“Innoveren mag weer”. Onder die titel gaat er een delegatie vanuit Groningen naar Silicon Valley. Kijken wat er over is van wat eens de wereld bepaalde. Is het daar kommer en kwel, staat alles leeg? Wat zijn de nieuwste ontwikkelingen, lopen we achter, wat zouden we in Groningen kunnen gebruiken? Allemaal vragen waar we een antwoord op hopen te vinden.
Morgen 5 juni vertrekken we. Ik hoop via deze log de ervaringen te delen.
Vanmiddag druk bezig geweest met een storage project. Daarnaast spellet er nog een project samen met TNO Telecom op het gebied van sensoren in Noord Nederland en beeld herkenning. Allemaal projecten die tot doel hebben innovatie te bevorderen en bedrijvigheid in Noord Nederland te stimuleren.
Het is langzamerhand wel duidelijk dat als we als Noord Nederland iets willen we uit de schulp moeten kruipen en aan de slag moeten met projecten die aansluiten bij bestaande kennis en kunde in het noorden. Met die kennis en kunde moeten er projecten gestart worden die uitgerold kunnen worden in Nederland en waar mogelijk daar buiten.
De regio heeft voldoende kennis om dit te doen, lef is misschien het enige wat ontbreekt. Hoewel ook dat wel te organiseren is.
Maar ja, eindresultaat blijft wel dat hij “ut niet deed”. De regio heeft een overmaat aan zakelijke dienstverlening. In die tak van sport ben je vaak op de achtergrond bezig. Een soort Advocaat, de spelers maken het spel, als ondersteuner kan je het alleen verzieken.
Ik ben vanavond even aan het surfen geweest op de Groninger Sites. Wow ziet er fantastisch uit modern, fris en veel informatie…… alleen niet gestructureerd. Het is of ik van Groningen naar Zevenhuizen via Zuidbroek moet rijden met een menu van Mac Donalds waarop de afstanden staan vermeld in voeten. Kortom alles heeft een functie veel is er wel maar voor een bezoeker is het wel een beetje verwarrend (ik blijf een Groninger 🙂 OK een zootje). Individueel prima sites.
Ik trof ook nog de Groninger websites Een initiatief van Smeets en Graas. Mijn complimenten, prima navigatie en overzichtelijk. OK lang niet compleet maar voor een gemiddelde bezoeker een genot om te surfen. Wat dat betreft is www.groningen.nl erg onrustig niet overzichtelijk en de aquabrowser heb ik nog nooit mee uit de voeten gekund. Als ik de provincie Groningen zoek kom ik er via via. Toch wel vreemd omdat de site een portal wil zijn voor stad en ommeland en juist de provincie mede initiatiefnemer is. De gemeente Groningen staat wel voorop.
OK de bereikbaarheid van de site van DSG was vanmorgen even niet goed maar dat was in de loop van de dag verholpen. Het zoekraken van informatie op de diverse sites is minder snel opgelost.
In de commerciële wereld is men daar al lang achter. Als iemand niet met een paar klikken op een product komt, haakt de bezoeker af en gaat zwerven en dus naar een concurrent. Dus als de sites de bedoeling hebben om Groningen stad en Ommeland te promoten en de bezoeker goed de weg te wijzen dan moet er wel het nodige veranderen.
Structuur is daarbij belangrijk, ok wel saai maar het toont respect voor de bezoeker. Als ik naar huis wil hoef ik niet zo nodig leuke dingen te zien. Die zoek ik wel op als ik er behoefte aan heb.
Ik hoorde laatst dat er een competitie opgezet wordt tussen voetballende robots. Wij hebben in de regio de Robochallenge wedstrijden. Volgend jaar mei wordt er weer gestreden. Dit lijken wel speeltjes maar iedereen die op 12 mei in Martiniplaza bij de wedstrijden was, weet dat dit complexe materie is. Voetballende robots, het zal nog wel even duren maar dergelijke competities leiden wel tot meer liefde voor techniek.
Dat hebben we wel nodig, mensen die zich er in willen verdiepen.
Vanmorgen de lijnen uitgezet voor een masterclass RFID. De uitvoering vindt plaats in september. De bedoeling is een kenniscluster te maken rond RFID. In SanFrancisco hebben we er voorbeelden van gezien. Welke invloed het zal hebben is nog niet duidelijk, dat het dingen gaat veranderen is wel duidelijk.
Een paar dagen geleden noemde ik hotspots. Eigenlijk wel een beetje wrang want ik werd gisteren door een buurvrouw aangesproken waarom we geen ADSL kunnen krijgen. We wonen in het buitenste buitengebied van Zevenhuizen en daar werk ADSL niet. Het zo buiten wonen heeft in ieder geal wel één voordeel: inbreken op mijn wifinetwerkje kan alleen als je al bij mij op het erf staat.
