‘Het is moeilijk met de kalkoen het kerstdiner te bespreken’ is een spreekwoord wat nog wel eens wordt aangehaald bij outsourcingstrajecten. Je weet een ding zeker als je het kerstmenu met de kalkoen bespreekt dan krijg je kip op het menu, vis of vegetarisch maar geen kalkoen.
De moraal van het verhaal is duidelijk, als je functies wilt uitbesteden dan moet je niet met de afdeling of de manager van die afdeling overleggen maar met de managers erboven. Daar zit gelijk een spanningsveld want wie hebben het meest verstand van de uit te besteden processen?? Juist, de mensen die het werk doen. De afgelopen dagen zag en hoorde ik een paar van die situaties. Soms is het te gek voor woorden. Zie je eens een prachtige oplossing, ga je op bezoek bij mensen die het toch zouden moeten begrijpen wat voor een prachtig plan het is en dan is er opeens een negatieve reactie.
Ik hoorde een verhaal van een initiatief om de milieuvervuiling in een bepaald gebied te kunnen meten. Het plan werd met veel enthousiasme gepresenteerd bij een overheidsorganisatie en vervolgens was de reactie: maar dat willen we helemaal niet weten want zodra we weten wat de vervuiling is moeten we er ook iets aan doen. We krijgen een slechte naam en wat gaat dat allemaal dan wel niet kosten?
Terwijl outsourcing op zich natuurlijk helemaal niet slecht hoeft te zijn. Daar heb ik hele mooie voorbeelden van gezien. Het uitbesteden van de portiers functie bij KPN in het verleden was er zo een. Portiers bij het toenmalig telefoondistrict bungelden er maar wat bij. Er waren 8 portiers als ik me het goed herinner en de rest van de organisatie vond ze maar lastig. Toen ze werden geoutsourced (verkocht) aan een bewakingsfirma troffen ze bij de nieuwe werkgever collega’s aan die hetzelfde vak uitoefenden en dezelfde taal spraken. (sleutel beheer, het bijhouden van een logboek, brand- en sluit rondes, protocol van overdracht), etc. Ik herinner me dat een aantal portiers dat als een verademing beschouwden. Wel een min puntje het salaris was wel lager.
Uitbesteden kan ook kwaliteitsvoordeel opleveren. Immers heeft de insourcende partij veel specialistische kennis van de materie. door schaalgrootte kan het ook financieel voordeel opleveren. Met name dat laatste is vaak een argument voor uitbesteding. Dat kan ook doorslaan. Jaren gelden sprak ik met een manager die was aanwezig geweest bij het uitbesteden van kabel werkzaamheden. Hij was gewoon kwaad. “Hebben ze een prijs bedongen die helemaal niet kan” brieste hij. Voor dat geld kan je geen kabels leggen en lassen maken. Ik zie de bui al hangen. De kabels worden te ondiep gelegd en schoolverlaters worden op las klussen gezet. Want voor dat tarief krijg je geen goede lassers. Dat zullen we de komende jaren merken in het aantal kabel storingen en lekke lassen. Betalen we toch nog het volle pond.
Uitbesteding is ook aan de orde van de dag in IT land. In veel gevallen geldt hier hetzelfde: de IT-ers die over gaan komen bij een organisatie die automatisering als kernactiviteit hebben. Ze treffen er vakbroeders. Maar als de afspraken grotendeels gebaseerd zijn op prijs, dan komen de problemen later.
Sinds een jaar zit ik in de vereniging voor Dorpsbelangen “Door Eendracht Sterk” DES. In die hoedanigheid kom je regelmatig in gesprek met de gemeente. Zaken over dorpsvernieuwing, het Horeca convenant (overlast door uitgaande jeugd), nieuwe sportvoorzieningen in het Dorp, de zandtransporten door het dorp omdat een naburige gemeente (waar de zandafgraving ligt) het transport niet meer over hun grondgebied wil en de Regiovisie.
Dit laatste is de opdracht aan de gemeente Noordenveld en Leek om tot 2020 een aantal van 5300 woningen te bouwen. De 10 jaar daarop komen er nog eens 1590 bij. In totaal dus iets minder dan 7000. Dat alles moet volgens de brochure er toe leiden dat er een brug gevormd wordt tussen Groningen en Drachten.
