Menu Sluiten

Maand: mei 2014

10 jaar bloggen wat vinden jullie er van?

Over een paar dagen is het 10 jaar geleden dat ik begon te bloggen. In het begin was dat nog een beetje adhoc. Al snel kwam er een ritme in wat de laatste jaren er toe heeft geleid dat er iedere week een blog verschijnt. op 6 juni 2004 verscheen mijn eerste blog. Leuk en nu? Stoppen? Veranderen? Zo nu en dan komen er reacties en als ik kijk naar de statistieken, 3000 unieke bezoekers per maand…. toch leuk. En weinig reacties op mijn blog vertaal ik maar dat mijn verhalen niet al te schokkend zijn. Dat past ook wel een beetje bij mijn persoon, Niet direct een mening verkondigen eerst maar kijken hoe het voelt. Niet dat ik geen mening heb echt wel maar soms zijn de meningen ogenschijnlijk tegenstrijdig maar bedoelen we hetzelfde.

 

Soms jeuken me de vingers wel eens om een ongezouten te willen vertellen hoe ik er over denk. Ik kwam vandaag 2 video’s tegen die dat in zich hebben.Luid en duidelijk zo is het maar net. Dat zou ik ook gezegd kunnen hebben. Misschien moet ik de komende 10 jaar wat steviger in mijn schoenen gaan staan.


En hoe het vervolg van mijn blog? Ik hoop dat ik nu eens wat reakties krijg waarin staat wat mensen van mijn geneuzel vinden.

 

 

 

Verdwijnt "eenvoudig" werk?

Het stond gisteren op de voorkant van het dagblad: “Eenvoudig werk verdwijnt”. Het is steeds vaker te horen. door het automatiseren verdwijnen er zoveel banen dat er straks geen genoeg werk meer is voor iedereen. Het overtikken van formulieren in computersystemen is daar wel het bekendste voorbeeld van. Maar op de iets langere termijn zullen autonome auto’s er voor zorgen dat waar nu nog veel chauffeurs werk vinden dat ook gaat verdwijnen. Het eenvoudig werk in de techniek, zorg en het leger zal door robots worden overgenomen. Het lijkt soms ver weg maar toch is het al realiteit aan het worden.

 

De afgelopen week  zat ik in een gesprek over MBO opleidingen en wat  leerlingen zouden moeten leren. Nu is het onderwijs in Nederland een beetje uit de bocht gevlogen alles wordt vast gelegd in profielen. Er is precies omschreven wat er geleerd moet worden. Het lijkt er op dat leerlingen in een bepaalde mal moeten passen ze worden zo bijgeschaafd dat het past. We hadden het over een Groningse jongen die gastvrij zijn klanten hielp maar bij het afscheid “Moi” bleef zeggen. Heel erg op zijn eigen hartelijke manier. Terwijl natuurlijk “goedemiddag” in het protocol staat. Een mooi voorbeeld want eigenlijk telt die hartelijke manier zwaarder. Het gevoel wat hij er mee overbrengt kan veel meer gastvrijheid uitstralen dan het “goedenmiddag”.

 

Toen ontstond er even de discussie is die hartelijkheid wel aan te leren? We kennen allemaal wel die ene ober die onbeschoft was of juist erg hartelijk. Zelf herinner ik me nog heel goed de ober die in overleg met de kok met een oplossing kwam over iets wat niet op de kaart stond. Oprecht belangstellend vragen en meedenken. Het voelt gelijk anders. Het aanvoelen wat een klant wil en contact maken. Is dat aan te leren? Dat gaat veel verder dan het dagmenu uit het hoofd leren en het opdreunen. Of het foutloos 5 borden kunnen opdienen.  Of in de zorg het aanbrengen van zwachtels, verband  of het wassen. Dat is een vaardigheid maar ook hier is de ervaring niet alleen afhankelijk van de handeling.


