en PDA op de camping.
Terug naar Nijmegen, zondagavond was de openingsceremonie een fantastisch leuk evenement. We hebben er erg van genoten. Nijmegen staat op de kop want de vierdaagse feesten kennen volgens mij hun gelijke niet in Nederland.
Het lopen onderweg is erg onderhoudend, OK 40 kilometer blijft een eind, maar het is nog goed te doen tot nu toe. Al lopende weg even contact gehad met mijn broer die met het gezin op vakantie in Zwitserland in de Eeuwige sneeuw stond. Wat een kleine wereld. 🙂
Ik moet nog wel een aantal mensen bedanken voor het leuke SMS-je al weet ik lang niet van allemaal de afzender, maakt het eigenlijk ook wel leuk.
Joop Boertjens loopt ook mee, hoewel we het wel geprobeerd hebben, hebben we elkaar nog niet gesproken. Ik denk dat we morgenvroeg samen met een kop koffie beginnen.
Morgen is er weer een dag, ik hoop dat het net zo goed gaat als vandaag.
Ook als je voor jezelf bent begonnen breekt de vakantieperiode aan. Het eerste jaar voor mezelf zit erop en eigenlijk heb ik het niet ervaren als een grote overgang. Ja ik mis de collega’s, het is echt op jezelf. Maar stap voor stap wordt het steeds meer mijn ding. Ik had een beetje het beeld dat het rustiger zou gaan worden voor de vakantie maar het tegendeel is de praktijk. Iedereen die op vakantie gaat, wil nog graag dingen afronden net alsof er geen periode na de vakantie is. Dus toch maar aan de bak en ieder jaar na de vakantie begint al heel snel de feestweek bij ons in Zevenhuizen en daar moet dit jaar ook van alles voor geregeld worden. We willen een live uitzending over Internet verzorgen van een paar uur. Het draaiboek staat in de steigers, de camera’s geregeld, laptops aanwezig maar er moet nog een hoop gebeuren.
Maar reerst vakantie dus en die begint dit jaar met het wandelen in Nijmegen samen met Gemma en Aukje is voor de ondersteuning mee. Daar had ik ook grootse plannen voor maar het blijft beperkt met het ons kunnen volgen via Internet. (via janhut.com) Ik heb het voornemen om ‘s avond deze weblog bij te werken alleen weet ik niet of ik daar de energie voor heb.
We zijn er wel klaar voor, de caravan staat klaar en we vertrekken al op zaterdag. Maandag even terug om Gemma op te halen en dan dinsdag tot en met vrijdag wandelen.
Ik hoef maar 4 keer 40 kilometer dat zijn dus 160.000 meter een ruwe kwart miljoen stappen. Lijkt veel maar ook dat gaan we stap voor stap ervaren. Ik hou je op de hoogte.
Het was me het weekje wel. Even van achteren naar voren op een rij gezet. Gisteren met zoon Nieko naar de TT geweest ons jaarlijkse vader zoon ding. Deze keer gingen we voor het eerst beiden op motor. Onze oude beestjes staken wel een beetje af tegen al dat glimmend geweld. Een 30 jaar oude Honda en en oude leger motor vallen wel op in een gigantische lange rij moderne scheurmonsters. De Ducati’s, Aprilla’s, Honda’s één grote showroom. Maar hoewel we dan niet meekunnen in al dat geweld we rijden wel motor.
Dochter Gemma zit op Mallorca vakantie te vieren en we hebben haar al een paar keer aan de lijn gehad toch de zegeningen van deze tijd om er zo op afstand bij betrokken te zijn. Net zo goed als vrienden die nu door Spanje trekken met een oude leger vrachtauto. Mooi om zo nu en dan te horen hoe het gaat.
Woensdagavond een zeer leuke ontmoeting gehad met Jonathan Zuck, Voorzitter van the Association of competitive technologies een wereldwijde belangenorganisatie om op te komen voor de belangen van kleine innovatieve bedrijven. ACT was al eens te gast bij het ICT Platform en het was goed om Jonathan weer te zien.
Dinsdag was het dan eindelijk zo ver, ik mocht het voorzitterschap van het ICT Platform overdragen aan Edwin Kuipers. Het was een leuke bijeenkomst in Meerwold en mijn mede bestuursleden hadden Joop Boertjens gevraagd mij in het zonnetje te zetten. Warme woorden en als je dan zo terug kijkt hebben we wel heel veel gedaan en meegemaakt met het platform. Joop liet dat allemaal in vogelvlucht voorbijkomen. Ik blijf in het bestuur van het ICT platform dus het is niet allemaal over. Edwin is nu degene die benaderd wordt door de pers of hij mag deelnemen in plannen van gemeente of provincie.
Tijdens de bijeenkomst werd er ook ingegaan op het innovatief actieprogramma van de Provincie Groningen, een verhaal over Green IT en natuurlijk de slimme meter. Met name die laatste lijkt me een heel interessant traject. Door goed naar het verbruik te kijken kan afgeleid worden welke apparaten er nog aanstaan en daaraan gekoppeld welk aandeel van de elektriciteits nota zij hebben. Er draait nu een prototype en de eerste (beperkte) resultaten zijn erg goed.
Het zijn wel de projecten waar ik meer mee wil gaan doen. Als het goed is komt daar ook wat meer tijd voor en als we de uitkomsten op het gebied van intellectueel eigendom willen beschermen dan weten we ons gesteund door ACT.
Tot slot van de bijeenkomst gaf Edwin als nieuwe voorzitter een korte blik van de toekomst. Het zal een worden van veel samenwerken met andere organisaties, proberen overlap te voorkomen en de organisaties die dingen te laten doen waar ze goed in zijn. Het ICT Platform bestaat 9 jaar, staat tussen de partijen en wil als bindmiddel fungeren. In de visie van Edwin heeft het ICT Platform wel een kapstok nodig waaraan het allemaal opgehangen kan worden. Net zoals de regio Eindhoven zich profileert met Embedded. Tijdens de vakantie wordt een en ander uitgewerkt en Edwin en ik hebben na afloop van de bijeenkomst nog even samen wat gegeten en een ding is duidelijk we hebben beiden wel iets met het simuleren van de ICT sector in Groningen. Dat is iets wat ons bindt. Ik heb daar 5 jaar aan mogen meewerken op mijn manier, Edwin heeft er zin in en wat mij betreft schakelen we een tandje bij. Stappen we over van een Moto Guzzi oude stijl naar een supersnelle Aprilla, de liefde voor ICT is er zeker.