Gisteravond mochten we in het gemeentehuis in Roden mee komen praten. Er waren een kleine 80 mensen aanwezig. Met het boekje van de intensieve menshouderij vers in het geheugen was dat een boeiende bijeenkomst. Ik heb me wel een beetje zitten te ergeren aan de knullige aanpak. De informatievoorziening vooraf was ronduit slecht. Dat kan aan de overdracht van taken bij DES liggen maar ik zag heel veel mensen aanwezig met lege handen. De uitnodigingsbrief gaf geen enkel houvast. Het programma bestond letterlijk uit de punten:
– Opening (kaders van het gesprek, de vraagstelling, indeling in groepen);
– Werken in Groepen;
– Rapportage vanuit de groepen;
– Interview stuurgroepleden over de resultaten
– Sluiting
Tot mijn verbazing werd er een full color brochure uitgereikt met de opdracht, de kernkwaliteiten keurig beschreven. Waarom was die niet toegestuurd met de uitnodiging? Nu zaten heel veel mensen er als schapen bij. Er werd heel nadrukkelijk gezegd dat we het niet mochten hebben over de opdracht en het aantal.
In de groepsdiscussie viel het gelijk op dat de professionals die het dagelijks werk hebben van deze materie de rapporten paraat hadden. Ze lieten niet het achterste van de tong zien. De aanwezige persoon van de Provincie was heel stellig en informatief. De milieubeweging was heel dominant aanwezig maar gaf ook wel aan, “ik zit er niet goed in maar ik heb deze boodschap meegekregen“. Toch werd de discussie wel door die persoon gedomineerd.
De plenaire terugkoppeling was een ramp. De mening van de delegatie van Zevenhuizen werd verwoord met “Zevenhuizen wil minder woningen maar er zijn er ook die willen meer. Ze zijn het niet eens”. Terwijl onze mening veel genuanceerder was. De handelsvereniging is voorstander van stevige groei. De inwoners voor een beperkte groei en natuurlijk zijn dit gemiddelden.
Het was niet de setting om dat in de plenaire setting te corrigeren. En dat bleek later toen er deelnemers van een discussiegroep de mening niet goed verwoord vonden. Ze moesten bijna schreeuwen om aandacht te krijgen en de “avondvoorzitter” ging met tegenzin naar dat groepje. En hij wilde ze aanvankelijk niet het woord geven. Bijna komisch om te zien maar hoe belangrijk het is bleek vanmorgen. Het dagblad kopte met een artikel “Oostwold wil meer huizen, Zevenhuizen minder“.
De aanwezige bestuurders prezen de open setting en de goede discussies. Maar een lid van de stuurgroep liet zelf commotie ontstaan door te roepen van “Dat onderwerp heb ik helemaal geen verstand maar wat daar gezegd werd, is volstrekt Kul”. En later herhaalde hij dat nog eens. Ik moest opeens denken aan mijn eerste artikel over de menshouderij waar managers hun personeel uit scholden en met vloeken aan het werk probeerden te krijgen. Nu ken ik het bestuursgroeplid niet persoonlijk, dat zal hij vast niet doen. Maar zijn opmerking was voor mij wel een dissonant in een toch wel informatieve bijeenkomst.
Het venijn zat in de staart toen Ben Plandsoen nog even terugkwam op een opmerking over sociale cohesie. Verdikke is het me weer gebeurd. Natuurlijk gaat het niet (alleen) om huizen wegen en bomen. Het gaat om de leefbaarheid. De opmerking over het recreatief ommetje is me ook blijven hangen. Dat mag niet ten koste gaan van het Mensinge want dat wordt nu al platgelopen. Een rondje van 3 a 4 kilometer is voldoende Hmmm een hele verbetering van Intensieve menshouderij naar scharrelmensen.
Oh ja en wat ook leuk is: Leek en Roden krijgen beiden een ICT kern. Ik ben benieuwd waar dat op gebaseerd is.
Zondagmorgen; in de tuin met de laptop op schoot, uiteindelijk heet hij daarom ook laptop. De hond ligt tevreden in de zon aan mijn voeten en de vogeltjes kwetteren in de bomen. Op internet twittert het er ook lustig op los iemand klaagt dat zij Apple stuk is en ergens anders heeft iemand vis besteld in een restaurant. Kortom de wereld komt binnen bij ons in de tuin. Gisteren heb ik even gekeken op www.twittervision.com. Fantastisch. Hier zie je dat de wereld plat aan het worden is. De opmerkingen schieten over het beeld. Met de 3D variant is het nog leuker .
Wat je allemaal met Twitter kunt? Ik weet het niet! Maar langzamerhand heb ik wel het gevoel dat het wel eens een voorbode kan zijn van een globale verandering.
