In mijn blog zoek ik altijd een voorval wat ik meemaak om het vervolgens breder te trekken en dan weer terug te komen op het voorval. Dat lukt niet zo vaak maar soms is een voorval te leuk om te negeren.
Het laatste weekend was weer de Tocht om de Noord. Een wandeltocht door Groningen. Deze keer stond het in het teken van “de Ploeg” een stroming van Groningse schilders. Langs de route stonden veel mensen mooie vergezichten te schilderen. Sommige schilders geconcentreerd, anderen lieten de wandelaars mee schilderen. De wandelaars waren zo bezig met het thema schilderen dat ze niet de “grote ploegen” van landbouwers zagen die speciaal langs de route waren opgesteld. Anderen zagen juist een kudde met schapen die gedekt waren (dus een kleurrijke kont hadden) als iets wat de organisatie zo had geregeld. Die mooie kleuren waren aangebracht door de ram die relaxed in het land lag na gedane arbeid. Hij was te herkennen aan het tuig met het krijtblok.
Het was leuk om de wandelaars te vertellen van die kleuren en de bedoeling. Zodra de ram een schaap dekt krijgt dat schaap door het krijtblok een gekeurde kont. Voor de boer het teken dat als het goed is gegaan het schaap na 5 maanden (min 5 dagen) lammeren krijgt. De boer verwisselt het krijtblok na 17 dagen door een andere kleur en als er met het dekken iets mis is gegaan onderneemt de ram een nieuwe poging. Voor de boer het teken dat de lammeren 17 dagen later komen. In veel gevallen is het in één keer raak.
Eigenlijk is het in de politiek net zo. Heb je eenmaal kleur bekend, dan ben je niet meer interessant. Niet voor niets wordt er veel aandacht besteed aan de zwevende kiezer. In Amerika is dat tot kunst verheven. Mensen waarvan bekend is wat ze kiezen, worden genegeerd. Daar wordt geen energie meer in gestoken. Net zoals de ram rustig lag. De meeste ooien hadden een kleurtje na gedane arbeid.
De gemeenteraadsverkiezingen komen eraan. Ik krijg voor het eerst de kans om op een lokale partij te stemmen. Mijn hart ligt bij de regio en bij coöperatief handelen. Partijen die sterk de vrije markt nastreven hebben niet mijn voorkeur. Dat heeft ons misschien wel welvaart gebracht maar het heeft ook veel collectief goeds afgebroken. De afgelopen dagen ben ik ondergedompeld in het coöperatieve gedachtegoed. Daar ligt mijn voorkeur, nu nog even uit puzzelen welke partij dat het sterkst in het programma heeft staan. Kon je dat maar zien op de rug van de kandidaten. Of ruiken zoals de ram dat kan bij bronstige ooien. Ik ga toch maar eens naar een lijsttrekkersdebat, sfeer proeven (of toch ook een beetje ruiken.)