Het zit er weer op mijn 2e vierdaagse. En om eerlijk te zijn viel het me niet mee. Vorig jaar was zwaar maar dit jaar had ik vanaf dag 1 blaren en dan is de pret van het lopen er een heel klein beetje af. Maar voor de rest was het weer een geweldige week.
We kregen kaartjes voor de vlaggenparade. Dit jaar waren er minder bezoekers dan vorig jaar en volgens mij worstelen ze een beetje met de opzet want het was altijd op de maandagavond maar veel lopers kwamen dan niet omdat ze de volgende morgen weer vroeg op moeten. Dus naar de zondagvond maar het stadion was lang niet vol. Maar dat is natuurlijk ook maar bijzaak het gaat om het lopen en dat begon op dinsdag. Een mooie warme dag en woensdag eigenlijk net zo.
Donderdag kregen we de 7 heuvelentocht en ergens aan het begin van dat deel begon het te regenen, spoelen. Gelukkig stonden op 2 plaatsen langs dat stuk kennissen en ik verheugde me op het gelukstelegram die voor me klaar zou liggen bij het Dagblad. Jawel ik kom er niet omheen ook in deze weblog het Dagblad. Lezers konden een gelukstelegram sturen naar de lopers die afgehaald konden worden bij de camper van het Dagblad. Wel uhhh in mijn geval was er iets mis gegaan. Er was geen telegram voor me. Dat kwam veel voor volgens de knorrige dame achter de tafel met de dozen met enveloppen (zo mooi illustratief, ze leven nog in de papieren wereld). Mensen vulden het verkeerd in en er waren al veel meer teleurgestelde lopers geweest. Er waren telegrammen geweest met lieve Ria zet hem op. afz. Klaas ja en daar kan je natuurlijk niks mee volgens de dame. (gewoon allemaal afdrukken in een krantopmaak en meegeven aan belangstellenden lijkt me, gratis tip voor de volgende keer).
Er zijn dingen die overkomen je en die je wel graag terug wilt draaien. Vandaag overkwam me weer zo iets. Iemand stuurde me een uitnodiging voor Facebook. Daar heb ik al een poos een account maar deed er eigenlijk niets mee.
Dus de uitnodiging toch maar aangenomen en gelijk maar even gekeken wat er tegenwoordig te beleven valt op Facebook. Niet veel dus op mijn eigen pagina. Maar eens kijken wie er meer uit mijn adresboek nog meer op Facebook zitten. Dus even Facebook in mijn adresbook laten kijken en dat waren er toch een stuk of 80 contacten. Hmmm sommigen dus een uitnodiging gestuurd. Vervolgens vroeg Facebook me of ik alle andere mensen in mijn adresbook ook een uitnodiging wilde sturen en voor ik er om dacht klikte ik op OK.
Oeps!!
Want mijn adresbook is redelijk gevuld. Ik vermoed dat meer dan 1000 mensen een mailtje van me (via Facebook) hebben gekregen. Even later regende het "out of office replies". Gelijk maar een berichtje achter gelaten op facebook met de melding dat het niet de bedoeling was. Wat vervolgens mij 2 mailtjes opleverde met de opmerking: hoezo of wil je niet dat we geconnect zijn, wel met een smiley er achter.
Het kwaad is al geschied. Dit wordt natuurlijk de nieuwe vorm van spam als het spamverbod ingaat over een paar maand. Want daar is weinig aan te doen. Iemand heeft aangegeven met je verbonden te willen zijn kan moeilijk mail betitelen als spam.
Tot zo ver mijn schaamtegevoel, ik had wel gelijk een paar mailtjes en één telefoontje van mensen die ik een poos niet had gesproken dus had het toch nog zijn nut. Maar als ik het had kunnen terugdraaien had ik het zeker gedaan. Veel mensen zijn nu op vakantie dus het zal nog wel een poosje nadruppelen.
In facebook heten de contacten vrienden. Wel een beetje een zware aanduiding voor de 36 contacten die er nu staan want hoeveel vrienden kan je hebben, maar ik durf daar niets meer van te zeggen. Ik heb dus 36 facebookvrienden en daar zeg ik niets te veel of te weinig mee.
De pers mag er graat prat opgaan dat ze het zuurstof voor de maatschappij is. Journalistiek onafhankelijkheid is hun grootste goed. Want wie controleert anders de bestuurders? Al menig discussie heb ik daar over gevolgd (en gevoerd maar daar ben ik mee gestopt). Maar in security land geldt ook wie controleert de controleur.