Mensen weten elkaar steeds beter te vinden ze kunnen steeds gemakkelijker ideeën uitwisselen. Ik ben benieuwd wie die Twitter gebruikers zijn. Het zou wel eens de Creatieve Klasse kunnen zijn. De mensen die zich niet laten vangen in de netten van de intensieve menshouderij. Ik heb in het verleden die term al eens eerder gebruikt. Het komt uit het boek van Jaap Peters die de vergelijking trekt tussende intensieve veehouderij en de praktijken in een grote beursgenoteerde onderneming die geleid wordt door mensen die allemaal dezelfde wijze van handelen hebben, gedreven door aandeelshouder tevredenheid en winstmaximalisatie. Veel van de managers hebben allemaal dezelfde studie gedaan: MBA.
Ik kreeg het boek recentelijk in handen (want ik had het nog steeds niet gelezen). Nu staat er goed in verwoord wat ik al jaren voel. Volgens Jaap Peters is er een bovenlaag (management) die handelt volgens een afbeelding van de werkelijkheid gebaseerd op cijfers en abstracte modellen. Die modellen worden toegepast in het bedrijfsleven, zorg, onderwijs en overheid. Topmanagers hebben vaak geen enkele verwantschap met de werkvloer. Sterker nog als je hogerop wilt in de organisatie dan is kennis van de praktijk alleen maar een nadeel. Wil je niet mee in die ratrace dan blijf je in de schaduw van de organisatie (net als onze hond die inmiddels onder mijn stoel is gaan liggen). Je doet je ding en om 5 uur naar huis. Ik kan iedereen het boek aanbevelen. Het lijkt me leuk om eens een boom op te zetten met Jaap Peters. Als boerenzoon herken ik als geen ander de parallel. Thuis was vroeger voerderconversie een begrip. Hoeveel kilo voer is nodig om een mestvarken één kilo te laten groeien in gewicht? In het bedrijfsleven heet dat declarabiliteit.
Laatst hoorde ik van een bedrijf wat veel investeert in de scholing en ontwikkeling van mensen. Toch was er een hoog personeelsverloop! De voorlopige conclusie was dat als mensen zicht hebben op hun sterke punten, ze kiezen om het voor zichzelf te doen. Beter dan voor een baas die als het knijpt toch mensen op een klus proberen te krijgen die het best renderen. Blijkbaar zijn mensen bereid de stap te maken als ze de kansen zien en voldoende onvrede hebben met de huidige situatie.
Hoe past web 2.0 hier in? De nieuwe technieken stellen mensen in staat samen te werken over organisatie grenzen heen, zelfs over landsgrenzen heen. Twitter is hier een heel mooi voorbeeld van. Maar ook samen werken aan documenten (Google docs of Zoho) Samen brainstormen met Mindmeister, even kletsen via Twitter, chatten of als het allemaal wat te vrijblijvend is dingen voor elkaar krijgen via een GTD (Get Things Done) tool. En als al dat virtuele CoWorken echt aanslaat dan doen we dat natuurlijk in een inspirerende CoWorking omgeving in niet meer in een saai kantoor.
De nieuwe generatie kent deze tools, gebruikt zeen zal ze ook willen in de werkomgeving. Maar voor ERP systemen dit ondersteunen of het zicht baar te maken is via de Business Balance Scorecard? Microsoft probeert het aan de praat te krijgen met behulp van Sharepoint en wil Web2.0 bedrijven overnemen. Hier is het laatste woord nog niet over gesproken.
Gisteren (zaterdag) was het een dag van werken in de tuin, spitten en als het regende even surfen naar verhalen. Ik heb nog lang niet alle bijdragen op www.ted.com gezien. dus daar een paar van gekeken en daarnaast de documentaire “le campagne du net” gezien. Een documentaire over de invloed van nieuwe media op de laatste Franse verkiezingen. Zeer indrukwekkend. Zover zijn we in Nederland nog lang niet. Maar we hebben ook niet zoveel onrust in de maatschappij. Wij worden nog in slaap gesust door de traditionele media. Ik moest bij het zien van de documentaire denken aan de discussie die ik een poos geleden had over de rol van het Dagblad van het Noorden. (zie ook 23 maart 2005)
Met de vergrijzing is er nog wel een rol voor ze weggelegd. Maar die is wel aan het afnemen. Gelukkig wordt het Dagblad door Elsevier genoemd als meest innovatieve krant. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over de rest.
