Wandelen is wel mijn ding geworden de laatste jaren. Inmiddels heb ik verschillende tochten gelopen en 2 keer in Nijmegen. Maar absoluut favoriet is bij mij de Tocht om de Noord. Van Lauwerszee tot Dollard tou. Een wandeling van Zoutkamp naar Delfzijl (of andersom). Door kerken, woningen, musea, bakkerijen iedere keer een feest om mee te maken. Daar kan geen spierpijn of handvol blaren verandering in brengen. Wat dat betreft ben ik een echte Groninger. Raar eigenlijk want we hebben in het Westerkwartier misschien wel veel van de Drenten of vinden de andere Groningers ons halve Friezen. In het Westerkwartier hebben we ook niet zoveel met die grote boerderijen, we zijn meer keuterboer. We redden ons snel op hebben ook geen grote eisen.
Maar als ik zo door het Groninger landschap loop, de kleine dorpen, de grote boerderijen, de verre horizon, prachtige luchten dan is dat toch wel vertrouwd. Want die dorpen zijn niet meer de dorpen van alleen arbeiders of rentenierende boeren, de dorpen hebben ander inwoners gekregen. In Den Andel is dat het best te zien, import dat wel, maar wel mensen die er bewust zijn gaan wonen. Prachtige winkeltjes of bedrijfjes. Vaak wel een beetje (of zelfs een boel) alternatief. Ik zag een heuse CD shop. Soms heeft tijd er stil gestaan maar aan de andere kant komen ook daar Webwinkels. Scholen sluiten maar vinden ook weer een nieuwe bestemming.
We konden vaak in de dorpshuizen even pauzeren. Regelmatig zag ik op zo’n dorpshuis een bordje van Groninger Dorpen. De vereniging van Dorpsbelangen en Groninger dorpshuizen. Een goed gevoel want ik mag sinds een paar week in het bestuur zitten van Groninger Dorpen. Daar staat de leefbaarheid van Groninger dorpen hoog op de agenda. En als je een andere bril op zet dan is een mooie toekomst weggelegd voor de Groninger dorpen. Ja het wordt anders, maar mijn gevoel zegt dat het weer terug gaat naar de menselijke maat. Gemeenten zullen groter worden. Dus zullen de dorpen, de directe leefomgeving van mensen belangrijker worden. Gelukkig staat dat prominent op de agenda. Er zijn al hele mooie voorbeelden dat het ook anders kan. De wereld verandert en wij veranderen mee. Niet alles is slecht. Een wandeling door het groninger land leert dat het vroeger ook niet altijd geweldig was. Het verschil tussen de kleine nauwe dorpjes en de grootsheid van de boerderijen is wel heel erg groot.Je proeft nu nog het standsverschil. Ik hoorde eens van iemand dat de boerenmeid onder het appels schillen moest zingen. Dan kon de boerin horen dat ze geen hap van de appels nam. Die tijd is gelukkig ver achter ons. Wandelen door Groningen is ook wandelen door de tijd. Stapje voor stapje zie je de historie, het gevecht tegen de zee. Door de wierden en dijken, de rijkdom van het land de armoe in de compacte dorpen. Mooi.