Menu Sluiten

Maand: augustus 2009

Delfsail

Een dag op het water en tussen de boten vind ik leuk maar echt een bootjes liefhebber ben ik niet.. Sinds een jaar of 3 ben ik regelmatig in de Eemsdelta (Delfzijl, Eemshaven en omgeving). Die combinatie maakt dat ik natuurlijk ook op Delfsail te vinden ben. Vrijdag bij Ilse de Lange (met Aukje) en gisteren met Nieko op de motor en gisteravond met Gemma bij Marco Borsato en het afsluitend vuurwerk. Daar moeten we dan wel de hele provincie voor oversteken van west naar oost maar Delfsail is een prachtig evenement. Ook aan voorgaande edities heb ik hele dierbare herinneringen.

Normaal gesproken heb ik mijn bedenkingen tegen evenementen die worden aangegrepen door grote bedrijven om klanten te verwennen in een bobo omgeving. Bij Delsail heb ik dat minder omdat de regio het verdient om goed op de kaart gezet te worden. Door de decentrale ligging is het geen automatisme om er op bezoek te gaan. Terwijl het gebied veel schoonheid in zich heeft en zeker de afgelopen jaren zakelijk ook veel kansen.

Ik ben wel al een aantal keren getracteerd op een bezoek aan een evenement door een bedrijf en natuurlijk is dat leuk. In Thialf, bij FC Groningen of eerder bij Delfsail bijvoorbeeld mocht ik me al eens laten verwennen. Maar het geeft me ook wel eens het gevoel van opgesloten te zijn. Want of je het wilt of niet je maakt geen deel uit van de happening zelf. Gewoon op de staantribune bij Thialf of de gewone tribune bij de FC met vrouw, zoon of dochter is toch leuker.

Gisteravond was ook het havendiner, dresscode:  Black Tie. Daar hadden we ook naartoe gekund. Gisteren tegen het eind van de middag zag ik de eerste paren volledig opgedoft tussen de vele bezoekers scharrelen. Dat was wel een beetje een  een vreemd gezicht. Blij dat ik niet ben gegaan, maar ik hoop dat ook het havendiner een succes was want gelet op de grote hoeveelheid gasten uit de rest van het land was dit een prachtige gelegenheid om de Eemsdelata goed op de kaart te zetten.

Dindsdag doorkruisen we de provincie nogmaals om gast te zijn van Groningen Seaports. Natuurlijk gaan we want het is leuk en we hebben Delfsail ook al een andere wijze voldoende geproeft. Leuk!

Jatten van digitale rechten

Auteursrecht en de rechten van foto’s blijven al tijden de gemoederen bezig houden. Met name als het gaat om foto’s van personen. Het koninklijk huis is druk aan het procederen over de vakantiefoto’s en mijn verwachting is wel dat het nog heel lang kan duren voor dit punt echt opgelost is.

Ik werd er nog eens mee geconfronteerd bij een blog over jatten van digitale rechten  tijdens [[wikipedia:Burning Man]]. Burning man is een festival ergens in een woestijn in Amerika waar een hoop creatieve mensen een aantal dagen uit hun dak gaan. Het paradijs voor fotografen. Omdat er prachtige taferelen te zien zijn erg kleurrijke figuren. Maar wat te doen als opeens foto’s van hele creatieve uitdossingen door een fotograaf commercieel gebruikt worden? Een zeer lezenswaardig stuk want volgens mij gaat het hier om de essentie van de rechten.

De organisatie Burning Man komt in actie als foto;s van het gebeuren worden misbruikt. En dat is met name als het gaat om commercie of als het gaat om privacy gevoelige zaken. In het blog staat een mooie zin die eigenlijk ook zou moeten gelden voor andere evenementen:

Carrying a camera in BRC (Black Rock City -> Burning man JH>) bears a weighty responsibility: the cultural expectation that you’ll ask first before you shoot has become second nature to Burning photographers/videographers;

Voor de rest zijn de foto’s te gebruiken onder de Creative CommonNoncommercial license.

Het is het laatste weekend van de feestweek bij ons in het dorp Zevenhuizen en bij sommige evenementen zijn er een aantal fotografen in de weer. Die schieten dan een paar honderd foto’s om ze daarna tegen betaling aan te bieden op een downloadsite. Een paar fotografen uit het dorp zijn betrokken bij de organisatie. Ze leveren de foto’s aan voor de site van het dorp en schrijven er belangeloos een stukje bij. Andere fotografen komen van buiten en schieten ongevraagd foto’s en plaatsen ze op de bestelsite met een watermerk dat het hun foto is. Waar blijft het recht van de persoon die al zwoegend 7 kilometer hard heeft gelopen en soms iets minder florisant wordt neergezet.

Nog lastiger is het natuurlijk als mijn favoriete blog onderwerp het Dagblad van het Noorden een artikel van de site van het dorp haalt en dit nagenoeg letterlijk overneemt zonder even te overleggen. Toevallig raakte ik in gesprek met "de schrijver" en hij deed daar nuchter over en zei : "stuur maar een rekening voor de foto". Nu staat er mooi cryptisch bij "eigen foto". Ik dacht dat dat altijd betekende dat het gemaakt was door het dagblad zelf. Het betekend dus: zelf  gejat 🙂

Voor alle duidelijkheid ik heb vele malen liever dat er op deze manier aandacht besteed wordt aan de regio dan helemaal geen aandacht voor lokaal nieuws. Misschien is het een iedee om eens met een groep regio vertegenwoordigers een kop koffie te drinken (nodig ze eens uit op de redactie) om zo een en andere te stroomlijnen. Eigenlijk wat op lokaal niveau al heel gebruikelijk is. 90% van de artikelen van de dorpssite wordt aangeleverd en geplaatst door anderen dan de webmaster.

