Ik ben lang verward geweest door de termen universitaire studie en wetenschap! Ik dacht dat een universitair diploma je automatisch een wetenschapper maakt. Niets is minder waar! In deze blog, deel ik mijn nieuwe inzicht voor wat betreft het verschil tussen een universitaire studie en echt wetenschappelijk onderzoek – wel met mijn rechtse bril op. Want laten we eerlijk zijn: de academische wereld is soms een bubbel van linkse dogma’s, ver verwijderd van de echte wereld. Zie ook mijn eerdere blogs. Ik pak ook twee cruciale elementen aan die me dwars zitten: wetenschappers die zich buiten hun vakgebied profileren als alwetende experts, en het dedain waarmee de elite neerkijkt op mensen zonder universitaire opleiding. Laten me vertellen wat een universitaire studie écht inhoudt (volgens AI) en waarom wetenschap een ander beestje is.
Wat is een Universitaire Studie?
Een universitaire studie is een gestructureerd opleidingsprogramma aan een universiteit, gericht op het aanleren van bestaande kennis en academische vaardigheden zoals kritisch denken, analyseren en schrijven. Denk aan colleges, examens en een scriptie. Het doel? Een diploma (bachelor, master of doctoraat) dat aantoont dat je een bepaald niveau van kennis hebt over een vakgebied. In veel gevallen is het gewoon doorzetten. Maar laten we duidelijk zijn: je leert vooral om theorieën te begrijpen en te reproduceren, niet om ze direct toe te passen in de praktijk. Toepassing? Dat komt misschien later, met ervaring buiten de collegebanken. Of soms ook helemaal niet, dan ga je bijvoorbeeld de politiek in 🙂
Bijvoorbeeld: een student psychologie leert over Freuds theorieën of statistische analyses, maar dat maakt hem geen therapeut of datawetenschapper. Het diploma certificeert kennis, geen beheersing van het vak.
Wat is Wetenschap?
Wetenschap, daarentegen, is het proces van nieuwe kennis creëren. Het draait om het stellen van vragen, hypothesen testen, experimenteren en publiceren van originele bevindingen via peer-reviewed kanalen. Wetenschappers graven in het onbekende, falen vaak en leveren uiteindelijk iets wat de wereld vooruithelpt – of dat nu een nieuwe bacterie is of een economische theorie. Dit is keihard werken, niet het napraten van een studieboek.
Bijvoorbeeld: een bioloog die een nieuwe soort ontdekt en daarover publiceert in Nature doet wetenschap. Een student die een scriptie schrijft over bestaande biologische theorieën? Dat is studeren, geen wetenschap.
De Kloof: Studie vs. Wetenschap
Hier komt mijn rechtse bril om de hoek kijken. Universiteiten zijn vaak bolwerken van linkse ideologie, waar studenten worden klaargestoomd om binnen de lijntjes te denken. Een universitaire studie leert je om bestaande kennis te begrijpen, maar wetenschap vraagt om originaliteit en moed om tegen de stroom in te gaan. Hier zijn de verschillen op een rij:
- Doel: Een universitaire studie draait om educatie en het reproduceren van kennis. Wetenschap creëert nieuwe kennis.
- Proces: Een studie volgt een vast curriculum; wetenschap is open-ended en onvoorspelbaar.
- Resultaat: Een studie levert een diploma op; wetenschap levert innovaties of peer-reviewed publicaties.
- Vaardigheden: Een studie leert academische vaardigheden, maar toepassing vereist praktijkervaring. Wetenschap vereist directe onderzoeksvaardigheden.
- Deelnemers: Studenten studeren; wetenschappers onderzoeken.
Mijn rechtse blik: waar gaat het mis?
Door mijn rechtse lens zien ik een probleem: universiteiten zijn verworden tot fabrieken voor diploma’s en linkse dogma’s. Studenten worden volgepompt met theorieën over klimaat, diversiteit of globalisme, maar leren amper hoe ze die kennis in de echte wereld moeten gebruiken. Ze hebben een taalgebruik geleerd wat door de gewone man niet meer is te volgen. En wetenschappers? Die zitten vaak vast in een web van subsidies en politieke agenda’s. Neem klimaatwetenschap: miljarden euro’s worden gepompt in onderzoek dat vooral moet bevestigen wat de elite al wil horen. Waar is de onafhankelijke geest die wetenschap groot maakte?
