Menu Sluiten

Maand: april 2008

Digitaal lintje

Het loopt weer tegen Koninginnedag en de lintjesregen is weer neergedaald. Ieder jaar worden mensen weer in het zonnetje gezet voor hun bewezen diensten. Een prachtig mooi iets want zeker in de lagere gangen zie je mensen die soms al jaren lang belangeloos zich inzetten voor allerlei vrijwilligerswerk. Hoe hoger je komt des te minder waarde er voor mijn gevoel er in dat lintje zit. Ministers, burgemeesters, ambtenaren die het 40 jaar hebben volgehouden, zangers of andere bekendheden. De laatsten hebben vaak al lang in de schijnwerpers gestaan. Voor mijn gevoel hebben die voldoende beloning gehad. Vaak maken ze zich ook op een andere manier verdienstelijk voor de maatschappij maar heel erg van onder de indruk ben ik niet. Maar misschien heb ik het beeld niet compleet.
Nu is een van de leuke dingen dat je niet een lintje voor jezelf kan aanvragen. Dat moet door andere gebeuren en er is een goede screening of de persoon wel zo’n bijdrage aan de maatschappij heeft geleverd.
Nu is er online ook iets aan de gang met online reputatie. Je kunt anderen vagen wat ze van je vinden: “ik vind je lief hoe vind je mij?”. Er zijn sites waar je mensen kan uitnodigen iets over je te zeggen. www.naymz.com is zo’n site. Ik ben gisteren even bezig geweest, mij aangemeld en mensen uitgenodigd te reageren. Mijn excuses aan mensen die zo’n verzoek hebben gekregen. Achteraf voelt het niet goed.
Nu besefte ik me opeens dat het vragen naar reacties van anderen ongeveer hetzelfde is als vragen om een lintje. Eigenlijk zou er een mogelijkheid moeten zijn om mensen spontaan voor te dragen. Nou misschien wel met wat hulp maar dan niet de hulp van jezelf. Nu is het ook wel zo dat als je je aanmeldt bij www.naymz.com en er voor betaalt, je ook nog een hogere google ranking krijgt. In ieder geval boevenaan bij de zoekresultaten.
Het blijft lastig om een balans te vinden tussen gewoon je werk doen, er over vertellen, er over schreeuwen en zwaar overdrijven. Als ondernemer geef ik regelmatig presentaties over “het nieuwe werken”. Ook wel onder de titel web 2.0. Dus moet ik ook vindbaar zijn en van alles proberen anders ben ik niet geloofwaardig. Er is een uitdrukking “Be good and tell it”. Ik dacht dat het gebruikt werd in het engels maar als ik er op google kom ik alleen maar Nederlandse pagina’s tegen. Maar het geeft wel de strekking van deze blog weer.
Het wachten is op een site waar ik gewoon mensen een compliment kan geven zonder dat ze er om vragen of er iets voor terug verwachten. Misschien een leuk idee om er gewoon mee te beginnen.

