Ken je dat? Je bent onderweg en je laat iemand voorgaan. Of je lacht naar iemand en degene lacht terug. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn. Een deur openhouden voor iemand, even iets voor iemand dragen, het compliment terwijl het niet nodig is, even tijd maken voor een gesprek met iemand die het zwaar heeft. In de tijd waarin we leven lijkt het wel een grote bijzonderheid. Veel van ons handelen is gebaseerd op een competitiemodel. Marktaandeel veroveren ten koste van een concurrent. De beste willen zijn. What’s in it for me? Ik kan het niet meer horen.
Des te langer ik er over nadenk des te meer mij competitie gaat tegenstaan. Het extreme andere kennen we als altruïsme, het onbaatzuchtig handelen. Als je er met mensen over in gesprek gaat hoor je soms dat echt altruisme niet bestaat. Want het goed doen, geeft je een goed gevoel en dus doe je het toch ook een beetje uit eigenbelang. Ja en? Doe je het daarom maar niet omdat je huichelachtig zou overkomen? Of als je het doet zodat je later iets terug kan verwachten. Zo is er de bank van wederdiensten. Als je maar genoeg voor anderen doet krijg je een goede naam en dan krijg je op termijn meer terug. Heel erg vanuit het voor wat hoort wat.
Ik moest er aan denken toen ik een verhaal las over zwermintelligentie en het gedrag van mieren. Mieren schijnen waterdruppels naar hun nest te brengen om de vochtbalans op peil te houden. Maar als er een andere mier dorst heeft mag die iets van die waterdruppel drinken. Hetzelfde geldt voor voedsel. Dat wordt opgeslagen in de “sociale maag”een krop die door de voorpoten en voelsprieten van zustermieren .kan worden gestimuleerd om beetjes voedsel op te braken. Nu zijn mieren zo dom en kunnen zo slecht zien dat ze dat ook doen bij parasitaire kevers die voeden ze dus ook. Toch zijn mierenkolonies complexe bouwwerken. Het gedrag om bij elkaar te drinken en eten maakt deel uit van het overdragen van “kennis”er is even contact en in dat contact wordt informatie overgedragen zoals gevaar of vindplaatsen van voedsel of water. Mieren kunnen wel gebruik maken van17 verschillende signalen.
Hier zit een mooie les in voor ons mensen. Als we maar voldoende contactmomenten hebben waar iets wordt overgedragen zijn we met elkaar in staat een betere wereld te bouwen. En contact moment is dus niet met 10.000 naar een wedstrijd kijken of naar een concert gaan. Juist even iets voor elkaar betekenen, een willekeurige daad van vriendelijkheid. Een luisterend oor kan heel heleboel in beweging zetten. Kan juist de wereld betekenen voor iemand. En je beseft je het niet eens!
Ik kreeg een site onder ogen geefmaandnovember2013 waar opgeroepen wordt om iedere dag in de maand november iets te geven. Iedere dag iets aan een ander. Een tastbaar geschenk, een helpende hand, onverdeelde aandacht of welke andere gift dan ook. Soms aan een goede bekende, soms aan een volslagen vreemde. Soms piepklein en soms wat groter. Maar altijd met volle overgave, en zonder er iets voor terug te verlangen.
Mooi zo’n actie maar alleen in november? Als je er aan mee doet wordt het misschien wel een way of life. Helemaal nieuw is dat niet want er is ook een beweging als Random of acts of kindness. Of er is de beweging gebaseert op “Pay it forward”. De Pay It Forward Foundation is een bestaande organisatie, die is opgericht in 2000, mede door het boek, Catherine Ryan Hyde, voor het uitdragen van het simpele PIF-principe en op die manier mensen bewust wil maken van de essentie van sociale verbondenheid in onze samenleving. PIF gaat uit van waarbij iedereen een goede daad moet doen voor drie mensen, die dat op hun beurt ieder weer bij drie anderen moeten doen.
Maar terug naar geefmaandnovember2013. Leuk idee ik ga er mee aan de slag. Wat en hoe ik het ga doen? Daar is de site niet echt duidelijk over en dat is ook misschien wel het mooist. Het hoeft niet in de publiciteit. Misschien blog ik er nog wel eens over misschien ook niet. Doe je mee? Om alvast je op ideeën te brengen hieronder een paar voorbeelden. Of bekijk deze video of deze pagina