Menu Sluiten

Categorie: Derdewereldfonds

OLPC

In Nederland hoor je maar weinig over [[wikipedia:OLPC]]. OLPC staat voor One Laptop Per Child. Het project heeft tot doel om alle kinderen in de derde wereld te voor zien van een goedkope laptop. Het project is gelanceerd onder de titel de $ 100 laptop. Critici vonden dat het project is mislukt want de kostprijs is op dit mometn $ 185,- Maar als je het uitdrukt in Euro’s komt het toch aardig in de buurt van 100.
Ik zag op TED een verhaal van Nicholas [[wikipedia:]]Negroponte over de voortgang. Natuurlijk zal het wel wat rooskleurig gebracht zijn maar ik was wel onder de indruk en verbaas me een beetje over dat het in Nederland zo rustig is. Als ik zoek op OLPC en Nederland dan zie ik eerst verhalen hoe graag men een XO (zo heet de PC ook wel) wil. Dan is dat tekenend, het is bedoeld om te functioneren in de derde wereld. Het verbruik is minder dan 2 Watt, uitgerust met wireless en meshtechnologie. Dit houdt in dat een XO niet direct een draadloze verbinding hoeft te hebben met internet maar dat dit ook kan via een andere (of meerdere) PC’s. Een XO kan dus ook een tussenstation voor anderen zijn. Deze technologie wordt ook gebruikt om een stad van draadloos internet te voorzien maar voor landen in Afrika is dit een ideale oplossing om afgelegen gebieden te voorzien. Het signaal kan er door middel van een satelliet gebracht worden en de XO draagt het signaal verder.
Leuk is om te weten dat aan de echte uitvoering niet zo’n slinger zit. Maar de organisatie verspreidt nog steeds dit plaatje omdat het zo veel zegt. De stroom opwekken kan handiger door een losse pedaal of iets dergelijks.
Naturlijk is er veel tegen te zeggen om de verworvenheden en verdorvenheden van onze westerse maatschappij naar de derde wereld te brengen. Het is immers veel aandoenlijker om een klasje kinderen te zien onder een blikken dak (als die er al is). Maar als we het echt menen dat die landen ook een toekomst moeten hebben dan moeten we de kinderen daar gaan scholen en het past dan niet om ze boekjes te verstrekken daar waar beter voor handen is. OLPC kan de komende jaren echt een verschil maken.
Zover het positieve plaatje, inmiddels is de organisatie in allerlei problemen verzeild, Microsoft bemoeit zich er mee want het kan toch niet zo zijn dat nieuwe markten worden aangeboord zonder dat gebruikers vast zitten aan Microsoft. Er worden nu ook versies uitgerold met Microsoft XP, coh arme kinderfn in de derde wereld. Intel doet ook een duit in het zakje, de OLPC werkt met een AMD chip. Topmensen stappen op en dat werkt niet allemaal positief uit. Een goed overzicht van de worsteling is hier te lezen.
Toch blijft mij het idee prikkelen.
Ik zou er wel graag iets aan willen doen in Nederland maar weet nog niet hoe. Want de OLPC is alleen in de US en Canada te bestellen en wordt dan verscheept. Verolgens kwam er commentaar want ook in de US is in sommig gebieden de OLPC meer dan welkom.  Enig idee hoe dit te ondersteunen?

"No logo" en Hema

Lezen is altijd een hobby van me geweest en door de jaren heen heb ik ook veel boeken gelezen over organisatie ontwikkeling, menselijk gedrag en ontwikkelingen in de wereld. Soms worden me boeken geadviseerd, soms zie ik op internet een citaat maar ook het gewoon snuffelen in de boekhandel leidt er toe dat ik er zelden met lege handen weer weg kom.
Zo nam ik vorige week het boek No Logo mee. Ik ben pas op de helft maar het is wel een eye opener. Nu was ik natuurlijk wel op de hoogte van de macht van een merk. Dat bedrijven al lang niet meer reclame maken voor een ding maar veel meer voor het verkopen van een merk.
Uitzondering hierop lijkt wel de oer Nederlandse winkelketen Hema. Ik werd eraan herinnerd door een mailtje van een (internet) kennis uit Amerika die me wees op een wel heel leuke site van de Hema. Haar letterlijke tekst “This page is why I love the Netherlands…too cool! Um… good prices too. :-)”
Ik ben absoluut een voorstander van een betere verdeling van welvaart over de wereld. Door de wereldmerken gaan alle steden in de wereld op elkaar lijken. Mensen kopen dezelfde dingen en alles is er bij grote bedrijven op gericht het merk te promoten, vaak is het product zelf niet een te zien in de reclame. Daarom is het zo leuk te zien dat de HEMA indruk maakt in Amerika met een site die gebaseerd is op producten.
Wereldwijde merken domineren vaak het straatbeeld in de grote steden en zelfs ver daarbuiten. Zelfs in de kleinste gehuchten van Afrika is vaak wel al een Coca Cola Machine te vinden. Zodra er 24 uur elektriciteit is er ook vrij snel zo’n apparaat.
Natuurlijk gun ik ook de derde wereld welvaart maar ik gun ze geen maatschappij waar mensen schimmen of gecreëerde beelden nastreven. Er is nog zoveel werk te verzetten daar en soms tref je een voorbeeld waar het daar nog niet goed gaat maar waar dingen aan het veranderen zijn. Op TED stond er een prachtige lezing door Eleni Gabre-Madhin over de situatie in Ethiopie. Deels onthutsend over de problematiek en deels zeer inspirerend wat ze er aan gaan doen. Heel erg vanaf de bodem opbouwen. De laatste tijd kom ik er steeds meer achter dat “bottum up” erg aansluit bij mijn manier van werken. Kleinschalig en van mens tot mens.