Pangeaday, Groepsgevoel en Netwerken

Het mag misschien raar klinken maar actief netwerken is niet echt mijn ding. Bij grote bijeenkomsten sta ik graag een beetje afgezonderd of bij een goede vriend of kennis en dan toch voel ik me niet altijd op mijn gemak. Toch merk ik dat als je er een keer bent je verschillende mensen even spreekt. Soms zakelijk een update, soms praten over wat er te zien is. Afgelopen vrijdag was de opening van de Beatrixhaven. Ik was daar VIP gast samen met nog een paar duizend andere VIP gasten. Ik heb een tipje van de hoed van onze koningin mogen zien en een aantal mensen gesproken. Aukje was mee dus was het echt een uitje, het voelde niet als werk. Maar natuurlijk was ik er wel voor mijn werk.
Groningen Seaports is een bijzondere organisatie. Op één of andere manier weten ze mensen te binden. Trots, dat je met ze / voor ze mag werken. Nu is het ook wel bijzonder dat wonder dat zich daar voltrekt. Toen ik in Benin in Afrika was met een groep vertelde een van de medeklussers dat hij eens in zijn eentje de trein had genomen naar Rodeschool omdat hij vroeger op de lagere school gehoord had van zijn meester dat er een spoor naar Rodeschool was aangelegd om dat gebied te ontsluiten. Hij wilde dat gebied eens met zijn eigen ogen zien en was super onder de indruk van het gebied, de openheid de rust hij kon de historie voelen. Ik kon met Rob meevoelen en hoewel ik uit een ander deel van Groningen kom voel ik me met dat gebied verwant.
Wat is dat toch een boeiend iets; groepsgevoel. Je kunt je in een een groepje van 4 hopeloos alleen voelen en blijkbaar in een groep van 2500 samen. Er lopen stadions vol rond een thema rood, een begrafenis of een optreden van een artiest. Ik kreeg via de mail een oproep van www.ted.com om op 10 mei te kijken naar Pangea Day. Regelmatige lezers weten dat ik fan ben van TED. Dus even gezocht wat [[wikipedia:Pangea]] is. (wist ik niet shame on me 🙂 ) Pangea staat voor de heelheid van de aarde, de aarde als een continent zoals het ooit was (vrij naar Jan Hut) Op Ted zijn filmpjes te zien. Vaak wetenschappelijk, soms artistiek maar altijd maatschappelijk relevant. Pangeaday stelt de vraag of met filmpjes de wereld te veranderen is. Dat belooft dus wat.
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=JxhRukX-vAw&feature=user]
Het advies is om met een groep te kijken. Er is te zien daar waar op de wereld bijeenkomsten zijn. Het kan gaan om een huiskamer vertoning maar ook om theaters. Nederland staat er nog maar schamel op.
In Emmen kan ik ergens terecht. Ik wil wel een zaal regelen en de verbinding maar dan moeten er wel mensen zijn. Dus wie heeft iets met de wereld en wil op 10 mei meekijken naar de rest van de wereld en zich verbonden voelen?
Twijfel je nog? Het volgende filmpje geeft iets ingetogener de bedoeling aan.
[youtube:http://www.youtube.com/watch?v=Pl3xHIsvF9o]
Heb je belangstelling dan kan je hieronder reageren.

Banen en nog eens banen

image_109.jpgDe afgelopen week was er in het kader van de branche weken de ICT arbeidsmarkt georganiseerd door het CWI en het ICT platform. Dit hadden we al langer op het verlanglijstje staan. Uiteindelijk is het CWI door de loop van de jaren een partner geweest van het ICT platform. Ik kon slecht inschatten wat de belangstelling zou zijn. Er waren 15 bedrijven die zich hadden aangemeld om voor het “gigantische bedrag” van € 100 een stand te hebben. Sommige bedrijven konden (of wilden) niet meedoen maar stuurden wel een recruiter die er vrij rondliep…..
Toen ik rond 4 uur aankwam was het een lekker drukke bedoening, volop gesprekken en er was een verschrikkelijk leuke sfeer. Die drukte was er al vanaf 2 uur hoorde ik. Het was dus een zeer geslaagde actie. Er was een bedrijf wat met 30 CV’s weg ging. Het blijft natuurlijk altijd de vraag hoeveel mensen echt een baan er door krijgen maar gelet op de reakties echt geslaagd.
De afgelopen week haalde mijn oude werkgever Atos Origin het Dagblad van het Noorden doordat de werknemers gingen staken voor een betere CAO. Uniek voor de IT branche stond er in het dagblad want Atos Origin schijnt het enige bedrijf te zijn met een eigen CAO. Onder de kreet “boter bij de Vis, NU” gingen mijn oud collega’s de staat op. Het was wel leuk om te zien dat het voor het gebouw plaats vond waar mijn laatste werkplek was. Eemsgolaan 5. Verder was er te lezen dat er achter de ramen van de 3e verdieping managers te zien waren (volgen de krant) die tijdens de staking ook niet al te veel staken.jpgwerk verrichten. Nu is het wel erg toevallig dat het gaat om de derde verdieping waar mijn flexplek zich ergens bevond en inderdaad zat de baas van mijn baas zoals dat zo mooi heet aan de wegkant . Dus de krant is op dat punt goed ingelicht. Een beetje een wrang detail dat er juist een spandoek hangt van “Succesvol in regio Noord, gewoon een kwestie van de juiste mensen”.
Maar als de krant goed is ingelicht dan maak ik me wel zorgen want er staat te lezen dat er 1300 Noordelijke ATOS medewerkers zijn. Oei dat waren er een paar jaar geleden nog ruim 1900. Het kan zijn dat de krant mis is maar ik kan me van mijn laatste maanden herinneren dat er een groep mensen uit India rondliep. Die waren over om kennis op te doen om daarna het werk mee te nemen naar India het zogenaamde Offshoring. Even Googlen leert dat Atos Origin India vorig jaar aankondigde dat ze in India binnen 3 jaar willen groeien van 1500 naar 5000 medewerkers. En India is niet het enige land waar Atos Origin werk naar toe brengt. Volgens datzelfde artikel heeft Atos Origin ook offshore locaties in Brazilie, China en Marokko.
Ik hoop dat het dagblad het mis heeft en dat zou best kunnen want er staat in het artikel dat er 900 mensen werken voor Atos Origin in Nederland, dat zal een tikfout zijn want dat waren er tot voor kort 9000. Maar helemaal gerust ben ik er niet op.