Maar even serieus het is wel triest dat het nog niet landelijk uitgerold is, met een Fractie van de kosten van de UMTS lycenties had heel nederland al een poos van Breedband kunne worden voorzien. Nu zie ik in mijn omgevening allerlei particuliere initiatieven ontstaan over het draadloos ontsluiten, net als er voldoende deelname is word het dorp uitgerust met ADSL, net kat en muis.
Ik hoop dat draadloos Groningen / Assen / Leeuwarden etc. niet zo’n lot beschoren zijn. Hopelijk ontstaat er snel een redelijk dekkend netwerk met een aantal aanbieders die elkaars klanten toelaten op hun netwerk (het zogenaamde roaming)
Onze Reisgezel Gerrit was erg gehecht aan Starbucks koffie dus als er een lokale variant komt is er zeker een vaste klant.
Vanaf morgen een weblog met de blik naar voren want dat heeft de reis zeker opgeleverd.
Het bijhouden van de weblog is leuk, inspiratie voldoende voor minimaal 2 maanden. Ik hoop dat er regelmatig iets nieuws valt te melden als vervolg.
Amerika loopt nog wel voorop als het gaat om vernieuwingen en de relatie met onderwijs. De prijzen liggen iets lager maar soms is het hoger zeker als het gaat om computers en randapparatuur. De maatschappij loopt op sommige gebieden wat achter. Op de luchthaven wordt nog gebruikt gemaakt van oude terminals, maar op de hotelkamer kon ik makkelijk het internet op, dat kost dan wel gelijk $ 10,- per dag maar ja dit is Amerika.
Morgen vliegen we terug. Morgenvroeg eerst nog even MSN-en met de kinderen thuis want dat zijn wel de zegeningen van deze tijd. De aangeschafte webcam voor $ 29,- werkt prima dus kunnen we naar elkaar zwaaien.
Oh ja ik heb een Hotspot finder gekocht, deze geeft aan waar draadloze toegang tot internet mogelijk is. In San Francisco op iedere straat, ik ben benieuwd hoe dat in Nederland is. Een mini onderzoek; ik hou jullie op de hoogte.
Het tweede bezoek was bij Tivo, het bedrijf wat door middel van een Harddisk recorder televisieprogramma’s toegankelijker maakt. Televisiekijken wordt door middel van Tivo een persoonlijke belevenis. Hetzelfde effect als we in het vliegtuig mee maakten, je zet de TV even stil om even later gewoon verder te kijken. Oppervlakkig gezien een digitale video recorder maar televisiekijken wordt een totaal andere belevenis.
Het laatste bezoek was aan Stanford University bij de Nederlands professor Bert Hesselink. Hij werkt meer dan 20 jaar Op Stanford University en is betrokken bij het project om laboratoria op universiteiten te ontsluiten voor studenten. Er ontstond een boeiende discussie of het digitaal ontsluiten wel iets toevoegt. Immers er gaat toch niets boven het echte werk. Op zich klopt dat ook wel maar overal op de wereld zijn er studenten die nooit in de gelegenheid zullen zijn de proeven life uit te voeren. Digitale ontsluiting is dan een prima alternatief. Bert is betrokken bij het bouwen van een school in Peru. Daar is onderwijs op een peil dat er nog niet eens een goed gebouw voor handen is. Het contrast met de onvoorstelbare winsten van Cisco uit de presentatie van de morgen kon bijna niet groter zijn. Toch zullen de digitale netwerken in de toekomst voor een betere verdeling van kennis zorgen.
Een totaal andere betekenis van netwerken: de onderlinge relaties in een groep aanhalen. Dat is precies wat er is gebeurd tijdens deze reis. De deelnemers binnen de groep hebben elkaar een stuk beter leren kennen. Er worden plannen besproken die zeker effecten zullen hebben op de nabije toekomst van ICT Noord Nederland.
Tivo

De presentatie van John Gage over de visie van de “genetwerkte planeet” viel bij veel bezoekers erg in de smaak. Hoe ICT de wereld verandert en hoe we daar in Groningen iets mee zouden kunnen. Voldoende stof voor een aantal weblogs. Op dit moment is er te weinig tijd om een en ander uit te werken maar gelukkig kan ik daar na terugkomst uitgebreid over uitweiden.
Sun had ook een aantal demonstraties op het gebied van RFID, Connected home en Sun Ray. Kortom stof voldoende voor de toekomst.
Het computer History Museum was, voor de IT-ers van de oude stempel onder ons, een feest van herkenning. De dames in de groep waardeerden het maar matig, computers blijven toch “toys voor boys”.
