Menu Sluiten

Maand: september 2011

Equinox, times they are a-changin.

Rond 21 maart of 21 september krijg ik van Kari uit Amerika altijd een mailtje: Happy Equinox. Sein voor mij dat er iets bijzonders aan de hand is. Op Equinox staat de zon loodrecht op de evenaar en schieten we de herfst in. Overal op de aarde is dag en nacht even lang. En de zon komt precies op en het oosten. Mensen hebben altijd vaste gelegenheden om te markeren dat er dingen gaan veranderen. Mijn ouders vertelden dat er na de Roder- of Zuidlaarder-, (dat  vergeet ik steeds) markt de kachel weer in de kamer geplaatst werd. Dieuwke vertelde me dat als zij weer sokken aan trek naar het werk voor haar de herfst was aangebroken en de sokken had ze laatst aan. Met seizoenen is het simpel: ieder jaar weten we wat na de zomer de herfst komt, daarna de winter. Het is alleen de vraag wat voor soort winter. 

Met de economie of stemming van mensen is dat wat anders. Iedereen voelt dat dingen aan het veranderen zijn. Op 11 september 2001  was er een kenmerkende gebeurtenis die het nodige veranderde. De onschuldige maatschappij van voor die tijd veranderde op een aantal punten.De wereld is ook platter geworden en in Afrika komen mensen op voor hun eigen toekomst. De overheid probeert Europa te redden en verstrekt leningen om schulden af te betalen. Ik heb vroeger geleerd dat je nooit moet lenen om je schulden af te betalen. 

Gemeenten krijgen meer taken maar niet het geld dat er voor nodig is. De verkoop van ontwikkelde huizenkavels en bedrijfsterreinen stagneert. Maar als de markt weer aantrekt…… hoor je wel eens. Ondertussen moeten gemeenten wel bezuinigen. Bibliotheken sluiten en musea gaan dicht. Toch worden er nog steeds grootse projecten opgestart. Het Forum, herinrichting van Dorpscentra of de aanleg van bouwterreinen het gebeurt nog steeds. De voorbeelden zijn legio. Bijna iedere gemeente heeft wel zo'n project en sommige zelfs meerdere. Het zal allemaal wel kunnen en het geld is er voor geleend en beschikbaar. Alleen is het voor eenvoudige burger niet te bevatten. De gemiddelde Nederlander voelt dat het niet klopt. De politiek draait er om heen. Mensen in de politiek die goed weten te verwoorden wat er aan schort, verlaten de politiek, moegestreden. Komende woensdag mag ik naar zo'n afscheid. Zelden heb ik iemand zo goed horen verwoorden wat er speelt. Maar de persoon kiest ervoor minder energie te stoppen in het energie slurpende apparaat dat politiek heet. Wat blijft erover na deze aderlating?

Het wachten is op het kind uit "het Kleed van de Keizer". Tot die tijd mogen de slimme kleermakers onzichtbare kleden maken. Kleden die alleen door slimme mensen gezien kunnen worden. Het kind in me zegt dat de keizer in z'n blootje loopt.

Ben ik somber of pessimistisch? Nee want er is een nieuwe maatschappij aan het ontstaan. Als we het niet meer te verwachten hebben van de overheid gaan mensen het meer en meer zelf doen. Er is meer dan voldoende energie bleek wel uit de verkiezing van het leukste dorp van Groningen. Iets wat bij alle 14 finalisten speelde. Daar ligt de kracht. Want waarom zou dat in de rest van de dorpen ontbreken die zaten misschien niet in de finale maar ook daar wonen betrokken mensen.

Zelforganisatie en de kunst van loslaten

Inmiddels is het ruim een week geleden dat we als Zevenhuizen "het Leukste dorp van Groningen" werden. We zijn er in geslaagd de meeste stemmen te krijgen. Daarmee werden we "het leukste dorp". Eigenlijk is de titel "dorp dat de meeste stemmen wist te verzamelen". Want dat is waar het om ging. Zoveel mogelijk mensen te vragen on Zevenhuizen te stemmen.