Herinneringen en tradities

als-je-oord.jpgNatuurlijk heeft het met het eind van het jaar te maken. Maar de afgelopen dagen staan erg in het teken van herinneringen ophalen. De top 2000 heeft er erg mee te maken want muziek heeft een groot associatief effect. Bij veel nummers komen herinneringen boven. En natuurlijk staat deze periode vol met tradities. Voor mij betekent dat Oliebollen bakken. Ook vanmorgen stond ik om 2 uur in de nacht Oliebollen in kratten te pakken. 6000 oliebollen later kroop ik weer in bed. Door de loop van de jaren is er veel veranderd want toen toen we de bollen nog thuis op de boerderij bakten deden we daar 2 dagen over. De nieuwe ovens zijn processor bestuurd en dat houdt in dat er nauwelijks tijd is voor even rusten want de machine gaat stug door. Alle bollen egaal van kleur en even groot. De geur hangt wel de hele dag nog een beetje om me heen, toch zou ik dat stukje traditie niet willen missen.

De afgelopen dagen ben ik ook aan het opruimen geweest van spullen die ik door de loop van tijd tijdens mijn werkzame leven heb verzameld: opleidings boeken, cadeautjes als dank voor presentaties, beoordelingsformulieren, bevorderings brieven, gratificatie brieven. Mijn loopbaan trok aan me voorbij. Verschrikkelijk leuke herinneringen.

Opeens vond ik een stapeltje foto’s. Plaatjes van beurzen, het cabaret wat we opvoerden aan het begin van het jaar, foto’s van de revue die we opvoerden. Het koortje wat we hadden met kerst of het optreden bij het afscheid van een directeur.

Veel van die dingen had ik in een doos gepakt want de laatste 5 jaren had ik een Flexplek. Niet een eigen bureau maar ergens een plekje in een kantoortuin. Want dat zijn de zegeningen van de moderne tijd je hangt je Laptop aan de stroom en maakt verbinding met het netwerk en je kunt werken. Of je in Utrecht zit of Amsterdam of Groningen, de werkomgeving is overal hetzelfde. De inrichting van de gebouwen zijn ook redelijk uniform dus je hoeft nooit echt te zoeken. Het nadeel is wel dat je niet een eigen stempel kan drukken op je werkplek want ‘s avond moet het weer weg zijn.

Ergens onder uit de doos kwam ik en kaart tegen met een spreuk erop. Die kaart heeft jaren op mijn kantoor gehangen: “Als je oordeelt, stop je met kijken”. De spreuk is van Wayne Dyer en werd gebruikt door Yolanda Eijgenstein in haar presentatie “the Happy Worker” die eens met veel plezier mocht horen. Sommige dingen zijn blijven actueel. Jaren nadat ik de spreuk op mijn kamer had hangen werd ik recruiter, daar geldt de spreuk zeker want bij een sollicitatie wordt vaak in de eerste minuut al een mening gevormd die vaak bepalend is.

Dat was ook de boodschap die ik haalde uit de kersttoespraak van de koningin. Je een beetje meer verdiepen in een ander. De spreuk gaat mee 2008 in, evenals de herinneringen. Er ligt weer een vol jaar voor ons om er iets moois van te maken. Laten we vooral blijven kijken!!