Maar laten we twee pijnpunten toevoegen die de kloof nog groter maken. Ten eerste: wetenschappers die zich buiten hun vakgebied profileren als alwetende experts. Een viroloog die ineens opinies spuit over economie of politiek, en zichzelf nog steeds ‘wetenschapper’ noemt. Door mijn rechtse bril: dit is pure arrogantie. Hun expertise stopt bij hun eigen domein, maar ze gebruiken hun titel om autoriteit te claimen over alles. Uiteindelijk is misschien mijn kennis van sommige onderwerpen soms wel groter. (haal dat misschien ook maar weg) Het resultaat? Misleidende debatten en beleid gebaseerd op halve waarheden. In een samenleving gebaseerd op verdiensten, talenten en inspanningen zou dit niet getolereerd worden – blijf bij je leest!
Klotenzooi
Door mijn rechtse lens: dit is waarom we zo’n kloof hebben tussen de academische elite en het gewone volk. Die professors en afgestudeerden denken dat hun diploma hen experts maakt over alles – van economie tot samenleving. Maar zonder praktijk? Het is als iemand met een schriftelijke opleiding boksen. Zie ook waarom “slimme mensen domme dingen doen”.
Humoristisch gezegd: het is een klotenzooi op die universiteiten! “Ze denken dat als ze poepen, het niet stinkt,” zou mijn vader zeggen.
Ten tweede: het dedain waarmee de academische elite neerkijkt op mensen zonder universitaire opleiding. Die ‘ongeleerden’ – zoals boeren, ondernemers of vakmensen – worden afgedaan als dom of achterhaald. Door rechtse ogen: dit is elitair snobisme op z’n ergst. Want wie bouwt de samenleving echt? Niet de professoren met hun theorieën, maar de harde werkers zonder diploma die innovaties toepassen in de praktijk. Denk aan Bouwvakkers die in de praktijk moeten corrigeren wat ontwerpers hebben bedacht of uitvinders zonder universiteit-achtergrond. De universiteits bubbel vergeet dat echte wijsheid vaak buiten de collegezaal ligt, en dat minachting voor ‘het volk’ leidt tot een verdeelde samenleving maar ze zien het gewoon niet.
Een rechtse oplossing? Minder focus op abstracte theorieën / modellen en meer op praktische vaardigheden. Universiteiten moeten studenten voorbereiden op de echte wereld, niet op een bubbel van politieke correctheid. En wetenschap? Die moet vrij zijn van ideologische ketens, gedreven door feiten verdiensten, talenten en inspanningen.
Conclusie: tijd voor hervorming
Een universitaire studie is een leertraject, geen ticket naar wetenschappelijke glorie. Wetenschap is het echte werk: nieuwe kennis, nieuwe oplossingen. Een kritische instelling, soms op de grens van complotten. Maar in een wereld waar universiteiten links dogmatisme prediken, wetenschappers buiten hun vakgebied brallen en de elite neerkijkt op ‘ongeleerden’, is het tijd voor verandering. Laten we focussen op vakmanschap, praktische toepassing en vrije wetenschap zonder subsidies die de uitkomst dicteren.
En hieronder het fragment wat me geïnspireert heeft tot deze blog. Ook al eerder had ik hierover een blog hoe gaan we de verandering vorm geven? Anders blijft het een gewoon een klotenzooi.
Zie ook Marianne Zwagerman over “praktisch opgeleid” uit mijn hart gegrepen.
Ik zag een podcast van “De Nieuwe Wereld”, met Jasper van Dijk, Ewald Engelen en Ad Verbrugge. Ze praten over de kloof tussen de elite en het gewone volk, en hoe politiek en media de “praktisch geschoolden” negeren. Eerder schreef al een blog over “