Daarnaast zijn er heel veel dingen gebeurd in het dorp die er voor zorgden dat  het herkenbaar was dat we een actief dorp zijn. En dat zijn we. Mooi is ons dorp niet. Daar kunnen we eerlijk in zijn. 

Maar Zevenhuizen is wel een dorp waar veel gebeurd en waar mensen betrokken zijn. Na ruim een week komen nog steeds de felicitaties binnen en talloze malen ben ik er op aangesproken: gefeliciteerd. Als het een dorpsgenoot was is het steevaste antwoord: dank je en jij ook!  De felicitaties van iemand van buiten het dorp voelen ongemakkelijker want ja ik heb er veel aan gedaan maar misschien nog wel meer gelaten. 

Heel veel initiatieven zijn uitgevoerd door mensen die het plan hadden bedacht. Monique en ik als ambassadeurs hebben ons daar niet mee bemoeid. Eigenlijk hebben niets gedaan. En toch hadden we het druk met mensen te woord staan en zo nu en dan informatie te verstrekken. Geen informatie vanuit een masterplan (dat er niet was) maar informatie over wie waar mee bezig was. 

Dat geeft je wel een ongemakkelijk gevoel, eigenlijk heb je niets gedaan en toch wordt je gefeliciteerd alsof je een grote prestatie hebt verricht. En als iemand het heeft verdiend dan zijn het alle mensen die zich ergens hebben voor ingezet. Soms op de voorgrond en heel veel op de achtergrond.  Dat voert te ver om dat steeds uit te leggen en dus neem je de felicitaties maar in ontvangst.

We hebben dus veel dingen daar gelaten waar ook de initiatiefnemers waren. Steeds uitleggen dat mensen de ruime hadden om het zelf te doen: het versieren van de straat. het opruimen van de straat, de catering, entertainment voor de webcam, het invullen van de wensen. We hebben ons er nauwelijks mee bemoeid. Aan dat principe hebben we vastgehouden. We zagen op 24 juni al dat het leefde bij de inwoners die kwamen spontaan bij de uitreiking van het certificaat van de finaleprijs en er was een leuke sfeer. We zagen dat het goed kwam. OK we zijn als dorp wel altijd heel erg laat. Op het allerlaatst komen de bewoners in actie. Daar wordt je erg onrustig van komt dit wel goed? Het komt altijd goed! De opbouw en versieren van de tent de avond voor het bezoek van RTV Noord was zo'n voorbeeld. Om 7 uur stonden we met 2 man te kijken.  We hadden een paar mensen gevraagd om te helpen. Later op die avond liepen er wel 40 rond. Met hun eigen spullen en ideeen. Loslaten, het komt altijd goed.

HLDVG hoe het ging.

Het zit erop, de verkiezing tot "Het leukste dorp van Groningen". Ons dorp mag die titel sinds vrijdag voeren. Wat een verschrikkelijk leuk traject. We hebben 13 andere leuke dorpen leren kennen en we zijn als dorp nog hechter geworden. Het was geen verkiezing van mooiste dorp want dat zijn we niet. Dus al die bussen met Duitse toeristen zullen vertwijfelt weer vertrekken. Want "Alleen met het hart kun je goed zien. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar." Een citaat uit de kleine prins is hier echt op zijn plaats. De schoonheid zit van binnen. Het gaat over mensen. Niet dat die beter of slechter zijn maar om hoe ze elkaar weten te vinden. Dat is niet iets van de laatste jaren. Ik kwam een citaat tegen uit een boekje van meester Reijntjes die veel goeds voor Zevenhuizen heeft gedaan. Hij schrijft in 1901 in zijn boekje "Voorheen en Thans.: De bevolking van ons dorp is tweeerlei. De veenarbeiders vormen het kenmerkende, de landbouwers echter het voornaamste deel van ons dorp. Wij willen terstond opmerken, dat er vermoedelijk in onze geheele provincie geen dorp is waar minder verschil van stand is te bespeuren

