Menu Sluiten

Maand: april 2011

Nietig

Het eind der tijden is al vaak aangekondigd en de afgelopen weken stonden ook weer bol van allerlei ontwikkelingen in de wereld. Japan, Noord Afrika en dat terwijl de wereld verkeerd in grote verwarring rond de financiele crisis. Het journaal is wel eens saaier geweest.  

We wonen in Nederland redelijk beschermd de echte kracht van de natuur kennen we eigenlijk niet. Natuurlijk kennen we de watersnood maar dat staat in geen verhouding met een Tsunami, een zware aardbeving of een vulkaanuitbarsting.

We zijn een paar dagen op vakantie op Isla Bonita, La Palma en dat is een vulkaaneiland. Lava overal waar je bent en zwarte stranden. Als je dan over het lava loopt of staat aan de rand van een krater besef je pas wat voor kracht de natuur heeft. We beseffen ons het gelukkig lang niet altijd maar als de aarde echt eens tekeer gaat is de ramp in Japan maar een rimpel. In de bestaans geschiedenis van de aarde heeft dat al meerdere keren plaats  gevonden.

Als je leest op wikipedia wat er zou kunnen gebeuren met la Palma:

Op het eiland ligt de vulkanische bergketen Cumbre Vieja. In 2001 schreven de Engelsman Simon Day en de Amerikaan Steven Ward in het vooraanstaande wetenschappelijke tijdschrift Geophysical Research Letters (28, 17:3397-3400) in een artikel dat een volgende uitbarsting een enorme aardverschuiving zou kunnen veroorzaken, waarbij een deel van het eiland in zee schuift. Indien dit daadwerkelijk gebeurt zal het een reusachtige tsunami, een zogenaamde megatsunami, tot gevolg hebben (tot 90 meter hoog) die zich over de Atlantische Oceaan zal verplaatsen, richting oostkust van de Verenigde Staten. De tsunami zal daar acht uur later aankomen, en zal alle steden aan de Amerikaanse oostkust vernietigen.

Vandaag waaide het hier redelijk hard en dan klotst de oceaan stevig tegen de rotsen. Hoe moet het zijn als er een muur van water op je af komt. Het maakt ons mensen maar nietige wezens.

 

 

Geweld op de werkvloer

Vanmorgen een bijzonder artikel in het Dagblad, een vechtpartij in het nieuwste opvallende Groninger kantoorpand van DUO en de belastingdienst.  "Het Cruiseschip" in de volksmond. Het zou komen omdat daar "het nieuwe werken" is ingevoerd. Medewerkers hebben geen vaste werkplek meer maar halen een laptop uit een locker en gaan naar een werkplek die vrij is. Waarom? Omdat het goedkoper is. Immer als iedereen een eigen werkplek zou hebben zou maar maximaal 75% bezet zijn. Er zijn veel deeltijdwerkers, mensen die weg zijn voor een vergadering of gewoon verlof. Die lege bureaus kosten klauwen vol geld dus we gaan aan "het nieuwe werken".  Zelf heb ik het ook mogen ervaren en het is prachtig om met collega's in een ruimte te zitten met 24 werkplekken en dan iedere morgen de opstelling van de dag te bekijken. Grotere afdelingen hadden soms nog meer werkplekken Sommige mensen hebben het gemakkelijk want die beginnen vroeg. En die zitten altijd op de zelfde plek. Anderen beginnen laat vanwege hun biologische klok of omdat kroost naar school gebracht moet worden. Dat kan dus blijkbaar uitmonden in een knokpartij. 