Zorg automatiseren

Als je midden in het leven staat, druk bent met je baan, besef je je vaak lang niet dat er een heel andere wereld is waar je vroeger of later mee geconfronteerd wordt. De afgelopen weken kwamen wij er mee in aanraking door de ziekte en overlijden van mijn schoonvader. De wereld staat dan even stil. Weinig contacten met de buitenwereld, even alle aandacht voor de directe omgeving. Voor de zorg om een zieke. Nu was het me al vaker opgevallen dat er heel veel inefficiëntie zit in de zorg. Maar de afgelopen weken heb ik het ook wel kunnen relativeren. Mijn schoonvader moest op 1 dag in twee verschillende ziekenhuizen zijn. Bij het tweede ziekenhuizen duurde de intake best lang en er werden de zelfde vragen weer gesteld. Dat zou efficiënter kunnen. Maar aan de andere kant is zorg niet iets om efficiënt te doen. De warmte, aandacht en zorg die mijn schoonouders mochten ervaren was erg waardevol. Het aantal bezoekjes had economisch gezien gehalveerd kunnen worden maar juist in die kleine dingen zit de meerwaarde.
Ik las dat de afgelopen week Eckart Wintzen ook is overleden. Eckart was de grondlegger van BSO. Ik had hem nog graag eens ontmoet. Op mijn afscheid kreeg ik zelfs 2 exemplaren van zijn boek Eckart’s Notes. In een van de exemplaren stond voorin geschreven: Hierbij de handleiding om van je éénmanszaak een multinational te maken….. en laat een ander het dan niet verkwanselen Dat met een knipoog naar het vervolg van BSO, dat werd later Origin en dat ging later op in Atos Origin. Als je het boek leest is er van het gedachtengoed van Eckart weinig overgebleven. Eckart is later begonnen met een centrum in San Francisco met de naam Ex’pression. In 2004 mocht ik daar een bezoek aan brengen. Daarnaast was hij ook de ontwikkelaar van de Eye-catcher een video communicatie systeem waarmee je met behulp van een camera achter een spiegel het gevoel had dat iemand je in de ogen keek als je via videoconferencing contact had. Bijna echt contact. Alleen lukt het niet om de troostende aanraking op die manier over te brengen.
De zorg automatiseren hoe langer ik er over nadenk hoe bizarder het voelt.