Etappe 15

Vlak voor het eind van 2010 liep ik de 15e etappe met Iris Meerts. Iris ken ik nog niet zo lang. De manier waarop we elkaar leerden kennen was op zijn minst bijzonder te noemen. Daarover is meer te lezen op mijn Weblog. Gelijk bij onze eerste ontmoeting nodigde ik haar uit voor een etappe Pieterpad. Ze hoefde daar geen moment over nadenken. De bedoeling was om elkaar beter te leren kennen en dat is in alle opzichten gelukt. Het was een prachtige winterdag in de Achterhoek. Ik was er op voorbereid want toen ik ’s morgen uit Groningen vertrok vroor het behoorlijk. Iris kwam uit Rotterdam en daar was het ruim boven 0 en daar had ze zich ook op gekleed. Maar het vroor de hele dag stevig met als gevolg dat het voor haar wel koud was. We begonnen met een cappuccino bij het station in Doetinchem en toen met de bus naar Zelhem. Daar begonnen we onze etappe door een prachtig winterlandschap. Er lag nog een beste laag sneeuw en de bomen waren wit van de rijp. Het was alsof we de hele dag in een kerstkaart liepen.

En waar heb je het dan zo’n dag over? Met Iris ging het overal over. Heerlijk van de hak op de tak. Al associërend van oliebollen-bakken tot politiek, onze jeugd, loopbaan en natuurlijk het terugkerend thema Zelforganisatie. Mooi om te merken dat hoewel met een zeer verschillende achtergrond we dezelfde dingen belangrijk vinden.

Precies op de helft van de route kwamen we bij een herberg waar we een heerlijk kom Erwtensoep aten. Daar hadden we ons vanaf het begin al op verheugd en dat het ook nog in een herberg was maakte voor Iris helemaal compleet. Het laatste stuk naar Braamt was net zo mooi als het eerste stuk en voor we het wisten kwam Braamt in zicht. We zagen de bus net wegrijden. Dat was balen want tussen kerst en oud en nieuw was de dienstregeling teruggebracht tot een keer per uur. Dan maar de taxi gebeld. Dat was wel een heel bijzonder telefoontje. Iris kreeg de vraag of ze een kaart had. Nee dus! Vervolgens kreeg ze de mededeling: “Dan kan ik u niet verder helpen, ik verbreek nu de verbinding”.

Daar stonden we dus aan de rand van Braamt. Dus maar geprobeerd een lift te krijgen. Gelijk stopte een auto waarvan de bestuurder Iris bleek te kennen. En de bestuurder kwam ook nog eens uit Zevenhuizen. Wat een mooi voorbeeld van synchroniciteit.

De wandeling met Iris is een prachtig mooi voorbeeld waarom ik aan “het project” ben begonnen. Een dag op stap om iemand beter te leren kennen of heerlijk bij te kletsen. Hoe mijn levenswandel er ook uit ziet, Iris is maar een telefoontje verwijderd en ik hoop dat onze wegen elkaar nog vaak kruisen.

Bij de foto’s: door de vorst en de mist hadden we beiden een prachtig wit kapsel