We hadden thuis vroeger een varkensbedrijf en de zeugen die geen biggen hadden (maar wel drachtig hoopten we) gingen naar buiten om van de zwangerschap te genieten of of drachtig te worden. Dikke pret voor de beer. Als het voertijd was, werden ze naar binnen gelaten naar een rij met kooien Het was leuk om te zien dat daar ook een soort hiërarchie was. Meestal kwamen ze redelijk op volgorde binnen en ieder had zo zijn eigen kooi. Vermakelijk te zien dat sommige vakens wel een per ongeluk de verkeerde kooi in liep. Die kwam er dan achter en probeerde dan achteruit er weer uit te gaan maar de rechtmatige bewoner wilde soms naar binnen dat leverde een gedrang op wat ik soms bij treinen nog wel eens zie. De een moet nodig naar binnen maar de mensen die eruit willen staan in de weg.
Vaak ging het erg gedisciplineerd. Regelmatig moesten de hoog drachtige zeugen naar de kraamafdeling en kwamen er nieuwe zeugen, die net gescheiden waren van de biggen, weer in de poule om naar buiten te mogen. Die nieuwelingen kozen dan maar een kooi die vrij was niet wetende of dat een vrije kooi was. Altijd een paar dagen onrustig. En als ik me het goed herinner waren er ook altijd varkens die het niet zoveel uit maakte. Die liepen gewoon als laatste de kooien bijlangs en namen gewoon een vrije kooi. Dat waren de varkens die gewend waren aan "het nieuwe eten".

Of al dit nieuwe werken een zegen is? Soms wel soms niet. Een bedrijf wordt er opener door. Je krijgt meer van collega's mee en dat kan handig zijn als je met dezelfde dingen bezig ben, maar het kan ook erg storen. Vandaar dat "het nieuwe werken" ook tot gevolg heeft dat mensen ergens anders gaan werken (bijvoorbeeld thuis). Maar het nieuwe werken is meer dan flexplekken en thuiswerken volgens mij. Het is wel wennen en je creëert zo een zakelijke werkomgeving. Tenminste volgens managers die maar een hekel hebben aan kindertekeningen en familie foto's op het bureau. Dat die behoefte er wel is zag ik eens in een Amerikaans kantoor met cubicals. Half hoge scheidings wanden die behangen waren met persoonlijke dingen en daar waren zelfs medewerkers die magnetrons meenamen om leftovers op te warmen. Dat zie ik in Nederland nog niet gebeuren.

Maar wat wat het ook doet: de beleving van een veilige werkomgeving komt in het gedrang. Collega's kunnen weken verdwijnen zonder dat mensen het merken. Het wordt onpersoonlijker. Toen ik in 1995 eens op een security training mocht in Chicago vroeg de trainer aan het begin wie er wel een een schietpartij op het werk had meegemaakt. Het waren er maar een paar die dat niet hadden ervaren. In ieder geval mijn 4 mede Nederlander en nog maar een paar Amerikanen niet. 90% wel dus. Is dat de volgende uiting van geweld in Nederland? Ik hoop het niet maar de omstandigheden worden er wel steeds meer voor geschapen.

Hoe kan het toch dat de uitdrukking intensieve menshouderij mij steeds door het hoofd speelt.

Het einde van Linkedin

Er is een beweging op linkedin om als je lid bent van een groep ook je gelijk maar te verbinden met alle andere groepsleden.  Er zijn steevast mensen die de oproep doen: Als je reageert op deze "discussie" geef je daarmee aan dat je openstaat voor uitnodigingen van andere leden van deze groep, ook als je deze leden (nog) niet persoonlijk kent!  Op zich lijkt dit een mooie actie want door in zo'n groep te gaan zitten heb je opeens een hoop connecties.

Maar het is een niet zoals het ooit bedoeld was. Linked in ging er altijd vanuit dat je met elkaar connect als je elkaar kent. Het principe van elkaar aanbevelen is hier een mooi voorbeeld van. Je beveelt geen wildvreemde aan.

Sterker nog als je te vaak een uitnodiging verstuurde aan iemand die weigerde werd je geblokkeerd. Het schijnt dat Linkedin dat deed na 6 afwijzingen. Nu is er dus het hek van de dam. Je opent een groep en vraagt iedereen iedereen te accepteren.  Linkedin is dus een site met CV's aan het worden  en al die linken zeggen dus helemaal niet meer. Het groeit toe naar een twitter omgeving waar mensen met duizenden anderen verbonden kunnen worden. Het connecten met iemand is ook al verweven met Follow. Ik kan iemand in een groep blijkbaar volgen zonder dat ik met hem of haar verbonden ben. Ik kan het langzamerhand niet meer volgen want kan ik ook ergens zien wie mij volgt (zoals bij twitter)?