De banen die zullen verdwijnen zijn de banen die ook met een apparaat kunnen worden uitgevoerd. Wat er over blijft zijn de werkzaamheden waar mens zijn een belangrijke rol speelt. Zorg, recreatie en toerisme, onderwijs, En misschien zal daar ook het eenvoudige  werk verdwijnen. Wat overblijft is werk wat (volgens het gesprek eerder deze week) niet is aan te leren. Daar ben ik het niet mee eens. Want ergens heeft dat te maken met mens zijn. En hoeveel aandacht wordt daar aan besteed in het onderwijs? Eerder deze week zette ik al de video over een Empathische Samenleving online (zie hieronder). Want misschien gaat eenvoudig werk wel verdwijnen maar er blijft nog veel over, We zullen kinderen op een andere manier moeten opleiden. Niet voor een baan die toch gaat verdwijnen. Maar meer voor een toekomst waar het aankomt op hoe we met elkaar de wereld vorm geven als mens. Dat is niet eenvoudig. Aandacht voor elkaar en dan kunnen we gelijk de opleidingsmallen vergeten en een hoop andere overbodige regelgeving.

Collectieve wijsheid

Kijkend naar mieren of naar bijen wat zijn wij mensen dan stumpers. Mieren die van die prachtige bouwwerken kunnen maken of een bijenvolk wat ook prachtige bouwwerken kunnen maken. Ze hebben een collectieve wijsheid waar we met verwondering naar kunnen kijken. Ze hebben geen briljante CEO of een visionaire leider.

 

Het gebeurt niet zo vaak dat wij als mensen bewust gebruik maken van de collectieve intelligentie. (ik denk eigenlijk nooit, hoe zou dat moeten?) We hebben als mensen iets ontwikkeld wat meer gebaseerd is op een competitiemodel. En dan ook nog op gebieden die er het minst toe doen. Wie kan het hardst lopen, Wie is er het sterkst of slimst, wie kan er het meeste geld verdienen. Vaak komen uit dit soort competities leiders voort. Die leiders krijgen aanzien en hun mening en visie wordt al snel overgedragen. Ergens hebben we bedacht dat in veel gevallen meerderheid van stemmen het beste resultaat oplevert. Er zijn ook andere manieren die toch vaak gebaseerd zijn op stemmen. Bijvoorbeeld dat iemand een veto kan uitspreken. Bijvoorbeeld bij de sociocratisch organiseren. Toch is er zoiets als slimme menigten, “The wisdom of the crowds”. Collectieve intelligentie.Maar hoe werkt dat?

 

Gisteren was ik bij de bijeenkomst van de Dali Lama. Een happening in Rotterdam waar 10.000 mensen kwamen luisteren naar de wijsheid van de geestelijk leider van Tibet. Heel veel wijze woorden. Mooi was de oproep toe te werken naar een seculiere maatschappij. Niet een maatschappij anti religie maar een maatschappij waarin er niet één zaligmakende religie is. En zeker niet waar de religieuze instituties macht hebben. Meer uitgaand van universele waarden die in iedere religie terug te vinden zijn liefde, verbondenheid, compassie etc.  

 

Zijne heiligheid is ook maar mens want hoe hij Erica Terpstra neerzette en ook de vertaalster toesprak was niet echt respectvol. Het duidelijkst kwam het aan de orde toen de vertaalster de opmerkingen van de Dalai Lama over het postuur van Erica Terpstra moest vertalen en er zichtbaar door van haar stuk was. Het werd overduidelijk voor mij wie daar het best meester over zichzelf was. Dat was niet de Dalai Lama. Bewonderenswaardig was hoe ze de vertaling gedurende de hele dag deed.

 

Er was de mogelijkheid om vragen te stellen. Een vraag was als we nu met 10.000 mensen tegelijkertijd mediteren en bidden om wereldvrede zou dat helpen? Het antwoord was “het zal vast iets bijdragen en we kunnen na afloop wel even een mediteren”. Hmm Jammer want ik ben er van overtuigd dat als we met 10.000 mensen respectvol met elkaar in gesprek gaan vertrouwend op de collectieve wijsheid, dan ligt daar een sleutel voor een echte verandering. Maar dat is niet de wereld van de geestelijk leider die met een groot gevolg en onder politie bewaking naar Ahoy werd gebracht. Er stonden wel 100 mensen te protesteren op de stoep tegen de Dalai Lama. Toch bijzonder.


Ik hoor de mensen van Occupy nog roepen: “No Hero’s”. Occupy was zo raar nog niet.