Ik moest er aan denken toen ik namens dorpsbelangen een uiterst genoeglijk gesprek had met een werknemer van mijn favoriete blogonderwerp het Dagblad. Gezellig gebabbeld over alles en nog wat en opeens kreeg ik de vraag om wat meer te vertellen over het prieel op ons dorp. Mijn opmerking was dat dat boek gesloten was, wat mij betreft. De gemeente had excuses aangeboden en daarmee is de kous af. Nauurlijk had ik beter moeten weten.
De maandag erop in het Dagblad:
Zevenhuizen. Dolblij waren ze in Zevenhuizen toen het verzoek zou worden ingewilligd voor een overdekte zitplek op de begraafplaats. Om even rustig het verleden te kunnen overdenken in de nabijheid van de overleden naasten.
Het Prieeltje waar al zolang om gezeurd was bij de gemeente kwam er eindelijk. Maar toen het er eenmaal was is het onmiddellijk herdoopt. Het Prieeltje heette opeens De Grote Teleurstelling. De bodem van de gemeentelijke schatkist was kennelijk al duidelijk in beeld toen de prieelbouwer werd gevraagd de belofte aan Zevenhuizen in te lossen.
Terwijl op de begraafplaats vrijwilligers alles in het werk stellen om de verpauperde graven weer netjes te maken kwam het houten afdak bij een beetje wind enthousiast in beweging. De dunne pootjes konden het allemaal niet dragen. De vereniging voor dorpsbelangen van Zevenhuizen spreekt van een ’knullig object’, ook al is het neergezet door een specialist in prieelbouw. "Als we het geld zelf hadden mogen besteden had er wel iets anders gestaan", meldt voorzitter Jan Hut van de dorpsvereniging desgevraagd. De oplossing in zo’n situatie is gebruikmaken van het eerstvolgende werkbezoek van het gemeentebestuur.
Dat werd onmiddellijk meegetroond naar de begraafplaats. Om de opgeknapte graven te bewonderen… B en W van Leek reageerden net zo geschokt als de dorpelingen toen er even aan werd geschud. Binnen de kortste keren werd het Prieeltje gestut. Elke poot heeft nu een dikke paal als steun.
Let wel: de plaatsing van het prieel is ruim een jaar geleden.
Ik zat al te piekeren wie die uitspraken hadden gedaan want "grote teleurstelling" zijn geen woorden die ik gebruik. Tot ik even op de site van het dorp keek en daar stond, door een dorpsgenoot geschreven:Na de ontvangst werd gezamelijk het nabijgelegen kerkhof bezocht. De werkgroep die bezig is om oude graven te restaureren doet hier perfect werk en op dit kerkhof staat de grote teleurstelling van Zevenhuizen ‘Het Prieel’. Duidelijk voelbaar was ook de shock bij het gemeentebestuur bij het zien van dit knullige object, neergezet door een gespecialiseerd prieelbouwbedrijf. Ook werden een aantal gerestaureerde graven bezocht.
Het lijkt me handig bij een volgend keer bij belangrijke zaken te vermelden dat ik het liever niet in de krant wil. Onder het mom van: "zeg maaar nee, dan krijg je er twee".
Oh ja ik "vermaak" me steeds meer met de advertenties in het dagblad. Door de week overtreffen de advertenties van het DvhN,NDC Mediagroep, Leeuwarder Courant, NoorderBoekhandel, Ambitie of welk merk dat bedrijf ook maar voert, vele malen de advertenties van gewone bedrijven. Van die betaalde advertenties waren er een aantal dagen gelden maar 3 in het hele Dagblad. Gelukkig zijn er de betaalde rouwadvertenties hoorde ik eens van een manager bij het dagblad,
Al die eigen reclame kan ik me wel voorstellen want het geld is ook schaars bij het dagblad en je wilt klanten toch een dikke krant sturen. Maar vandaag werd het me wel wat bont. Een paginagrote Dagblad van het Noorden lezersaanbieding. Ik zag er een leuk zwembad staan Jee wat is het groot. Maar kloppen de maten wel?