Waar is de tijd gebleven dat ik kon zien wie het met wie deed in het echte leven 🙂 Voor mijn gevoel is daarmee ook de kracht van Linkedin verdwenen. Ik hoor de laatste tijd steeds meer mensen positief over Plaxo. Want Plaxo heeft het over adressbook for life. En dat is net wat ik zoek. Vaak zie ik daar ook de verjaardagen staan. Leuk want ik krijg een seintje als iemand jarig wordt en zo nu en dan stuur ik een kaartje. Niet naar iedereen maar juist naar die mensen die langzamerhand buiten beeld raken en waar ik even wil laten weten dat ze nog niet uit mijn geheugen zijn. Naar iemand die ik ken maar meer ook niet een kaartje sturen lijkt me niet zo handig. 

Ik zoek dus een omgeving waar ik mijn kennissen kan vinden. Niet mijn vrienden want die kom ik in het echte leven wel tegen. Nee juist die mensen die ik graag nog wel eens wil spreken en dat hoeft niet vandaag of morgen. Dat mag ook volgend jaar, of als ik hem of haar wil ontmoeten moet dat 1 klik verwijderd zijn. Linkedin is steeds minder die omgeving. 

Manager als psychopaat: doe de test!!

De afgelopen periode was er er een discussie over de naam ZZP-er. Het is een wat onduidelijke naamgeving en er worden meerdere termen gebruikt: zelfstandige zonder personeel, freelancers en flexibele arbeidskrachten. Een aantal mensen pleit voor Zelfstandige Ondernemer. En dat laatste stuit weer op verzet bij anderen die de ZZP-er geen echte ondernemer vinden. Ik trof ergens een artikel aan waar de schrijver het wel erg bont maakt. Letterlijk staat er "Zo beschouwd is de zzp'er een werknemer die in dienst is bij zichzelf." En de Ondernemer die streeft erna anderen voor zich te laten werken, zichzelf overbodig te maken. Een wel erg bekrompen opvatting. Ik denk dat het merendeel van de ondernemers zich hier niet in kan vinden.

Hoewel…. want bij mijn oude baas KPN is er net een wisseling van de wacht geweest en daar nam Scheepbouwer afscheid. In in mijn ogen staat hij symbool voor de bovenmatige beloning. Natuurlijk heeft hij een goede klus geklaard door KPN uit het slop te trekken. maar daarna is hij verworden tot een bovenmatige zakkenvuller. Ik kan er niet echt een ander woord voor vinden. Ik las ergens dat topmanagers trekjes hebben van een psychopaat.  Even googlen op topmanager en psychopaat levert een aardig beeld op. Dan is het ook verklaarbaar dat Scheepbouwer zonder schroom zijn bonus accepteert en hij kan het zichzelf waarschijnlijk heel erg duidelijk maken waarom hij er recht op heeft.

De vraag is of hij zoveel gelukkiger is dan de ZZP-er die zijn vak mag uitoefenen. Want zoals een mooi Nederlands spreekwoord zegt: geld maakt niet gelukkig.