De middag sloot af met een bezoek aan Ex’pression een Multimedia opleidingscentrum op basis van een totaal andere aanpak dan gebruikelijk. Dit centrum was uitgerust met de modernste apparatuur op het gebied van multimedia, erg indrukwekkend. Als de Helpman centrale en soort gelijke omgeving wordt dan kan Groningen uitgroeien tot een innovatief centrum op multimedia gebied.
Uiteraard hebben we door het gebied gereden en veel gezien van de omgeving. Deze dag heeft veel opgeleverd. In ieder geval voldoende gespreksstof binnen de groep . Het is aan ons om er iets mee te doen.
De volgende, eerste dag in Silion Valley is vrijgehouden voor een algemene kennismaking en dus veel plezier. Op reis leer je je gesprekspartners altijd pas goed kennen, en de sportievelingen springen er ’s ochtends vroeg direct al uit (letterlijk & figuurlijk!). Henk Zwetsloot, Manager ICT Hanzehogeschool en wethouder Koen Schuiling trekken net als zaterdagavond hun hardloopschoenen uit en rennen 45 minuten door het prachtige, bij Stanford University gelegen, park. Rob Staal, directeur RTV Drenthe, wacht even tot hij de reactie van de man die het zwembad komt schoonmaken kan peilen, en springt er dan na een romantische mijmering over dit toch zo te benijden beroep soepel in. Koen Schuiling trekt ook nog wat baantjes en eindigt daarmee met stip op de eerste plaats in het sportklassement. Ben Olde Agterhuis, hoofd Facilitaire Zaken van de Gemeente Groningen, zit dan al met een cappuccino in de zon. Jan Hut, manager IT-Platform, wordt teruggestuurd: hij heeft het gisteravond uitgereikte rode Sun-shirt niet aan, en zonder dat kunnen we niet vertrekken.
Na een ontbijt met voor velen een heerlijke omelet en voor reisleidster Monique Schouten van Sun een grote Brusselse wafel met slagroom, vertrekken we in onze vier ‘vans’ naar San Francisco. We hebben een optimaal te genieten anderhalf uur om vanaf pier 39 de stad te verkennen. Wicher Pattje, wethouder Onderwijs, en Monique lopen de berg op langs de trams om China Town en Little Italy te verkennen. We gaan zeilen en het nodigt uit tot het kopen van bootschoenen (Roel Dijkhuis, directeur RTV Noord) en spijkerbroeken (Levi’s). Ook Wicher ontdekt daar hoe goedkoop dat hier is, en overweegt samen met ondergetekende een koffer vol te importeren. Een grote groep loopt over de pier op zoek naar de grote groep zeeleeuwen die er leeft. Gesprekken die gisteren in het vliegtuig en tijdens het diner begonnen, vinden hier een vervolg.
Na deze verkenningen schepen we ons in op een grote catamaran die richting Golden Gate zeilt. Er is voldoende eten en drinken en we maken een rondgang om Angel Island. Er is alle ruimte en tijd om elkaan beter te leren kennen en het blijkt een uitstekende plek om ervaringen met breedband uit te wisselen. Koos Duppen, directeur Rekencentrum RuG, mist daardoor zelfs de door Henk Wiering, directeur SIG Real Estate, gespotte zeehond. Bix Jacobse, directeur G-NIX, krijgt de zonnebrand aangereikt. Later op de avond leidt dit tot hilariteit. In het restaurant dat we bij terugkomst in de haven aandoen, waarbij in een spiegeltent een combinatie van de Parade (voor de Groninger lezers Noorderzon) en Cirque de Soleil ons ten deel valt, krijgt hij op zijn hoofd een kus van een van de acteurs. Het vermoeden bestaat dat de Nivea-smaak dit tot geen prettige ervaring maakte.
In de avond wordt er nog lang nagepraat. Koos Duppen en Esther Haag, beiden werkzaam bij de RuG, maken kennis en Jan Hut houdt een pleidooi voor het behoud van de kennis die de 10.000 in de stad Groningen werkzame IT-ers de regio verschaft. Straks bij Sun Microsystems, hier in de Valley, zullen we daar zeker op doorgaan.
We hadden nog gelegenheid om even te winkelen. Samen met Hans Appel en Gerrit Bollen ben ik naar een multi-media zaak geweest. Een soort Media markt maar dan veel groter (hoe kan het anders dit is Amerika). De keus is overweldigend, de prijzen in dollars zijn vergelijkbaar met de prijzen in Nederland. Maar als we het koersverschil meerekenen dan is het wat goedkoper. Als goede Nederlanders hebben we veel gekeken en weinig gekocht.