Ik ben benieuwd hoe het dagblad schrijft over het Eurovisie Songfestival. Op dit moment is er nog niets over te lezen op hun site. Waarschijnlijk zal het gaan over de oneerlijke gang van zaken. Over hoe de Oost-Europese landen elkaar de bal toe spelen. Over hoe slecht de kwaliteit van de inzendingen wel niet was en dat er een nieuwe manier van stemmen moet komen.
Het zou me niet verbazen dat er een beweging is geweest net als bij de verkiezingen in Frankrijk die er een rol in heeft gespeeld. Het mobiliseren van grote groepen mensen om invloed te krijgen. En dat mobiliseren kan door heel Europa gebeuren. Dus ook de Pool die in ons land voor weinig geld wordt ingehuurd. (en voor hem veel geld).
Het is een signaal wat we niet mogen negeren.
De aarde is plat aan het worden. Ik denk dat in veel bladen in Oost Europa het de voorpagina haalt. Ik vermoed dat het bij ons op pagina 3 komt en hooguit in de commentaren. Ik ben benieuwd naar de strekking.
Natuurlijk zit Chili nog in mijn hoofd. Als ik deze ontwikkelingen plaats in de omgeving van Santiago, een stad met 4,7 miljoen inwoners, dan is een ding duidelijk. Die mensen willen verder komen in de wereld (wat dat dan ook maar is). Ze zullen alles aangrijpen om hun invloed te laten gelden. Als je kijkt door die ogen naar Het Eurovisie Song festival dan kunnen we weer echt meedoen als de wereld een nog een stuk platter is geworden.
Sinds geruime tijd ben ik me aan het verdiepen in het profileren van mensen. Via Frankwatching kwam ik op het spoor van Personal DNA. De afgelopen periode ben ik veel testen tegen gekomen. Veel van die testen zijn veel meerkeuze vragen op een rij. Bij personal DNA hebben ze het gedaan met web 2.0 technieken. Heel leuk om te doen en op een glijdende schaal. Dus niet nadenken of het een 7 of 8 is maar een schuifje intuïtief neer te zetten. Ik hoor de tegenstanders al roepen dan wordt er gemakkelijker zomaar iets ingevuld. Dat zou kunnen maar in mijn persoonlijkheids DNA kan ik me redelijk vinden (mijn empathie had ik hoger verwacht). Maar als ik de vragen terug lees zal het wel te herleiden zijn. In ieder geval levert het een leuk gekleurd staafje op. En ik schijn volgens die test een animated leader te zijn. Hmm dat zou ik zelf niet verzonnen hebben. Maar voor diegene die me nog niet kennen, g maar eens met de muis over de gekleurde vakjes, dan staat er dat ik in ieder geval enthousiast ben, de rest wijst dan van zelf.
Inmiddels heb ik een aantal van dit soort testen gemaakt en ik geloof er heilig in dat dit soort testen in de toekomst vaker gebruikt gaan worden. De arbeidsmarkt is volop in beweging. Ik hoorde dat IBM in India 40.000 ICT gaat aannemen. Dat is niet meer te doen via een intake door een HRM medewerker. Ook in Nederland nemen deze testen steeds meer opgang. Laatst was er een warenhuis die filiaal managers zocht. Op de vacature kwamen 4000 kandidaten. In het verleden werd er dan een selectie uitgevoerd op grond van een duidelijk handschrift, een scheef geplakte postzegel of verkeerd taalgebruik. Dit alles om de hoeveelheid maar behapbaar te krijgen.
Tegenwoordig is zijn daar online vragenlijsten voor die een redelijk beeld geven van de kandidaat. Zo kan er een top 20 gemaakt worden. Grote kans dat dit goede kandidaten zijn. Natuurlijk kunnen er ook goede kandidaten afvallen maar de kans erop is groter dan via een methodiek van scheef geplakte postzegels.
Ik las ergens dat er komende woensdag in de gemeenteraad van Groningen gesproken wordt over een aanpak om allochtonen sneller aan een baan te helpen. De eerst van de 18 concrete maatregelen gaat over de inzet van cultuurneutrale diagnose en assessment-instrumenten. Dat het met de huidige stand van techniek mogelijk is lijkt me duidelijk. Alleen blijft het interpreteren van de gegevens mensenwerk en daar komt dan ook gelijk het niet neutrale. Een poos geleden waren we bezig ICT-ers op die manier in kaart te brengen. Toen was het waarschijnlijk wat te vroeg. misschien is hier een combinatie te maken. De testen zijn er in alle soorten en maten.