Behalve als je een afwijking hebt die scoringsdrang juist bevredigd. De psychopaat als topmanager. Een kleine bloemlezing is te vinden op de site van het Rijnlandmodel. Daar staat ook een mooie test om een psychopaat als manager te herkennen:

Zo pik je ze eruit:
– Maken uw chef of collega’s een gladde, charmante indruk? Buigen zij een gesprek vaak om naar een gesprek over henzelf?
– Brengen zij anderen in diskrediet, of zeiken ze anderen af om hun eigen imago of reputatie op te poetsen?
– Kunnen ze met een stalen gezicht liegen tegen collega’s, klanten of zakenrelaties?
– Vinden ze mensen die ze te slim zijn af geweest of die ze hebben gemanipuleerd dom of stom?
– Zijn ze opportunistisch en genadeloos; vinden ze het vreselijk om te verliezen en spelen ze om te winnen?
– Maken ze een kille, berekenende indruk?
– Gedragen ze zich soms onethisch en oneerlijk?
– Hebben ze binnen de organisatie een machtsnetwerk opgebouwd en dat vervolgens gebruikt om er zelf beter van te worden?
– Tonen ze geen spijt als ze beslissingen hebben genomen die een negatief effect hebben gehad op het bedrijf, de aandeelhouders of het personeel?

Hebt u meer dan zes van de tien vragen met ‘ja’ beantwoord, dan bent u waarschijnlijk al een psychopaat tegengekomen. 

Of Scheepbouwer een psychopaat is? Ik zou het niet weten want ik was net weg toen hij kwam. En trouwens hij was ook mijlenver bij mij vandaan geweest. 

Blij dat ik nu ZZP-er ben.

Netwerk wolk

Het heeft even geduurd maar ik durf het nu te zeggen ik doe iets meer aan netwerken dan de gemiddelde mens. Oftewel ik ken een paar mensen en iets meer mensen kennen mij.Door de loop van de jaren is dat gegroeid en op een of andere manier kan ik me veel mensen herinneren. Omgekeerd blijken veel mensen mij ook te kennen en dat brengt me soms in ongemakkelijke situaties. Iemand spreekt mij aan met Ha Jan hoe is het? En ik? Ik heb een enkele keer geen flauw idee wie me aanspreekt! Een tip: als je dat ooit overkomt, wacht niet met zeggen dat je iemand niet herkend. Niets is zo beschamend dan na 5 minuten nog te moeten vragen: "wie ben je eigenlijk?". Tenminste, het is me ook wel eens overkomen dat ik werd aangesproken en als ik het dan niet gelijk zeg blijft het steeds in mijn hoofd spoken: "met wie spreek ik ook alweer?". Hoe langer je wacht, hoe ongemakkelijker het gesprek. Want of je het wilt of niet je blijft graven in je geheugen.

Het is waarschijnlijk erg natuurlijk om dat moment uit te stellen want je hoopt er achter te komen wie het eigenlijk is. Een tip, niet doen!! Het is in netwerk relaties soms oneerlijk verdeeld. Als je bijvoorbeeld trainer bent heb je waarschijnlijk veel mensen gesproken die jou herkennen maar.. omgekeerd ben je wel erg goed in je vak als je al die cursisten nog herkend. Recruiter ook zo'n vak. Iemand die ooit op sollicitatiegesprek is geweest bij je, kent je vast nog wel. Omgekeerd is dat wat lastiger.

Nu ben ik recruiter geweest en trainer/opleider en daarnaast ook nog voorzitter van een organisatie met veel leden. Dat levert een mooie wolk op van mensen die ik ken. Linkedinmaps kan daar een mooie wolk van maken.  Je kunt zelf ook zo'n wolk maken met jouw contacten uit linkedin. In mijn geval zijn dat allemaal mensen die ik ken. Mensen die ik ooit bij de hand heb gehad. Anders hoor je niet in mijn linkedin te staan. Leuk om te zien dat daar clusters in zijn te herkennen. Als je ook zo'n wolk van je netwerk hebt gemaakt zie je gelijk de grote bolletjes, Dat zijn mensen met een groot netwerk, die moet je hebben als je op zoek bent naar een baan of een een opdracht. Dan is het wel te hopen dat het ook iemand is die wil delen. Want er zijn ook mensen die alleen contacten verzamelen. Zonder de persoon ooit te hebben ontmoet. Maar daar kom je snel achter, knoop maar eens een gesprekje aan. Wil je daar meer van weten? Kijk dan even bij een eerdere weblog, die ging over verbindend netwerken.