Etappe 10 (van Zuid naar Noord) Van Hellendoorn naar Ommen 16 januari 2012
Gastloper: Janke Westra
Sommige mensen hoef je maar even te spreken en gelijk voelt het alsof je zo iemand al jaren kent. Janke is voor mij zo iemand. Ze mailde me eens omdat ze wilde weten “hoe ik het deed”. Contacten onderhouden netwerken en alles wat er bij hoort. Het werd een leuk gesprek die veel langer dan normaal bij mij. Een van de redenen voor mij geen horloge te dragen.
Na dat gesprek hebben we altijd contact gehouden en het was altijd leuk om haar weer eens ergens te treffen. Logisch dat ze ook uitgenodigd werd voor een wandeling.
Een prachtige tocht over de Lemeler berg. We raakten een paar keer van de route, dat gebeurt vaker als het gesprek wat intenser is. Misschien wil ik wel op iedere etappe de route kwijt raken.
Janke zat in een bijzondere periode in haar leven en de wandeling was wel passend. Hoewel ze een gezonde Hollandse meid is (haar eigen woorden 🙂 was het toch zwaar. Het uitzicht bovenop de Lemelerberg maakte een hoop goed. Mooi was ook de ontmoeting met de vrijwilligster van het in de bossen gelegen Hospice.
Al dik tegen schemer kwamen we in Ommen aan en moesten weer met de auto naar Hellendoorn. Het werd een onvergetelijke terugrit. Een prachtige zonsondergang. Ik zei nog tegen Janke: “kijk het universum lacht je toe”. Opeens ging haar telefoon. Een opdrachtgever belde of ze beschikbaar was voor een klus Jaaaa! Daar zat ze al een poos op te wachten.
Blijkbaar is er iets met mijn Pieterpad project. Er gebeuren hele leuke dingen. Janke nodigde helemaal happy uit voor een feestmaaltijd. Zelden heb ik iemand zo vol enthousiasme zien reageren op een telefoontje. Weken later kreeg ik een berichtje het contract is rond ze heeft de klus gekregen.