Kerst 2007

Dr Denker boekjeKerst is voor ons altijd: veel thuis of bij familie zijn. Dit jaar is dat weinig anders. Met de familie zijn we het afgelopen weekend al op pad geweest dus was het de eerste kerstdag thuis rondhangen, TV kijken, lezen en puzzelen met dr. Denker. Voor diegenen die niet weten wat dr Denker is: een rebusachtige puzzel met 40 opdrachten. Hele families gaan er mee aan de slag en er zijn zelf internet communities gevormd rond dr. Denker. Er zijn mensen die de puzzel scannen en die plaatsen op internet voor mensen in het buitenland. Het is een traditie en rond de kerstdagen is het een veel gehoorde vraag hoever zijn jullie? Wat dat betreft kijk ik uit naar komende zondag want dan ontmoeten we de ouders van een vriendin en dan hebben we het er uitgebreid over en dan hoop ik de laatste 6 te horen.
Ook traditie is de kersttoespraak van de Koningin. Dit jaar een oproep voor respect voor andere tradities en overtuigingen en een oproep tot gemeenschapszin. Best een onderwerp om bij stil te staan want door “de gobal village” hebben we de hele wereld op de stoep staan. We doen zaken met opkomende landen waarbij er soms bizarre situaties ontstaan. Een aantal weken geleden stonden we donateurs te werven voor het Derde Wereld Fonds. Dit jaar bestaan we 25 jaar en daarom hadden we een rond reizend circus met een tentoonstelling. Bij de ingang van de gebouwen spraken we mensen aan om donateur te worden. Totdat er een groep mensen uit India binnenkwam.Zij waren hier vanwege een off-shoringstraject zoals dat zo mooi heet. Oftewel uitbesteding aan lage lonenlanden. Op een van de borden stond een project wat we gesteund hebben als Derde Wereld Fonds in India. Om eerlijk te zijn wist ik met die situatie niet goed raad.
Mijn activiteiten voor het Derde Wereld Fonds stoppen ook, je kunt alleen maar in het bestuur zitten als je werkt bij Atos Origin. Aangezien ik daar stop met werken moet ik ook stoppen met het bestuur. Dat geeft me wel ruimte om in het noorden zelf iets op te zetten. Want ik wil wel graag iets doen met de opgedane ervaring. Niet dat ik een uitgesproken mening heb. Hoe meer ik er bij betrokken werd hoe lastiger ik het vond om een eenduidig mening te hebben. Het lijkt me goed aandacht te vragen voor de problematiek in de derde wereld. Mensen betrekken en daar dingen doen lijkt me niet verkeerd. In gebieden waar kindersterfte nog 25% is moet nog veel gebeuren. Maar mensen de “zegeningen”van het westen te brengen lijkt me een stap te ver. In die gebieden waar geen TV, telefoon of internet is ogen de mensen een stuk tevredener. Het lijkt wel of met de komst van “the bold and the Beautifull” of “as the world turns” mensen alleen maar ontevredener worden. Maar wie ben ik om het de mensen te onthouden.
Wat dat betreft was het een eer om me voor het Derde Wereld Fonds in te mogen zetten. Steun aan kleine projecten waarvan we redelijk in kunnen schatten wat de impact is. Hier een waterpomp daar een EHBO post, een school of boeken. Straks in april gaat er weer een groep van 20 personen naar Nepal. Ze helpen daar een EHBO post bouwen. 20 mensen die een onvergetelijke ervaring krijgen. Ze komen anders terug.
Het bedrijf is er door de loop van de jaren ook ander tegen aan gaan kijken. Dit jaar konden we voor het eerst de waarde van ons kerstpakket (of een deel ervan) doneren aan 2 goede doelen waarvan één het Derde Wereld Fonds is. De eerste paar duizend Euro is al toegezegd. Voor veel mensen is het niet meer dan het zetten van een kruisje. Het lijkt wel op een druppel. Maar het Derde Wereld Fonds heeft als leus: “Een druppel op de goede plaats”! Dat het nog maar veel mag druppelen.
Goede feestdagen.

Groeten uit Barcelona

sagrada.jpgEr zijn van die dingen die je moet doen. Zoals met je dochter naar Barcelona omdat ze daar graag naar toe wil. En dan zit je opeens in Spanje in de wereldstad Barcelona. Met 5,1 miljoen inwoners toch echt wel een wereldstad. Deze keer wordt de weblog bijgewerkt vanuit een EasyInternetcafé. En ja ook hier is het erg oranje om ons heen. Het handelsmerk van de easy keten. Van vliegtuig maatschappij, cruises en dus ook internet café´s. Er zijn hier een 80 werkstations en daarvan zijn er een derde bezet. Midden op de middag dus ik kan me voorstellen dat het hier ook wel eens volzit. Even voldoende hierover, Gemma wil ook nog even haar mail bekijken en dan weer snel naar buiten.
Groeten uit Spanje.