Hans vertelde tijdens onze trip dat er toch heel veel vastgoed hier leeg staat, nog uit de gouden jaren toen er veel is gebouwd voor bedrijven die er nu niet meer zijn. Het ziet er allemaal keurig verzorgd en goed onderhouden uit, veel gras dat door beregening groen wordt gehouden. Want droog is het hier wel. Vandaag staat een zeiltocht in de baai op het programma. Een mooie gelegenheid om nader kennis te maken met de groep.
De zon is op in Sunny California, het beloofd een mooie dag te worden.
Het is dus erg persoonlijk films bekijken. In het verleden werd er gezamelijk gelachen bij een komische scene. Nu kan het zijn dat de buurman naast je een drama aan het volgen is. Wordt televisie kijken in de toekomst ook een persoonlijke belvenis? De technieken zijn er voor.
Het is nu rond 5 uur in de middag, thuis is het 2 uur ’s nachts.
Er is dus internetverbinding op de kamer (wat in Nederland nog lang niet altijd gewoon is). OK het kost wel $ 9.95 per dag maar ja het is dan ook Amerika.
Tijd om nog even de “stad� in te gaan. Misschien maak ik dit verhaal later op de dag wel af.
veel leesplezier.
Groeten,
Jan
Wie is Jan Hut? Een mooie vraag om te beantwoorden. Het hangt er van af in welke omgeving je me treft:
In ieder geval echtgenoot van Aukje en vader van Nieko en Gemma. We wonen in Zevenhuizen samen met onze huisdieren: een hond, 3 katten 7 schapen en 13 lammeren (en het konijn van Gemma). In 1956 geboren in Groningen (via een keizersnee omdat ik dwars lag) maar na 3 dagen verhuist naar Zevenhuizen waar ik de rest van mijn leven ben blijven wonen.
Mijn formele baan is ICT consultant maar het voorzitterschap van het ICT platform bepaalt in toenemende mate mij dagindeling.
Mijn loopbaan heeft zich ontwikkeld als een beek niet via rechte lijnen maar wel via boeiende plaatsen. 26 Jaar geleden begon ik in de techniek bij het toenmalig staatsbedrijf der PTT. Via opleidingen van het district Groningen kwam ik bij een gespreide overheidsdienst terecht, bij het Landelijk Opleidingscentrum Telecom. (Loc-T) Na 6 jaren opleidingen was er de overstap naar het management, eerst als regiomanager onderhoud in Appingedam, later als manager klantenreakties. Eerst in Groningen later in Assen. Een baan met veel klantcontacten maar ook heel veel klachten, en leuke lieve collega’s een onvergetelijke tijd.
Een overstap naar security lijkt niet logisch, (is het waarschijnlijk ook niet) maar door hartklachten van een collega werd ik gevraagd om iets met security te doen. Uiteindelijk werden dat 4 jaar, wat me veel inzicht gaf in de schaduwkanten van de maatschappij. Naast mijn werk was ik veel bezig met de IT en een overstap naar KPN Datacenter was voor mij een logische stap. Het was heel erg wennen om team mensen te hebben die werken in uiterst complexe omgevingen. Vaak zijn deze mensen in staat zich af te sluiten van de buitenwereld om echt de diepte in te gaan. Dat je dan introvert over komt, ligt voor de hand, anderen bestempelen het als nerd, voor mij zijn het mensen met inhoud.
Vanuit mijn managerschap kwam ik veel in aanraking met sollicitanten en hoewel er een schaarste aan IT-ers was, groeide mijn afdeling als kool. Dat viel zo op dat ik gevraagd werd full time recruiter te worden. Dit vak mocht ik een jaar doen tot de “internethype” plofte.
De laatste jaren ben ik als consultant aan de slag. Inmiddels verkocht KPN de IT onderdelen aan Atos Origin waardoor ik net niet mijn 25 jarig jubileum kon volmaken, ik kwam een maand tekort.
In 2001 kwam ik bij het ICT platform. Toen hadden we als doel schaars IT talent naar het noorden te halen, inmiddels hebben we de koers verlegd en proberen we de IT activiteiten te stimuleren en het imago op te krikken. Sinds begin 2003 mag ik voorzitter zijn van het ICT platform.
Mijn logs zullen dan ook veel positieve verhalen bevatten. Soms met een knipoog maar altijd optimistisch. Wie is Jan Hut: een rasoptimist of iets minder formeel: van nature een “blij eikeltje”.
Voel je vrij om te reageren op mijn stukjes. Inmiddels zijn er een paar boeiende discussies geweest. Gebruik je citaten van anderen? Doe dan wel even aan bronvermelding, wel zo netjes.