Ruim 100 jaar later geldt dat nog steeds en ik denk dat daar ook een kern van het succes in zit. De spontaniteit waarmee dingen werden opgepakt. Het barstte van de groepjes die dingen oppakten. Van promoclip tot de wensdag voor ouderen, de klompenlopers voor 7huizen Zuid-Holland, de promotieteams, het promotie koor die een nieuwe versie van "Zeuvmhuzen ik hol van dij"opnamen, de versier ploegen, de catering club. En dan nog al die mensen die onzichtbaar voor het oog  dingen deden. Mensen die spontaan een dag vrij namen om even te helpen, de oudere mensen die met een soort van vasthoudendheid stemmen verzamelden. 

Er was geen centrale commissie. Er is nooit vergaderd over de aanpak de strategie. Iedereen deed maar wat zo leek het wel. Vaak op het allerlaatste moment. Als het dan gebeurde dan ging het vanzelf. Degenen die die klus oppakten waren overtuigd van het nut en de urgentie en het kwam altijd goed. Misschien anders dan als men tijd had gehad of er iets langer over had nagedacht. Niet iedereen was hier gelukkig mee. Er zijn mensen die graag met duidelijke afspraken werken en houden van overzicht en een gestructureerde aanpak. En soms is dat ook absolute noodzaak. De promoclip kon alleen zo succesvol zijn omdat er een strakke planning aan ten grondslag lag. Dat was met "go with the flow aanpak" nooit gelukt. Ook de wensdag voor ouderen werd gedegen aangepakt. Daar werkten we met gedeelde documenten via Google Docs. Evenals het tellen van de stemmen die werden ook geteld via Google docs. Een groep is druk aan het tellen geslagen en zo hadden we op de finaledag 26.000 stemmen in beeld. Monnikenwerk. Maar wel representatief voor het verloop van de verkiezing. We wisten dat we een goede kans maakten. Geweldig als dat dan uitkomt. De ontlading. Het feest erna. We hebben als dorp met 2800 inwoners in totaal 7600 stemmen verzameld. Dat kan je alleen bereiken met veel geld en slimme marketing technieken of je laat het over aan de inwoners en vertrouwt op de betrokkenheid en passie van de inwoners en oud inwoners. Dat waren de ambassadeurs. Zonder het te beseffen hebben we een vorm van crowd sourcing toegepast.

Zelforganisatie past prima in Zevenhuizen dat had meester Reijntjes in 1901 al in de gaten toen hij schreef in Voorheen en Thans: Ondertusschen waren de bewoners van Zevenhuizen mannen van "Selfhelp". Misschien moet daar nog wel één toevoeging bij komen: vlak de vrouwen ook niet uit.

Een aardig overzicht is nog te vinden op de site van de verkiezing van het leukste dorp: http://www.ldvg.nl

Een "spannende finale" van #hldvg

We zitten als dorp Zevenhuizen in de eindstrijd van de verkiezing van het leukste dorp van Groningen. Een geweldig leuke verkiezing. 167 dorpen deden in de 1e ronde mee. Een groot succes. De organisatie (Dagblad van het Noorden en RTV Noord hadden nooit verwacht dat zoveel dorpen zich zouden aanmelden. En meer nog, ze hadden nooit verwacht dat het zo zou gaan leven. Inmiddels is de finale ronde gaande waar 14 dorpen op gaan voor de titel: "leukste dorp". Net als zoveel dingen zijn er 2 benaderingswijzen (en natuurlijk een mengvorm) Je gaat voor het doel, zoveel mogelijk stemmen halen koste wat kost. Andere dorpen kiezen voor de opvatting dat de weg het doel is. Oftewel de verkiezing en alles wat er mee verbonden is is een mooie gelegenheid om je als dorp te tonen en tegelijkertijd heeft dat tot effect dat men gaat samenwerken er ontstaat trots op het dorp (meer nog dan voorheen). En daarbij komt dat veel dorpen zich de rug rechten omdat veel gemeenten het mes zetten in de voorzieningen. Iets wat absoluut meespeelt. Door die bril gekeken gaat het om veel meer dan de simpele verkiezing.