Meer is te lezen op www.lc.nl/webwinkel volgens de banner onderin. Nu klopt die link niet wat dan kom ik op de site van de Leewarder Courant en die stuurt me door naar http://www.lc-etalage.nl/mstore/ Nu op zoek naar het zwembad, die zo mooi staat aangekondigd in de advertentie.Nergens te vinden. Zo maken ze dus webwinkels die nooit wat verkopen. Terwijl ze het geld zo hard nodig hebben.
Dan maar even surfen naar www.dvhn.nl/webwinkel. Die werkt dus wel. En daar staat het zwembad 366 bij 75 dat klopt niet. De verhoudingen kloppen niet en dat voor 189,95.
Even verder surfen. Bij Wehkamp staat eenzelfde soort en daar staat een ander plaatje bij, de echte 366 bij 75 en dat voor 149 euro. Ze hebben het geld wel heel hard nodig bij het dagblad.
Ik weet het, journalistieke onafhankelijkheid moet los staan van advertentie verkoop maar als de krant zelf met commerciele advertenties begint onder het mom van Lezersaanbieding en dan zo de boel belazert, hoe moet ik dan de rest nog serieus nemen.
Een paar dagen aan het begin van het zomerseizoen met vrienden een lang weekend weg. Bestemming deze keer: Gent. Wat een mooie stad, de best bewaarde binnenstad uit de middeleeuwen las ik ergens en ik kan me daar wel in vinden. Hoewel ik natuurlijk lang alle steden niet heb bezocht maar Gent is een groot schilderij. Een kasteel midden in de stad, kerken die uitpuilen van de schilderijen en volop beelden. Talloze geveltjes met verhalen erachter, mooie doorkijkjes en er komt geen einde aan. Vaak hebben steden een paar leuk plekjes maar het centrum van Gent is een grote aaneenschakeling van mooie plekjes.
Het doet wel wat met me want als ik met verplaats in hoe een en ander gemaakt is dan wordt ik stil want alleen al de Sint Baaf. Een kerk die met mensenhanden is opgetrokken zonder de moderne hulpmiddelen van tegenwoordig. Dat geld natuurlijk voor alle kerken van voor de tijd van kranen. Wat een werk moet dat geweest zijn. Zeker als je ooit een huis met eigen handen gebouwd hebt weet je wat er voor komt kijken. En dan de gewelven, de torens, geweldig mooie constructies en dat alles zonder bewapening.
Maar ook de afwerking, de beeldhouwwerken, de schilderijen wat zijn we tegenwoordig maar stuntelaars. Wie zou het nog kunnen? Eenvoudig stukadoorswerk met een randje kunnen we niet meer zelf maar moeten vaklui uit Oost-europa doen. Versleten stenen met een bepaald figuur worden losgemaakt en ergens anders wordt er een kopie gemaakt (ongetwijfeld computergestuurd) en dan weer teruggezet. De schaduwkant van de vroegere aanpak was dat de bouw van zo’n kerk wel tientallen jaren kon duren en ook tientallen mensenlevens kostte. Misschien goed te vergelijke met de ontginnen van veengebieden rond mijn geboortegrond, hoewel dat natuurlijk alleen spierkracht was en weinig vakmanschap vergde. Hoewel ik het je te doen geef, hele dagen aan de schop, jaar in jaar uit. Het maakt je deemoedig want kijk eens wat voor gedrochten we tegenwoordig bouwen met alle beschikbare hulpmiddelen. Alle winkelstraten hebben last van voetschimmel, de onderste bouwlaag is helemaal verdwenen, vervangen door strakke puien van beton en aluminium. Vaak van winkelketens die over de hele wereld te vinden zijn. Je moet steeds met het hoofd in de nek lopen wil je nog iets leuks zien. Het is onbetaalbaar geworden om iemand nog op te leiden tot schilder of beeldhouwer op het niveau van vroeger. Toen kon men eerst een half leven aan de slag als leerling, je was wel aan het werk maar leerde nog iedere dag de kneepjes van het vak. Wat een verschil met hoppende managers die dan leiding geven aan een zorginstelling vervolgens een bank of een vervoersbedrijf. Waar is de binding met het vakgebied? Misschien is er een kentering op komst. Ergens las ik dat de jongeren van tegenwoordig geen topbaan mee ambiëren. Wie wil nog voor zakkenvuller worden uitgemaakt? Misschien ben ik wat naïef in dat soort dingen maar ik hoop van ganser harte de menselijke maat weer terugkomt met waardering voor vaklieden.
.jpg)
