Menu Sluiten

Maand: februari 2005

Februari 2005

Maandag 28 Februari
Besmet
Vandaag hadden we een afspraak in Utrecht bij Media Plaza, maar door ziekte daar ging de afspraak niet door. Het griepvirus verspreidt zich. Dit weekend hoorde ik dat sommige klassen op school ook erg uitgedund zijn. Het had wel tot gevolg dat we eens een aantal zaken rustig op een rij konden zetten. Op dit moment hebben we een kleine 40 aanmeldingen voor de CeBIT. Dat houdt in dat we weer met een bus vol naar Hannover gaan.
Ook de PC op het platformkantoor begon wat te kwakkelen en tot mijn grote schrik waren de laatste updates van de anti virus software niet uitgevoerd. Snel de updates binnengehaald en bij de controle was er één bestand besmet. Dat valt dus allemaal nog wel mee, binnenkort ook maar eens met de spyware etc. aan de slag. Spam is een volgend onderwerp want inmiddels krijgen we wel heel veel bagger binnen.
Op een of andere manier doet het me steeds denken aan onze reis naar Afrika. Gezondheid was voor ons westerlingen ook een bron van zorg; voldoende drinken, niet zomaar van alles eten, zorgen dat je beschermd werd tegen malaria, deten, muskietennetten, zorgvuldig met wondjes, handen ontsmetten. Mensen die in de tropen hebben gereisd, zullen het herkennen. Het leek wel wat overdreven toch heeft meer dan de helft van de groep last gehad van diaree, overgeven en koorts. En zelfs na terugkomst werd nog een reisgenoot ziek. Er was bij hem ook nog één bestand besmet zal ik maar zeggen.

Geplaatst om 17:04 | Reageren?

Langzamerhand verdwijnt Afrika naar de herinneringen en kom ik terug in “onze wereld�. Het was een hele belevenis en een van de reisgenoten mailde me vanmorgen:
Het was een mooi afscheid op Schiphol, Grote kerels die elkaar tegen de borst aandrukken als afscheidsgroet , er is in die 14 dagen een toch een speciale band ontstaan , dat was en is mooi om te zien en te ervaren.
Tsja, de mens beschikt schijnbaar over een snel aanpassingsvermogen want de dagelijkse tredmolen draait weer op volle toeren. Er zijn momenten dat ik denk, he was ik nog maar even ver weg.
Mijn foto s zijn net ontwikkeld en vallen mij tegen . Ze geven niet de ruimte , de geuren en sfeer weer zoals ik die ervaren heb. Het zijn van de kleine plaatjes voor zo’n grote ervaring .

Mooier kan ik het niet verwoorden.
Inmiddels weer een aantal dagen achter de rug en gisteren was er een dagelijks bestuursvergadering van het platform.
Vandaag een bijzonder leuk gesprek gehad bij Frans Visser en Jon Jenkins. Rode draad is de virtuele wereld waarvan gewone stervelingen vaak geen weet hebben maar er wel degelijk is. Jon ken ik van jaren geleden toen hij ons trainde in faciliteren van groepen. Een vak apart. Dat is het al in real life (IRL) maar als je dan dat ook nog wil doen in de virtuele wereld dan wordt het pas echt complex. Nu wordt daar wel aan gewerkt, hoe kan je een groep begeleiden die niet bij elkaar aan tafel zit. Het kan dus!.
Het schijnt dat Shell een hoop kamers heeft ingericht voor videoconferencing. Maar ook zijn er andere online tools.
Zeer inspirerend en ik denk dat een volgende platformbijeenkomst daar aandacht aan wordt besteed. Frans en Jon bedankt, het maakt de terugkeer een stuk leuker!

Langzamerhand kom ik weer terug in mijn oude rol. Het project in Afrika was erg indrukwekkend, het contrast kan bijna niet groter zijn. Alleen al het temperatuurverschil van 35 graden hakt erin. Maar daarnaast het verschil in rijkdom.
We deden daar een project in een “stad� waarvoor we 45 kilometer moesten reizen over een onverharde weg. (geen zweeftreindiscussie maar behoefte aan asfalt). Kindersterfte beneden de 10 jaar van 23,8%. 12 uur per dag stroom, geen telefoon of internet.
Kom je thuis dan staan er 450 mailtjes te wachten, gisteravond naar Media Plaza geweest waar we een presentatie bijwoonden over trends in de ICT en mobiel. Het contrast kan niet groter zijn.
Er zijn maar 5 landen op de wereld armer dan Benin. En het kerven van stamkenmerken in de gezichten van kinderen, vrouwenbesnijdenis, ombrengen van baby’s die met een stuitligging geboren worden, het komt er allemaal voor. De stank in het ziekenhuis en de kinderen in het weeshuis, iets om niet te vergeten. Goed om iets te kunnen doen, al was het alleen maar opruimen en schilderen. Het maakt je nederig. Ik zal er nog wel eens op terugkomen hoewel het moeilijk in woorden is uit te drukken. Gelukkig mag ik een paar keer een presentatie geven aan belangstellenden. Dat doe ik met heel veel plezier. Een vorig project in de Dominicaanse republiek leverde ook voldoende belangstelling op, Benin was nog indrukwekkender. Mochten er mensen belangstelling hebben voor dergelijke projecten, bel of mail gerust, met liefde deel ik de ervaringen.
De achterstand van het noorden blijkt ook maar heel erg relatief.
Ik hoop volgende week weer in het ritme te komen van 2 bijdragen per week.