Inmiddels is het al zover gekomen dat een dorp voor €145,- aan waardebonnen uitgeeft als er maar op dat dorp wordt gestemd. Met behulp van een pagina grote advertentie in de huis aan huis bladen word deze ruil aangekondigd. Aangekondigd want de bonnen kunnen pas worden ingewisseld na de finale verkiezing op 9 september. Dat is trouwens nergens te lezen. Er waren al geuiden te lezen op de verkiezingssite "Maar wat gebeurt er als jullie gediskwalificeerd worden. (wat ik trouwens niet hoop met deze geweldige actie?"  Een goeie vraag. Het antwoord is er niet te lezen en de vraag is inmiddels van de site gehaald. 

Marketing technisch is het een geweldige vondst, knap bedacht. Er is veel bewondering voor de actie. Maar er zijn ook andere geluiden te horen. Het is maar een verkiezing van het leukste dorp en dat doe je toch niet zo? Nog iets formeler: het is niet ethisch het is het kopen van stemmen. Het lijken wel 2 werelden. Het dorp Spijk bijvoorbeeld was als eerste aan de beurt om RTV Noord te ontvangen. Ze hadden er veel werk van gehad het zag er allemaal keurig uit, Spijkerbroeken rond de kerk en een gezamenlijke maaltijd gemaakt door dorpsbewoners. Het was te zien dat de bewoners er werk op hadden gedaan. Het was te merken dat een heel groot deel van Spijk zich had ingezet. Spijk met recht een leuk dorp.  En zo volgden nog veel meer dorpen.

Maar de stemmen koop actie heeft het aardig verstoord. Veel van de overige dorpen vinden het maar niks (is mijn voorzichtige conclusie).  Het doet me een beetje denken aan een groep kinderen die zich moeten vermaken in de zandbak, Ze gaan druk aan de gang om huisjes te maken wegen aan te leggen. Opeens komt een van de kinderen op het idee met zijn crossfiets dwars door alles heen te crossen en hij weet ook nog mooie jumps te maken. Hij heeft er zichtbaar plezier van. Uiteindelijk voldeed hij keurig aan het verzoek zich te vermaken in de zandbak. 

Ik moet er aan denken omdat de drijvende krachten achter de acties van het dorp in kwestie zich ook profileren als kwajongens. Ze geven zelf aan de grenzen op te zoeken. Dat ze minder populair bij andere dorpen zijn schijnt hun niet te deren. Hoewel er uit hun eigen dorp ook geluiden komen het absoluut niet eens te zijn met de acties. Boeiend om te zien hoe zich dit verder ontwikkelt.

Ik blijf wel zitten met één vraag / zorg. De komende vrijdag is de uitslag van de verkiezing van het leukste dorp tijdens een live uitzending van RTV Noord. Daar zijn een kleine 800 mensen uit de 14 dorpen bij aanwezig. Als ik de stemming goed peil komt er zeker geen applaus als het dorp van "de kwajongens" wint. Er zou best wel een afkeurend geluid kunnen klinken. Daar sta je dan als leuk dorp. Op zich zou dat een smet zijn op een verder fantastisch traject waar duizenden mensen zich voor hebben ingezet en daarvan hebben genoten. Het is ook nog eens een rechtstreekse uitzending. Ik denk dat RTV noord kromme tenen krijgt bij zo'n scenario. Het gaat niet alleen om de registratie maar ook nog eens om de organisatie van het geheel en die ligt bij dezelfde RTV Noord en het Dagblad van he Noorden.

We zullen het allemaal meemaken komende vrijdag.