 

 

Gechipped en verzegeld

 De feestweek is weer in volle gang. Zoals al jaren met vaste onderdelen en ieder jaar is er weer iets nieuws. Dit jaar zijn dat de run van Zevenhuizen (de 7 van 7 ) en de nostalgische wandeling voor senioren. Beide onderdelen hebben iets te maken met lopen. Het een is voor de jongeren (zo snel mogelijk van start naar finnish) en en de andere is bedoeld om te genieten (en ook om te bewegen)

Maar vrijdag begon het met de run en een kleine 200 mensen holden door het centrum van het dorp. De straat was weer afgesloten want tijdens de feestweek is op een paar momenten het dorp echt van het dorp. Veel mensen op straat en een geweldig leuke sfeer.

Het begon met de jeugd in een aantal klassen en toen werd het serieus.  De lopers konden kiezen om automatisch getimed te worden met een chip aan de schoenveter of handmatig.

Dit laatste is lastiger want wanneer klok je iemand die in de meute over de start gaat. Bij het gebruik van de chip wordt die keurig geregistreerd bij het passeren van de start en finnischlijn. Voor de organisatie is het ook lastig want hoe voeg je die twee metingen samen? Van de gechipte lopers zijn de resultaten direct beschikbaar en eventueel on-line te vinden. Daar ontbreken dan de lopers zonder de chip. Ik kan me trouwens ook voorstellen dat er tot in lengte van dagen lopers zijn die niet met een chip willen lopen.

Dat probleem doet zich niet voor bij de nostalgische wandeling voor senioren. Hoewel er tegenwoordig ook oplossingen zijn voor het volgen van personen via GPS. De ouderen hebben ook een kortere route en na afloop krijgen ze een kop koffie met er iets bij. Ook worden er foto’s van vroeger vertoond. Er komen steeds meer foto’s beschikbaar uit de oude doos en voor Groningen zijn er een aanal te vinden op de site www.beeldbankgroningen.nl. 

Deze site is inmiddels een poos in de lucht en ik moet zeggen het valt me niet mee. De kwaliteit is in sommige gevallen ronduit slecht. De foto’s lijken er wel opgegooid te zijn. Veel van de foto’s zijn afkomstig uit overheids archieven. Ze zijn niet te downloaden want in een zeer uitgebreid verhaal wordt ingegeaan op auteursrechten. Nu heb ik er foto’s op zien staan waar absoluut geen toestemming voor is gevraagd aan de fotograaf. Dus beeldbankgroningen mag wel ongevraagd foto’s plaatsen van gemeenten maar inwoners van die gemeenten mogen de foto’s niet bij Beeldbankgroningen downloaden. Eem beetje raar is dat wel. Natuurlijk schuift de organisatie die de foto’s beheert de verantwoordelijkheid door naar de gemeente waar in dit geval de foto’s vandaan komen.

Natuurlijk is het wel fantastisch om de foto’s te bekijken maar het zou ook leuk zijn dat de oudjes die foto’s kunnen zien. En dat is vanaf de site van Beeldbank Groningen wat lastig. Er zit bijvoorbeeld geen show mogelijkheid op. De site is trouwens helemaal een beetje opgezet met een achterhaalde techniek volgens mij. Maar ja beter zo dan dat de foto’s liggen te verstoffen in een overheidsarchief.

Balen

Zomertijd in mijn jeugd was een tijd van thuis helpen. Op de boerderij was altijd wel wat te doen en in de zomer was dat ook altijd hooien. Op de trekker: schudden, wiersen en als het klaar was het hooi binnenhalen. Dreigde er regen dan moest er worden geopperd. (hoopjes hooi maken ter bescherming tegen de regen) Altijd een onzekere tijd want wanneer moest je het gras maaien want als het regent terwijl er hooi op het land ligt dan is niet best. De kwaliteit van het hooi neemt daardoor af.

Als hobby boer zit je nog met precies dezelfde problemen alleen is het een beetje complexer want je moet ook nog eens vrij hebben om te hooien. De afgelopen weken was het weer zover. Gelijk na het lopen van de vierdaagse had ik het plan om te gaan hooien alleen moest op de maandag onze zoon uit Hamburg gehaald worden. Een dag later dan de andere boeren dus maar begonnen met maaien. Meerdere keren op een dag kijken naar buienradar en het moest kunnen want er werd wel wat regen voorspeld maar dat was maar beperkt. Dus woensdag het hooi geschud en woensdag avond keurig bij elkaar geharkt.

Donderdag nat dus, het buitje wat dus een stortbui werd, bij ons. Dat is balen. Kijkend naar buienradar. Vrijdag en zaterdag mooi weer. Gelijk maar weer schudden. Zaterdagmiddag is het in balen gemaakt en gelijk gesealed in folie. Zoals een buurman boer eens vertelde daar komt het net zo uit als het er ook in gaat. Dat was vroeger wel anders als je hooi in huis haalde dat niet goed droog was had je kans op schimmel of in het ergste geval Hooibroei. menig boerderij is daardoor afgebrand.

Maar balen dus. De oplossing voor de moderne boer. Met buienradar als kompas wanneer gemaaid geschud en geoogst kan worden. Het kan nu op ieder moment in de zomer als het maar eventjes droog is. Het zeulen met hooipakjes is ook verleden tijd met groot materieel worden de balen aan de kant gezet. Wel zo efficient. Maar het echte hooien is er wel door verdwenen. Een leger mensen op het land die hooipakjes op een platte wagen laden. Hoog opgestapeld terug naar huis waar nog een warm een stoffige klus wacht, het naar binnen brengen. En dan met elkaar nog even nazitten onder het genot van een flesje bier.